ความเจ็บที่มาจากการแอบชอบ

ลำดับตอนที่ #2 : วันมหาซวย!!

ตึกๆๆๆๆ แฮ่ะๆๆ  
"รอก่อนค่ะ! รอก่อนนนน" ฉันตะโกนสุดเสียง แต่มันคงไม่มีประโยชน์หรอก รถเมย์คันที่ฉันจะขึ้นมันออกไปแล้ว 
"โถ่เอ้ย! จะรีบไปไหนเนี่ย รอรับฉันสักคนไม่ได้รึไง" ด้วยความที่ฉันโมโห ฉันเลยเดินไปเตะไอ้กระป๋องน้ำอัดลมที่อยู่ข้างอย่างแรง เพล้ง! ขวับ
"นี่เธอทำอะไรของเธอ ห๊า! รู้มั้ยว่ารถฉันมันราคาแพงแค่ไหน!!"
"ฉ...ฉันขอโทษ นายจะเรียกค่าเสียหายเท่าไหร่ล่ะ"
"เธอคิดว่าหน้าอย่างเธอจะมีปัญญาหาเงินที่ไหนมาจ่ายฉันล่ะ"
"นี่นาย! หน้าอย่างฉันนี่แหละมีปัญญาหาเงินมาคืนนายได้! ว่ามาสิ เท่าไหร่"
"ห้าหมื่น ฉันคิดแค่ค่าทำกระจก ส่วนอย่างอื่นฉันจะจ่ายเอง"
"ก็แค่ห้าหมื่น ห๊ะ!! ห้าหมื่น!! ฉันไม่มีตังจ่ายนายขนาดนั้นหรอกนะ"
"ไหนบอกว่ามีปัญญาหาเงินมาจ่ายฉันได้ไง"
"เงินตั้งห้าหมื่น ใครจะหามาให้นายได้ ฉันขอผ่อนได้มั้ยล่ะ ฉันจะรีบหาเงินมาจ่ายนายให้เร็วที่สุด ตกลงมั้ย"
"ไม่! ตก! ลง! เอาอย่างนี้ เธอมากับฉันก่อน"
"ไปไหน ฉันไม่ไป ขีนนายหลอกฉันไปฆ่าทำยังไงล่ะ ไม่ไปหรอก"
"ถ้าเธอไม่ไปก็หาเงินมาคืนฉันตอนนี้ และเดี๋ยวนี้!!"
"ก็บอกว่าไม่มีไง นายนี่ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง"
"งั้นเธอก็ต้องไปกับฉัน ฉันรับรองฉันจะไม่ทำอะไรเธอเลย จริงๆ"
"ฉันจะไว้ใจนายได้ยังไง"
"บนรถฉันมีมีด"
"นั่นไง นายจะเอามีดมาฆ่าฉันใช่มั้ย" ฉันเตรียมตัวจะวิ่งนี้สุดฤทธิ์ แต่นายเจ้าของรถไวกว่า เขาคว้าข้อมือฉันไว้ได้ทัน ตายแน่ๆ ฉันต้องตายแน่ๆ ฮืออออ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยยย
"ฟังให้จบก่อนเส่!ฉันจะบอกเธอว่า บนรถฉันมีมีด ฉันจะให้เธอพกมีดไว้ เธอจะได้อุ่นใจว่าฉันทำอะไรเธอไม่ได้ ถ้าฉันแตะต้องเธอ เธอก็แทงฉันได้เลย โอเคมั้ย"
"......ก็ได้"
"ถ้างั้นก็ขึ้นรถ เร็วๆเลย ฉันรีบ"
"รู้แล้วน่าบ่นอยู่ได้"
5 นาทีผ่านไป
"นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย"
"ที่ที่เธอต้องมาสารภาพผิด"
"ฮะ? อะไรนะ"
"เงียบไว้เถอะน่าเดี๋ยวเธอก็รู้เอง"
ฉันล่ะงงจริงๆ หมอนี่พาฉันมาคลับที่ไหนสักแห่ง แต่ดันพาฉันมาเข้าทางด้านหลังของคลับ แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงเนี่ยว่านี่มันคลับอะไร แล้วถ้าเกิดอะไรแปลกๆขึ้นมา ฉันจะโทรบอกตำรวจได้ไงว่าฉันอยู่ที่ไหน โอ๊ยยย ไม่น่าหลวมตัวมากับไอ้บ้านี่เลย
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ ไม่สบายเหรอ" หมอนี่เอื้อมมือมาแตะหน้าผากฉัน ฉันถึงกับยืนตัวแข็งทื่อเลย ตกใจนะเนี่ย ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนสามารถแตะต้องตัวฉันได้เลยนะนอกจากพ่อกับญาติที่เป็นผู้ชาย ถึงมันจะเป็นแค่การเอามือมาแตะที่หน้าผากก็เถอะนะ แต่ฉันน่ะหวงตัวจะตายไป
"นี่เธอ!เป็นอะไรของเธอเนี่ย เงียบไปตั้งนาน ฉันถามก็ไม่ตอบ"
"เอ่อ..ห๊ะๆ ว่ายังไงนะ"ฉันรู้สึกตัวอีกที เราสองคนก็มายืนอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง ว่าแต่ว่าทำไมชั้นนี้มีห้องแค่ห้องเดียวเองนะ
"ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า อยู่ๆทำไมเงียบไปนานแบบนั้น ฉันถามเธอก็ไม่ตอบ"
"อ๋อเปล่าๆ แล้วก่อนน้านี้ที่นายบอกว่านายถามฉันนายถามเรื่องอะไรเหรอ?"
"อ๋อ ฉันถามว่าพร้อมรึยัง ที่จะสารภาพผิดกับเจ้าของรถ"
"อ่าว นายนี่ความจำเสื่อมรึเปล่า ก็นายไม่ใช่เหรอเจ้าของรถ แล้วฉันก็ขอโทษนายไปแล้วนะ จะให้ฉันสารภาพผิดอะไรอีกล่ะ"
"ฉันไม่ใช่เจ้าของรถ"
"อะไรของนายเนี่ย?"
"เข้าไปข้างไหนแล้วเธอจะรู้เอง"
ก๊อกๆๆๆ "เฉิน ฉันขอเข้าไปข้างไหนได้มั้ยว่ะ มีสาวอยู่รึเปล่าว่ะ"
"................."เงียบเลยครับ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาเคาะห้องใหม่อีกครั้งค่ะ ตึ่งตึงตึ้งงง 
"ฉันว่าเขาคงไม่..โคร่มมมม"เอ่ออ ฉันจะโดนตำรวจจับข้อหาบุกรุกและทำลายทรัพย์สินมั้ย บ้าเอ๊ย จู่ๆหมอนี่ก็ถีบประตูเข้าไปซะอย่างนั้น ฉันชักไม่อยากเข้าไปเจอคนในห้องซะแล้วสิ กลัวโดนโยงใยให้เกี่ยวข้องกับไอ้บ้าที่ยืนข้างๆฉันเนี่ย 
"นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย เดี๋ยวก็โดนแจ้งความจับหรอก"
"ก็ลองดูสิไอ้เฉินมันไม่ทำหรอก ฉันเป็นเพื่อนรักมันนะ"
"แต่ถ้าเป็นฉันเพื่อนรักแค่ไหนฉันก็จะแจ้งความจับ สั่งสอนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย โดยฉะเพราะ เพื่อนรักอย่างนาย ฉันจะสั่งขังลืมไปเลย"
หมอนี่ไม่ฟังที่ฉันพูด แถมยังจูงมือฉันเดินตามไปเปิดประตู ที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นประตูห้องนอนของใครสักคน 
"ฉันว่า....กรี๊ดดดดดดด"ฉันแทบจะเอามือมาปิดตาไม่ทัน ก็ไอ้บ้านี่เปิดประตูมาเจอผู้หญิงกับผู้ชายคู่หนึ่งกำลังเอ่อ...ฉันว่าคนอ่านน่าจะเข้าใจนะฉันไม่ขออธิบาย
"ฉันว่าล่ะว่าแกต้องมีหญิงอยู่"
"รู้แล้วแกจะเข้ามาทำซากอะไรว่ะ"
"มีธุระด่วน"
"ธุระอะไร แล้วยัยนั่นใคร"
"เอามือออกจากหน้าเธอได้แล้ว ปิดอยู่ได้ เธอนี่มันเด็กจริงๆ"
"เด็กบ้าเด็กบออะไรนายไม่เห็นรึไงว่าพวกเขาทำอะไรกันน่ะ ฉันว่าเราออกไปรอข้างนอกก่อนดีกว่านะ"ฉันจับมือเขากระชากให้เดินตามมา หมอนี่ก็ไม่ได้ขัดอะไรหนัก เขาก็เดินตามมาอย่างว่าง่าย









เอาไว้วันหลังจะมาอัพใหม่นะคับบบ ฝากติดตามด้วยน้าาาา