ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SILVERASH QUEST # 2 ( 20 คะแนน )
บุรุษร่างยักษ์เดินตรงมาทางเขากับเด็กน้อย นั้นเป็นสัณญาณว่าการต่อสู้ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว เขาหันไปมองเด็กน้อยที่ยืนกอดขาของเขาแน่น ดวงตาของเด็กน้อยแดงก่ำเพราะเนื่องจากการร้องไห้อย่างหนัก "...หยุดร้องได้แล้วละเด็กน้อย..." เนโร่พูดกับเด็กน้อยเสียงเรียบ ไร้ซึ่งความรู้สึก "พี่ชาย...พี่ชายต้องช่วยหนูนะค่ะ!" เด็กน้อยมองตาของเนโร่ด้วยสายตาอ้อนว้อน "....เข้าใจแล้วละ...ฉันสันญาว่าจะช่วยเธอให้ได้..." เนโร่ย่อตัวลงแล้วลูบหัวของเด็กน้อยด้วยความอ่อนโยน "...เอาละไปหาที่ซ่อนตัวซะ อย่าให้เจ้ายักษ์นั้นเห็นละ" เนโร่บอกกับเด็กน้อยเสียงเรียบ เด็กน้อยพยักหน้าแล้วรีบวิ่งไปหาที่ซ่อนทันที "....แค่นี้ก็พอแล้วสินะ..." เนโร่ลุกขึ้นหันไปมองบุรุษร่างยักษ์นั้นอีกครั้ง "....หน้าที่ต่อไปของฉันคงจะเป็น...การกำจัดไอ้ยักษ์เวรนี้สินะ น่าเบื่อชมัด!" เนโร่มองบุรุษตรงหน้าด้วยความไม่สบอารมณ์
บุรุษร่างยักษ์กำดาบแน่นแล้วพุ่งเข้ามาหาเขา "เฮ้อออ..." ตึก!! เนโร่ยกขาข้างขวาขึ้นรับดาบตรงหน้า "....ถ้าคิดว่าจะฆ่าฉันละก็...หึ! ฟันไปเถอะ!" เนโร่ถีบดาบที่บุรุษร่างยักษ์นั้นถืออยู่กระเด็นไปข้างหลัง "....แกนี้ไม่ทำให้ฉันสนุกขึ้นมาเลยซักนิดนึงนะ..." เนโร่พูดเสียงเรียบ แค่ครั้งนี้มันชั่งน่ากลัวยิ่งนัก "....เอาละ....เรามาเริ่มของจริงกันเถอะ!" เนโร่ชักปืนพกและดาบขึ้นมาตั้งท่าโจมตี ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! เนโร่ยิงกระสุนออกจากปากกระบอกเล็งไปที่แขนและขาทั้งสองข้าง แต่ก็ทำได้แค่เฉียดๆเท่านั้น "ชิ!" เนโร่สถบออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เนโร่รีบพุ่งตรงไปที่บุรุษร่างยักษ์ทันทีแล้วฟาดดาบใส่บุรุษตรงหน้าแบบไม่ยั้งมือ แต่บุรุษตรงหน้าก็เอาแต่แขนมารับคมดาบของเขา "เฮ้ยๆๆ แกนะอ่อนกว่าที่คิดซะอีกนะ คิดว่าจะสนุกกว่านี้ซะอีก!" เนโร่ฟาดดาบลงไปที่แขนของบุรุษตรงหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม แขนทั้งสองข้างบุรุษร่างยักษ์ขาดทั้งสองข้าง เลือดสาดกระเสน บุรุษร่างยักษ์ร้องด้วยความเจ็บปวด "....มันจบแล้วละนะ..." เนโร่ฟาดดาบลงที่คอของบุรุษตรงหน้าจนศีรษะของุรุษตรงหน้าหลุดลงออกจากบ่า เลือดเปอะเปื้อนตามเสื้อและใบหน้าของเขา เนโร่เดินตรงไปในที่ๆเด็กน้อยซ่อนตัวอยู่ พอเปิดประตูเข้าไปก็พบเด็กน้อยนั่งกอดเข่าอยู่ "พี่ชายๆ...เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ!" เมื่อเด็กน้อยเห็นเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหา "อ่า....ไม่เป็นไรหรอกน่า ว่าแต่เธอเถอะไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม" เนโร่จ้องหน้าเด็กน้อยเขม็ง "มะ....ไม่เป็นไรค่ะ!" เนโร่เห็นอย่างงั้นจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก "ดีแล้วละนะที่ไม่เป็นไรนะ...งั้นพวกเราออกไปจากที่นี้กันเถอะนะ" เนโร่ยื่นมือไปให้เด็กน้อย "....ค่ะ!" เด็กน้อยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ "อ๋อ....ฉันลืมบอกไปนะ....ถ้าจะหลอกกันก็ทำมันให้มันเนียนกว่านี้หน่อยก็ได้เด็กน้อย...." เนโร่จ่อปืนไปที่หน้าผากของเด็กน้อย "พะ....พี่ชาย....จะทำอะไรนะ...." เด็กน้อยยืนตัวสั่น "หมดเวลาสนุกของเธผอแล้วละนะ....ลาก่อนเด็กน้อย.....วันนี้สนุกมากเลยละนะ" ปัง! เสียงลูกกระสุนปืนดังขึ้น ทำให้ลูกกระสุนโดนกลางหน้าผากของเด็กน้อยเต็มๆ "ขอให้ไปสู่สุขติเอถนะ..." ร่างของเด็กน้อยตอนนี้ไร้สิ่งลมหายใจและวิณญาณ เนโร่เดินมุ่งหน้ากลับไปยังที่ๆเขาควรอยู่
บุรุษร่างยักษ์กำดาบแน่นแล้วพุ่งเข้ามาหาเขา "เฮ้อออ..." ตึก!! เนโร่ยกขาข้างขวาขึ้นรับดาบตรงหน้า "....ถ้าคิดว่าจะฆ่าฉันละก็...หึ! ฟันไปเถอะ!" เนโร่ถีบดาบที่บุรุษร่างยักษ์นั้นถืออยู่กระเด็นไปข้างหลัง "....แกนี้ไม่ทำให้ฉันสนุกขึ้นมาเลยซักนิดนึงนะ..." เนโร่พูดเสียงเรียบ แค่ครั้งนี้มันชั่งน่ากลัวยิ่งนัก "....เอาละ....เรามาเริ่มของจริงกันเถอะ!" เนโร่ชักปืนพกและดาบขึ้นมาตั้งท่าโจมตี ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! เนโร่ยิงกระสุนออกจากปากกระบอกเล็งไปที่แขนและขาทั้งสองข้าง แต่ก็ทำได้แค่เฉียดๆเท่านั้น "ชิ!" เนโร่สถบออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เนโร่รีบพุ่งตรงไปที่บุรุษร่างยักษ์ทันทีแล้วฟาดดาบใส่บุรุษตรงหน้าแบบไม่ยั้งมือ แต่บุรุษตรงหน้าก็เอาแต่แขนมารับคมดาบของเขา "เฮ้ยๆๆ แกนะอ่อนกว่าที่คิดซะอีกนะ คิดว่าจะสนุกกว่านี้ซะอีก!" เนโร่ฟาดดาบลงไปที่แขนของบุรุษตรงหน้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม แขนทั้งสองข้างบุรุษร่างยักษ์ขาดทั้งสองข้าง เลือดสาดกระเสน บุรุษร่างยักษ์ร้องด้วยความเจ็บปวด "....มันจบแล้วละนะ..." เนโร่ฟาดดาบลงที่คอของบุรุษตรงหน้าจนศีรษะของุรุษตรงหน้าหลุดลงออกจากบ่า เลือดเปอะเปื้อนตามเสื้อและใบหน้าของเขา เนโร่เดินตรงไปในที่ๆเด็กน้อยซ่อนตัวอยู่ พอเปิดประตูเข้าไปก็พบเด็กน้อยนั่งกอดเข่าอยู่ "พี่ชายๆ...เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ!" เมื่อเด็กน้อยเห็นเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหา "อ่า....ไม่เป็นไรหรอกน่า ว่าแต่เธอเถอะไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม" เนโร่จ้องหน้าเด็กน้อยเขม็ง "มะ....ไม่เป็นไรค่ะ!" เนโร่เห็นอย่างงั้นจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก "ดีแล้วละนะที่ไม่เป็นไรนะ...งั้นพวกเราออกไปจากที่นี้กันเถอะนะ" เนโร่ยื่นมือไปให้เด็กน้อย "....ค่ะ!" เด็กน้อยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ "อ๋อ....ฉันลืมบอกไปนะ....ถ้าจะหลอกกันก็ทำมันให้มันเนียนกว่านี้หน่อยก็ได้เด็กน้อย...." เนโร่จ่อปืนไปที่หน้าผากของเด็กน้อย "พะ....พี่ชาย....จะทำอะไรนะ...." เด็กน้อยยืนตัวสั่น "หมดเวลาสนุกของเธผอแล้วละนะ....ลาก่อนเด็กน้อย.....วันนี้สนุกมากเลยละนะ" ปัง! เสียงลูกกระสุนปืนดังขึ้น ทำให้ลูกกระสุนโดนกลางหน้าผากของเด็กน้อยเต็มๆ "ขอให้ไปสู่สุขติเอถนะ..." ร่างของเด็กน้อยตอนนี้ไร้สิ่งลมหายใจและวิณญาณ เนโร่เดินมุ่งหน้ากลับไปยังที่ๆเขาควรอยู่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น