- The only reason เพราะ ' รัก -

ลำดับตอนที่ #4 : จะหยุดเวลาได้มั้ย ? 2

โตโน่ Park

    ไม่รู้ว่านานเท่าไหรที่ผมมองคนที่หลับอยู่ในอ้อมแขนผมตอนนี้ และไม่รู้ว่าพรุ้งนี้ผมยังจะได้เห็นและได้กอดดริทแบบนี้อีกมั้ย ตามจริงผมแค่จะมาแอบดูริทว่าเป็นยังไงบ้างเท่านั้นแต่ผมรอจนดึกริทก๊ยังไม่กลับเข้ามารถก็จอดแต่ไม่รู้ว่าตัวคนหายไปใหนผมจึงโทรหากัน ขอให้มันโทรหาริทให้หน่อย จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงฟ้าที่เคยโล่งกับร้องซะงั้น พร้อมกับไฟบ้านของริทที่ดับผมจึงตัดสินใจไขกุญแจสำรองเข้าไปในบ้าน ผมรออีกเกือบครึ่งชั่วโมงริทก็ยังไม่มาจนฝนตกจะออกไปตามก็ไม่รู้จะตามที่ใหนแบตโทรศัพดันมาหมดอีก! 

" อ้าว ! เฮ้ยไฟดับหรือเนี้ย " ริทกลับมาแล้วเปียกมาอีกต่างหาก ทำไมถึงเหลวไหลอย่างนี้ อยู่ดีดีผมก็รู้สึกโมโห จึงลุกขึ้นไปกระชากแขนริทจนริทเกือบล้ม 

" กรี้ดดดดดดด " ริทคงตกใจมากร้องลั่นบ้านเลย

" ไปไหนมา ! " แต่ผมโมโหจนควบคุมอารมไม่อยู่แล้ว

" พะ พีโน " ริทเรียกชื่อผม ตะกุกตะกัก แต่ยังไม่ตอบคำถามผม ผมยิ่งโมโห จึงตะโกนไส่น่าริทไปอีก

" พี่ถามว่าไปใหนมา ฮะริท!! " เหมือนริทจะตกใจเข้าไปไหญ่จนผมเริ่ม รู้สึกตัวว่า ไส่อารมกับริทมากเกินไป 

"ริทจะไปไหนมันก็เรื่องของริท พี่โน่จะถามริททำไม เราเป็นแค่พี่น้องกันไม่ใช่หรอ ริทจะเป็นจะตายยังไงมันก็ไม่เกี่ยวไม่สำคัญกับพี่อยู่ดีพี่จะอยากรู้ไปทำไม! " ริทตะโกนสวนกับผมพร้อมน้ำตาและคำตัดพ้อ น้ำตาของริททำให้ใจผมกระตุกวาบ ผมทำริทร้องไห้อีกแล้ว ผมทำคนที่ผมรักร้องไห้อีกแล้ว

" ริท พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจตะโกนใส่หน้าริท พี่แค่โมโหที่ริทกลับบ้านดึก พี่ขอโทษริท พี่ขอโทษ " ผมได้แต่ขอโทษริท พร้อมดึงริทเขามากอด เปรี้ยงงง!

" กรี้ดดดดดด" อยู่ดีดีฟ้าก็ผ่าลงมาเสียงดังมากจนริทตกใจ กอดผมไว้แน่น ผมจึงรีบกอดและปลอบขวัญริท

" ไม่เป็นไรริท พี่อยู่นี้ อยู่ตรงนี้ริทไม่ต้องกล้วอะไร ^^ " ผมปลอบไปพร้อมส่งรอยยิ้มให้ริท ถึงแม้ริทจะไม่เห็นมันก็ตาม

" ระ ริท กลัว ฮึกๆ ริทกลัว กลัวว่าพี่จะทิ้งริทไป !" ริทตอบผมตัวเสียงที่สั่นๆ และขาดหาย ผมอยากอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ริทฟังเหลือเกิน แต่ไม่รู้ริทจะรับฟังผมมั้ย ผมจึงพูดได้แค่

" พี่จะอยู่ ตรงนี้ และริทก็จะอยู่ตรงนี้ ตลอดไป "ผมพูดพร้อมจับมือริทมาถาบที่หัวใจผม และของริท ใช่มือทั้งสองข้างเข็ดน้ำตาให้ริท 

" ไม่ร้องน่ะคนดีของพี่ พี่ไม่ชอบน้ำตาของริทเลย " น้ำตาของริทเหมือนน้ำกรดที่เมื่อไหรที่ผมเห็นมันกัดกินหัวใจของผม ผมไม่อย่าเห็นไม่อย่าเห็นเขาร้องไห้เลยให้ตายสิ!

" ระหว่างริทกับเขา พี่รั... " ผมไม่รอให้ริทพูดจบ ผมชิงจูบริทถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดของผมให้ริทได้รับรู้ 

" ขอแค่ริท เชื่อในพี่ " ผมบอกริท แล้วจูบริทอีกครั้ง และอีกครั้ง นานหลายนาที จึงหาเทียนจุดแล้วให้ริทไปอาบน้ำ และยังคงเหมือเดิมริทกลัวความมืดผมจึงต้อง นั่งเฝ้าจนริทอาบน้ำเสร็จ 555 ก็เพราะริทเป็นแบบนี้ไง จากความรู้สึกที่เริ่มต้นด้วยคำว่าน้องจึงแปรเปลี่ยนเป็นคำว่ารัก ริททำไห้ผมอยากดูแล อยากปกป้อง อยากเห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่มีความสุขของเขา แม้ว่าวันนี้ริทจะไม่เอ่ยถึงเรื่องราวของผมกับแตงโมแต่ผมก็รู้ว่าในใจริทคิดอะไรอยู่ ผมก็ไม่อยากเอ่ยถึงเขาเหมือนกัน กลัวว่าบรรยากาศดีดีแบบนี้มันจะหายไป ผมขอเก็บรอยยิ้มขอเก็บความสุขไปอีกสักพักก่อน และดูเหมือนริทจะเพลียจริงๆ พอล้มตัวนอนสักพักก๊หลับไปเลยทิ้งให้ผมคิดฟุ้งซ่านคนเดียว 

" ไอ้ตัวแสบเอ๋ย !! " ผมกระซิบที่ข้างหูริท ก่อนจะห้อมแก้มริทอีกฟอดนึง พร้อมกระชับอ้อมกอดที่ผมกอดริทไว้ ผมอยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้ แค่มีริทกับผม ฟ้าจะช่วยหยุดเวลาให้ผมได้มั้ย ช่วยหยุดเวลาให้ผมกับริทที •••