ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ยัยก๊อตซิล่ากะนายอุลตร้าบอย

    ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท

    • อัปเดตล่าสุด 23 เม.ย. 49


    หวัดดี ^0^ ชั้นชื่อหวาน ตอนนี้เป็นเด็กอายุ 12 ขวบกำลังจะ 13 หน่ะ ขณะนี้ชั้นกำลังอยู่ในโหมดยุ่งอยู่ ก็ชั้นกำลังจะย้ายบ้านล่ะ พอเก็บของเสร็จ ชั้นก็กระโดดขึ้นรถด้วยความลิงโลดตื่นเต้น*o* อ๋าข้างๆชั้นก็นี่เลยพี่หวายพี่ชายที่คลานออกจากท้องแม่ก่อนชั้น4ปี และเมื่อรัดเข็มขัดเตรียมพร้อมก็Let's go รถครอบครัวก็ค่อยมุ่งหน้าสู่บ้านหลังใหม่ อ่ะ!ครอบครัวเหรอ--a

    " พี่หวาย!หยุด สต๊อป-o- "

    " เอี๊ยด! อะไรเสียงดังตกใจเว้ย "

    " ก็พ่อกับแม่อะ "

    " เออว่ะ ลืมได้ไงฟระ "

                    และแล้วพี่หวายก็ถอยรถกลับ จากนั้นรถก็มุ่งหน้าออกไปซักที

    " อ่ะ ถึงแล้ว^^ " พ่อพูดพร้อมชี้ไปที่บ้านหลังใหม่ของเรา

    " เร็วจัง " ชั้นกระวีกระวาดลงจากรถ >o<

                    จะว่าไปบ้านใหม่ก็ไม่ได้ไกลจากบ้านหลังเก่าเท่าไหร่หรอก จะย้ายทำไมเนี่ย --a ก็พ่อนะจิบอกว่า " เราควรเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง " แค่เนี๊ยเหตุผลพ่อแก แต่ปีนี้ถือเป็นปีพิเศษหละ ก็นอกจากชั้นจะได้ย้ายบ้านแล้ว ชั้นยังต้อง แต่น แตน แตน แต้น สอบเข้า ม.1 แปลงร่างเป็นเด็กมัธยมเรนเจอร์ไงล่ะ*-* ชั้นตื่นเต้นมาก เลยให้แม่จองที่เรียนพิเศษไว้เยอะแยะ ชั้นคงเหนื่อยแย่แต่ก็ต้องสู้กันสักตั้งหล่ะ แต่ถ้าจะพูดจริงๆก็ใกล้ๆปลายจมูกนี่เอง ก็โรงเรียนพี่หวายนี่แหละที่ต้องไปสอบ อะอ้า!อย่าดูไป เห็นพี่หวายไม่หล่อไม่ใช่จะโง่นา นั่นเป็นโรงเรียนดังของจังหวัดเชียว พี่หวายก็สอบได้ตอนม.1เก่งจริง ^^55+ อย่างน้อยก็ได้เชื้อชั้นบ้างหล่ะเนอะ (นั่นมันพี่แกนะ-_-)

    " ฮัดจิ้ว! พ่อฮะหวายว่าฝุ่นมันเยอะไปนะฮะ "

    " -_- "

                    ชั้นเดินเข้าห้องนู้นออกห้องนี้ไปมา เอ!มีห้องนอนให้เราด้วยนี่หว่า >0<  จากแต่เดิมชั้นต้องนอนแย่งอากาศห้องเดียวกะพี่หวาย แต่ก็อบอุ่นดี คิดแล้วก็ใจหายแฮะ ชั้นกำลังจะโตขึ้นแล้วนา

    " เยี่ยมเลยแม่ มีห้องให้หวายด้วยเหรอ ^^ แยกกะไอหวานซักทีเบื่อมันจะแย่ "

                    เอ่อ ขอลบอาการใจหายตะกี๊ออกไปเลย -_-

    " เออ เดี๋ยวพี่จะคิดถึงเค้า "

                    คืนนั้นหลังจากจัดห้องเรียบร้อยแล้ว พ่อก็สั่งพิซซ่าหน้าซีฟู้ดมากินฉลอง แล้วก็เริ่มร้องคาราโอเกะกัน

    " เอา+_+ รับนี่ " แม่พูดพลางโยนสำลีให้ชั้นกะพี่

    " --a ทำไมอะแม่ "

    " เดี๋ยวพอพ่อร้องเพลงลูกก็แอบๆเอาสำลีอุดหูกันนะ อย่าให้พ่อเห็นล่ะ เดี๋ยวพอเสียใจเอา "

                    เอ่อ -_- แม่คะเราบอกความจริงพ่อไม่ดีกว่าเหรอคะ?

    " ช้านน ร้ากก เธอ "

                    เอาเข้าแล้วไง พ่อจับไมค์แล้ว ชั้นกะพี่หวายพร้อมแล้วข้างบ้านหล่ะ?

    " เคร้ง! คนจะหลับจะนอน "

                    ฮันแหน่ คิดไม่ทันพูด ก็มีเสียงขวดแก้วกระแทกกับพื้นหน้าบ้านแตกเป็นเสี่ยงๆ

    " ใครทำอะไรหล่นมาหนะ หวานไปเก็บที "

                    เฮ้อ T_T พ่อช่างเข้ากับเพลง "ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย" ไม่ได้ยินเสียงเขาด่าเรอะ

    ชั้นเดินออกไปเก็บขวดแก้วไปทิ้งหน้าบ้าน ต้องใช้ถังขยะร่วมกับข้างบ้านด้วยแฮะ ชั้นค่อยๆทิ้งเศษแก้วลงในถัง

    " เอ่อ หวัดดีคับ " >_< หน้าตาดีแฮะ

    " พี่ชื่อกฤชนะ^ ^ อยู่ข้างบ้านนี่เอง เราเพิ่งย้ายมาเหรอ " อะไรจะมนุษย์สัมพันธ์ดีขนาดน้าน

    " อ่า อืม (--) (_ _) (--) "

    " ยินดีที่ได้รู้จักคับ ^^ "

    " ค่ะ ^^, "

    "ว้า เงียบจังไม่คุยกันหน่อยเหรอ เราเป็นเพื่อนบ้านกันนะ "

    " โทษทีนะคะ เอ่อพอดีรีบ อ๋อ ชื่อหวานค่ะ ขอบคุณค่ะ "

                    ชั้นรีบกลับตัวหันหลังเข้าบ้าน เออแล้วเราจะ ขอบคุณเค้าทำไมฟะ --a งงตัวเอง ว่าแต่เกิดมายังเคยพบใครคุยจ้อกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนขนาดนี้ กลัวง่ะT_T แม้จะหน้าตาดีก็เหอะ  คนหล่อแล้วดีมีที่หนาย

     

     

               

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×