คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 แผนการณ์และภารกิจคุ้มครอง
"รุก" เสียงหนึ่งประกาศเผด็จศึก
"ยังเร็วไปที่แกจะชนะชั้น" อีกเสียงหนึ่งกล่าว
"รุกฆาต" เสียงเดิมกล่าวประกาศชัยชนะ
"แกโกงนี่หว่า เล่นทีเผลอนี่" อีกเสียงค้าน
"โถพ่อ ชั้นจะโกงพ่อทำไมล่ะ ในเมื่อชั้นเก่งอยู่แล้ว" คนเป็นลูกยืดอย่างภูมิใจ
"หึ! นี่เพราะชั้นต่อให้ล่ะว้า" ผู้เป็นพ่ออ้างอย่างไม่ยอมแพ้พร้อมกับหยิบเอกสารบางอย่างขึ้นมาอ่าน
"งานใหม่เข้ามาแล้วเหรอพ่อ" ฝ่ายลูกถาม
"แล้วแกนึกว่านี่คือใบโพยหวยรึไง ฮึ! เรย์" เสียงประชดของชายวัยสี่สิบต้นๆ ปริมาณเส้นผมบนหัวเหลืออยู่น้อยนิด ทำให้หัวล้านเลี่ยนนั้นสะท้อนกับแสงอาทิตย์ยามเที่ยงได้เป็นอย่างดี นัยน์ตาสีน้ำตาลที่ดูเงียบสงบนั้นจ้องมองไปที่เจ้าลูกชายตัวแสบ
เรย์ โคซาเรฟ หนุ่มน้อยมาดกวน วัยสิบสี่ นัยน์ตาสีแดงซึ่งมีผ้าคาดตาขวาที่บอดเพราะอุบัติเหตุสีดำตัดกับเรือนผมสีเงินได้เป็นอย่างดี กำลังทำหน้าที่บ่งบอกถึงความยียวนกวนบาทา ใส่ผู้เป็นพ่อ ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
"ขำอะไรของแก"ผู้เป็นพ่อถามเสียงเครียด
"ก็ขำที่ตาแก่ อีวาน โคซาเรฟ อดีตมือสังหารผู้ยิ่งใหญ่ ที่ตอนนี้ตกอับกลายเป็นตาลุงติดการพนัน มีคนมาจ้างงานน่ะสิ" เจ้าตัวแสบตอบด้วยท่าทางที่น่าถีบเป็นที่สุด ก่อนจะมีเสียง โป้ก! ตามมา
"โอ้ย! พ่อ ชั้นเจ็บนะเขกหัวข้าทำไมเนี่ย"
"งั้นแกก็เอาไปอีกดอกละกันเรื่องมันผ่านมาแล้วยังจะรื้อฟื้นมาอีก" พูดจบก็มีฝ่ามือสับไปที่หัวอีกครั้งแน่นอนย่อมต้องมีเสียง โป้ก! ตามมา
"อูยเจ็บๆไม่สำนึกแล้วยังมาซ้ำอีก" เจ้าลูกชายตัวแสบที่ตอนนี้หมดฤทธิ์เพราะฝ่ามือของผู้เป็นพ่อ นั่งจับฟัวที่ปูดด้วยความเจ็บปวด
"ว่าแต่งานที่ว่าเนี่ยงานอะไรเหรอพ่อ"เจ้าตัวแสบตาเดียวถาม
"คุ้มครองและลอบสังหารคนร้าย" ผู้เป็นพ่อตอบ
เจ้าตัวแสบระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง "พ่อเราเป็นนักฆ่านะไม่ใช่บอดี้การ์ดจะได้ไปคุ้มครองใครเค้าได้ ดีไม่ดีจะเผลอพลั้งมือไปเจี๋ยนคนว่าจ้างเข้าให้อีก ยังงี้ก็แย่นะ"
"แกอย่ามาดูถูกชั้นนะเฟ้ย ฝีมือระดับนี้แล้วไม่มีพลาดหรอก" คุณพ่อคนเก่งกล่าวยืนยัน
"คนมีฝีมือที่ขี้หลงขี้ลืมสุดๆเนี่ยนะ คราวก่อนยังเกือบลืมลูกชายตัวเองเลยนับประสาอะไรกับผู้ว่าจ้างล่ะ"เจ้าตัวแสบเหน็บแนม
"เถอะน่างานนี้สำคัญนะ ผู้ว่าจ้างเป็นถึงพระราชาเมืองโปโตลัวเลยนะเว้ย" คนขี้ลืมจริงจัง
"ฮะ! พระราชา โหนี่พ่อหลอกชั้นรึเปล่าพระราชาจะมาจ้างนักฆ่าอย่างเราทำไม"
"แล้วชั้นจะหลอกแกทำไมเล่า ราชาเมืองโปโตลัวว่าจ้างให้เราคอยคุ้มครองพระธิดาของพระองค์ไงล่ะ" ผู้เป็นพ่ออธิบายงาน
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าๆ โอ้ยแล้วทำไมพระราชาไม่จ้างอัศวินมาคุ้มครองเจ้าหญิงแทนเล่ามาให้เราคุ้มครองทำไม"
"ช่างเถอะแกแค่ทำตามที่ชั้นบอกก็พอ"
"เฮ้ยนี่ชั้นต้องทำงานนี้เหรอเนี่ย แล้วทำไมพ่อไม่ไปทำเองเล่า อ๋อจะโบ้ยงานให้ลูกแล้วแอบหนีไปใช่มั้ยล่ะ" เรย์คัดค้าน
"มันเรื่องของชั้นแกทำตามที่ชั้นบอกก็พอ" คนโบ้ยงานสั่ง
"ไม่เอาอ่ะ ยังไงชั้นก็ไม่ทำ"เจ้าตัวดีค้านหัวชนเบาะเพราะมันคงไม่โง่เอาหัวไปชนฝาให้เจ็บหัวเด็ดขาด
"ชั้นจะบอกอะไรให้นะในวังมีนางกำนัลสาวๆ สวยๆ เยอะเลย ยิ่งแกต้องดูแลองค์หญิงด้วยแล้ว เผลอๆแกจะได้กลายเป็นราชบุตรเขยเมืองโปโตลัวเลยนะ"
คนเป็นพ่อเริ่มพ่นมนต์หลอกล่อเจ้าลูกชายตัวแสบเต็มที่ ถ้าเป็นเรื่องสาวๆล่ะก็มีหรือที่คนอย่าง เรย์ โคซาเรฟ จะพลาด จึงทำให้ผู้เป็นพ่อสามารถเอาวิธีนี้มาหลอกล่อเจ้าลูกชายหน้าม่อได้ทุกคร้ัง
"อืม พ่อจ๋า พอชั้นมาคิดดูอีกทีนะนานๆทีช่วยคนอื่นก็ดีเหมือนกันนะ" เจ้าตัวแสบรีบอ้อนและเข้าไปนวดไหล่ให้พ่ออย่างไว "ท่าทีเปลี่ยนจากพื้นรองเท้าเป็นหนังหน้าเลยนะแก" ฝ่ายพ่อพูดเหน็บ
"โถ่ พ่อจ๋าชั้นเป็นลูกชายพ่อนะต้องเชื่อฟังพ่ออยู่แล้ว แล้วพ่อมีแผนว่ายังไงเหรอ" เจ้าลูกชายอ้อนพ่อแบบสุดฤทธิ์
"แกต้องคอยดูแลองค์หญิงอย่างดีตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยนะ" คนถูกอ้อนบอกถึงแผนการณ์
"และแกต้องตามไปดูแลองค์หญิงในโรงเรียนขุนนางด้วย"
"หา! โรงเรียนเหรอ" เจ้าคนดูแลองค์หญิงเริ่มหน้าซีด
"โรงเรียนขุนนางแห่งโอเดียน่าร์เป็นโรงเรียนที่สอนศาสตร์ต่างๆของขุนนางชนชั้นสูงและการเป็นพระราชา"ผู้เป็นพ่ออธิบาย
"แล้วชั้นจะเข้าไปเรียนในนั้นได้ยังไงโรงเรียนของชนชั้นสูงเลยนะ" เรย์ เริ่มขัด
"เฮ้ยๆแกไม่รู้อะไรซะแล้วที่นี่เค้ารับคนเข้าเรียนทุกระดับแหละเห็นอย่างนี้ชั้นก็เคยเรียนจบที่นี่นะ" คุณพ่อคนเก่งยืดอย่างภูมิใจ
"ว่าไงนะ! พ่อเนี่ยนะศิษย์เก่าที่นั่นถ้าเป็นอย่างนั้นแย้คงร้องเพลงได้แล้วมั้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
แล้วเจ้าตัวก็เต้นทำท่าแย้ล้อเลียน ก่อนจะลงไปกองบนพื้นด้วยสหบาทาของศิษย์เก่าโรงเรียนขุนนางโอเดียน่าร์
"แกไม่ต้องพูดมากเลย ไอ้หนูแย้ตะกายตึก"
"แล้วชั้นต้องไปเรียนที่นั้นตอนไหนล่ะพ่อ" ไอ้หนูแย้ตาเดียวถาม
"มะรืนนี้จะมีการสอบเข้าชั้นสมัครเข้าเรียนให้แกแล้วพรุ่งนี้แกไปซื้อของใช้แล้วเตรียมตัวซะ"
"หามะรืนนี้" ตอนนี้หนุ่มน้อยนักฆ่าตาเดียวที่ต้องกลายมาเป็นบอดี้การ์ดตัวเริ่มซีดจนแทบจะเข้ากับเรือนผมสีเงินของเขา และเขาก็ได้ตระหนักแล้วว่า พ่อของเขานั้นเป็นบุรุษที่แสบที่สุดในปฐพี
v
v
v
v
ในที่สุดก็เสร็จตอนแรกจนได้ในตอนนี้จะเป็นการเปิดตัวและให้เห็นถึงอุปนิสัยของพระเอกของเราและการพูดถึงแผนการณ์ในภารกิจที่ต้องทำและนั้นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวนี้ซึ่งในตอนนี้อาจจะน่าเบื่อไปนิดเพราะคนเขียนเล่นเอาแต่หยอดมุขพ่อลูกคุยกันอย่างเดียวเลยแต่ก็ขอฝากผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะครับ
ความคิดเห็น