คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : งานปาร์ตี้ที่ไม่น่าจดจำกับคนโรคจิตทั้งห้า
+* The Perfect Boys +* ปิ๊งรักร้ายนายตัวแสบ
Chapter 2 : งานปาร์ตี้ที่ไม่น่าจดจำกับแก๊งค์โรคจิต
ใครก็ได้ช่วยฉันที T_T ไอ้ดาร์คมันจะพาฉันไปฆ่าแน่ๆ TToTT
ตอนนี้ฉันถูกดาร์คเอาผ้าสีดำคาดตาแล้วพาขึ้นรถ T_T ไม่นะ หมอนี่ต้องพาฉันไปฆ่าแน่ๆ หรือไม่ก็พาฉันไปขายให้พวกขบวนการค้ามนุษย์ แล้วเอาฉันไปขึ้นเขียงผ่าเอาตับไตไส้พุงไปขาย ฮือ ฉันยังไม่อยากเดดสะมอเร่ตอนนี้นะ TToTT คุณพ่อคะช่วยหนูด้วยยยยย
" ถึงแล้ว เราลงกันเถอะ ^__^ "
นายดาร์คเอ่ยด้วยน้ำเสียงรื่นเริง
มะ ไม่เอานะ ฉันยังไม่อยากถูกฆ่า ไม่อาววววววว TOT
" ฮือ ๆ ๆ T_T ดาร์ค นายจะพาฉันไปฆ่าเหรอ "
..........โป๊กกกกกกกกกกก..........
" ยัยบ้าเอ๊ย นี่เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย รีบลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ -_-^^ "
แล้วทำไมนายต้องเขกหัวฉันซะแรงด้วยล่ะ ถ้าฉันเอ๋อไปนายจะรับผิดชอบไหวเหรอ อีตาบ้า -_-^ แล้วดาร์คก็ลากฉันลงจากรถ หมอนี่จับแขนฉันซะแรงเลย แขนจ๋าอย่าเพิ่งหักนะ T_T ฉันอยากจะฆ่ามันจริงๆเลย
ดาร์คลากฉันเดินไปไหนก็ไม่รู้เพราะมันไม่ยอมให้ฉันแกะผ้าปิดตาออก แต่สักพักฉันก็ได้ยินเสียงเพลง เสียงพูดคุยแว่วๆและค่อยๆดังขึ้น เหมือนกับเป็นปาร์ตี้อะไรสักอย่าง เอ๊ะ ระ หรือว่า หมอนี่พาฉันมาที่ปาร์ยาอี O_O โอ้ สมแล้วที่เป็นนายดาร์ค ชั่วช้าจริงๆเลย
" ไงดาร์ค แกมาช้าจังนะ "
เสียงห้าวทักดาร์คพร้อมตบหลังดังป้าบ แต่อีตาดาร์คไม่เห็นว่าอะไรสักคำ สงสัยจะเป็นเพื่อนสนิท พะ พะ พะ เพื่อนสนิทของดาร์ค !!!!
อ๊ากกกกกกกกกกก >O< ฉันตายแน่ ตายแน่ๆ ก็เพื่อนสนิทของมันน่ะ คือ
พี่โอมาห์ พี่ยีนส์ พี่ซัน และคนสุดท้าย ก็ไอ้พี่บาสไง
พวกมันทั้งห้าคนแก่กว่าฉันสองปี ฉันพบพวกมันครั้งแรกตอนไปงานรวมญาติสนิทมิตรสหายที่บ้านคุณย่า ตอนนั้นชั้นอายุห้าขวบเองและก็อ้วนปุ๊ก พวกมันถึงเรียกฉันว่าน้องกิ๊ปไง T_T
และหลังจากงานวันนั้น พวกมันทั้งห้าก็คอยแกล้งฉันสารพัด TToTT
ฉันไปฉี่รดหัวพวกแกหรือไงหา ไอ้พวกบ้า >O<
" เธอ -_- แก้ผ้าปิดตาออกได้แล้ว " ดาร์คหันมาสั่งฉัน
เชอะ !!! ไอ้บ้าดาร์ค สั่งอยู่ได้ ฉันไม่ใช่คนใช้ของนายนะยะ >O< ( เสียงในใจ )
" ค่ะ T_T " ( เสียงที่ตอบกลับไป )
ก็ใครจะกล้าไปพูดแบบนั้นล่ะ มีหวังถูกฆ่าตายกันพอดี คุณหนูผู้แสนบอบบางอย่างฉันจะไปสู้กับไอ้พวกปีศาจอย่างพวกนี้ได้ยังไง ฮือ ๆ ๆ ทำไม ฉันมันขี้ขลาดแบบนี้ฟะ
และภาพที่ปรากฏแก่สายตา หลังแก้ผ้าปิดตาออก คือ ห้าหนุ่มสุดหล่อประจำหมู่บ้านจัสมิน ไอ้พวกปีศาจร้ายที่คอยตามรังควานฉัน >O< ฉันอยากตาย
ทำไม๊ ทำไม พระเจ้าต้องสร้างคนหล่อที่นิสัยเลวชาติอย่างพวกมันขึ้นมาด้วยนะ TOT
หนุ่มหล่อคนแรกที่ยืนอยู่ใกล้ฉันที่สุดมีนามว่าซัน ตานี่เป็นลูกครึ่งไทย-แคนาดา ผมออกเป็นสีน้ำตาลเข้มแซมทอง ตาสีเทาเข้ม และใส่แลว่นกรอบสี่เหลี่ยมสีเงินบนใบหน้าคมคาย
และถัดจากซันก็เป็นยีนส์ฝาแฝดของมันคงไม่ต้องอธิบายมากเพราะมันหน้าเหมือนกันเพียงแต่ไม่ใส่แว่น
ส่วนโอมาห์หมอนี่หน้าคมคายคล้ายชาวตะวันออกกลางก็พวกอาหรับนั่นแหละ ผิวเป็นสีแทน ตากับผมสีดำสนิท ขอบอกว่าตามันดุพอๆกับดาร์คเลย
และก็มาถึงพี่ชายสุดร้ากกกกก( กัดฟันพูด ) มันชายไทยแท้ ผมและตาสีดำ หน้าตาหล่อ
คนสุดท้ายและหล่อสุดในกลุ่ม มันคือ คนที่เรารู้จักกันดีอยู่แล้ว นายดาร์ค
แล้วที่น่าสงสัย พวกมันทั้งห้าจะมายืนล้อมฉันทำซากอะไรฟร้า >O<
" ยินดีต้อนรับกลับบ้านคร้าบบบบ น้องกิ๊ป"
ไอ้สี่ตัวนั้นยกเว้นดาร์ค แหกปากพูดเสียงดังลั่น จนคนที่มาในงานคนอื่นๆ ( ซึ่งเป็นผู้หญิงเกือบทั้งหมด ) หันมาที่ฉันเป็นทางเดียว พวกแกตั้งใจจะทำอะไร หา และซันกับยีนส์แฝดนรกส่งมาเกิด ก็พร้อมใจกันยกป้ายชูขึ้น มีข้อความว่า ' ยินดีต้อนรับ น้องกิ๊ปกลับบ้าน ' ที่พื้นป้ายสีขาวมีรูปหมูสีชมพูผูกโบว์แดงเด่นหราติดอยู่
" เย้ ดีใจจริงๆที่ได้เจอ น้องกิ๊ปสุดที่รักอีกครั้ง "
แต่ ฉันเสียใจมากเลยที่ได้เจอพวกนายอีกครั้ง T_T (ไอ้)พี่บาสดึงพลุสายรุ้งใส่ฉัน และกระดาษเส้นเล็กสีสันสวยงามก็ลอยละลิ่วมาโปะบนหัวฉันอย่างพอดิบพอดี โอมาห์หัวเราะชอบใจ แล้วโอบไหล่ฉันแถมยังโยกหัวฉันจนฉันมึนตึ๊บ +_+
หมับบบ !!??? พลั่กกกกก !!????
จู่ๆดาร์คเกิดบ้าอะไรไม่รู้ -_-? กระชากตัวฉันมาจากโอมาห์ ตาสีฟ้าของดาร์คดูเข้มขึ้นจนกลายเป็นสีฟ้าอมเขียว แถมยังบีบแขนฉันซะแน่น T_T เจ็บนะไอ้บ้านิ แรงฟายจริงๆ
" อะแฮ่มม แหม ไม่เจอกันนาน คิ้วของน้องกิ๊ปเข้มขึ้นตั้งเยอะนะครับ"
ซันพูดขัดขึ้นเพื่อช่วยแก้สถานการณ์ตึงเครียดระหว่างดาร์คกับโอมาห์ คนอื่นๆจึงฝืนหัวเราะกลบเกลื่อนและหันมาแกล้งฉันแทน T_T กรรมจริงๆ
" ใช่ๆ 555+ ดูสิมีหนวดขึ้นด้วย "
ยีนส์พูดแล้วทุกคนก็หัวเราะอย่างเฮฮา ฉันแอบเหล่มองไปทางดาร์ค เห็นเขาไม่ได้หัวเราะตามคนอื่นไปด้วย และนอกจากนี้ พวกผู้หญิงที่มาในงานก็มองมาทางกลุ่มฉันก็กลุ่มไอ้ห้าหล่อนั่นแหละ ยัยพวกนั้นส่งสายตาอาฆาตมาให้ฉัน T_T ถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากอยู่ท่ามกลางไอ้ปีศาจพวกนี้นักหรอก สาบานได้
และจู่ๆดาร์คก็หันมาทางฉัน ตาของเราสบกันพอดี ตานั่นส่งยิ้มกวนๆให้ฉัน
" เธอแอบมองฉันพอรึยัง ยัยบ๊อง"
" ฉะ ฉัน เปล่าสักหน่อย ใตรจะอยากไปแอบมองนาย -////- "
" อ๋อ เหรอ ^O^ "
ตาดาร์คมองหน้าฉันและยิ้มกริ่ม ฉันละเกลียดรอยยิ้มรู้ทันของหมอนี่จริงๆ ฉันแกล้งเสหันไปมองทางอื่น และจู่ๆฉันก็นึกถึงคำพูดของซันกับยีนส์ขึ้นมา ที่ว่าคิ้วเข้มกับมีหนวดขึ้นมันหมายความว่าไงฟะ -_-?
และพวกผู้หญิงกลุ่มนึงก็ชี้มาที่หน้าฉัน แล้วหันไปหัวเราะอย่างสนุกสนาน อะไรฟะ ไม่เคยเห็นคนสวยหรือไง -_-^
" ดาร์ค -_- ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ "
" หึ เดี๋ยวสิ ยังไม่ถึงตอนสนุกๆของงานเลี้ยงเลยนะ "
ดาร์คยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ นัยย์ตาสีฟ้าอมเทาวาววับ ฉันรู้สึกเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง เวลาหมอนี่ยิ้มแบบนี้ทีไร มักเกิดเรื่องไม่ดีกับฉันทุกทีไปสิน่า และยังไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรมากไปกว่านี้ ดาร์คก็ลากฉัน( อีกแล้ว )ไปที่เวทียกพื้นสูงที่จัดอยู่กลางสวน อืมมม ถ้าฉันจำไม่ผิด งานนี้น่าจะจัดขึ้นที่บ้านของฝาแฝดซันกับยีนส์นะ ตอนเด็กๆฉันถูกพวกมันลากมาเล่นที่นี่ครั้งนึง
" สวัสดีครับ แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ผมขอขอบคุณที่ทุกท่านสละเวลาอันมีค่ายิ่งมางานเลี้ยงต้อนรับกลับบ้านของน้องสาวที่น่ารักของพวกผม ( คนดูกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ) และโอกาศนี้ผมขอเชิญเจ้าของงานขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ"
เสียงตบมือดังเกรียวกราวหลังพี่บาสพูดจบ ดาร์คพาฉันขึ้นมาบนเวที ฉันรู้สึกอายแทบแทรกแผ่นดินหนี เมื่อแสงไฟส่องมาที่ร่างฉันเต็มๆพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักที่ดังขึ้นมาจากแขกแทบทุกคนที่มาร่วมงาน ฉันเห็นไอ้โรคจิตทั้งห้าคนแอบหัวเราพเยาะฉัน พวกนี้ตั้งใจให้ฉันเป็นตัวตลกให้ทุกคนหัวเราะเยาะ
ตอนนี้ฉันหูอื้อตาลายไปหมด ฉันโกรธจนแทบอยากจะกระโดดถีบหน้าพวกมัน ( ได้แค่คิดเพราะส่วนสูงไม่ถึง ) ฉันมัวแต่โกรธจนไม่ทันได้ขัดขืนตอนซันเอาหูหมูและจมูกหมูสีชมพูมาติดที่ผมและจมูกของฉัน ส่วนยีนส์ก็ผลักฉันไปยืนที่หน้าไมค์
" อะ เอ่อ ฉะ ฉะ ฉัน........ "
ฉันเริ่มพูดตะกุกตะกัก เสียงหัวเราะของพวกกระซู่ทั้งหลายในงานที่ชี้มือมาที่ฉัน แล้วหันไปหัวเราะกันอย่างสนุกสนานก็ทำให้ฉันโกรธจนหน้าแดง ฉันกำมือแน่นและกัดริมฝีปากจนเลือดซิบ แต่ฉันไม่รู้สึกเจ็บสักนิดเมื่อเทียบกับสิ่งที่ทุกคนทำกับฉัน ฉันก้มหน้าลงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดเสียงดังฟังชัดอย่างมั่นใจออกมา
" ฉัน เอศวรี คอตแลนด์ มีความยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบทุกคนในวันนี้ ( ฉันยิ้มเย็น ) ขอให้มีความสุขกับงานเลี้ยงคืนนี้ และฉันขอขอบคุณพี่ชายที่น่ารักทั้งห้าของฉัน ที่อุตส่าห์จัดงานไร้สาระนี้ขึ้นมา ฉันจะตอบแทนให้อย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วง "
ฉันส่งสายตาท้าทายไปให้ไอ้โรคจิตทั้งห้าคน โดยเฉพาะดาร์ค ขอบตาฉันร้อนผ่าว น้ำใสๆคลอหน่วยที่ดวงตาทั้งคู่ ฉันกระพริบตาไล่หยาดน้ำตาช้าๆ ฉันไม่ต้องการให้ดาร์คเห็นว่าเขาสามารถแกล้งฉันให้ร้องไห้ได้ ตาของฉันกับดาร์คสบกันเงียบๆขณะที่ฉันเดินลงเวที ฉันเห็นตาคู่นั้นมีแวววูบไหวแต่พริบตาเดียวก็กลับมาเป็นแววตาเจ้าเลห์เหมือนเดิม ฉันคงตาฝาดไปเอง
หลังจากลงมาจากเวที ฉันก็ออกวิ่งสุดฝีเท้า เพื่อจะได้ไปพ้นๆงานบ้าๆนี่สักที ภาพเหตุการณ์ในงานยังคงตามมาหลอกหลอนฉัน นี่ฉันไปทำอะไรให้ ทั้งห้าคนนั้นเหรอ พวกเขาถึงได้ทำกับฉันแบบนี้ น้ำตาของฉันไหลพรากออกมาอย่างสุดกลั้น - - - ฉันวิ่ง วิ่ง และก็วิ่ง จนมาชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
……….พลั่กกกกกกก..........
ฉันลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่บนพื้น
" ขะ ขอโทษค่ะ T_T "
" ไม่เป็นไร -_-^ ทีหลังหัดวิ่งดูตาม้าตาเรือซะบ้างสิยะ "
ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงแหลม O_O แล้วก็ต้องอุทานออกมาอย่างดีใจ
" โอ้โห นั่นพี่แชมพูใช่ไหมคะ"
" ................................. O_o อะ อะ อะ เอรี่รี่รี่รี่รี่รี่รี่รี่รี่รี่รี่รี่ "
พี่แชมพูพาฉันมาที่บ้านของเธอซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของแฝดนรกไปหนึ่งหลัง ( บอกแล้วว่าบ้านพวกเราอยู่ละแวกเดียวกันหมด ) พี่แชมพูไล่ให้ฉันไปล้างหน้าล้างตาแล้วอาบน้ำแต่งตัวใหม่ ฉันใส่ชุดนอนลายหมีพูห์ที่พี่แชมพูให้ยืม แล้วพี่แชมพูก็ลากฉันมานอนคุยด้วยกันที่เตียง ทำเหมือนเมื่อสมัยฉันยังเด็ก
ฉันเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พี่แชมพูฟัง( พี่แชมพูแก่กว่าฉันสองปี ) พี่แชมพูโมโหจนหน้าดำหน้าแดงบอกว่าจะเอาเรื่องไอ้พวกนั้นให้ได้ ฉันเผลอยิ้มออกมาได้เป็นครั้งแรกของวันนี้ พี่แชมพูมักออกโรงปกป้องฉันจากไอ้บ้าห้าตัวนั้นเสมอ ดังนั้นฉันจึงรักและเคารพพี่แชมพูเหมือนพี่สาวแท้ๆ
" พี่จะจัดการพวกมัน มันมาทำกับน้องสาวพี่แบบนี้ได้ยังไง "
" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ปล่อยให้เอรี่จัดการเองดีกว่า"
ฉันตอบอย่างเกรงใจ เพราะไม่อยากรบกวนพี่แชมพูมากไปกว่านี้ แต่พี่แชมพูยืนกรานที่จะเอาเรื่องห้าหนุ่มนั้นให้ได้
" ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ พวกมันบังอาจทำให้เอรี่ร้องไห้ พี่ต้องจัดการมัน"
" เฮ้อ งั้นก็ตามใจพี่แชมพูก็แล้วกันค่ะ"
ฉันพูดเบาๆ พี่แชมพูยิ้มให้ฉันอย่างใจดีแล้วยกมือลูบผมฉัน ฉันอดที่จะแอบมองหน้าของพี่แชมพูไม่ได้ พี่แชมพูสวยขึ้นมากแถมหุ่นดีอีกตะหาก ผิดกับฉันลิบลับเลย
" มองอะไรฮึ เราน่ะ "
พี่แชมพูดีดหน้าผากฉันเบาๆแล้วยีผมฉันเล่น
" เปล่าสักหน่อย "
ฉันบ่นเบาๆแล้วจัดการลูบผมตัวเองให้เข้ารูปเข้าทรง
" นอนได้แล้วล่ะ พี่โทรไปบอกคุณย่าให้แล้วว่าจะให้เอรี่ค้างกับพี่ที่นี่ "
" ขอบคุณค่ะพี่แชมพู ถ้าไม่มีพี่ เอรี่ต้องแย่แน่ๆเลย "
ฉันชอบพี่แชมพูจัง ^__^
" แล้ววันพรุ่งนี้ พี่จะพาเอรี่ไปชอปปิ้ง "
พี่แชมพูดับไฟที่หัวเตียงแล้วล้มตัวลงนอน ฉันได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ พี่แชมพูคงจะหลับไปแล้ว ตาฉันนอนไม่ยักหลับแฮะ ภาพเหตุการณ์ในวัยเด็กฉายชัดขึ้นมาอีกครั้ง
" เอรี่ สวัสดีพี่เค้าสิลูก "
บิดาของเด็กหญิงพูด เด็กหญิงตัวน้อยกลมป้อมยกมืออูมๆขึ้นมาไหว้อีกฝ่ายอย่างว่าง่าย ปากแดงอิ่มฉีกยิ้มหวานจนเห็นฟันซี่เล็กๆที่ขาวราวไข่มุก
" สวัสดีค่ะ พี่ชาย ^__^ "
" เดี๋ยวพ่อไปคุยกับเพื่อนแป๊บเดียว เอรี่อยู่เล่นกับพี่ดาร์คไปก่อนนะ ฝากน้องด้วยนะดาร์ค "
" ครับ คุณอา "
เด็กหญิงมองตามหลังพ่อไปจนลับสายตา ก่อนจะหันมามองเด็กผู้ชายที่มีศักดิ์เป็นพี่ เขาเป็นลูกของรุ่นพี่ที่รักและสนิทกันมากของพ่อ เขาแก่กว่าเธอสองปี ตาสีฟ้าอมเทาจับจ้องมาที่เธออยู่ก่อนแล้ว
" มองอะไร ยัยอ้วน"
" เอรี่ไม่ได้อ้วนนะ -O- "
" อ้วนสิ แล้วเวลาพูดกับฉันก็อย่ามาแทนตัวเองว่าเอรี่นะ ฟังแล้วอยากจะอ้วกก "
" ฮึก ฮือ ๆๆ TTOTT อย่ามาว่าเค้าน้า "
น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลพรากลงมาจากตาสีน้ำตาลอ่อน ใบหน้ากลมมอมแมมไปด้วยคราบน้ำตา เด็กชายที่แก่กว่าสองปีทำสีหน้าเบื่อหน่ายแกมรำคาญ
" หยุดร้องได้แล้วยัยอ้วน ฉันบอกให้หยุด ดี ไม่หยุดใช่มั้ย "
........ฟึ่บบบบบบบบ.......
เด็กชายโยนตุ๊กแกยางใส่หน้าของเด็กหญิงเต็มๆ
" กะ กรี๊ดดดดดดดดดด >O< "
" 5555+ สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ "
" ฉันเกลียดนาย ดาร์ค เกลียดเพื่อนนายอีกสี่คนด้วย "
ฉันนอนจ้องเพดานแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างคนนอนไม่หลับ ก็ถ้าใครมาเจอแบบฉันจะนอนหลับลงได้ง่ายๆเหรอ ฮึ (ไอ้)ดาร์คมันบังอาจเขียนคิ้วชินจัง หนวดเปาบุ้นจิ้นให้ฉัน ทำให้ฉันโดนคนทั้งงานหัวเราะเยาะ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห ฉันจะต้องแกแค้นนายและเพื่อนของนายทั้งสี่คนนั้นให้ได้เลย ขอเสัญญากับหูหมูและจมูกหมู
ฮึ่มมมมม แล้วเราจะได้เห็นดีกัน !!!!
ความคิดเห็น