คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ...12/21 chaptor 1 monkey version 1
12/21
...ติ๊ด...
...ปิ๊ป...
...ก่อกแก่ก ก่อกแก่ก ก่อกแก่ก ก่อกแก่ก...
กระจกตั้งโต๊ะสั่นไหวตามแรงสะเทือน ภาพเงาสะท้อนในนั้นช่างน่ากลัว
หญิงสาวผมยาวหัวฟูฟ่องราวกับทรงแอฟโร่ของพรีเซนเตอร์โฆษณายาสระผมสุดหอมยี่ห้อหนึ่งก่อนสระ ล้อมรอบใบหน้ารูปไข่ที่เรืองแสงอยู่ในความมืด มันกระพริบเข้าจังหวะเพลงชินจัง เพราะเป็นความสว่างจากหน้าจอคอมพิวเตอร์
เส้นคิ้วหนาทึบเหมือนป่าต้องห้ามอันบริสุทธ์ที่ไม่เคยถูกแผ้วถางขมวดมุ่น อยู่เหนือแว่นทรงสี่เหลี่ยมกรอบดำมันมะเมื่อม ถึงยื่ห้อของมันคือ บิวตี้ฟูล ที่แปลว่า สวย แต่กลับไม่ได้มีประสิทธิภาพเหมือนชื่อยี่ห้อเลย คนที่ใส่กลับดูเฉิ่มเชยสะบัด แถมยังสะท้อนแสงทั้งเลนส์บดบังดวงตากลมโตเป็นประกายจนมิด
จมูกเชิดๆแบบคนหัวซ้ายหายใจขัด เนื่องเพราะอากาศเย็นยามตี 4 พ่นลมอุ่นพร้อมเสียงครืดคราดใส่ริมฝีปากบางสีซีดที่ถูกฟันขาวแวววาวงับเอาแรงๆ
เมื่อเหลือบไปเห็น ฉันถึงกับสะดุ้งเกือบตกเก้าอี้...
ทำไมฉันหลอนเยี่ยงเน้~ =[]=!!!!
สะเทือนใจ T^T
...ตื่อ ดึ๊ด...
หน้าต่างโหลดเลือนหายไปจากหน้าจอทันทีที่ทำการโหลดสำเร็จ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด~ดดดดดดดดดด \(^o^)/
ในที่สุดทาเคชิก็ไม่ทำให้หมะม๊าผิดหวัง โหลดเร็วกระชากทรวง หล่อร้ายทะลวงไส้!!!!
ฉันแตกซิปแล้วรวมเป็นไฟล์ตั้งชื่อไฉไลตรงตัวว่า 'Yaoi'
ฮันแน่ อย่าเพิ่งหลบๆ คนที่เดินทางสาย Y เหมือนกันอย่าแกล้งปั้นหน้าแอ๊บอินโนเซ้นส์อย่างนั้นสิ รู้นะว่าแอบ Y
สำหรับคนที่ไม่รู้ ฉันจะแนะนำหนทางสาย Y แสนหรูไฮยิ่งกว่าพรมแดงฮอลลีวูดโปรยด้วยกลีบกุหลาบให้นาบประทับแทรกซึมเข้าไปในรอยหยักสมองอย่างลึกซึ้ง
อันว่าสาวกหนังสือการ์ตูนเพศหญิงคนใด ไม่เคยยลยินการ์ตูน Y ฉันใด เปรียบดังจอมยุทธ์หมัดเมาที่ไม่เลยลิ้มรสเหล้าฉันนั้น
Y ย่อมาจาก Yaoi อันมีความหมายเสนาะเพราะพริ้งกินใจ รวมความถึงการ์ตูนทุกประเภทที่สื่อสารถึงความรักยิ่งใหญ่ของชายกับชาย
อาจจะดูคลั่งไคล้ไปหน่อย แต่ฉันหลงใหล Y ถึงขนาดยอมกระเสือกกระสน ต่อสู้เต็มกำลังกับหนังตาอันหนักอึ้ง ลุกจากที่นอนแสนอบอุ่นชวนฝันปานพระรองซีรี่ส์เกาหลี ตั้งแต่ฝูงไก่ในหมู่บ้านยังไม่สร้างวงออเคสตร้าประสานเสียง เพื่อปฏิบัติภารกิจยิ่งใหญ่ โหลดคลิปการ์ตูนอนิเมะบอยเลิฟสุดจะว้าย-วายมาเป็นของตัวเอง ^[++]^
จุ๊บ~ -3-
ฉันมอบรางวัลให้ทาเคชิ คอมพิวเตอร์หล่อร้ายที่เพิ่มอัตราเรียกเลือดกำเดาได้อีก เมื่อฉันเปลียน desktop เป็นรูปแอลกับไลท์กอดกันอย่าง Y
ฮ่าๆๆ อย่าหลงคิดเชียวล่ะว่าหนทาง Y เป็นลักษณะเฉพาะมีวงสวิงแคบๆแค่การ์ตูนจำพวกหนึ่ง เพราะถึงแม้จะเป็นการ์ตูน หนัง ละคร หรือแม้แต่ดารานักร้อง ลัทธิ Y อย่างฉันก็สามารถอิมแมจิ้นกันได้
แล้วฉันก็รีบชัทดาวน์ปล่อยให้ทาเคชิพักผ่อน ก่อนที่จะต้องตื่นมาทำงานในเช้าวันใหม่ในอีกไม่กี่ชั่วโมง
ส่วนตัวฉันเองก็ขอไปซุกตัวกับเตียงนอนพระรองสุดเพอร์เฟคท์ดีกว่า
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ งึมๆๆ U__U
“วินโดว์!!!!!!!!!!!!!!”
แม่ฉันตะโกนด้วยลำโพงแปดหลอดที่เปิด volume สูงสุด ชนิดรถขายผลไม้เจ้าของโล่โหวกเหวกรับอรุณยังอายหนีออกจากซอยแทบไม่ทัน
“จ๋า~” ฉันส่งเสียงตอบรับอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวไม่วุ่นวาย พร้อมกับพาตัวขนาดกะทัดรัดเหมือนน้องหมาที่สามารถจับยัดกระเป๋า 155 เซนต์ของฉันลงบันไดมาหาด้วยความเร็วแบบไฮสปีดอินเตอร์เน็ต
ลืมคว้าแว่นมาด้วยดิ T^T
หน้าปั้นยากที่ฉันเดาออกว่ากำลังจะกลายเป็นหน้ายักษ์ของแม่ถมึงทึงสุดๆ ตัวขนาดพกพาของแม่ก็ต่างจากฉันไม่กี่ครึ่งเซนต์ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าแม่กำลังขยายใหญ่ชึ้นๆ ราวกับอึ่งอ่างที่กำลังพองตัว
“ไวรัสลงเครื่อง แกโหลดด๋อยอะไรมาาาาา!!!!!!!~” ระเบิดปนคาร์บอนอานุภาพทำลายล้างสูงลงกลางบ้าน เอนไซน์จำนวนมหาศาลพ่นเข้ามาเต็มหน้าเหวอๆของฉัน โฮๆ คนสวยซวยโจ่งแจ้ง T^T
ไม่ต้องคิดอะไรมาก ฉันเพ่งกระแสจิตว้าบหายตัวออกจากบ้านทันที!!
แฮ่ๆ ไม่ใช่การ์ตูน อันที่จริงฉันก็แค่วิ่งออกจากบ้านเท่านั้นล่ะค่ะ
“อุ๊ อ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ย”
“แม่บอกแกเป็นรอบที่เท่าไรแล้ว แว้ดๆๆๆๆ”
เสียงอำนวยอวยพรที่แม่สาดไล่หลังดังคู่กับเสียงอุทานด้วยความเจ็บปวดของฉัน เพราะไม่ได้ใส่แว่นมา แถมยังมองหารองเท้าไม่เจอ ฉันจึงชนโน่นนี่ เหยียบนู่นนั่น จนบอบช้ำไปทั้งตัว นี่ไม่ล้มสะดุดหัวแหกก็บุญหนักหนาแล้วล่ะ ฮือๆ T_T
แม่โกรธฉันมากเลยเหอะ
แค่ฉันทำให้ทาเคชิไม่สบายไวรัสลงคอ
แค่ทาเคชิคอมหล่อเท่ของฉันเป็นเจ้าพ่อมาเฟียคุมคอมพิวเตอร์สาขาย่อยทั้งหมด ซึ่งก็พาลติดไวรัสกันงอมแงมทั้งร้านเน็ตคาเฟ่ของเรา
แค่กิจการรายได้หลักของบ้านต้องหยุดเพื่อล้างเครื่องหนึ่งวัน
แค่วันว่างหนึ่งวันในช่วงปิดเทอมใหญ่ของฉันจะได้ปราศจากพวกเด็กนรกที่เห็นบ้านฉันเป็นที่สิงสถิตกันยั้วเยี้ยทำหัวใจฉันว้าวุ่น(วาย)
แค่นั้นเองจริงๆนะ TwT
“วินโดว์ ทำไมไม่ใส่รองเท้าล่ะครับ -0-“
นายโฟลคสวาเก้น(สาบานว่าชื่อคน) เดอะบอยเน็กซ์ดอร์เด็กข้างบ้านฉันร้องทัก ขณะที่ฉันกำลังบิ้วท์อารมณ์ดราม่าเล่นมิวสิคเพลงเศร้าอยู่
ฉันหันมองรอบๆตัว ถึงจะเลือนรางเป็นความทรงจำสีจางไปนิด แต่ก็พอเห็นว่า ได้เข้ามาสู่สถานแห่งบ้านชายโฟลคซะแล้ว
บ้านเนื้อที่สิบล้านเอเคอร์ (ไม่ได้เว่อร์นะ ก็มันกว้างสุดลูกหูลูกตาจนฉันหลับตาคิดว่ามันต้องประมาณนั้นแน่ๆ และถ้าไม่พยายามซักถามเรื่องมาตราวัดอะไรนั่นกับฉันจะเป็นพระคุณล้นพ้นสุดคณาเหลือจะกล่าว เข้าเรื่องกันดีกว่านะ) เต็มไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ แข่งกันชูยอดสูงชะลูดตูดปอดจะโอบรอบก็ต้องกอดกันมากกว่าหนึ่งคน
ฉันเคยคิดเล่นๆว่าถ้าแอบเปิดทัวร์เดินป่าบ้านเขา รายได้พิเศษของฉันคงจะงดงามขนาดสั่งซื้อแผ่นการ์ตูนวายแบบออริจินัลไม่ต้องโหลดกระจายให้แม่ด่ากระจายกันอย่างนี้
“แว่นก็ไม่ใส่ เดี๋ยวก็อดมองหน้าหล่อๆของผมหรอก ^ ^” โฟลคสวาเก้นผละออกจากรถเดินมาหาฉัน ดูเหมือนเขากำลังล้างรถอยู่ รถหนึ่งคันราคาเหยียบครึ่งล้านในบรรดาแถวละสิบคันในโชว์รูมรถมือสองหน้าบ้านเขาน่ะนะ
แค่คิดถึงมูลค่าโดยรวมแล้ว ใจฉันก็เต้นอย่างบ้าคลั่งเลยล่ะ *///*
สายยางที่เขาติดมือมาด้วยถูกดึงมาใกล้ๆเพื่อล้างเท้าที่เปื้อนคราบจิปาถะ ตั้งแต่เปลือกกล้วยไปจนถึงอุนจิกุ๊กไก่ คราวนี้ใจฉันเต้นแบบบ้าคลั่งอย่างแท้จริง >///<
“ขอบคุณ” ฉันพยายามปัดมือกร้านแต่เด็กของเขาออก รู้สึกเกรงใจยังไงไม่รู้ ถึงเขาจะเป็นแค่เด็กประถม ส่วนฉันมหาลัยปีสี่แทบจะเป็นญาติผู้ใหญ่ของเขาได้เลยก็ตาม
“เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวโฟลคยืมคอนแทคเลนส์พี่โร่ให้”
ดวงอาทิตย์ขี้เซาที่เพิ่งตื่นมาทำหน้าที่ เริ่มส่งลำแสงอ่อนกระทบใบหน้ากลมของโฟลคสวาเก้นปานสปอตไลท์ส่อง บวกรอยยิ้มเจิดจ้าที่เพิ่มคะแนนน่ารักน่าเลิฟสูงสุด เขาขาวซะจนฉัน...
หิวลูกชิ้นปลา -,.-
เขาจู่โจมฉันด้วยหน้าตายังไม่พอ ท่าทางสุภาพที่บริการถอดรองเท้าของตัวเองมาสวมให้ฉัน ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้แขนด้วน ถ้าเป็นคนอื่นคงจะเทใจให้เขาจนหมดหน้าตักในเกมเดิมพันรักครั้งนี้ แต่โทษที
ฉันเกลียดเด็ก!!!
เกลียดเหมารวมหมดนั่นแหละ อาจจะเป็นเพราะฉันต้องเผชิญดงลิงค่างของพวกที่สิงสู่อยู่ในร้านจนแค้นฝังหุ่น เกลียดเข้าเส้นเลือด พอได้ยินเสียงเด็กเจี๊ยวจ๊าว เส้นเลือดในสมองฉันจะเต้นตุบๆ และหงุดหงิดหัวขวิดอย่างไม่มีเหตุผลทุกที
แต่ฉันก็ยังไม่ฟันธงหรอกนะว่าโฟลคสวาเก้นทำดีกับฉันหวังข้ามรุ่น เพราะเท่าที่สังเกตเขาก็เป็นผู้ชายใจดีอย่างนี้กับทุกชีวิต ดังนั้นถ้าฉันตีโพยตีพายห้ามเขาไม่ให้ยุ่งกับฉัน ก็จะหน้าแตกละเอียดจนหมอขี้เกียจเย็บเอากาวตราช้างติดให้ซะเปล่าๆ
“โฟลคชอบจัง วันนี้วินโดว์ไม่ใส่ส้นสูง หลอกตากันนี่นา โฟลคสูงกว่าตั้งเยอะ” เขาเข้ามายืนชิดๆ ปัดมือเฉียดกบาลทุยสวยของฉันไปวัดระดับกับหน้าผากขาวๆ โฮกกก ฉันได้กลิ่นเต่าเขาด้วยแหละ หอมชื่นนนนนนนใจ -,.-
“แล้วไอ้โร่ล่ะ” ฉันถามถึงคามาโร่พี่สาวของเขา เมื่อเห็นบนเตียงว่างเปล่า
“ติดอ่างอยู่ จะเข้าไปไหมล่ะ พี่ไม่ได้ปิดประตู”
“ไม่เอา” ถึงฉันเป็น Y ฉันก็ไม่ฝักใฝ่ Yuri(หญิงรักหญิง) เท่าใดนัก
“พี่โร่ ขอคอนแทคอันให้วินโดว์ โหลดการ์ตูนเกย์โป๊จนไวรัสลงคอมหนีแม่ออกจากบ้านมาอีกแล้ว” โฟคลวาเก้นตะโกนบอกพี่สาวในห้องน้ำที่เปิดประตูอ้าซ่า ความดังไม่ต่างจากแม่ฉันเมื่อเช้าเท่าใดนัก รู้กันทั้งบางหมดแล้ววววววว ><
“หยิบไป เออ ล้างวิออสซี่ให้ด้วยนะ”
“อย่ามาสั่งเรื่องที่โฟลคทำเสร็จแล้วจะได้ไหม รำคาญ -*-“
ฉันเริ่มขาสั่นที่เห็นโฟลคสวาเก้นเข้าสู่โหมดโหด โหมดนี้เขาจะใช้กับพี่สาวของเขาเท่านั้น เลเวลความน่ากลัวไม่แพ้ตัวร้ายในการ์ตูนเลือดสาดที่ฉันแอบ กบว. อ่านเลยล่ะ
ว่าแต่ พี่สาวนายอายุน้อยกว่าฉัน นายเรียกพี่ แต่เรียกชื่อฉันห้วนๆ มันหมายกระบือว่าไงยะ แต่ยกยอดให้ก็ได้วันนี้ เห็นว่านายกำลังทะเลาะกับไอ้โร่อยู่เฉยๆนะ ไม่งั้น... (คิดไม่ออกเพราะจริงๆกลัวจนฉี่จะราดอยู่แล้ว)
โอย ปวดท้อง TT
“เป็นไรอะวินโดว์ ปวดถ่ายเหรอ? O_o”
“อื้อ ขอใช้ห้องน้ำห้องเธอหน่อยดิ”
บ้านของโฟลคสวาเก้นมีห้องน้ำอยู่แค่สองห้อง และอยู่ในห้องนอนของสองศรีพี่น้องซะด้วย ถึงแม้จะมีลูกค้าเข้าออกมากมายก่ายกอง พวกเขาก็ไม่ยอมสร้างเพิ่ม โฟลคสวาเก้นเคยให้เหตุผลง่ายๆว่า ไม่มีคนทำความสะอาด แต่ฉันรู้เหตุผลจริงๆนะ ว่าพวกเขาน่ะ เค็ม ยิ่งกว่าทะเลสาบเด๊ดซีซะอีก
การที่ไอ้โร่ยอมบริจาคคอนแทคเลนส์ให้ฉันบ่อยๆยามหนีออกจากบ้าน ฉันแอบคิดว่ามันต้องได้ของสมนาคุณฟรีๆมาจากที่ไหนสักที่ก็ได้ แฟนคลับมันเยอะจะตาย
“ห้องโฟลครกนะ”
“นี่ไม่เรียกว่ารกแล้ว ฉันหาความแตกต่างของห้องนายกับถังขยะเทศบาลไม่เจอเลย”
“งั้นไม่ต้องเข้า -*-“ งอน งอนได้อีก แก้มป่องๆน่ะพองลมเข้าไป หน้านายกลายพันธ์เป็นปลาปักเป้าแล้วนะ ฮ่าๆๆ ^o^
“โอ๋ๆๆ โฟลคอย่าเล่นดิ ตอนนี้อะไรก็ยอม ให้ฉันเข้าเถอะ ถ้าอื่ออึ๊ของฉันออกมารูปร่างไม่ดี ฉันจะอายุสั้นไปอีกหลายปีนะรู้ไหม”
ฉันเป็นคนใส่ใจสุขภาพการขับถ่ายนะ นายจะรับผิดชอบไหวเหรอ .v.
“งั้นตกลงก่อนว่าจะเป็นแฟนกับโฟลค!!!”
ความคิดเห็น