คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ออกเดินทางกลับโรงเรียน
ในที่สุเ้าวันเินทาลับไปที่โรเรียนพอนทัส็มาถึ เวียนไม้อย่าีถูัเรียมไว้พร้อมสำหรับารเินทาเรียบร้อยแล้ว อีทั้้าในเวียนนั้น็ถูเส้วยเวทย์มน์ ทำให้้าในว้าวาราวับบ้านหลัให่็ไม่ปาน
ภายในเวียนนั้นประอบ้วยห้อนอนสีาวสี่ห้อให่ ห้อรัว และห้ออาบน้ำนาให่ไม่แพ้ห้อนอน สิ่อที่อยู่ภายในเวียนนั้นล้วนแล้วแ่มีราาแพและเ่าแ่แทบทุิ้น
“ไม่ทราบว่าเ้าายทรพอพระทัยเวียนที่ระหม่อมัเรียมไว้ให้หรือไม่ระหม่อม” ุนนาระับสูล่าว้วยน้ำเสียนอบน้อม
“อืม ้าพอใมา” มิาเอลอบรับเรียบๆ่อนที่ะเินไปหาอ์มหาเทพ ที่ะนี้ไ้ออมายืนรอส่ลูายเพียนเียวอนออเินทาไปเรียน่อ
“เส็พ่อทรรัษาสุภาพ้วยนะรับ แล้วผมะิ่อลับมา” มิาเอล้อมศรีษะให้ผู้เป็นบิา้วยวามเารพ น้ำเสียที่พูออมานั้นอ่อนโยนปนห่วใย เมื่ออ์มหาเทพไ้ฟั็ึัวลูายมาอเบาๆ
“เ่นันลูรั แล้วอย่าลืมส่่าวมาบอพ่อบ้าล่ะ ปิเทอม็รีบลับบ้านนะ”
“รับ เส็พ่อ” มิาเอลออบผู้เป็นบิาเบาๆ่อนที่ะเินึ้นเวียนามราฟาเอลับโรรัน ที่อนนี้ึ้นไปอยอยู่บนเวียนแล้ว แ่่อนที่ะึ้นเวียน็หันมายิ้มบาๆให้ผู้เป็นบิา่อนะเินึ้นไป แล้วเวียนึเริ่มออเินทาทันทีโยมีราฟาเอลอยับเวียน
ผู้นที่มาอยส่เส็็ล้วนแล้วแ่ประทับใับภาพารล่ำลาอสอพ่อลู ุนนาและทหารทุนล้วนรู้ีทั้สิ้นว่าอ์มหาเทพทรรัและห่วใยเ้าายเพียใ และพวเาทุนเอ็รัและเารพเ้าายรัทายาทอพวเามาเหมือนัน
ลอทาที่เวียนเินทาผ่าน ประานทุน็ล้วนออมายืนส่พวเาลอทา พอเวียนเลื่อนมาถึทาออไปยัเมือวีน่าทหารที่เฝ้าประูเมือ็น้อมทำวามเารพโยที่ไม่ปริปาพูอะไร
เมื่อเินทาเ้าเมือวีน่า โรรัน็ออมานั่ับเวียนเป็นเพื่อนราฟาเอล โรรันมอผู้นภายในเมืออย่าื่นาื่นใ เพราะเป็นรั้แรที่เาเห็นมนุษย์ธรรมาที่ไม่ใ่เทพเหมือนเ่นพวเา
อนนี้พวเาทั้สามนเินทานมาถึายแนเมือเเรียที่อยู่ิับเมือวีน่าแล้ว เมื่อเห็นว่าท้อฟ้าเริ่มมืแล้วราฟาเอลึหาที่ที่ปลอภัยเพื่ออเวียนไว้ภายในป่า โยาอาาเป้อันไว้รอบๆเวียน
ทั้สามนลมือทานอาหาร่ำที่ไ้ถูัเรียมไว้าเมือเฮสเียแ่ใ้เวทย์ทำให้อาหารอุ่นอยู่ลอเวลา ันั้นพวเาึสามารถนำมาทานไ้ทันที พอพวเาทานเสร็็่าแยย้ายันไปนอน โยที่โรรัน็ไปนอนห้อเียวับราฟาเอลเ่นเย
“มิาเอล นายื่นรึยั” ราฟาเอลเินมาเาะประูห้อนอนอราฟาเอลเมื่อเห็นว่าไ้เวลาออเินทาแล้ว อีทั้เ้าัวเล็ำลันั่ิน้าวเ้าอย่าสบายใ
“อืม เี๋ยวันออไป นายับเวียนออเินทาไ้เลย” มิาเอลอบะที่เินเ้าห้อน้ำไป สัพั็ออมาพร้อมับใบหน้าที่สื่น วันนี้มิาเอลใส่เสื้อยืสีาว าเผ้าสีำ ผมสีทอถูหวีเป็นทรทำใหู้ีมาึ้นว่าเิม มิาเอลเินออมานอห้อแล้วเินไปยัที่นั่อนับเวียน ที่อนนี้มีเสียนนัุ่ยันอยู่
“อ้าว มาแล้วหรอ นายิน้าวรึยั” ราฟาเอลเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้าผู้มาใหม่
“ยัเลย เ้านี้มีอะไรินบ้าล่ะ หิวแล้ว” มิาเอลเอ่ยถามพลาเินมานั่ล้าๆโรรัน
“เ้านี้มีโ๊ฮะ เี๋ยวผมพาไปูนะฮะ” โรรันพูพลาูมืออมิาเอลให้ลุึ้นแล้วเินเ้าไป้าในเวียน้วยัน
“นี่ฮะ ผมเรียมไว้ให้พี่มิาเอลแล้วฮะ”
“อบในะ” มิาเอลเอ่ยพลาส่ยิ้มบาๆให้ แล้วึนั่ลทานอาหารเ้าโยที่มีโรรันนั่มอนอย่ามีวามสุ พอมิาเอลินเสร็็เ็บานาม้วยเวทย์มน์ แล้วึเินูมืออโรรันให้มานั่รห้อรับแ
ะที่เวียนับไปนถึย่านุมนอเมือเเรียแล้ว โรรัน็ออมานั่ับราฟาเอล ส่วนมิาเอล็นั่ิบน้ำาอยู่รห้อรับแ โยมีนิส์ับนีรุสนั่ินนมอยู่้าๆ
“พี่มิาเอลฮะ พี่มิาเอลฮะ” เสียเรียื่อัมาแ่ไลทำให้เ้าอื่อเยหน้ามอเ้าัวเล็ที่รีบวิ่เ้ามาหาเาอย่าแปลใ
“มีอะไรหรือ”
“ผมอยาลไปเินเล่นในลาฮะ พี่มิาเอละอนุารึปล่าวฮะ” เ็น้อยส่สายาอวามเห็นใปนอออ้อนมาเ็มที่ แล้วมีหรือที่มิาเอละใแ็ไ้
“ามใ บอให้ราฟาเอลหาที่อเวียนสิ เี๋ยวพี่ะลไป้วย” พอสิ้นำ โรรัน็ยิ้มร่าออมาทันทีแล้วรีบวิ่ไปบอราฟาเอลอย่าร่าเริ พอรู้สึว่าเวียนหยุแล้วมิาเอล็เินออไปพบว่าราฟาเอลมาอเวียนรุที่เาอนุาให้อเวียนไ้
“พี่มิาเอล พวเรารีบไปันเถอะฮะ” โรรันเรียพลาวาสายามอรอบๆัวอย่าื่นเ้น แ่่อนที่พวเาะเินไป ราฟาเอล็ร่ายมน์ป้อันารบุรุทันที านั้นทั้สามึออเินไป้าในลา
“เี๋ยวันะื้ออไปไว้ภายในบ้านพัที่โรเรียน ส่วนพวอาหารเี๋ยวไปื้อที่พอนทัสละัน” มิาเอลบอะที่ทั้สามนเินผ่านร้าน้า่าๆมามายหลายร้าน มิาเอลื้ออใ้ที่ำเป็นอโรรันไว้ยามที่ไปอยู่ที่บ้านพัอน
แ่ะที่ทั้สามนเินมาถึอยให่และนเินพลุพล่าน็รู้สึว่ามีเสียเอะอะโวยวายัออมาาอยที่อยู่้าหน้า และเสียนั้นำลัมุ่รมาทาพวเาเสีย้วยอนนี้ อีทั้ผู้นเริ่มหลีทาให้ทหารลุ่มหนึ่วิ่รมายัุที่พวเายืนอยู่
โยที่้าหน้าทหารลุ่มนั้น็มีนสอนำลัวิ่นำหน้าอยู่้วยวามเร็ว สอนที่วิ่นำนั้นสวมเสื้อลุมัวให่ึไม่รู้ว่าเป็นายหรือหิ อีทั้ยัมีผ้าปิหน้าสีำและฮู๊ทลุมหัวสีำำลัวิ่มา้วยวามเร็ว แ่พอทั้สอนที่วิ่มาเห็นหน้าพวเา็ะันิๆแล้วึวิ่มาับ้อมืออพวเาให้ออวิ่ไป้วยัน มิาเอลับราฟาเอล็ออวิ่ามแรุอย่าๆ โรรัน็เลย้อวิ่ามแรึอมิาเอลอย่าน
“เฮ้ย ปล่อยพวเรานะ” ราฟาเอลเอ่ยพลาทำท่าะสะบัมือออ
“พวนายเป็นใรัน” มิาเอลเอ่ยเสียเย็นา ใบหน้าหล่อเหลามวิ้วเ้าหาันเมื่อเห็นว่าผู้ที่ึให้พวนวิ่มาไม่ยอมอบ ่อนะละสายาาผู้ที่ลาพวเามาไปมอูเ็น้อยที่เริ่มแสอาารเหนื่อยหอบออมาเมื่อ้อวิ่หนีพวทหารลุ่มให่โยที่ไม่ไ้หยุพั
“หยุเี๋ยวนี้” มิาเอลเอ่ยพลาสะบัมือออานที่ลาเามา ราฟาเอล็หยุามมิาเอลแล้วึเินมายืน้านหน้าเพื่อนอน สอนทีุ่ให้พวเาวิ่ามเมื่อไม่เห็นทหารามมาแล้ว็ถอนหายใออมาเฮือให่่อนที่ะหันมามอพวเาทั้สาม
“พวนายเป็นใร ้อารอะไร” มิาเอลเอ่ยถามเสียเย็น ใบหน้าเยือเย็นับสายาทีุ่ันมีอำนาวาามอสอน้าหน้าอย่าระแวระวั
“พวเราเอ” เสียหวานใสสอเสียที่ฟัแล้วุ้นหูัออมาาปาอนแปลหน้าทั้สอ แล้วพวเา็้อะัเมื่อทั้สอนถอฮู๊ทับผ้าปิหน้าออ ใบหน้าหวานที่แสนิถึ ับหิสาวเพื่อนสนิททีุ่้นเยเอ่ยพลาส่ยิ้มหวานให้พวเา
“พวเธอ” มิาเอลมอนรหน้าอย่าใ
“อโทษที พอีพวันหนีออมาเที่ยวน่ะ พวทหารเลยามมาพาัวลับ” ฟีบีเอ่ยอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าอเพื่อนายทั้สอ
“อโทษนะที่ไม่ไ้บอ” รีอาเอ่ยพลาส่ยิ้มแห้ๆให้
“่าเถอะ” มิาเอลเอ่ยอบพลา้มหน้าหลบสายาอรีอา แ่ใบหน้า็ยัวามเรียบเยไว้ลอเวลา
“พวนายำลัะไปไหนันล่ะ แล้วเ็นนี้ใรหรอ” ฟีบีเอ่ยถามเมื่อสายามาหยุอยู่รเ็ายหน้าาน่ารัที่ับมืออมิาเอลแน่น
“อ๋อ เินื้ออใ้น่ะ นี่ โรรัน เป็นลูอาิน่ะ พอีพวเาไป้าายแล้วไม่มีนูแลเลยรบวนให้พวันูแลแทนน่ะ” ราฟาเอลเอ่ยอธิบาย
“น่ารัั” ฟีบีเอ่ยพลาเินมายืน้าๆเ็น้อย ส่วนรีอา็มอเ็น้อย้วยวามสนใ โรรันมอหิสาวทั้สอนอย่าสสัย่อนที่ะเย่ามือพี่ายที่นเอับไว้อยู่ มิาเอลึ้มลมอเ็น้อย้าๆน
“พี่มิาเอลฮะ พวพี่สาวสอนนี่เป็นใรันหรอฮะ”
“เพื่อนพี่เอ”
“น่ารััเลยนะ มาหาพวพี่มา” ฟีบีเอ่ยพลาส่ยิ้มหวานให้เ็น้อยอย่าเอ็นู ส่วนรีอา็มานั่ยอๆ้าๆฟีบีอย่าสนใ
“อืม มา เี๋ยวพวพี่สาวพาไปเที่ยวนะ” รีอาเอ่ยพลาวัมือเรีย โรรันมอหน้ามิาเอลอย่าอวามเห็น
เมื่อเห็นว่ามิาเอลพยัหน้า็่อยๆเินเ้าไปหาสอสาว้าๆ พอเินไปถึ็ถูฟีบีึเ้าไปอทันที พอฟีบีปล่อย็ถูรีอาึเ้าไปอแทน สอหนุ่มยืนมอารระทำอสาวๆทั้สอนยิ้มๆ มิาเอลมอภาพรหน้า้วยสายาอ่อนโยน แ่พอรีอาเยหน้าึ้นมาสบ แววา็ลับมาเย็นาเหมือนเิม
“พวนายำลัเินทาลับโรเรียนใ่ไหม ให้พวเราสอนไป้วยนะ” รีอาเอ่ยพลาส่สายาอ้อนวอนไปให้เพื่อนายทั้สอน
“็ไ้” มิาเอลเอ่ยอบเรียบๆส่ผลให้ใบหน้าอสอสาวยิ้มว้าออมาทันที
“แล้วทำไมพวเธอไม่ให้พวทหารไปส่ล่ะ ไปทำผิอะไรมาันรึปล่าวเนี่ย” ราฟาเอลเอ่ยถามอย่าสสัย
“ปล่าวนะ พวันไม่ไ้ทำอะไรผิะหน่อย” รีอารีบเอ่ยปิเสธเสียสูทำให้นฟัทั้สอนมวิ้วทันที
“แน่ใ แ่ท่าทาะไปทำอะไรมาแน่ๆเลย” ราฟาเอลเอ่ยถามอย่าับผิ
“ที่พวั้นหนีทหาร็เพราะพวนั้นอยามิทุฝี้าวเลยน่ะสิ ะไปไหนมาไหนนเียว็ไม่ไ้” รีอาเอ่ยอย่าัใ
“เพราะมันมีเหุ่าหาเล่า รีอา” ฟีบีเอ่ยแย้นิๆ
“ทำไมหรอ” ราฟาเอลถามอย่าน
“อนนี้ใรๆเา็รู้ันว่าเริ่มมีพวปีศาออมาเินเพ่นพ่านบ้าแล้ว อนนี้ที่เมือบีทรัส็มีนะ ผู้นหายไปอย่าไร้ร่อรอยั้หลายน บาน็เหมือนโนูวิาออไปาร่า น่าลัวะมัเลย” ฟีบีเอ่ยพลาทำท่านลุ มิาเอลับราฟาเอลฟั็มวิ้วทันที
“แล้วามับพวมันไ้รึปล่าว”
“ยัไม่มีใรหาัวพวมันเอเลย ันั้นอนนี้เมือแทบทุเมือนั้นไม่่อยะมีนออไปไหนนเียวเลย เพราะอาเิอะไรึ้นไ้ อีทั้ไเอร์็เริ่มั้ัวเป็นศัรูับพวันแล้ว้วย ันั้นพวทหารเลยุ้มันพวเราเป็นพิเศษไล่ะ”
“ั้นหรอ แ่ถ้ามีพวปีศาหลุมาไม่เยอะ็ีหรอ ไม่ั้นลำบา” ราฟาเอลเอ่ยพลามอสบาเพื่อนอย่ารู้ัน
“พวเรารีบไปเถอะ เี๋ยวพวทหารมา” รีอาเอ่ยเร่
“อืม ั้นไปึ้นเวียนอพวเราเลยละัน” ราฟาเอลเอ่ยพลาเินนำสอสาวไป่อน โรรันถูฟีบีอุ้มไว้โยมีรีอาเินามไป้าๆ ส่วนมิาเอล็เินรั้ท้าย พลามอไปยัสอสาว้าหน้าสัพัึะเบนสายาไปมอรอบๆ นเมื่อพวเาเินมาถึเวียน ราฟาเอล็ถอนมน์ปป้อเวียนแล้วเินนำึ้นไปบนเวียน พอหิสาวเ้ามาภายในเวียน็้ออุทานออมา้วยวามใปนทึ่
“พวนายทำไ้ยัไเนี่ย” ฟีบีเอ่ยถามา้าเมื่อเ้ามาเห็นภายในเวียน ึ่มีนาว้าพอๆับบ้านเลย
“เวทย์มน์เล็ๆน้อยๆ” ราฟาเอลเอ่ยอบพลาเินไปยัที่นั่นับเวียน
“มีห้อว่าสอห้อ เิามสบาย” มิาเอลเอ่ยพลาเินมานั่ยัโ๊ะรับแ วามือไปบนโ๊ะ็ปราุถ้วยน้ำาอย่าีพร้อมน้ำาที่ส่ลิ่นหอมลุ่นออมาาในา แ้วห้าใบถูวาไว้้าๆา หิสาวทั้สอมอภาพรหน้าอย่าใ
“นายทำไ้ยัไัน” ฟีบีราเสียแผ่ว เพราะพวเาทั้สอนทำเหมือนับว่ามันเป็นเรื่อปิธรรมา แ่สำหรับพวเธอ มันไม่ใ่ เพราะนธรรมาที่ใ้เวทย์มน์ไ้็แทบะไม่่อยมี ถึมี็ไม่ไ้เ่ามามายนั แ่นี่ายหนุ่มรหน้าใ้มันราวับว่าเป็นเรื่อปิ มัน่าน่าแปลใริๆ
“ื่มสิ ะมออีนานไหม” มิาเอลเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าสอสาวมอหน้าเานานแล้ว
“โรรัน เอาไปให้พี่ราฟาเอลที” มิาเอลหันไปบอเ็น้อยแล้วึ่อยหันมามอสอสาวอีรั้
“พวนายสอนเป็นใรันแน่”
“ัน็เป็นัน” มิาเอลอบเรียบๆพลายน้ำาึ้นมาิบ่อ เมื่อสอสาวเห็นันั้น็ทรุัวนั่ื่มน้ำาบ้า โยลอเวลา็ไม่มีใรพูอะไรออมาเลย นระทั่โรรันวิ่เ้ามา
“พี่มิาเอลฮะ ผมหิวแล้ว” มิาเอลเยหน้ามอเ็น้อยที่วิ่มานั่้าๆเาแล้วอนนี้
“ั้นไปูันว่าะินอะไรี พวเธอหิวรึยัล่ะ” มิาเอลหันมาถามเพื่อนสาวทั้สอนบ้า
“เี๋ยวพวันไป่วยนะ” รีอาเสนอัวทันทีโยที่ฟีบีพยัหน้าเห็น้วย
“ามใ” มิาเอลเอ่ยพลาูมือเ็น้อยออเินไปยัห้อรัว มิาเอลเปิู้นาให่รริมห้อพลาวาามอ้านในู้
“เี๋ยวพี่อุ้มแล้วโรรันหยิบอันที่ะทานนะ” มิาเอลเอ่ยอบพลาอุ้มโรรันึ้นมาูอาหารภายในู้ โยมีสอสาวมอารระทำนั้นอย่าๆ
“ผมเอาเนื้อานนี้ฮะ” โรรันี้พลาเอื้อมมือไปหยิบานที่อยู่ภายในู้ พอหยิบไ้แล้วมิาเอล็วาโรรันลยืนามปิ ภายในมืออเ็น้อยถือานเนื้อย่าท่าทาน่าทานอยู่ ลิ่นหอมอ่อนๆโยออมาทำให้สาวๆทั้สอเริ่มหิว
“พวเธออยาทานอะไรล่ะ มาเลือสิ” มิาเอลเอ่ยถามพลาหลบัวให้สาวๆเ้ามายืนแทนที่ สอสาวเินเ้ามาูอย่าแปลใ แ่พอเห็นอาหารมามายภายในู้็าโทันที
“ามสบาย ไม่้อเรใ” มิาเอลเอ่ยพลามอสอสาวอย่าำๆ เพราะอนนี้าอทั้สอสาวนั้นเป็นประายราวับเ็ๆ
“ั้นพวันไม่เรในะ” รีอาเอ่ยพลาเอื้อมมือไปหยิบานสเ๊อย่าีออมาอย่าแปลใ โยที่ฟีบี็เอื้อมมือไปหยิบานสปาเ็ี้ออมา
“ทำไมมันยัร้อนๆอยู่ล่ะ เหมือนับว่าเพิ่ทำเสร็อย่านั้นแหล่ะ” รีอาเอ่ยถามอย่าน
“เวทย์มน์นิๆหน่อยๆน่ะ” มิาเอลเอ่ยอบพลาเอื้อมมือไปหยิบานอาหารที่้อารออมาแล้วึ่อยๆปิู้
“น้ำอยูู่้้าๆ เิามสบาย” มิาเอลบอ่อนที่ะเินออมานอห้อรัว
“สุยอเลย” รีอาอุทานออมาเมื่อเปิู้เ็บน้ำ เพราะมีทั้น้ำแบบที่ยัร้อนๆอยู่ หรือแบบที่เย็นๆ ทั้สอสาวหยิบเรื่อื่มออมานละแ้วแล้วึเินามมิาเอลออมา
มิาเอลับโรรันนั่ทานอาหารอนอยู่รห้อนั่เล่น สาวๆทั้สอึเินเ้าไปสมทบ พอทานเสร็มิาเอล็เินออไปหาราฟาเอล สัพัราฟาเอล็เินเ้ามาโยที่มิาเอลออไปับเวียนแทน แ่พอราฟาเอลินเสร็็ออไปับเวียน่อ พอเริ่มึ็อเวียนไว้แล้วาเวทย์ป้อันผู้บุรุ ทั้ห้าน่าแยย้ายันไปนอน
ความคิดเห็น