ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คำขอบคุณ และ คำขอโทษ : Yamamoto say :
2 . 私の感謝と謝罪 / My thanks and an apology. คำขอบคุณ และ คำขอโทษ : Yamamoto say :
" 555 นายไม่กล้าหรอกฮิบาริ " ผมตอบกลับฮิบาริพร้อมรอยยิ้ม แต่คงเพราะรอยยิ้มของผมอีกนั้นแหละที่ทำให้ฮิบาริออกอาการหัวเสีย อา...น่ารักจังเลยแหะ
" รู้ดีจังเลยนะ " ฮิบาริพูดจบก็เดินขึ้นห้องไป ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยรีบวิ่งตามฮิบาริขึ้นไปทันที
" ก็พวกเราอยู่ด้วยกันมาเกือบปีแล้วนี่ ไม่รู้ใจแฟนตัวเอง แล้วจะให้ไปรู้ใจคนอื่นได้ยังไง " ผมพูดขึ้นหลังจากที่มาถึงห้องรับแขก
" คุณนี่น้า ผมไปรักคุณได้ยังไง เจ้าเหล์ไม่เป็นรองใครแบบคุณเนี่ยมันน่า.... " ฮิบาริหยุดคำพูดของตัวเองไว้แค่นั้นหลังจากที่เหลือบไปเห็นซองจดหมาย เขาหยิบขึ้นมาแล้วแกะซองอ่านจดหมายข้างใน เขาอ่านมันสักพักนึง ใบหน้าที่ชอบทำหน้ายุ่งคิ้วขมวดอยู่เป็นประจำ ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าใจไปทันที
" เป็นอะไรไปหรอฮิบาริ ? " ผมถามขึ้น ฮิบาริเงยหน้ามองผม ก่อนจะเก็บจดหมายใส่กระเป๋ากางเกงของตน
" ยามาโมโตะ ทาเคชิ " ฮิบาริเรียกชื่อผมเป็นครั้งแรกตั้งแต่เราคบกัน ฮิบาริหันไปเขียนอะไรสักอย่างก่อนจะหันกลับมาหาผมอีกครั้ง
" จดหมายฉบับนี้ ผมอยากให้คุณเปิดอ่านหลังจากที่ผมออกไปจากโรงเรียนแล้ว จะมีคนโทรมาหาคุณ แล้วคุณค่อยมาหาผมในตอนนั้นก็แล้วกัน คุสะ! " ฮิบาริพูดกับผมจบก็หันไปสั่งลูกน้องของเขา ' คุณคุซาคาเบะ '
" ครับคุณเคียว "
" อย่าให้เขาออกจากห้องนี้ได้ เรียกซาวาดะ กับ โกคุเดระ ฮายาโตะ มาอยู่เป็นเพื่อนเขาด้วย ฉันขอฝากทุกอย่างไว้ที่นายนะ ' คุซาคาเบะ เท็ตซึยะ ' นายจะต้องจัดการเมืองนี้ให้น่าอยู่แทนฉันทีนะ " ฮิบาริพูดจบก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้ผมที่ยืนอึ้งอยู่กับคุณคุซาคาเบะ ผมได้ยินคุณคุซาคาเบะเอ่ยตอบเบา ๆว่า ' ครับ '
' ฮิบาริ นายพูดอะไรของนายนายพูดแบบนี้หยั่งกับว่านายกำลังจะ... ' ความคิดของผมหยุดอยู่แค่นั้น ผมไม่อยากคิดต่อเลย
" คุณยามาโมโตะ คุณฮิบาริออกนอกโรงเรียนไปแล้วครับ เปิดจดหมายมาอ่านได้แล้วครับ " คุณคุซาคาเบะเอ่ยเตือนสติผมเรื่องจดหมาย
' ถึงยามาโมโตะ ทาเคชิ
นายคงสงสัยสินะว่าทำไมฉันถึงพูดอย่างนั้น ไม่ต้องห่วงหรอกมันไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก อย่างมากฉันก็จะไม่ได้เจอนายอีก นายอาจจะทุกทรมานฉันอยากจะให้นายเข้มแข็ง เผื่อฉันด้วย อีกสักพักคงมีคนโทรมาหานาย ฉันขอพูดก่อนที่จะไม่ได้พูดอีก ขอบคุณทุกสิ่งที่นายทำ และ ขอโทษที่ผิดสัญญา ขอให้รู้ไว้ว่าที่ฉันทำ ฉันทำมันเพื่อนาย ฉันรักนายนะ ยามาโมโตะ ทาเคชิ '
ผมอ่านจบแล้ว แต่สมองผมในตอนนี้กับไม่ทำงาน ผมอ่านซ้ำไปซ้ำมา ไม่สนโลกภายนอก แม้แต่พวกสึนะที่เข้ามาในห้องต่างก็เรียกผม จนกระทั้งเรียกโทรศัพท์ดังขึ้น
' อีกสักพักคงมีคนโทรมาหานาย ' คำพูดนี้ยังอยู่ในห้องผม ผมกดรับโทรศัพท์ทันที
" ครับ "
" เอ่อ.. ใช่คุณยามาโมโตะรึเปล่าคะ ? " เสียงปลายสายถามออกมา
" ใช่ครับ มีอะไรรึเปล่า ? " ผมตอบรับและถามกลับ
" คุณฮิบาริเขาบอกว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรมาเบอร์คุณน่ะคะ คือตอนนี้คุณฮิบาริเขา...เข้า.. "
" ฮิบาริ? ฮิบาริเป็นอะไร ? " เมื่อผมได้ยินชื่อของฮิบาริและบวกกับน้ำเสียงที่ดูสั่งเครือนั้นทำให้ผมรู้สึกไม่ดี ผมจึงถามต่อ
" คุณฮิบาริได้รับบาดเจ็บสาหัสตอนนี้พวกคุณหมอกำลังช่วยชีวิตคุณฮิบาริกันอยู่คะ " คำตอบนั้นทำให้ผมช็อคไม่มีทางหรอก ไม่มีทาง ผมวิ่งออกจากห้องไปทันทีท่ามกลางความตกใจของทุกคน
15 นาทีต่อมา ณ โรงพยาบาลนามิโมริ
ผมมาหยุดอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ไฟหน้าห้องปิดไปแล้ว สักพักหมอก็เดินออกมา
" หมอ ฮิบาริ ฮิบาริเป็นยังไงบ้างครับ !! " ผมวิ่งเข้าไปถามทันที
" คุณฮิบาริเสียเลือดมาก แต่แปลกบาดแผลภายนอกก็ไม่มี แต่อวัยวะภายในกลับมีแผลเหมือนถูกแทง หัวได้รับความกระทบกระเมือนอย่างแรง " หมอบอกผม
" ตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตราย ถ้าผ่านเที่ยงวันพรุ่งนี้ไปได้ เขาก็จะกลับมาครับ แต่คุณฮิบาริอาจจะเป็นเจ้าชายนิทราได้ เพราะฉนั้นเตรียมใจไว้หน่อยนะครับ ขอตัวก่อนนะครับ จะเข้าไปก็ได้นะครับ " สิ้นคำพูดหมอ ผมก็เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที
-----------------------------------------------------------------------------
จบไปแล้วอีก 1 ตอน เข้ามาอ่านก็ช่วยเม้มด้วยนะคะ ไม่มีตัวอย่างตัวหน้าให้ดูนะ ขี้เกียจพิพม์อ่ะ ไปล่ะคะ ^^
" 555 นายไม่กล้าหรอกฮิบาริ " ผมตอบกลับฮิบาริพร้อมรอยยิ้ม แต่คงเพราะรอยยิ้มของผมอีกนั้นแหละที่ทำให้ฮิบาริออกอาการหัวเสีย อา...น่ารักจังเลยแหะ
" รู้ดีจังเลยนะ " ฮิบาริพูดจบก็เดินขึ้นห้องไป ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยรีบวิ่งตามฮิบาริขึ้นไปทันที
" ก็พวกเราอยู่ด้วยกันมาเกือบปีแล้วนี่ ไม่รู้ใจแฟนตัวเอง แล้วจะให้ไปรู้ใจคนอื่นได้ยังไง " ผมพูดขึ้นหลังจากที่มาถึงห้องรับแขก
" คุณนี่น้า ผมไปรักคุณได้ยังไง เจ้าเหล์ไม่เป็นรองใครแบบคุณเนี่ยมันน่า.... " ฮิบาริหยุดคำพูดของตัวเองไว้แค่นั้นหลังจากที่เหลือบไปเห็นซองจดหมาย เขาหยิบขึ้นมาแล้วแกะซองอ่านจดหมายข้างใน เขาอ่านมันสักพักนึง ใบหน้าที่ชอบทำหน้ายุ่งคิ้วขมวดอยู่เป็นประจำ ก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าใจไปทันที
" เป็นอะไรไปหรอฮิบาริ ? " ผมถามขึ้น ฮิบาริเงยหน้ามองผม ก่อนจะเก็บจดหมายใส่กระเป๋ากางเกงของตน
" ยามาโมโตะ ทาเคชิ " ฮิบาริเรียกชื่อผมเป็นครั้งแรกตั้งแต่เราคบกัน ฮิบาริหันไปเขียนอะไรสักอย่างก่อนจะหันกลับมาหาผมอีกครั้ง
" จดหมายฉบับนี้ ผมอยากให้คุณเปิดอ่านหลังจากที่ผมออกไปจากโรงเรียนแล้ว จะมีคนโทรมาหาคุณ แล้วคุณค่อยมาหาผมในตอนนั้นก็แล้วกัน คุสะ! " ฮิบาริพูดกับผมจบก็หันไปสั่งลูกน้องของเขา ' คุณคุซาคาเบะ '
" ครับคุณเคียว "
" อย่าให้เขาออกจากห้องนี้ได้ เรียกซาวาดะ กับ โกคุเดระ ฮายาโตะ มาอยู่เป็นเพื่อนเขาด้วย ฉันขอฝากทุกอย่างไว้ที่นายนะ ' คุซาคาเบะ เท็ตซึยะ ' นายจะต้องจัดการเมืองนี้ให้น่าอยู่แทนฉันทีนะ " ฮิบาริพูดจบก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้ผมที่ยืนอึ้งอยู่กับคุณคุซาคาเบะ ผมได้ยินคุณคุซาคาเบะเอ่ยตอบเบา ๆว่า ' ครับ '
' ฮิบาริ นายพูดอะไรของนายนายพูดแบบนี้หยั่งกับว่านายกำลังจะ... ' ความคิดของผมหยุดอยู่แค่นั้น ผมไม่อยากคิดต่อเลย
" คุณยามาโมโตะ คุณฮิบาริออกนอกโรงเรียนไปแล้วครับ เปิดจดหมายมาอ่านได้แล้วครับ " คุณคุซาคาเบะเอ่ยเตือนสติผมเรื่องจดหมาย
' ถึงยามาโมโตะ ทาเคชิ
นายคงสงสัยสินะว่าทำไมฉันถึงพูดอย่างนั้น ไม่ต้องห่วงหรอกมันไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก อย่างมากฉันก็จะไม่ได้เจอนายอีก นายอาจจะทุกทรมานฉันอยากจะให้นายเข้มแข็ง เผื่อฉันด้วย อีกสักพักคงมีคนโทรมาหานาย ฉันขอพูดก่อนที่จะไม่ได้พูดอีก ขอบคุณทุกสิ่งที่นายทำ และ ขอโทษที่ผิดสัญญา ขอให้รู้ไว้ว่าที่ฉันทำ ฉันทำมันเพื่อนาย ฉันรักนายนะ ยามาโมโตะ ทาเคชิ '
ผมอ่านจบแล้ว แต่สมองผมในตอนนี้กับไม่ทำงาน ผมอ่านซ้ำไปซ้ำมา ไม่สนโลกภายนอก แม้แต่พวกสึนะที่เข้ามาในห้องต่างก็เรียกผม จนกระทั้งเรียกโทรศัพท์ดังขึ้น
' อีกสักพักคงมีคนโทรมาหานาย ' คำพูดนี้ยังอยู่ในห้องผม ผมกดรับโทรศัพท์ทันที
" ครับ "
" เอ่อ.. ใช่คุณยามาโมโตะรึเปล่าคะ ? " เสียงปลายสายถามออกมา
" ใช่ครับ มีอะไรรึเปล่า ? " ผมตอบรับและถามกลับ
" คุณฮิบาริเขาบอกว่าถ้ามีปัญหาอะไรให้โทรมาเบอร์คุณน่ะคะ คือตอนนี้คุณฮิบาริเขา...เข้า.. "
" ฮิบาริ? ฮิบาริเป็นอะไร ? " เมื่อผมได้ยินชื่อของฮิบาริและบวกกับน้ำเสียงที่ดูสั่งเครือนั้นทำให้ผมรู้สึกไม่ดี ผมจึงถามต่อ
" คุณฮิบาริได้รับบาดเจ็บสาหัสตอนนี้พวกคุณหมอกำลังช่วยชีวิตคุณฮิบาริกันอยู่คะ " คำตอบนั้นทำให้ผมช็อคไม่มีทางหรอก ไม่มีทาง ผมวิ่งออกจากห้องไปทันทีท่ามกลางความตกใจของทุกคน
15 นาทีต่อมา ณ โรงพยาบาลนามิโมริ
ผมมาหยุดอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ไฟหน้าห้องปิดไปแล้ว สักพักหมอก็เดินออกมา
" หมอ ฮิบาริ ฮิบาริเป็นยังไงบ้างครับ !! " ผมวิ่งเข้าไปถามทันที
" คุณฮิบาริเสียเลือดมาก แต่แปลกบาดแผลภายนอกก็ไม่มี แต่อวัยวะภายในกลับมีแผลเหมือนถูกแทง หัวได้รับความกระทบกระเมือนอย่างแรง " หมอบอกผม
" ตอนนี้ยังไม่พ้นขีดอันตราย ถ้าผ่านเที่ยงวันพรุ่งนี้ไปได้ เขาก็จะกลับมาครับ แต่คุณฮิบาริอาจจะเป็นเจ้าชายนิทราได้ เพราะฉนั้นเตรียมใจไว้หน่อยนะครับ ขอตัวก่อนนะครับ จะเข้าไปก็ได้นะครับ " สิ้นคำพูดหมอ ผมก็เดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที
-----------------------------------------------------------------------------
จบไปแล้วอีก 1 ตอน เข้ามาอ่านก็ช่วยเม้มด้วยนะคะ ไม่มีตัวอย่างตัวหน้าให้ดูนะ ขี้เกียจพิพม์อ่ะ ไปล่ะคะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น