ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 0 : จุดเริ่มต้นของความสนุก
ตอนที่ 0 จุดเริ่มต้นของความสนุก
ในโลกที่พัฒนาไปอย่างรวดเร็วมนุษย์เราได้พัฒนาสิ่งต่างๆไปอย่างรวดเร็วจนไม่น่าเชื่อมีการพัฒนาสิ่งต่างๆไม่ว่าจะเป็นทางด้านการแพทย์ หรือ แม้แต่ เกมส์ เช่นกัน ทำให้มีเกมต่างๆที่เสมือนจริงออกมาเรื่อยๆ จนทำให้มียอดผู้เล่นเพิ่มขึ้นอย่างเร็วเพราะความเหมือนจริงของตัวเกม
"น่าเบื่อ"คำพูดของชายหนุ่มที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ในร้านกาแฟเเห่งหนึ่ง ที่ไม่โดดเด่นอะไรเป็นร้านที่ผู้คนไม่พลุกพล่านมาก เป็นร้านนั่งเล่นสบายๆมีสวนขนาดเล็กไว้ให้นั่งกินกาแฟ
ชายหนุ่มคนนี้สูงประมาณ 180 นิดๆ รูปร่างสมส่วนกำลังดี สวมเสื้อนักศึกษากับกางเกงยีนสีดำดูเข้ากันอย่างพอดี ไม่ขาดไม่เกิน
"นั่นดิร้านพี่ก็ไม่มีใครค่อยจะเข้ามาเลย เฟม ว่าม่ะ" เจ้าของร้านพูดพลางหยิบแก้วกาแฟมาเสริฟ แก้วกาแฟสีขาวนวลสะดุดตาถูกนำมาวางไว้หน้าชายหนุ่ม
"งั้นมั้ง ร้านพี่อร่อยนะพี่ อาร์ม แต่อร่อยแค่ผมคนเดียวรึเปล่าไม่รู้นี่ดิ "
"เออ ก็ว่างั้นแหละวันนี้พี่ลูกค้าไม่ค่อยจะมีเฟมมาช่วยพี่ชงกาแฟแทนพี่หน่อยดิ นะพี่มีนัดสำคัญมากฝากร้าน2ชมนะ" อาร์ม เจ้าของร้านกาแฟพูดเสร็จและเริ่มถอดผ้ากันเปื้อน
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกทำหน้านิ่งและมองไปที่เจ้าของร้านด้วยหางตาประมาณว่าจะไปหาหญิงอีกแล้วสินะ
"เหอะๆจะให้ฝากร้านเนี่ยนะ ก็ได้นะพี่แต่ต้องมีข้อเเลกเปลี่ยน พี่ต้องไปซ่อมรถคันโปรดให้ผม พอดีว่าผมเอาไปปรับแต่งพลาดจนเครื่องจะพังไม่พังอยู่แล้วเนี่ย"
"เออก็ได้ ว่างๆก็เอารถมาร้านพี่สิเดี๋ยวจะทำให้ จะจูนแบบเดิมไหมล่ะ เอาแบบเครื่องเเทบไม่เหลือเค้าเดิมเลยนะ"
"อืม แบบเดิม"
หลังจากทั้งสองคนพูดจบ เฟมเดินเข้าไปสวมผ้ากันเปื้อนและไปนั่งตรงหน้าเครื่องชงกาแฟพร้อมเปิดเพลงเบาๆคลอ ส่วนเจ้าของร้านหยิบกุญแจรถและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
ไม่นานก็มีลูกค้ากผู้หญิง กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน ทั้งกลุ่มเป็นผู้หญิงล้วนสวมชุดเครื่องแบบนักศึกษามหาลัยเอกชนแถวใจกลางเมือง
"ขอมัชชะลาเต้ 5 เเก้วค่ะ" หญิงสาวในชุดนักศึกษาเอกชนเเห่งหนึ่งพูด หน้าตาที่ยิ้มแย้มและมีเขี้ยวเล็กน้อย บวกกับ คนที่เดินเข้ามาทั้งกลุ่มมีหน้าตาที่ล้วนแล้วแต่หาที่ติไม่ค่อยจะได้ ทำให้เฟมหน้าแดงเล็กน้อยในการมอง
"ได้ครับเชิญพวกคุณไปนั่งรอที่โต๊ะได้เลยครับ" เฟมหลบตาและเริ่มหยิบอุปกรณ์ชงมาทำชาเขียวอย่างช้าๆ
เวลาผ่านไปซักพักบรรยากาศในร้านดูสงบเรียบร้อยมีเพลงเบาๆคลอทำให้ดูน่านั่งกว่าปกติที่ไม่มีเสียงเพลงเปิดแม้แต่น้อยด้วยเหตุที่ว่าเจ้าของร้านไม่ชอบความวุ่นวาย เสียงคุยกันอย่างออกรสของหญิงสาวกลุ่มที่สั่งเครื่องดื่มทำให้ร้านดูมีชีวิตชีวากว่าทุกวัน
"ได้แล้วครับ มัชชะลาเต้ 5 แก้ว นะครับ " ชายหนุ่มพูดพลางเสริฟลงบนโต๊ะอย่างช้าๆและส่งยิ้มให้สาวในโต๊ะทำให้สาวๆนั่งอยู่หน้าแดงไปตามๆกัน เพราะปกติมีแต่เจ้าของร้านคนเดียวที่ทำเครื่องดื่มในร้าน
จากนั้นบรรยากาศนั่งคุยกันอย่างออกรสของหญิงสาวก็ยังคงมีต่อไป อย่างสนุกสนาน
เฟมรับสาย เฟมรับสาย เฟมรับสาย เสียโทรศัพท์ดังขึ้นชายหนุ่มมองหน้าจอโทรศัพท์และรับสายอย่างไม่เต็มใจ มันคือสายของ "พ่อ"
"เฮ้ยเจ้าลูกชายได้ข่าวว่าไม่โดนไล่ออกนี่หว่า จากมหาลัยเนี่ย"ชายหนุ่มจากปลายสายตะโกนผ่านมือถือเข้ามาจนคนที่กดรับสะดุ้ง
"โธ่พ่อ 3.99 เนี่ยนะจะโดนไล่ออกถ้าโดนออกก็ฟ้องศาลแล้วแหละ แหม่ ว่าแต่มีอะไรให้ช่วยถึงได้โทรมาปกติไม่ค่อยจะโทรมา" ชายหนุ่มตอกกลับ
"เหอะๆไม่มีอะไรแค่ตอนนี้เจ้าของบริษัทเกมส์เค้าให้เกมชื่อ freedom online มาให้กับ พ่อ เค้าให้มาทดสอบในฐานะเพื่อนสนิดทางการค้า แล้วทีนี่แกก็รู้ว่าพ่อธุระเยอะจนไม่ค่อยจะมีเวลา พ่อให้แกแล้วกันพ่อส่งพัสดุเข้าไปหอแกแล้ว ขอให้สนุกเจ้าลูกชาย "
"ครับ งั้นไม่มีอะไรแล้วแน่นะอย่าโทรมาหาบ่อยล่ะล่าสุดโทรมาทีไรมีปัญหา ตลอด ล่าสุดให้ช่วยเคลียเอกสารของบริษัท พ่อเนี่ยทำผมจะบ้าตายเอา ดันเอาเอกสารการเงินมาให้ทำผมล่ะปวดใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าเงินค้ำคอผมไม่ทำหรอกนะ" เสียงชายหนุ่มหงุดหงิดเริ่มทำให้หน้าตาที่ยิ้มแย้มเริ่มหุบลง
"เออแกก็ได้โบนัสไปแล้วนี่จะเอาไรอีกล่ะ งั้นแค่นี้นะพ่อไปสวีตกับแม่ต่อล่ะ บาย"
ตื้ด!!เสียงบทสนทนาตัดลง เฟมทำหน้ามุ่ยและถอนหายใจยาวพลางมองไปที่มือถือดูเวลาพลางถอนหายใจยาวอีกครั้ง และคิดว่าเมื่อไรเจ้าของร้านจะกลับมาฟ่ะเนี่ย
เวลาผ่านไปเกือบ2ชมเจ้าของร้านกาแฟเดินเข้ามาในร้านและทักทายกลุ่มสาวๆทั้งยิ้มทั้งเข้าไปคุยทักทาย
"เฮ้ยพี่อย่าไปกวนพวกพี่ๆเขาได้ไหมอ่ะทำงี้ไงร้านถึงได้ไม่มีลูกค้า"เฟมตะโกนจากเคาเตอร์พลางหยิบกุญแจรถออกจากกระเป๋ากางเกง
"ก็นะมันเป็นนิสัยแล้วไอ้น้อง"ชายหนุ่มยิ้มและพลางเดินเข้าไปยังเคาเตอร์ "เออเฟมพี่ไปซื้อเกมมาเล่นกับแฟน แฟนชวนพี่เล่นว่างๆแกก็มาเล่นดิเล่นด้วยกันท่าจะสนุก เห็นเบื่อๆไม่ใช่เหรอ ชื่อเกมอะไรน้า Freedom อะไรซักอย่างนี่แหละ"
"Freedom online ใช่ไหมค่ะพี่ พี่จะเล่นเหรอค่ะพอดีพวกหนูก็เพิ่งจะเล่นเหมือนกันแต่เลเวลขึ้นยากมากเลย" หญิงสาวใส่แว่น ตัวเตี้ยไม่สูงมาก หน้าตาออกหมวยๆ พูดขึ้น "แถมเกมนี้มีกฎที่น้อยมากเลยค่ะหรือเรียกว่าแทบจะไม่มีเลยน่ะค่ะ มันคือเสนห์ของเกมเลยเเหละค่ะ"
"ตามที่น้องเค้าพูดอ่ะ สนใจไหมเฟม" เจ้าของร้านพูดด้วยน้ำเสียงที่วางมาดทำให้สาวๆหลุดขำออกมานิดๆ
"ก็ได้นะ พอดีพ่อส่งเกมมาพอดี ของน่าจะมาถึงพอดีแหละงั้นเฟมจะลองเล่นดูแล้วจะมาบอกชื่อแล้วกัน พี่ครับส่วนเงินของพี่สาวๆกลุ่มนี้เฟมออกให้แล้วนะวางที่เคาเตอร์ พี่ครับผมขอเลี้ยงสาวสวยซักแก้วแล้วกันนะครับ ถ้ายังไงพี่พี่ก็แวะมานั่งได้นะครับร้านจะได้ครื้นเครง" เฟมยิ้มทำให้สาวๆหน้าแดงและอึ้งไปเล็กน้อย ชายหนุ่มเดินออกจากร้าน และ คว้ารถสปอร์ตคู่ใจขับไปยังคอนโดที่อาศัยอยู่
จบบที่ 0
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ อาจน่าเบื่อถึงน่าเบื่อมาก commentได้นะครับว่าจะต้องปรับปรุงตรงไหนเพิ่มเติม :D รับฟังทุกความเห็นเพราะทุกความเห็นคือกำลังใจครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น