รอยอดีตแห่งรัก

ลำดับตอนที่ #1 : ปัญหาที่เกิดขึ้น

"พ่อ! พ่อว่าอะไรนะคะ?" เสียงที่แทบจะเป็นกรีดร้องของปณิธีดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงแคร้งของช้อนส้อมที่หล่นลงจากมืออย่างไม่ตั้งใจ

"แกก็ได้ยินชัดแล้ว" คนเป็นพ่อพูดอย่างไม่ยี่หระ
นายมนตรีมองหน้าลูกสาวด้วยความพอใจพอสมควร ก็เพราะใบหน้าสวยนี่ไม่ใช่หรือ ที่ทำให้เขาสามารถกู้เงินได้โดยไม่ต้องจ่ายเงินคืนด้วยซ้ำ ถ้าเพียงแต่… เขาคิดอย่างลำพอง ถ้าเพียงแต่ส่งปณิธีไปเป็นเครื่องบรรณาการเท่านั้น แล้วต่อไปอะไรๆก็คงง่ายกว่านี้

"พ่อจะเอาหนูไปขายให้กับเสี่ยที่แก่คราวพ่ออย่างนั้นน่ะหรือคะ" ปณิธีย้ำอย่างเจ็บปวด
ที่ผ่านมาไม่ว่าพ่อจะเหลวแหลกแค่ไหน สำมะเลเทเมาขนาดไหน หล่อนก็ไม่เคยปริปากบ่น แต่ครั้งนี้เป็นครั้งที่รุนแรงเหลือเกิน เกินกว่าที่หญิงสาวจะทนรับไหวแล้ว

"ก็เขารวย ถ้าแก.."

"พ่อ!" หล่อนตวาดออกไปโดยไม่รู้ตัว ทั้งที่ตั้งแต่จำความได้หล่อนยังไม่เคยพูดจาเสียงดังใส่ใครสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่ต่อต้านพ่อ "เขามีเมียแล้วพ่อจะส่งหนูไปเป็นนางบำเรอรึไง"

"ก็ใช่สิวะ" มนตรีตอบกระชากเสียงขุ่นใจที่ลูกสาวขึ้นเสียงใส่ แต่ก็ต้องใจเย็นไว้ "เรื่องแค่นี้แกอย่ามาทำสะดีดสะดิ้งไปหน่อยเลยว่า แกมันก็เหมือนพี่สาวของแก..."

"หยุดนะพ่อ" อีกครั้งที่หล่อนตวาดออกไป "พี่หนึ่งเป็นคนดี ไม่เคยทำอะไรอย่างที่พ่อว่าเลยสักอย่างเดียว"

ปณิธีน้ำตาไหลพรากเขื่อนที่กักเก็บมันไว้พังทลายลงเสียแล้วเมื่อมนตรีกล่าวพาดพิงถึง… ปณอธิพี่สาวฝาแฝด พี่ที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน

"อีนี่ ก็ฉันเห็นกับตานี่หว่าว่ามันไปเดินกับผู้ชายแล้วจู่ๆมันก็หนีหายไป แล้วอย่างนี้จะให้เข้าใจว่าไงวะ"

"พี่หนึ่งไม่ได้หนีตามผู้ชายนะ"

"ไม่รู้โว้ย!" มนตรีตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิดลุกขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทาง พื้นเสีย ไม่ลืมที่จะหันมาชี้หน้าลีนมนเพื่อเป็นการสั่งย้ำ
"เรื่องนังหนึ่งฉันไม่สนแล้วแต่ตอนนี้ฉันสนแต่แก นังมายยังไงซะสัปดาห์หน้า แกก็ต้องไปอยู่กับเสี่ยบุญชัยอยู่ดี"

ปณิธีล้มตัวลงกับพื้น สะอื้นฮักอย่างอัดอั้น….