คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข้ามมิติ
สายลมแผ่วๆพัดผ่านร่างบางไปเรื่อยๆ เลโอยืนที่ระเบียงห้องมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวดวงน้อยใหญ่นานแล้วจนจะค่อนคืน อีก 2 วัน เขาก็จะต้องข้ามมิติไปที่โลกพร้อมกับทีโอและไลน์เจ้านายเหนือหัวของเขาแล้วสินะ นักรบหนุ่มขบคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาเรื่อยๆจนไม่ทันรู้ตัวว่าได้มีผู้แปลกปลอมเข้ามาในห้องของตนแล้วอย่างเงียบกริบ และเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ในที่สุด
" อุ๊บ .. คะ ใครน.... " ร่างบางถุกกระชากให้หันกลับมาอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับริมฝีปากอุ่นที่จู่โจมอย่างรวดเร็วและดื่มด่ำเนิ่นนานจนเลโอแทบละลาย จนอาการดิ้นรนของเลโอหายไป ผู้บุกรุกจึงยอมถอนจูบแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยร่างบางออกจากอ้อมแขน
" ท่านซัลต์ เข้ามาได้ยังไงครับ " เลโอ ถามซัลต์อย่างไม่รู้จะคุยอะไรมากกว่าที่จะอยากรู้จริงๆ
" ก็เข้ามาทางประตูน่ะสิ เจ้าประมาทนะ เลโอ ทำไมไม่ล็อคประตูล่ะ ระวังจะโดนลอบทำร้ายนะ " ซัลต์บอกพร้อมกับเตือนเลโอ และดึงร่างบางให้เดินตามเข้ามาในห้อง ปิดประตูเชื่อมต่อกับระเบียง เพราะลมเริ่มแรงขึ้นแล้ว
" นี่มันปราสาทเงานะครับ ไม่มีศัตรูมาลอบทำร้ายหรอก " เลโอตอบอู้อี้อยู่กับอกของซัลต์ที่ดึงเอาตัวเขามากอดอีกเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว ซัลต์จูงเลโอมาที่เก้าอี้ตัวใหญ่แล้วนั่งลงและให้เลโอนั่งตักอีกที แล้วกอดทั้งร่างเอาไว้ ทำให้เลโอต้องซบหน้าลงกับซอกคอของเขาอย่างช่วยไม่ได้
" ระวังไว้บ้างก็ดีนะ แต่ก็ดีทำให้ข้าเข้ามาเจ้าได้ง่ายอีกหน่อยไงล่ะ " ซัลต์จูบเรือนผมนุ่มอย่างอ่อนโยน ส่วนมือก็ลูบไล้ตามเนื้อตัวอย่างแสนรัก
" ท่าน..ซัลต์..อย่า.. อย่าทำอย่างนี้ " เลโอเริ่มพูดเสียงกระท่อนกระแท่นเพราะอารมณ์ที่เริ่มสั่นคลอนจากการสัมผัสอันแสนอบอุ่นของซัลต์
" หือ ทำอะไรเหรอ " ซัต์แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้
" ท่าน ซัลต์อย่าแกล้งข้าสิครับ " เลโออ้อนวอน หน้าแดงจัดดูน่ารักน่าเอ็นดู จนซัลต์อดใจไว้ไม่อยู่ ก้มหน้าลงจูบริมฝีปากบางละเรื่อยมายังใบหูและกัดเบาๆอย่างมันเขี้ยว
" อีก 2 วัน เจ้าต้องไปที่โลกแล้วนะ ระวังตัวให้มากล่ะ ความจริงข้าไม่อยากให้เจ้าไปเลย แต่ว่าจะปล่อยไลน์ไปเองก็เป็นห่วงเหมือนกัน " ซัลต์เชยคางเลโอขึ้นและพูดอย่างเป็นห่วง เลโอขยับตัวลงจากตักของซัลต์ เดินไปหยิบสร้อยเส้นหนึ่งที่อยู่บนหัวเตียงแล้วหันมามองซัลต์ที่ยังนั่งเก้าอี้ตัวเดิมอยู่
" ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ข้ามีเครื่องรางคุ้มครองอยู่นี่นา " เลโอชูสร้อยเส้นนั้นขึ้น สร้อยเงินที่มีจี้คริสตัลสดใสเปล่งประกายสวยงามราวกับยืนยันว่ามันจะช่วยปกป้องผู้สวมใส่ให้ปลอดภัยไม่ให้มีอันตรายอย่างแน่นอน ให้ซัลต์ดู สร้อยเส้นนี้เป็นเหมือนตัวแทนของซัลต์ซึ่งมอบให้เลโอตอนที่เขาเข้ามาและบอกความในใจในครั้งแรก
ร่างสุงเดินเข้ามาหาเลโออย่างช้าๆ ค่อยๆรั้งร่างบางเข้ามากอดอย่างแสนรักและห่วงใย
" ข้ารักเจ้านะเลโอ ขอให้รู้ไว้ ไม่ว่าข้าจะเคยมีใครมามากมาย แต่ก็ไม่มีใครที่ข้าจะรักเท่ากับเจ้าอีกแล้ว " ซัลต์ช้อนร่างเลโอขึ้นแล้วพาไปวางบนเตียงอ่อนนุ่มอย่างเบามือ พร้อมกับคร่อมร่างเหนือร่างเลโอไว้
เลโอยกแขนทั้งสองข้างขึ้นโน้มคอซัลต์ลงมาใบหน้าทั้งสองชิดกัน แล้วพิมพำเสียงเบา
" ข้าก็เช่นกัน ไม่ว่าท่านจะรักใครก็ตามแต่ข้าก็จะรักท่านคนเดียว ท่านซัลต์ " ซัลต์ยิ้มแล้วค่อยกดใบหน้าลงมาจูบเลโออย่างอ่อนโยน ต่างแลกเปลี่ยนความรักและความห่วงใยที่มีให้กันอย่างไม่รู้เบื่อ...
==============================================
ที่ห้องของไลน์
" วันนี้เจ้ากลับไปพักได้แล้วล่ะ ทีโอ เหนื่อยมากแล้ว " ไลน์สั่งทีโอ เมื่อทำงานส่วนวันนี้หมด
" ครับ ท่านไลน์ ท่านเองก็พักให้มากนะครับ อีกแค่ 2 วันเราก็จะออกเดินทางแล้ว " ทีโอ รับคำสั่งแต่ก็ไม่วายเตือนผู้เป็นนายด้วยความเป็นห่วง ทีโอมีนิสัยเจ้ากี้เจ้าการกว่าเลโอเล็กน้อย แต่ด้านฝีมือการรบนั้นไม่มีด้อยไปกว่ากันเลย
" รู้แล้วล่ะน่า เจ้าไปเถอะ " ไลน์ยิ้มอย่างขำๆ พลางนึกในใจ ' นี่หมอเป็นผู้ติดตามหรือเป็นพ่อกันแน่ คอยท้วงนู่นเตือนนี่เสมอ ' แต่เขาก็ไม่เคยโกรธ สำหรับเขาแล้ว เลโอ และ ทีโอ เปรียบเสมือนพี่น้อง
ทีโอออกไปแล้ว ไลน์ยังนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม เขากำลังคิดถึงเรื่องของเลโอและทีโอ เขากำลังคิดว่าจะเป็นการดีหรือไม่ที่จะเอาทั้งสองคนได้วย เพราะเขาได้บังเอิญรู้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาและเพื่อนรักแล้วอย่างไม่ได้ตั้งใจ การพาทั้งสองคนไปด้วย ก็คือการแยกคนรักจากกัน ถึงจะเพราะหน้าที่ แต่เขาก็ไม่อยากจะให้ใครเป็นเหมือนเขาและเมล..
ไลน์หลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน พึมพำเสียงเบา
" เมล ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน เจ้าล่ะ คิดถึงข้าบ้างมั้ย "
===============================================
ขณะที่กำลังจะเดินกลับห้อง ทีโอจะต้องเดินผ่านหน้าห้องของเทนโอด้วย ทีโอค่อยๆเดินเพราะกลัวจะทำเสียงดังให้เทนโอตื่นขึ้น หากแต่เมื่อเขากำลังจะเดินผ่านหน้าห้องไปได้แล้วนั่นเอง ร่างบางก็ถูกกระชากอย่างแรงเข้าไปในห้องข้างๆทันที
" โอ๊ะ.." ทีโอตั้งท่าจะดิ้นรนขัดขืนแต่ก็ถูกรวบตัวไว้ซะก่อนพร้อมกับเสียงกระซิบที่คุ้นเคยข้างหู
" ข้าเอง ทีโอ " เทนโอนั่นเอง
" ท่านเทนโอ เล่นอะไรแบบนี้ครับ " ทีโอถอนใจ พลางคลายรัศมีพลังที่เตรียมจะโจมตีเมื่อครู่เสีย
" ช่วยไม่ได้ เจ้าไม่ยอมคุยกับข้านี่นา " เทนโอยังคงกอดทีโอไว้ เอื้อมมือข้างหนึ่งไปล็อคกุญแจห้องแล้วลากเอานักรบหนุ่มร่างบางไปอย่างสบายแล้วเหวี่ยงลงบนเตียงเหมือนบนนกเบาๆ
" อุ๊บ . ท่านเทนโอ นี่ดึกแล้วนะครับ " ทีโอยังคงหาทางเอาตัวรอด ( แม้ว่าจะรอดยากในกรณีนี้ก็ตามที ) ออกรบทุกครั้งเขาไม่เคยหนี แต่พอมาเจอกับเทนโอเข้า เขาต้องถอยร่นไม่เป็นกระบวนทุกครั้ง
" เหรอ นั่นสินะ แล้วทำไมเจ้าไม่นอนซะทีล่ะ " ทีโอเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ และมาทรุดตัวนั่งลงบนเตียง ทีโอขยับถอยห่างแต่ก็ได้ไม่ไกลนักเมื่อถูกคว้าข้อเท้ายึดไว้เสียก่อน
" ถ้าขยับอีก คราวนี้ข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่ จะอยู่นิ่งๆคุยกัน หรือให้ข้าทำอย่างอื่น " เทนโอขู่ ทำหน้าจริงจัง จนทีโอต้องหยุดทันที
" คุยก็ได้ครับ ท่านเทนโอ " เทนโอยิ้มอย่างพอใจ เขาค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ทีโอ และพยุงให้นั่งพิงหมอนไว้ ส่วนเขาก็นั่งอยุ่ข้างๆ มือที่ยึดข้อเท้านั้นไว้คลายออกแล้ว เปลี่ยนมาเป็นกุมมือที่สั่นๆอย่างปลอบประโลม
" มือสั่นเชียว ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเจ้าสักหน่อย " เทนโอล้อทีโออย่างนึกเอ็นดู ตอนออกรบก็ออกจะห้าวหาญ แต่พออยู่กับเขา ทีโอกลับอ่อนไหวอย่างไม่น่าเชื่อ ทำให้เขารู้สึกอยากปกป้องและอยากให้มาอยุ่ข้างกายเขาตลอดเวลา
" เจ้าบ่ายเบี่ยงข้ามานานแล้วนะ ทีโอ " เทนโอเริ่มเข้าเรื่องทันที และโน้มกายเข้ามาเรื่อยๆ พร้อมกับเท้าแขนคร่อมทีโอซึ่งตอนนี้พยายามจะรูดตัวหนี แต่กลับกลายเป็นว่าดันนอนราบติดที่นอนนุ่มไปขยับไปไหนไม่ได้เพราะมีเทนโอคร่อมร่างไว้อยู่
" เอ่อ ..ข้า..ท่านเทนโอ " ทีโอพูดไม่ออกเข้าไปใหญ่ เขาพยายามหลบเจ้าชายผู้นี้มาหลายเดือนแล้ว เพราะไน่ใจในตัวเทนโอ ก็กิตติศัพท์ด้านความเจ้าชู้ใช่ย่อยเสียที่ไหน ผิดกับเลโอ รายนั้น เป็นไงเป็นกันลงรักแล้วก็ไม่แคร์อะไร แต่เขาไม่ใช่นี่นา
" ข้ารู้ เจ้าไม่แน่ใจว่าข้ารักเจ้าใช่มั้ย " เทนโอพูดออกมาราวกับนั่งอยู่ในใจของทีโอ
" ข้า.." ทีโอพูดไม่ออก เมื่อเทนโอพูดแทงใจดำ
" ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่าข้ารักเจ้ามากแค่ไหน " ขาดคำ เทนโอก็ก้มลงประทับจูบริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว มือไม้ก็ไม่อยู่นิ่งปลดโน่น ทึ้งนี่วุ่นไปหมด จนทีโออ่อนใจที่จะห้าม เอาเถอะ อีก 2 วัน เขาก็ต้องไปแล้ว ขอตักตวงความสุขให้เต็มที่ก่อนแล้วกัน แล้วร่างบางก็เริ่มตอบสนองความต้องการของอีกฝ่ายอย่างเต็มใจ ไม่ขัดขืนอีกต่อไป เรียวแขนทั้งสองโอบรอบคออีกฝ่ายรั้งเข้ามาหาตัวอย่างเต็มใจที่จะสนองตอบความรักที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้อย่างไม่ขัดขืน ในที่สุดก็ต้องยอมแพ้ต่อหัวใจตนเองจนได้
==========================================
วันกำหนดการณ์
" ทุกอย่างพร้อมนะ " ไลน์เดินเข้ามายังลานพิธี เขามองไปรอบๆ ที่นี่ เมื่อ 1 ปีที่แล้ว เขาต้องตัดใจส่งคนที่เขารักกลับ วันนี้เขาจะต้องข้ามมิติเสียเอง
เลโอ และ ทีโอ เดินเข้ามาหา ทั้งสองคนเตรียมพร้อมแล้วที่จะเดินทางไปกับเขา แต่แล้วไลน์ก็ขัดจังหวะขึ้นมา
" เดี๋ยวก่อน เลโอ ทีโอ เจ้าทั้งสองคนไม่ต้องไปแล้ว เนว่า เจ้าไปกับข้าแทน " ไลน์หันมาทางเนว่า ซึ่งดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์จะต้องเป็นอย่างนี้
" อะไรกันครับ ท่านไลน์ " ทั้งทีโอและเลโอ ถามไลน์แทบจะพร้อมกัน
" ไม่มีอะไรมากหรอกน่ะ ก็แค่ข้าไม่อยากจะเห็นซัลต์ กับเทนโอ ตรอมใจก็เท่านั้น " แล้วก็หันไปหาเพื่อนอีก 2 คนที่ยืนอยู่ไม่ไกล พร้อมกับสั่งกำชับเหมือนผู้ปกครองไม่ปาน
" พวกเจ้าน่ะ อย่าแกล้งคนของข้ามากนักนะ ถ้าทำเค้าเสียใจข้าไม่ยอมแน่ " ทั้งเทนโอและซัลตืต่างยิ้มตอบมา ซัลต์เอ่ยขึ้นอย่างโล่งใจ
" ไม่ต้องห่วงน่าจะดูแลอย่างดีเลย เจ้ารีบกลับมาละกัน "
" แต่ว่า ไปกันแค่ 2 คนเองหรือครับ " ทีโอยังไม่วายห่วงตามนิสัย
" ทีโอ ข้าน่ะไม่ได้อ่อนแอนะ อย่าห่วงเลย แค่ข้ากับเนว่าก็เหลือเฟือ ข้าจะพาคนที่เป็นแหล่งกำเนิดพลังของ เนลวา มาให้ได้ ภายใน 3 เดือนนี้ล่ะ พวกเจ้าอยู่ที่นี่ก็คอยดูแลชาวเมืองไปล่ะ ฝากด้วยนะ " แล้วก็หันไปหาเนว่า
" ว่าไง เนว่า เจ้ามีปัญหาอะไรมั้ย " เนว่า ส่ายหน้า พลางยิ้มแย้มตอบ
" ไม่หรอก ข้ารู้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็เลยเตรียมตัวไว้แล้ว " ขณะพูดก็เหลือสายตาไปที่เพื่อนจอมยุ่งทั้งสองให้สยองเล่น ประมาณว่า นายเป็นหนี้ชั้นนะ ต้องชดใช้
" เจ้านี่ช่างรู้ไปหมดเลยนะ งั้นก็ไปกันเถอะ " ไลน์และเนว่าเดินเข้าสู่วงกลมเวทย์ ผู้เฒ่าเริ่มร่ายเวทย์ผ่ามิติ ไลน์ก็เริ่มร่ายเวทย์เช่นกัน และแล้วทั้งสองร่างก็หายไปจากวงกลมเวทย์ ทั้งสองเดินทางข้ามมิติไปแล้ว โดยมีเป้าหมายอยู่ที่มิติโลกเพื่อค้นหา บุคคลที่เป็นแหล่งกำเนิดพลังของเนลวา เวลาเริ่มนับถอยหลังแล้ว นับจากนี้ 3 เดือน ถ้าทำไม่สำเร็จ ทุกอย่างจะถึงกาลอวสาน...
...........................................
เลโอและทีโอยังยืนอยู่ที่เดิมในลานพิธี ซัลต์เดินเข้าไปหาเลโอ เช่นเดียวกับเทนโอที่เดินเข้าไปหาทีโอ พร้อมกับรวบร่างยางมากอดอย่างแสนรัก
" อย่ากังวลไปเลยทีโอ ถ้าไลน์มีปัญหา เขาต้องติดต่อมาแน่ ถึงตอนนั้นเราค่อยไปช่วยเค้า ตอนนี้เราควรตั้งใจทำหน้าที่ส่วนของเราดีกว่า " เทนโอปลอบโยนคนรักให้คลายกังวล
" นั่นสิ เจ้าด้วยนะเลโอ อย่าให้ความหวังดีของไลน์ต้องสูญเหล่าสิ เขาไม่ต้องการให้เราเป็นเหมือนไขาและเมลนะ ที่ต้องอยู่ไกลกันน่ะ พวกเราอยู่ที่นี่ควรจะทำสิ่งที่เขาสั่งไว้ให้ดีที่สุดดีกว่า " ซัลต์สนับสนุนความคิดของเทนโอ
เลโอและทีโอ มองหน้าคนรักของตน และพยักหน้าในที่สุด ไลน์และเนว่าไปทำหน้าที่ของพวกเค้าที่โลกในการค้นหาแหล่งพลังแล้ว พวกเขาอยู่ที่นี่ก็ต้องทำหน้าที่ของตนเช่นกัน ทั้ง 4 คน เดินออกจากลานพิธีไปอย่างมุ่งมั่น พวกเขาจะรักษาและดูแลดินแดนแห่งนี้จนกว่าไลน์และเนว่าจะกลับมาพร้อมกับบุคคลที่เป็นแหล่งกำเนิดพลังของเนลวาที่ตามหา และจะทำอย่างดีที่สุด
ความคิดเห็น