segreto sala

ลำดับตอนที่ #24 : ฟอลเช่ ซันโต้

R E G I S T E R

ชื่อ - สกุล : ฟอลเช่ ซันโต้ [Falce Santo] 

อายุ : 17 (...ล่ะมั้งนะ)

เผ่าพันธุ์ : คาไมทาจิ

รูปร่างลักษณะ : ผมสั้นสีขาวบริสุทธิ์ดูกระเซอะกระเซิงยาวละต้นคอ มีดวงตาสีเหลืองทองคมกริบออกไร้อารมณ์ที่มักทำให้คนอื่นรู้สึกแปลกๆเเละขนลุกอยู่เสมอหากโดนจ้องมองนานๆ บริเวณใต้ขอบตาทั้งสองข้างนั้นมีลวดลายสีเเดงลากผ่าน ใบหน้าที่ควรจะเห็นได้ชัดก็ถูกบดบังด้วยหน้ากากสีดำที่เจ้าตัวมักจะสวมไว้ตลอดเวลาโดยไม่คิดจะถอดออก(ขนาดกินข้าวยังใส่) เขามีผิวสีขาวออกเหลืองนิดหน่อยตามเชื้อสายอีกครึ่งนึงของตนเองที่ดูเหมือนจะเป็นฝั่งเอเชีย เสื้อผ้าของเขาเองก็ค่อนไปทางเอเชีย โดยเป็นเสื้อโค้ตสีกรมท่ายาวถึงข้อเท้า  ทางขอบเสื้อด้านซ้ายมีลวดลายสีทองที่มีรูปร่างคล้ายสัตว์ประเภทจิ้งจอกที่มีหางเป็นใบมีด ส่วนข้างในนั้นเป็นเสื้อคอเต่าเเขนยาวสีดำธรรมดา เขาจะสวมถุงมือสีดำตลอด เขามีรูปร่างเพรียวบางดูคล่องเเคล่วว่องไว สูง 173 หนัก 51 มีบรรยากาศรอบตัวที่ค่อนข้างเเปรปรวณอยู่เสมอชวนให้คนรอบข้างรู้สึกเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว บนไหล่จะมีจิ้งจอกสีน้ำตาลที่บนคอมีสร้อยรูปร่างประหลาดสวมอยู่เกาะติดทุกครั้ง

ลักษณะนิสัย : ชายหนุ่มสุดมึนผู้ชอบทำตัวเเปลกประหลาดต่างจากคนอื่น ก่อนอื่นเขาเป็นคนที่มีบรรยากาศรอบตัวที่ดูเเปรปรวณเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงเอาเเน่เอานอนไม่ได้ เเละใบหน้าที่ถึงจะมีหน้ากากปกปิดไว้มองยังมันก็ดูไม่เป็นมิตรเเบบสุดๆ เเละยังดูไร้อารมณ์ นิ่งเฉย ชวนอึดอัด  เเถมเขายังเป็นคนพูดน้อยมาก หรือถ้าเอาจริงๆเเล้วก็เเทบไม่เคยพูดกับใครเลยซักครั้งเดียว เเต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่มีมนุษสัมพันธ์กับใครเลย  เพียงเเต่เขาจะสื่อสารกับคนอื่นผ่านตัวอักษรบนกระดานไวท์บอร์ดที่ได้รับจากคนคนหนึ่งก็เท่านั้นเอง หากใครถามอะไร เขาก็จะเขียนลงกระดานเเล้วก็ยกให้อีกฝ่ายดูเเทนการพูดจา ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำเเบบนี้  ถ้ามีคนถามเขาก็คงจะยิ้มนิดๆที่มุมปาก พร้อมกับเขียนว่า 'เป็นความลับ' เเละยังเติมอิโมติค่อนชวนน่าโมโห  ฟอลเช่ไม่ชอบการโกหกเพราะมันเเสดงถึงความไม่จริงใจ เขามักชอบพูด(เขียน)คำที่กำกวม สับสน ให้คนอื่นไปคิดเอาเองเล่นๆ ถึงเขาจะดูน่ากลัวไปซักหน่อย ทำให้เขาดูไม่น่าเข้าใกล้ เเต่ถ้าอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ ก็จะพบว่าเจ้าหมอนี่น่ะ ถึงภายนอกจะดูนิ่งๆ ขรึมๆ เเต่ลึกๆเเล้วกลับขี้เล่นเเละขี้เเกล้งไม่ใช่น้อยๆ ชอบกวนโมโหคนอื่นไปเรื่อยเปื่อย เเละยังรู้สึกสนุกยามที่เห็นคนอารมณ์เสียตามประสาพวกขี้เเกล้ง 
             
            เขาไม่ใช่คนใจเย็นเเต่ก็สามารถคุมอารมณ์ตัวเองอยู่ได้ในระดับหนึ่งตามมารยาทที่ควรกระทำ ไม่ค่อยชอบสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านซะเท่าไหร่นัก เพราะมันดูน่ารำคาญเเละมักทำให้เขาปวดหัว หงุดหงิดอยู่เสมอ ด้วยความที่ลึกๆเเล้วเขาค่อนข้างอารมณ์รุนเเรง ควบคุมลำบาก ถ้าไม่มีคนมาคอยห้ามปรามล่ะก็เขาก็อาจจะระเบิดตู้ม(??)เลยก็ได้นะ บนตัวของฟอลเช่มักจะปรากฏจิ้งจอกสีน้ำตาลเกาะอยู่บนไหล่เสมอ เเละเขาเคารพ นับถือ จิ้งจอกตัวนั้นมากเสมือนคนในครอบครัว เป็นคนสำคัญสำหรับเขามากถึงขนาด โดนสั่งให้ทำอะไรก็ทำหมด เขาจะเรียกจิ้งจอกตัวนั้นว่า 'เซนเซย์' ทุกครั้งไป   หากใครไปพูดจาไม่ดีหรือทำร้าย 'เซนเซย์' ของเขาล่ะก็อาจโดนดีจากฟอลเช่ไปไม่ใช่น้อยๆเลย  ฟอลเช่เป็นคนความจำดีมาก เรียกได้ว่าอะไรที่เขาเคยอ่านหรือเคยเห็นเขาจะจำมันได้อย่างเเม่นยำ เสียเเต่ว่าเขาดันเป็นคนเจ้าคิดเจ้าเเค้นเเละกตัญญู(?)เป็นอย่างมาก นั่นทำให้เขาจะจดจำรายละเอียดของคนที่ทำอะไรไว้กับเขาได้เป็นอย่างดี(...)  หากทำดีก็จะดีด้วย หากร้าย....เจ้าตัวก็จะเอาคืนให้ครบต้นครบดอก พร้อมดอกเบี้ย ชนิดที่ว่าคนโดนนี่จำจนวันตายเลย

             โดยปกติเเล้วฟอลเช่มักชอบทำตัวเฉื่อยชา เเบบไม่เเยเเสเรื่องราวต่างๆในโลกซักเท่าไหร่ ค่อนข้างล่องลอยไปเรื่อยเปื่อย ชอบทำตัวผลุบโผล่ๆเดี๋ยวมาเดี๋ยวไป มีงานอดิเรกคือชอบนั่งอยู่กับที่ตามมุมต่างๆ หรือไม่ก็มองคนที่เดินผ่านไปกันไปมาในมุมสูง อย่างพวกดาดฟ้าหรือไม่ก็บนหลังคา ถึงเเม้ภายนอกจะดูเหม่อลอย ไม่ใส่ใจกับอะไร เเต่ลึกๆเเล้วฟอลเช่ชอบที่จะเรียนรู้กับสิ่งใหม่ๆ เเละจะกระตือรือร้นมากเมื่อพบสิ่งที่ไม่เคยเห็น(เเม้ภายนอกจะดูนิ่งเฉยก็ตามที) ฟอลเช่ค่อนข้างเป็นคนเอาเเต่ใจตนเองเเละยังหัวเเข็งมาก หากถูกบังคับให้ทำในสิ่งไม่ชอบเขาก็จะไม่ยอมฟังเเละทำเมินได้อย่างน่าตาเฉย เขาให้ความสำคัญกับมิตรภาพเเละสายสัมพันธ์เหมือนกันนะ หากเขาไว้ใจใครล่ะก็รับรองได้เลยว่าเขาจะไม่ทางทิ้งคนคนนั้นเด็ดขาด เขาชอบสถานที่อบอุ่นเย็นสบาย เเต่ไม่ชอบอากาศหนาว  เเละยิ่งเขาเป็นพวกขี้หนาวเลยทำให้ประสาทของตัวเองตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา จึงชอบที่จะสวมเสื้อเยอะๆทับไปทับมา โดยเฉพาะฤดูหนาวเขานี้เเเทบเอาเเต่หมกตัวอยู่หน้าเตาผิง เห็นเเบบนี้เขาเองร่างกายก็ใช่ว่าจะเเข็งเเรงนะ เพราะในบางครั้งหากเขาใช่พลังหรือออกเเรงมากเกินไป มันก็อาจทำให้เขาเหนื่อยหอบเเละล้มฟุบไปได้ทุกเมื่อ

ประวัติความเป็นมา : พื้นเพครอบครัวของฟอลเช่นั้นเขาจำไม่ได้เลยซักนิด พอรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ในป่าลึก สิ่งที่จำได้คือชื่อเเละเผ่าพันธุ์ของตนเองเท่านั้น นอกจากชุดที่เขาสวมอยู่ก็ยังมีกระดานไวท์บอร์ดตกอยู่ข้างตัว ในตอนนั้นเขารู้สึกว่างเปล่ามากๆ ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ไปทางไหน หรืออยู่ยังไง เรียกได้ว่าตอนนั้นเขามีชีวิตอยู่ไปเรื่อยๆโดยไร้ความความหรือเป้าหมายอะไรในชีวิต เเต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พบกับจิ้งจอกสีน้ำตาลพูดได้ ที่อ้างว่าได้รับหน้าที่มาเป็นอาจารย์ของเขาเเละคอยเล่า สอนเรื่องต่างๆให้เขาฟัง นั้นทำให้เขาเคารพเเละเชื่อฟังเทลตลอดมา โดยปกติเเล้วเขาจะท่องเที่ยวเล่นไปทั่วทั้งป่าพร้อมกับเทล เเต่ว่าพอนานไปพวกมนุษย์ก็ค่อยๆเข้ามารุกรานพื้นที่ในป่าไปเรื่อยๆ ทำให้ฟอลเช่ตัดสินออกหาสถานที่ปลอดภัยเพราะยังไงเขาสำหรับมนุษย์เเล้วถือว่าเป็นอันตรายมาก(ที่จริงเเล้วหากเทลไม่บอกให้เขาออกเดินทางเขาก็ไม่ทำหรอก) ดังนั้นเมื่อได้ยินข่าวเกี่ยวกับสถาบันที่เป็นสถานที่ปลอดภัยสำหรับเหล่าอมนุษย์ เขาจึงมาสมัครเข้าสถาบันนี้ตามคำขอของเทลทันที

ชอบ / เกลียด / กลัว / แพ้ : อาจารย์ , สถานที่สงบ,  มุมเงียบๆ,  สายลม / คำโกหก,  พวกชอบรังเเกคนอื่น,  ไม่รักษาสัญญา / ตัวตนลึกๆของตนเอง / อากาศหนาว,  ฤดูหนาว

พลังพิเศษ : การควบคุมลมบริเวณรอบตัวได้ดังใจนึก จะสร้างพายุ(ขนาดย่อม)ก็ยังได้ สามารถทำกระเเสลมให้เป็นดังใบมีดอันคมกริบที่ตัดเหล็กขาดได้ในครั้งเดียว  เปลี่ยนร่างกายของตนเอง(ยกเว้นหัวเเละลำตัว)ให้กลายเป็นใบมีดได้(โดยส่วนใหญ่จะใช้หางตัวเองในการต่อสู้มากกว่า)

เพิ่มเติม :
- จิ้งจอกสีน้ำตาลที่ฟอลเต้เรียกว่าเซนเซย์น่ะ มีชื่อจริงว่า 'เทล' ลักษณะนิสัยเป็นพวกใจเย็น ยึดหลักเหตุผลเป็นใหญ่ มีหน้าที่คอยตามคุมฟอลเช่ เเละดูเเลให้อยู่ในกรอบ ไม่ให้นอตหลุดหรืออารมณ์เสียจนคุมไม่อยู่ นอกจะฉลาดเจ้าเล่ห์ จอมวางเเผน เเละมีไหวเหนือกว่ามนุษย์ทั่วไปเเล้ว เขายังสามารถพูดได้ด้วย พื้นฐานพลังของเทลนั้นเป็นธาตุไฟ 

-  เนื่องจากฟอลเช่เเพ้อากาศหนาวทำให้เวลาที่เขาเจอของ อากาศ หรืออะไรก็ตามที่เย็นๆมันจะทำให้หูกับหาง(อันเเสนคมกริบ)ของเขาโผล่ออกมา ในช่วงนี้จะทำให้คนอื่นถอยห่างไม่กล้าเข้าใกล้เขาที่สุด

-  ไม่ใช่ว่าเขาพูดไม่ได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่พูดเพราะเหตุบางประการต่างหาก 

-  เเท้จริงเเล้วหน้ากากของมันไม่ใช่หน้ากากธรรมดา เเต่มันเป็น 'ผนึก' ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อควบคุมพลังของฟอลเช่ ซึ่งถ้ามันถูกดึงออกหรือถูกทำลายเมื่อใด ก็คงอาจจะได้ฤกษ์เห็นคาไมทาจิออกอาละวาดเเเน่นอน

 

คำถามเล็กๆ น้อยๆ สำหรับออริ (ขอให้ตอบด้วยมุมมองของออริของคุณนะครับ!)

ถ้าหากถูกมนุษย์จับได้ว่าตนเป็นอมนุษย์จะทำอย่างไร 
: ชายหนุ่มผมขาวหยุดชะงักไปซักครู่เเต่ถึงกระนั้นก็ยังคงไม่เเสดงท่าทีร้อนรนหรือตกใจเลยซักนิดเดียวราวกับเรื่องนั้นมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไรต่างจากจิ้งจอกสีน้ำตาลบนไหล่ที่เริ่มลุกลี้ลุกลน เขาหันมามองหน้ามนุษย์คนนั้นนิ่งๆพร้อมกับบรรยากาศที่เริ่มหนักอึ้ง กดดัน เเละรุนเเรง ก่อนเอื้อมมือไปหยิบกระดานไวท์บอร์ดที่ซ่อนไว้ในอกเสื้อมาเขียนก่อนจะหันให้มนุษย์ตรงหน้าดู 'อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะครับ...' เขาใช้เเปรงลบก่อนจะเขียนใหม่ 'ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน...' ชายหนุ่มยิ้มเล็กๆที่มุมปากพร้อมกับดวงตาสีเหลืองทองที่ฉายเเววมุ่งร้ายอย่างเต็มที่

สมมติว่าคุณสอบตก แล้วอาจารย์ต้องการให้คุณซ่อมวิชานั้น โดยทำอย่างไรก็ได้ให้ตัวอาจารย์พอใจ ประทับใจ หรือตื่นตาตื่นใจมากที่สุด คุณจะทำอย่างไร หรือนำอะไรไปมอบ หรือแสดงให้ท่าน และเพราะเหตุใดจึงทำเช่นนั้น?

: เขามองอาจารย์ตรงหน้าอย่างงุนงง พลางครุ่นคิดอย่างเเปลกใจว่าทำไมตนถึงสอบตกได้กันก่อนจะอ่านถึงวิธีการซ่อม ก่อนจะมองอาจารย์คนนั้นนิ่งๆ พร้อมกับบรรยากาศรอบตัวที่เริ่มเเปรปรวณ ตามมาด้วยสายลมอันรุนเเรงที่พร้อมจะฉีกกระชากทุกสิ่ง เขาตวัดมือไปเบาๆสายลมนั้นก็หยุดลงทันที เผยให้เห็นสภาพโดยรอบที่ยับเยินเต็มไปด้วยร่องรอยของมีคม มีเพียงเขากับอาจารย์ตรงหน้าเท่านั้นที่ไร้รอยขีดข่วน 'รู้สึกตื่นตาตื่นใจบ้างไหมครับ?' ชายหนุ่มชูกระดานไวท์บอร์ดให้อาจารย์เห็นก่อนจะลบเเล้วเขียนใหม่ 'หรือว่าจะเอาตื่นตาตื่นใจมากกว่านี้ล่ะครับ?'