ฉบับรักเงื่อนไขลับไขหัวใจให้รักเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 เงื่อนไข? (30%)

กร๊าซซซซซ ...โมโห! หน็อยยยย คิดว่านายเป็นใครฮะ!
"อีตาบ้าเอ้ยยยย...รถนายถลอก ฉันเซ่ ถลอกเยอะกว่านายอีก" ฉันได้แค่ตะโกนและดิ้นพล่านๆกลางถนน ชิ่งงั้นเรอะ -*-..ฮึ่มๆๆๆๆ
ปี้นๆๆๆๆ!  เสียงบีบแตรทำเอาฉันแทบคลั่ง ฉันเดินจ้ำอ้าวๆขึ้นรถๆพร้อมกับปิดประตูดัง โครม! สตาร์ดรถแล้วออกไปเลย ฉันเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง...อ่อ... เพิ่ง 9.20น. เองฉันเข้าเรียนตอน 9 โมง...O_o! ฮะ 9.20น.! ไอ้นาฬิกาเก๊ปะเนี่ย สาย...โอ๊ยตายๆๆๆๆๆสาย 20 นาที ไอ้เจ้าของรถบ้านั่น นายโดนตีตราบาปไว้แล้ว....ฉันจะต้องล้างแค้นนนนน - -*

ณ โรงเรียน XL
     ฉันจอดรถไว้ในที่จอดรถของโรงเรียน เลยรีบลงจากรถพร้อมกับกระเป๋าเรียนที่ถูกอัดแน่นด้วยหนังสือเรียนเล็กน้อยกับหนังสือนิยายอีกเพียบ!! ฉันรีบเดินขึ้นอาคารเรียนและหยุดอยู่หน้าห้องเรียน M.6/1 ใช่ มันคือห้องของฉันเอง
แอด...
"นี่! เภตรา ทำไมเธอถึงเข้าเรียนสาย รู้ไหมว่าตอนนี้กี่โมงกี่ยามแล้ว กะจะมาตอนบ่ายเลยใช่ไหม?...แล้วจะเรียนทันคนอื่นไหม ฮึ่มๆๆๆ ดูดู๊! แต่งตัวอย่างกับเพิ่งออกจากถังขยะข้างโรงเรียน ผมเผ้าไม่มัดแถมยุ่งเหยิงกระเจิงอีกต่างหาก เป็นนักเรียนภาษาอะไร - -*...เอ้าา ยังยืนเฉย เข้ามานั่งที่ตัวเองสิยะ!"
"-0-"เสียงอาจารย์รุ่งทิวากล่นด่าฉันแทบเป็นหมุเป็นหมา คนในห้องต่างเงียบกริบอย่างกับฉันเป็นศพที่กำลังเข้าป่าช้าเพื่อเข้าพิธีเผายังไงอย่างนั้นแหละ
"ดูทำหน้าเข้า - -+" อาจารย์ยังไม่เลิก ฉันเดินคอตกเข้านั่งประจำที่ แต่....
"ครูคะ! แล้วที่นั่งหนูล่ะ!" ฉันร้องเสียงสูงเมื่อที่นั่งของฉันนั้นถูกแทนที่ด้วยผู้ชายแปลกหน้าราวกับมาจากต่างดาว เอ๊ะ! นายนี่หน้าตาคุ้นๆนะ แถมยังส่งสีหน้ากวนประสาทมาอีกด้วย
"นาย!! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน จ่ายมา ค่าสีรถฉัน 3 ล้านบวกค่าดอกเบี้ยที่นายชิ่งแล้วเรียบร้อย จ่ายมาเดี๋ยวนี้" ฉันยืนท้าวสะเอวประจานหน้ากับนายนี่ จนลืมไปว่าอาจารย์ยังยืนอยู่ตรงนั้นอยู่
"เมื่อวานซืนที่ไหนกัน เมื่อเช้าต่างหาก แล้วฉันก็ไม่ใช่เด็กด้วย ถ้าไม่เชื่อกรุณาเดินไปดูป้ายที่หน้าห้องว่านี่มันห้องอะไร"
" - - " เอ๊ะ!...นายนี่ - -**
"เภตรา นั่น...นักเรียนใหม่ ชื่อเมฆิณ  พิทักษ์วัฒนสกุล กรุณาสุภาพกับนักเรียนใหม่ด้วย!!" เสียงอันทรงพลังของป้าจารย์ (คุณป้า+อาจารย์) ยังคงจิกและกัดหูฉันเป็นว่าเล่น
"นามสกุลจะยาวไปไหน-.-" ฉันบ่นพึมพัม
"ก่อนจะว่าเขาหัดมองชื่อตัวเองบ้างว่านามสกุลเธอมันสั้นรึยัง เภตรา  เทวารัตนสิริ!" อ้าว ดันได้ยินอีก - -* คุณป้ายังไม่หยุดแถมเพื่อนในห้องก็หัวเราะกันคิกคักอีก ไม่เว้นแม้แต่นายเมฆิณอะไรนั่นด้วย ชื่อฉันมันตลกนักรึไงยะ! ฉันเดินฮึดฮัดไปหาโต๊ะใหม่ แต่โต๊ะตัวใหม่ที่ว่านั่นมันติดกับโต๊ะครูหน้าห้องอ่ะ =0= แล้วฉันแอบอ่านนิยายได้ไงล่ะคะ -^- ช่างเถอะ เดี๋ยวค่อยกู้ที่นั่งสุดที่รักคืนก็ได้