ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จดหมายคือหน้าต่างของเรา
ชื่อของฉัน คือ แมว อยู่ม.4
ชื่อของเขา คือ อาร์ท อยู่ม.4
อาร์ทเนี่ยนับวันยิ่งดังแหะ มีแต่รุ่นน้องมาชอบสักวันจะลืมฉันมั้ยนะ เป็นนักดนตรีนี่เท่ห์จังจริงๆแล้วฉันก็ว่าฉันอยู่กับอาร์ทมานานแล้วนะพอนานเข้าก็ดันรักเข้าให้แต่ว่านะอาทิตย์หน้าอาร์ทจะย้ายไปอยู่ที่ต่างจังหวัดแล้วเรามีโอกาสไม่มากที่จะบอกเขาว่า"รักนายนานแล้ว"แต่จะบอกไปก็ไม่กล้าไม่เป็นไรหรอกชีวิตยังอีกยาวไกลต่อให้บอกตอนไหนสุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่ดีนี่นาเพราะต่อให้บอกตอนนี้รึตอนที่เขาย้ายไปแล้วสุดท้ายเราก็ไม่ได้อยู่ใกล้กันอยู่ดีนี่นา
"นี่แมว"เด็กหนุ่มผมสีดำขลับมีเงาผมสวยงามเดินเข้ามาสกิดเดกสาวที่นั่งเหม่อลอยพร้อมร้องทัก"ฉันจะย้ายไปต่างจังหวัดอาทิตย์หน้าเรามาเจอกันได้มั้ยที่ดาดฟ้าตอนสี่โมงได้มั้ย"เข้าอ่ำอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ"เรา...เรามาเขียนจดหมายหากันไหม?"
ตลกจังเลยนะ จดหมาย โบราณจังเลย "ทำไมไม่ลายน์หรือแชทหากันล่ะโบราณจะตายจดหมายน่ะแถมยังช้าอีกตะหาก"
"แต่ว่านะมันจะไม่ได้บรรยากาศแบบธรรมชาตินา~"เขาว่าด้วยเสียงที่ยาวกวนประสาท คนอะไรน่าเตะชะมัด "แล้วเรื่องที่จะมาเจอกันน่ะได้หรือเปล่า?"
"ได้สิ"เสียงร่าเริงสดใสของฉันดังกังวาน
ใช่แล้ว
เวลาแห่งความสุข
กำลังจะ....
หมดลง
"แมว แบบว่าเราจะไปบอกลาเพื่อนห้องสามอ่ะเธอขึ้นไปรอเราก่อนนะ"เขาว่าพลางยิ้มเจือนๆออกมา"แล้วฉันจะตามไปให้เร็วที่สุด" เขาว่า
"จ๊ะ" จริงด้วยนี่เป็นโอกาสดีที่เราจะได้บอกความในใจกับเขา
แปะ
แปะ
ซ่า
อะไรกันฝนตกนี่นาไม่เป็นไรเรานัดกับเขาไว้สี่โมงนี่ก็เพิ่งสี่โมงสิบรอเขาหน่อยดีกว่าร่มก็เอามา
ติ๊ก
ต๊อก
ติ๊ก
ต๊อก
เวลาได้แต่เดินไปเรื่อยๆจนถึงห้าโมงฝนเทหนักลงมาเกือบครึ้งชั่วโมงได้แล้ว
"ไม่ไหวแล้วววววววว"เสียงหญิงสาวดังยิ่งกว่าเสียงฝนเสียอีก เธอก้าวเท้าตึ้งตั้งตึ้งตั้งลงจากดาดฟ้าแล้วตรงกลับบ้านในทัทีไม่รีรอว่าฝ่ายชายจะกลับมารึเปล่าแน่ล่ะถ้ารอไปเรื่อยยันเช้าก็ไม่ไหวหรอก
*************************************************************************************
วันนี้ช่างเป็นวันที่แปลกเสียเหลือเกินทำไม่ทุกคนถึงได้เอาแต่ร้องไห้ล่ะฉันตกข่าวอะไรกันนี่
"ขอโทษจ๊ะ มิ้นต์มีอะไรกันรึเปล่า" มือของเด็กสาวจับไหลเพื่อนที่ตัวเล็กกว่าพร้อมถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น
"แมว นี่เธอเป็นเพื่อนอาร์มจริงๆเหรอ!?"เพื่อนของเธอตอมด้วยน้ำเสียงแกมโมโหเล้ฏน้อย "เขาตายแล้ว!!!" เพื่อนสาวตะโกนใส่หน้าของเด็กหญิง
"พูดเล่นใช่มั้ย?"เด็กหญิงถาม เหงื่อของเธอไหลพลาก
ทุกอย่างตกอยู่ในห่วงของความเงียบงันก็จะกระฮึมไปด้วยเสียงโฮที่เปียมไปด้วยความโศกเศร้า
เด็กหญิงได้แต่ยื่นเงียบท่ามกลางเพื่อนร่วมชั้น
ชื่อของเขา คือ อาร์ท อยู่ม.4
อาร์ทเนี่ยนับวันยิ่งดังแหะ มีแต่รุ่นน้องมาชอบสักวันจะลืมฉันมั้ยนะ เป็นนักดนตรีนี่เท่ห์จังจริงๆแล้วฉันก็ว่าฉันอยู่กับอาร์ทมานานแล้วนะพอนานเข้าก็ดันรักเข้าให้แต่ว่านะอาทิตย์หน้าอาร์ทจะย้ายไปอยู่ที่ต่างจังหวัดแล้วเรามีโอกาสไม่มากที่จะบอกเขาว่า"รักนายนานแล้ว"แต่จะบอกไปก็ไม่กล้าไม่เป็นไรหรอกชีวิตยังอีกยาวไกลต่อให้บอกตอนไหนสุดท้ายก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่ดีนี่นาเพราะต่อให้บอกตอนนี้รึตอนที่เขาย้ายไปแล้วสุดท้ายเราก็ไม่ได้อยู่ใกล้กันอยู่ดีนี่นา
"นี่แมว"เด็กหนุ่มผมสีดำขลับมีเงาผมสวยงามเดินเข้ามาสกิดเดกสาวที่นั่งเหม่อลอยพร้อมร้องทัก"ฉันจะย้ายไปต่างจังหวัดอาทิตย์หน้าเรามาเจอกันได้มั้ยที่ดาดฟ้าตอนสี่โมงได้มั้ย"เข้าอ่ำอึ้งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวต่อ"เรา...เรามาเขียนจดหมายหากันไหม?"
ตลกจังเลยนะ จดหมาย โบราณจังเลย "ทำไมไม่ลายน์หรือแชทหากันล่ะโบราณจะตายจดหมายน่ะแถมยังช้าอีกตะหาก"
"แต่ว่านะมันจะไม่ได้บรรยากาศแบบธรรมชาตินา~"เขาว่าด้วยเสียงที่ยาวกวนประสาท คนอะไรน่าเตะชะมัด "แล้วเรื่องที่จะมาเจอกันน่ะได้หรือเปล่า?"
"ได้สิ"เสียงร่าเริงสดใสของฉันดังกังวาน
ใช่แล้ว
เวลาแห่งความสุข
กำลังจะ....
หมดลง
"แมว แบบว่าเราจะไปบอกลาเพื่อนห้องสามอ่ะเธอขึ้นไปรอเราก่อนนะ"เขาว่าพลางยิ้มเจือนๆออกมา"แล้วฉันจะตามไปให้เร็วที่สุด" เขาว่า
"จ๊ะ" จริงด้วยนี่เป็นโอกาสดีที่เราจะได้บอกความในใจกับเขา
แปะ
แปะ
ซ่า
อะไรกันฝนตกนี่นาไม่เป็นไรเรานัดกับเขาไว้สี่โมงนี่ก็เพิ่งสี่โมงสิบรอเขาหน่อยดีกว่าร่มก็เอามา
ติ๊ก
ต๊อก
ติ๊ก
ต๊อก
เวลาได้แต่เดินไปเรื่อยๆจนถึงห้าโมงฝนเทหนักลงมาเกือบครึ้งชั่วโมงได้แล้ว
"ไม่ไหวแล้วววววววว"เสียงหญิงสาวดังยิ่งกว่าเสียงฝนเสียอีก เธอก้าวเท้าตึ้งตั้งตึ้งตั้งลงจากดาดฟ้าแล้วตรงกลับบ้านในทัทีไม่รีรอว่าฝ่ายชายจะกลับมารึเปล่าแน่ล่ะถ้ารอไปเรื่อยยันเช้าก็ไม่ไหวหรอก
*************************************************************************************
วันนี้ช่างเป็นวันที่แปลกเสียเหลือเกินทำไม่ทุกคนถึงได้เอาแต่ร้องไห้ล่ะฉันตกข่าวอะไรกันนี่
"ขอโทษจ๊ะ มิ้นต์มีอะไรกันรึเปล่า" มือของเด็กสาวจับไหลเพื่อนที่ตัวเล็กกว่าพร้อมถามด้วยน้ำเสียงอยากรู้อยากเห็น
"แมว นี่เธอเป็นเพื่อนอาร์มจริงๆเหรอ!?"เพื่อนของเธอตอมด้วยน้ำเสียงแกมโมโหเล้ฏน้อย "เขาตายแล้ว!!!" เพื่อนสาวตะโกนใส่หน้าของเด็กหญิง
"พูดเล่นใช่มั้ย?"เด็กหญิงถาม เหงื่อของเธอไหลพลาก
ทุกอย่างตกอยู่ในห่วงของความเงียบงันก็จะกระฮึมไปด้วยเสียงโฮที่เปียมไปด้วยความโศกเศร้า
เด็กหญิงได้แต่ยื่นเงียบท่ามกลางเพื่อนร่วมชั้น
จดหมายที่เธอว่าน่ะ ฉันจะส่งไปหาเธอเอง
อย่าลืมตอบจดหมายด้วยล่ะ
อย่าลืมตอบจดหมายด้วยล่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น