ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สำนึกผิด (เหรอ?)
"เอวา๋า"
"เอวา"
"เอวา!"
"ยายเอวา"
"ยายบ้าเอวา!!!!" ฟรอนและโรเวนพ้อเสียันะโนเรียเพื่อนสาวแ็ัน (เหรอ) ในะที่นถูเรียำลัเหม่อลอย
"หะ...หา มีอะไรเหรอ" เ็สาวื่นาภวั์ ูเหมือนว่าเธอะรู้ัว้าไปหน่อยว่าถูเรียั้นานแล้ว
...นายบ้านั่นะเป็นอะไรมารึเปล่านะ ่าเถอะ ็นายนั่นว่าเป็นยายแถมยัผลัันอี ิ!...
"นี่เธอ!เอาแ่เหม่อลอยอยู่นั่นแหละ อยาให้บเรียสิเหมือนยายฟรอนมั้ย" โรเวนพูพลาเื้อมือึ้นะบเ็สาวามที่เธอพู
"เธอล้าเหรอ!" เ็สาวพูอย่าท้าทาย
"อย่าันเหรอ ะไม่ล้า!!" โรเวนอลับ้วยวามมั่นใ
"หยุ...หยุ หยุ่ะุพี่ทั้สอ" ฟรอนโผล่หน้าออมาห้ามทัพ แ่็มีเสียหนึ่ัึ้นมาึ่ทำให้ทุนแปลใไม่น้อย ิ๊! ลุลั~
"อ๊ะ!เสียเาอบนมนี่" เ็สาวพู้วยสีหน้าใ
"เธออบนมเหรอ เอวา" โรเวนถามเ็สาว้วยสสัย
"เปล่านี่ ั้แ่ลับมาถึบ้านันยัไม่ไ้เินเ้าไปในห้อรัวเลย้วย้ำ" เ็สาวอบ
"อ้าว ั้นใรล่ะ...เลฟ! เลฟไม่ไ้อยู่รนี้" ฟรอนพูบ ทั้สาม็วิ่ไปที่ห้อรัวทันที สิ่ที่ทุนเห็นทำให้ถึับะลึ
"ละ...เลฟ เธออบนมเหรอ!" เ็สาวถามเพื่อนรัอย่าะุะั เลฟพยัหน้าน้อยๆ รแ้มเธอเริ่มึ้นสีระเรื่อ บ่บอว่าำลัเิน
"เธออบนมไปให้แรนิใ่มั้ย" โรเวนูเหมือนะเาใเลฟถู หน้าที่แอยู่แล้วนั้นลับแยิ่ว่าเิมเสียอี านั้นึามมา้วยเสียหัวเราะอเพื่อนสาวทั้สามนเป็นเิล้อเลียน
"หยุหัวเราะนะ" เลฟพูพลาหน้าแัยิ่ว่าเิม ราวับะระเบิออมาแล้ว
"ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!" พวเธอยัหัวเราะ่อไป ไม่มีท่าทีว่าะหยุเลย นเลฟ้อเสส็อเทปมาปิปาพวเธอ
"อื้อๆๆ" ทั้สามพยายามึส็อเทปออ เลฟไม่สนใ เธอวิ่ึ้นไปบนห้ออัวเอ้วยใบหน้าสีแระเรื่อนั้นอย่ารวเร็ว
ร้านนมอเอวา
เอวา เปรียบเสมือนแม่รัวฝีมือีในบ้านเธออบที่ะทำอาหาร้วยัวเอแทนที่ะใ้เวทมนร์แบบนอื่น เธอเรียนรู้ารทำอาหาร ทำนมและอินอื่นๆมาา 'วิอเรีย ทินสิน' ึ่เป็นแม่อเธอ ส่วนพ่ออเธอนั้นเป็นพ่อ้าื่อั และเธอมัะ่วยพ่อายอบ่อยๆในวันหยุ ึทำให้เธอรู้ันมามาย เธอเปิร้านนมร้านเล็ๆร้านหนึ่ ทุวันหลัเลิเรียนเธอ็ะอบนมมาาย และเพื่อนสาวทั้สามะมา่วยเธอาย วันนี้็เป็นอีวันที่เธออบนม รสาินมอเธอิใทุนที่มาื้อ นอนนี้แถวที่่อิวมาื้อนม็ยาวนผู้นที่เินไปมา้อหันมาให้วามสนใ
"รับอะไรี๊า" เสียอันสใสร่าเริอฟรอเนเรียัึ้นเพื่อรับออร์เอร์าลู้า โยมีโรเวน่ายืนทำหน้าที่เ็บเินอยู่้าๆ ึ่ทำให้ทุนอิาอยู่ไม่น้อย ส่วนเอวาเนียร์เป็นแม่รัวอบนมแสน
อร่อยโยมีเลฟีร่า่วยานเล็ๆน้อยๆ
"เ้าหิร้าบบบบบ ผมมาแล้ว!" เสียทุ้มนุ่มร่าเริออแนวปัาอ่อนัึ้น ทำให้เ็สาวสอนที่ำลัอบนมอยู่หันไปมอ พบว่าเ้าอเสียนั้นือแรนิ ้าหลัเามีเ็หนุ่มผมสีน้ำเินทะเล ส่วนเพื่อนอีสอนที่เหลืออแรนิำลั่วยโรเวน่าและฟรอเนเรียอย่าวุ่นวาย วาลมโู่สวยสีน้ำาลเ้มอเอวา สบาับวาสีเินอโนวา มอลมายัมุมปามีแผลาารโน่อยอยู่ เธอมอแ่แวบเียวแล้ว็ลับไปทำานอเธอ่อ แรนิ เลฟและโนวา ุยอะไรันัอย่าที่เธอฟัไม่ถนั ิไ้แ่นั้นเธอ็้อสะุ้เมื่อมีมือมาระาแนเธอให้เินามไป เธอไล่มอามมือึ้นไป็พบว่าเป็นโนวา
"นี่ ! นาย ปล่อยันนะ" เอวาพูพลาีมือเ็หนุ่มให้ปล่อยแนเธอ
"เียบน่า" เ็หนุ่มพู้วยวามรำา
"ัน้ออบนมอยู่นะ ันทำานอยู่!" เ็สาวพูอย่าหัวเสีย
"นั่นมันเรื่ออเธอ! เพื่อนเธอมีั้ 3 น าเธอนเียวะเป็นไรไป ร้านายนมอเธอะวอวายเหรอไฮะ! อนนี้ันมีเรื่อสะสาับเธอเยอะมา ฮึ!เรียมัวเรียมใและเรียมร่าายอเธอไว้ให้ี" โนวาวาเสียแ็ เอวาะัไปนินึ่อนะพูว่า
"ั้นันเอาหมวลุมผมับผ้าันเปื้อนไปเ็บ่อนนะ" เอวาพูพร้อมับหันหลัะเินลับไปยัร้าน
"ั้า" โนวาึแนเธอไว้พลาบ่นอุบอิบ เาใ้นิ้วเาะหัวเธอหนึ่ที พลันหมวลุมผมและผ้าันเปื้อนอเ็สาว็หายไป
โนวาพาเ็สาวเินมานั่ที่ม้านั่รสวนสาธาระแห่หนึ่ ทั้สอน่าเียบไม่มีใรพูอะไร แม้แ่นที่เาะอยู่บนิ่ไม่ยัไม่ล้าส่เสียเลย
"อโทษนะ!!" เอวาที่ะะทำลายวามเียบพูึ้น แ่โนวา็พูึ้นมาพร้อมัน เธอเลยไ้แ่้มหน้าอย่าไม่รู้ะทำัวอย่าไร
"ันอโทษละันที่ันผลัเธอ" โนวาิพู่อนเพื่อไม่ให้บรรยาาศอึอัไปมาว่านี้
"ัน็อโทษ้วยที่่อยนาย...นเลือออ" เอวาเห็นันั้นเลยพูึ้นมาบ้า
"่ามันเถอะ" เ็หนุ่มพูอย่าไม่ใส่ใ
"ันทำแผลให้นายเป็นารไถ่โทษละัน แ่...ทำไมนายไม่ใ้เวทมนร์รัษาล่ะ" เอวาพูอย่าใี
"ี้เีย" โนวาพูพลาเบือนหน้าหนี
"ั้นันทำให้ หันหน้ามานี่!" เอวาพูพลาับหน้าเ็หนุ่มให้หันมา แล้วัารเสเรื่อมือทำแผล เธอสำลีุบแอลอฮอล์ลบนแผลอเ็หนุ่ม เาเบ้หน้าเล็น้อย เอวาเห็นันั้นเลยเบามือล
"เวลาเธออ่อนโยน ็ูน่ารัีนะ" ำพูนั้นหลุออมาาปาอโนวา เล่นเอาเธอั้ัวไม่ทัน
"เวลานายพูาีๆ ็ูหล่อเหมือนัน" เอวาพู แ้มเธอึ้นสี
...ันรู้แล้วล่ะ วามรู้สึอนำลัเิน...
"อย่าเพิ่ีใไป ันพูเล่น...ที่ริเธอถึะายไป" โนวาพูึ้นทำเอาเอวาหน้าแทันที
"เอะ!เมื่อี้ัน็พูเล่นเหมือนันแหละ" เ็สาวพูแ้่า้วยวามหมั่นไส้
"หนอย!ยัยัวี" เ็หนุ่มพู้วยท่าทาไม่พอใ
"ัวีแล้วไ...นี่แน่ะ!" พูบ เอวา็สำลีลบนแผลอย่าแร
"โอ๊ย!" โนวารา
"ฮ่าๆๆ เป็นไ...อยาเอี" เอวาร้ออย่าสะใ
"โอ๊ย!เ็บปวมามาย ทำไมเธอใร้ายัเลย โอ๊ย!ปวมา โอ๊ยๆ" โนวาทำหน้าาล้อเลียนเอวา
"หนอย!แล้ันใ่่มั้ย? ไ้!เราไม่รู้ััน ิ~" เอวาสะบัหน้า เรือนผมนุ่มสลวยสีน้ำาลอ่อนเป็นลอนยาวเล็ๆออแนวยัศอเธอ ระทบเ้าับใบหน้าอันหล่อเหลาอโนวา
...บาที ารทำวามรู้ัับยัยนี่ มัน็มีสาระีนะ...
"เอวา"
"เอวา!"
"ยายเอวา"
"ยายบ้าเอวา!!!!" ฟรอนและโรเวนพ้อเสียันะโนเรียเพื่อนสาวแ็ัน (เหรอ) ในะที่นถูเรียำลัเหม่อลอย
"หะ...หา มีอะไรเหรอ" เ็สาวื่นาภวั์ ูเหมือนว่าเธอะรู้ัว้าไปหน่อยว่าถูเรียั้นานแล้ว
...นายบ้านั่นะเป็นอะไรมารึเปล่านะ ่าเถอะ ็นายนั่นว่าเป็นยายแถมยัผลัันอี ิ!...
"นี่เธอ!เอาแ่เหม่อลอยอยู่นั่นแหละ อยาให้บเรียสิเหมือนยายฟรอนมั้ย" โรเวนพูพลาเื้อมือึ้นะบเ็สาวามที่เธอพู
"เธอล้าเหรอ!" เ็สาวพูอย่าท้าทาย
"อย่าันเหรอ ะไม่ล้า!!" โรเวนอลับ้วยวามมั่นใ
"หยุ...หยุ หยุ่ะุพี่ทั้สอ" ฟรอนโผล่หน้าออมาห้ามทัพ แ่็มีเสียหนึ่ัึ้นมาึ่ทำให้ทุนแปลใไม่น้อย ิ๊! ลุลั~
"อ๊ะ!เสียเาอบนมนี่" เ็สาวพู้วยสีหน้าใ
"เธออบนมเหรอ เอวา" โรเวนถามเ็สาว้วยสสัย
"เปล่านี่ ั้แ่ลับมาถึบ้านันยัไม่ไ้เินเ้าไปในห้อรัวเลย้วย้ำ" เ็สาวอบ
"อ้าว ั้นใรล่ะ...เลฟ! เลฟไม่ไ้อยู่รนี้" ฟรอนพูบ ทั้สาม็วิ่ไปที่ห้อรัวทันที สิ่ที่ทุนเห็นทำให้ถึับะลึ
"ละ...เลฟ เธออบนมเหรอ!" เ็สาวถามเพื่อนรัอย่าะุะั เลฟพยัหน้าน้อยๆ รแ้มเธอเริ่มึ้นสีระเรื่อ บ่บอว่าำลัเิน
"เธออบนมไปให้แรนิใ่มั้ย" โรเวนูเหมือนะเาใเลฟถู หน้าที่แอยู่แล้วนั้นลับแยิ่ว่าเิมเสียอี านั้นึามมา้วยเสียหัวเราะอเพื่อนสาวทั้สามนเป็นเิล้อเลียน
"หยุหัวเราะนะ" เลฟพูพลาหน้าแัยิ่ว่าเิม ราวับะระเบิออมาแล้ว
"ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!" พวเธอยัหัวเราะ่อไป ไม่มีท่าทีว่าะหยุเลย นเลฟ้อเสส็อเทปมาปิปาพวเธอ
"อื้อๆๆ" ทั้สามพยายามึส็อเทปออ เลฟไม่สนใ เธอวิ่ึ้นไปบนห้ออัวเอ้วยใบหน้าสีแระเรื่อนั้นอย่ารวเร็ว
ร้านนมอเอวา
เอวา เปรียบเสมือนแม่รัวฝีมือีในบ้านเธออบที่ะทำอาหาร้วยัวเอแทนที่ะใ้เวทมนร์แบบนอื่น เธอเรียนรู้ารทำอาหาร ทำนมและอินอื่นๆมาา 'วิอเรีย ทินสิน' ึ่เป็นแม่อเธอ ส่วนพ่ออเธอนั้นเป็นพ่อ้าื่อั และเธอมัะ่วยพ่อายอบ่อยๆในวันหยุ ึทำให้เธอรู้ันมามาย เธอเปิร้านนมร้านเล็ๆร้านหนึ่ ทุวันหลัเลิเรียนเธอ็ะอบนมมาาย และเพื่อนสาวทั้สามะมา่วยเธอาย วันนี้็เป็นอีวันที่เธออบนม รสาินมอเธอิใทุนที่มาื้อ นอนนี้แถวที่่อิวมาื้อนม็ยาวนผู้นที่เินไปมา้อหันมาให้วามสนใ
"รับอะไรี๊า" เสียอันสใสร่าเริอฟรอเนเรียัึ้นเพื่อรับออร์เอร์าลู้า โยมีโรเวน่ายืนทำหน้าที่เ็บเินอยู่้าๆ ึ่ทำให้ทุนอิาอยู่ไม่น้อย ส่วนเอวาเนียร์เป็นแม่รัวอบนมแสน
อร่อยโยมีเลฟีร่า่วยานเล็ๆน้อยๆ
"เ้าหิร้าบบบบบ ผมมาแล้ว!" เสียทุ้มนุ่มร่าเริออแนวปัาอ่อนัึ้น ทำให้เ็สาวสอนที่ำลัอบนมอยู่หันไปมอ พบว่าเ้าอเสียนั้นือแรนิ ้าหลัเามีเ็หนุ่มผมสีน้ำเินทะเล ส่วนเพื่อนอีสอนที่เหลืออแรนิำลั่วยโรเวน่าและฟรอเนเรียอย่าวุ่นวาย วาลมโู่สวยสีน้ำาลเ้มอเอวา สบาับวาสีเินอโนวา มอลมายัมุมปามีแผลาารโน่อยอยู่ เธอมอแ่แวบเียวแล้ว็ลับไปทำานอเธอ่อ แรนิ เลฟและโนวา ุยอะไรันัอย่าที่เธอฟัไม่ถนั ิไ้แ่นั้นเธอ็้อสะุ้เมื่อมีมือมาระาแนเธอให้เินามไป เธอไล่มอามมือึ้นไป็พบว่าเป็นโนวา
"นี่ ! นาย ปล่อยันนะ" เอวาพูพลาีมือเ็หนุ่มให้ปล่อยแนเธอ
"เียบน่า" เ็หนุ่มพู้วยวามรำา
"ัน้ออบนมอยู่นะ ันทำานอยู่!" เ็สาวพูอย่าหัวเสีย
"นั่นมันเรื่ออเธอ! เพื่อนเธอมีั้ 3 น าเธอนเียวะเป็นไรไป ร้านายนมอเธอะวอวายเหรอไฮะ! อนนี้ันมีเรื่อสะสาับเธอเยอะมา ฮึ!เรียมัวเรียมใและเรียมร่าายอเธอไว้ให้ี" โนวาวาเสียแ็ เอวาะัไปนินึ่อนะพูว่า
"ั้นันเอาหมวลุมผมับผ้าันเปื้อนไปเ็บ่อนนะ" เอวาพูพร้อมับหันหลัะเินลับไปยัร้าน
"ั้า" โนวาึแนเธอไว้พลาบ่นอุบอิบ เาใ้นิ้วเาะหัวเธอหนึ่ที พลันหมวลุมผมและผ้าันเปื้อนอเ็สาว็หายไป
โนวาพาเ็สาวเินมานั่ที่ม้านั่รสวนสาธาระแห่หนึ่ ทั้สอน่าเียบไม่มีใรพูอะไร แม้แ่นที่เาะอยู่บนิ่ไม่ยัไม่ล้าส่เสียเลย
"อโทษนะ!!" เอวาที่ะะทำลายวามเียบพูึ้น แ่โนวา็พูึ้นมาพร้อมัน เธอเลยไ้แ่้มหน้าอย่าไม่รู้ะทำัวอย่าไร
"ันอโทษละันที่ันผลัเธอ" โนวาิพู่อนเพื่อไม่ให้บรรยาาศอึอัไปมาว่านี้
"ัน็อโทษ้วยที่่อยนาย...นเลือออ" เอวาเห็นันั้นเลยพูึ้นมาบ้า
"่ามันเถอะ" เ็หนุ่มพูอย่าไม่ใส่ใ
"ันทำแผลให้นายเป็นารไถ่โทษละัน แ่...ทำไมนายไม่ใ้เวทมนร์รัษาล่ะ" เอวาพูอย่าใี
"ี้เีย" โนวาพูพลาเบือนหน้าหนี
"ั้นันทำให้ หันหน้ามานี่!" เอวาพูพลาับหน้าเ็หนุ่มให้หันมา แล้วัารเสเรื่อมือทำแผล เธอสำลีุบแอลอฮอล์ลบนแผลอเ็หนุ่ม เาเบ้หน้าเล็น้อย เอวาเห็นันั้นเลยเบามือล
"เวลาเธออ่อนโยน ็ูน่ารัีนะ" ำพูนั้นหลุออมาาปาอโนวา เล่นเอาเธอั้ัวไม่ทัน
"เวลานายพูาีๆ ็ูหล่อเหมือนัน" เอวาพู แ้มเธอึ้นสี
...ันรู้แล้วล่ะ วามรู้สึอนำลัเิน...
"อย่าเพิ่ีใไป ันพูเล่น...ที่ริเธอถึะายไป" โนวาพูึ้นทำเอาเอวาหน้าแทันที
"เอะ!เมื่อี้ัน็พูเล่นเหมือนันแหละ" เ็สาวพูแ้่า้วยวามหมั่นไส้
"หนอย!ยัยัวี" เ็หนุ่มพู้วยท่าทาไม่พอใ
"ัวีแล้วไ...นี่แน่ะ!" พูบ เอวา็สำลีลบนแผลอย่าแร
"โอ๊ย!" โนวารา
"ฮ่าๆๆ เป็นไ...อยาเอี" เอวาร้ออย่าสะใ
"โอ๊ย!เ็บปวมามาย ทำไมเธอใร้ายัเลย โอ๊ย!ปวมา โอ๊ยๆ" โนวาทำหน้าาล้อเลียนเอวา
"หนอย!แล้ันใ่่มั้ย? ไ้!เราไม่รู้ััน ิ~" เอวาสะบัหน้า เรือนผมนุ่มสลวยสีน้ำาลอ่อนเป็นลอนยาวเล็ๆออแนวยัศอเธอ ระทบเ้าับใบหน้าอันหล่อเหลาอโนวา
...บาที ารทำวามรู้ัับยัยนี่ มัน็มีสาระีนะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น