คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : วันแห่งความซวย
+* The Perfect Boys +* ปิ๊งรักร้ายนายตัวแสบ
Chapter 1 : วันแห่งความซวย
“ ลุงชื่นคะ ยังไม่ถึงอีกเหรอคะ” ฉันถามเป็นรอบที่ร้อย ( ลุงชื่นเป็นคนขับรถบ้านฉันเอง )
“ ยังหรอกครับ คุณหนูเอรี่” ลุงตอบ ฉันว่าลุงแกคงเบื่อเหมือนกันที่ต้องตอบคำถามเดิมๆทุกๆสิบนาที แต่ฉันเบื่อนี่นา >_< ที่ต้องมานั่งรถไกลๆแบบเนี้ยยย
คุณพ่อนะคุณพ่อ จำไว้เลย มาทำกับเค้าแบบนี้ได้ไง -O-
........ย้อนกลับไปเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว…….
“ เอรี่ พ่อมีเรื่องจะบอก ”
“ มีอะไรเหรอคะ เอ รึว่าคุณพ่อถูกหวย ” ฉันเดาส่งๆจากสีหน้ามีความสุขของคุณพ่อกับคุณแม่ ร้อยวันพันปีไม่เห็นเคยทำหน้ามีความวสุขแบบนี้มาก่อน อืมม น่าสงสัยจริงๆแฮะ
“ เปล่าหรอกจ๊ะ คือพ่อกับแม่จะไปฮันนีมูนรอบโลกกันน่ะจ๊ะ ”
“ ใช่จ๊ะ ^^ ดังนั้นเราจึงจะฝากลูกไว้กับคุณย่าน่ะจ๊ะ ”
“ อะไรนะคะ OoO ”
โอ้ ! พระเจ้า ช่วยบอกทีเถิดว่าฉันฟังผิดไป เพี้ยง >_<
“ ลูกฟังไม่ผิดหรอกจ๊ะ พ่อฝากลูกไว้กับคุณย่า ไม่เป็นไรนะ อีกสองสามปีพ่อจะกลับมา ”
“ ไม่นะ เอรี่ไม่ยอม TTOTT คุณพ่อทำยังงี้กับเอรี่ได้ไง ” ฮือ ๆ T_T มันตั้งสองสามปีนะ
คุณพ่อส่งเค้าไปตายชัดๆ >O< ที่นั่นน่ะ ที่นั่นน่ะมีไอ้จอมซาตานดาร์คอยู่นะ คุณพ่อไม่รู้หรือไง ไหนจะไอ้พี่บาสหลานชายคนโตของคุณย่าอีก และไหนจะยังพรรคพวกของดาร์คอีกล่ะแค่คิดก็สยองแล้ว ไม่นะ นี่ฉันต้องมาจบชีวิตด้สยวัยเพียง 16 ปีเท่านั้นหรือ ฉันยังหาแฟนไม่ได้เลยนะ T_T ฮือ ๆ ๆ
“ ที่นั่นไม่ดีตรงไหนล่ะเอรี่ อยู่ที่นั่นนะ เอรี่จะได้มีคุณย่าคอยดูแล มีพี่ชายอย่างบาสหรือไม่ก็ดาร์ค และก็มีเพื่อนๆเยอะแยะเลย อย่างหนูแชมพู หนูกีวี่ ” พ่อพูดแล้วลูบผมฉัน
“ ใช่จ๊ะ หรือเอรี่ไม่คิดถึงคุณยาย ” ( -_-) (-_- ) ( -_-) ฉันส่ายหน้า
ไม่ใช่ฉันไม่คิดถึงคุณยายนะ แต่เพราะมีไอ้พวกบ้านั่นต่างหากล่ะที่ทำให้ฉันไม่อยากไป (ไอ้)ดาร์คกับเพื่อนมันชอบแกล้งฉัน อยู่ต่อหน้าคนอื่น พวกมันจะทำเป็นรักฉันโอ๋ฉันแต่ลับหลังพวกมันรวมหัวกันแกล้งฉัน T_T ความทรงจำสมัยเด็กๆของฉันตอนอยู่บ้านคุณย่าถูกพวกมันทำลายย่อยยับ ฉันสาบานว่าจะแก้แค้นพวกมัน แต่........ตอนนี้อย่าเพิ่งเลยดีกว่า TToTT
“ งั้นก็ตกลงตามนี้นะจ๊ะ ^^ แม่สมัครให้ลูกเรียน ร.ร. เดียวกับพวกพี่ของลูกแล้วนะจ๊ะ ลูกจะได้มีเพื่อนไงจ๊ะ ”
/ ขอบคุณค่ะคุณแม่ T_T ที่ช่วยให้หนูตายเร็วขึ้น /
และนั่นก็เป็นเหตุที่ทำให้ฉันต้องระเห็จจากบ้านอันแสนสุข มาผจญภัยกับซาตานร้ายและพวกของมัน เอาใจช่วยนางเอกน่ารักน่าสงสารอย่างฉันด้วยนะคะท่านผู้อ่าน ToT
......กึกก ....กึกกก....กึกกกกก.......ฟู่วววววว์.......
.............เงียบบ..............
“ เกิดอะไรขึ้นคะ ลุงชื่น ” ฉันถามเมื่อจู่ๆรถก็ดับไปซะดื้อๆ รู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆว่าฉันจะต้องเจอเรื่องซวยๆอีกแล้ว ไม่เอานะ อย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิดเล้ยยย
“ แหะ ๆ ๆ ผมคิดว่ารถเสียน่ะครับ ”
“ ^^ ลุงชื่นซ่อมได้ใช่มั้ยคะ ( ถามอย่างมีความหวัง ) ”
“ ^^ ไม่ได้ครับ ”
“ หมายความว่า.........”
“ ^^ ครับ คุณหนูคงต้องเดินไปเอง อีกๆไม่กี่กิโลเองครับ”
พระเจ้าใจร้ายที่สุดดดดดดดดดดดดดด TOT
ฉันรับเป้ใบย่อมมาจากลุงชื่นขึ้นสะพายหลังแล้วออกเดินทาง บ้านคุณยาย ไม่สิ ต้องเรียกว่าหมู่บ้านที่คุณยายอยู่ตั้งอยู่บนเนินเขาทางทิศเหนือติดภูเขา ทิศตะวันออกติดทะเลและทิศตะวันตกมีทะเลสาบใสแจ๋ว ทางเข้าออกเป็นถนนสายเล็กๆสองข้างทางมีต้นไม้ขึ้นครึ้ม อากาศดีมาก แต่...............ไม่ใช่ตอนนี้
ท่ามกลางแสงแดดเดือนเมษายนตอนบ่ายแก่ๆ เด็กผู้หญิงถักผมเปียที่ตอนนี้รุ่ยจนดูไม่ออกแล้วว่ามันเคยเป็นสิ่งที่เรียกว่าเปียมาก่อน สวมเสื้อเชิ้ตแขนสามส่วนสีขาวที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ กางเกงยีนส์สีซีดๆที่เลอะไปด้วยโคลนแบกเป้ใบย่อมอยู่บนหลัง กำลังเดินทุลักทุเลเต็มทนและระหว่างนั้นความซวยของฉันก็เพิ่มขึ้นเมื่อเจอไอ้หมาบ้าที่ไหนก็ไม่รู้
“ แฮ่ โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ”
ไอ้หมาบ้า ฉันจะฆ่าแก คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่นะ แกจะมาเห่าทำเดอะพิซซ่าอะไรอีกล่ะ โอ๊ยยย ทำไมฉันถึงซวยแบบนี้นะ และดูไอ้หมาบ้านั่นสิ มันต้องรู้แน่ๆเลยว่าฉันด่ามัน เพราะมันเห่าไม่หยุดแถมทำท่าจะกัดฉันด้วย แล้วฉันจะอยู่ทำไมล่ะ วิ่งสิ !!!!
“ ว้ากกกก !!!! พลั่กกกก !!!!!!!! ”
และฉันก็สะดุดก้อนหินหน้าทิ่ม ล้มลงไปพอกโคลนเพื่อรักษาผิวพรรณให้ผุดผ่องเป็นยองใยทั้งตัว
TTOTT ฮือ ๆ ๆ ทำไมฉันซวยแบบนี้นะ ฉันขอสาบานต่อบ่อโคลน ว่าฉันจะเกลียดหมาไปตลอดชีวิต ฮึ่มม ไอ้หมาบ้านั่นมันเหยีบฉันและกระโดดข้ามหัวฉันไปเฉยเลย
“ เมื่อไหร่จะถึงสักทีนะ ฉันทนไม่ไหวแล้วน้า >O< ”
ฮือ ๆ ๆ T_T น้ำตาแห่งความยินดีไหลพราก เมื่อฉันเดินมาถึงจุดหมาย ป้ายหมู่บ้านจัสมิน ตั้งเด่นเป็นสง่าที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน ยามรวมถึงบุคคลแถวนั้นมองฉันราวกับเป็นตัวประหลาด ซึ่งฉันไม่สงสัยเลย ก็จากสภาพฉันตอนนี้ใครจะไปรู้ว่าฉันเป็นลูกคุณหนูล่ะ
และแล้วในที่สุดฉันก็เดินมาถึงบ้านคุณย่าจนได้ ระหว่างทางที่ฉันเดินเข้ามาที่หมู่บ้าน คนแถวนั้นรีบวิ่งไปแอบในบ้านเมื่อเห็นฉันเดินไปใกล้ ก็พวกที่อยู่หมู่บ้านนี้เป็นพวกคนรวยทั้งนั้นเลยนี่นา ก็ไม่น่าแปลกใจหรอก
“ เอ่อ มาหาใครคะ” คนที่เดินมาเปิดประตูบ้านถามฉัน
“ ฉันมาหาคุณย่า ตอนนี้คุณย่าอยู่ที่ไหน”
“ คุณจำผิดบ้านรึเปล่าคะ -_- ”
“ ไม่ค่ะ -_-^^ ” ฉันชักโมโหแล้วนะ มองอยู่ได้ ไม่เคยเห็นคนตกบ่อโคลนรึไง
“ มีอะไรหรือ แจง ” เสียงคุณย่าฉันดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของสตรีวัยชราแต่ดูสง่าคนนึง ท่านดูไม่เปลี่ยนไปจากที่ฉันเคยเห็นสมัยเด็กๆเลย
“ สวัสดีค่ะ คุณย่า” ฉันยกมือไหว้อย่าเรียบร้อย
“ .................นะ หนู เอรี่ O_o ”
“ ค่ะ ^__^ ”
แล้วคุณย่าผู้น่ารักของฉันก็พาฉันเข้าบ้าน ว้าว มองกี่ทีบ้านคุณย่าก็ยังสวยเหมือนเดิมเลย ฮิ ฮิ อากาศเย็นๆในบ้านทำเอาฉันอารมณ์ดีขึ้นเยอะ จนลืมนึกถึง.........
“ คุณย่าฮะ O_O ไปเก็บเด็กจรจัดที่ไหนมาครับ ดูสิ สกปรกมากมาย ”
-_-^^^^ ( ไอ้ )พี่บาส ฉันจะฆ่าแก
“ บาสพูดกับหนูเอรี่แบบนี้ได้ไง -_- ขอโทษน้องเดี๋ยวนี้นะ ”
ฉันเห็นพี่บาสแอบทำปากเบ้ แต่ก็ยอมขอโทษฉันโดยดี เอ่อ อาจจะโดยดีน่ะ เพราะไอ้พี่บ้ามันทำปากขมุบขมิบแบบไม่มีเสียงอ่านได้ใจความว่า
‘ ฉันฆ่าเธอ ยัยบ้า ’
TT_TT ฮือ ๆ ๆ คุณย่าคะหนูกลัว
“ บาส พาน้องไปส่งที่ห้องหน่อยสิ น้องจะได้ไปอาบน้ำ”
โธ่ !! ไม่นะคะคุณย่า พี่บาส แกปฏิเสธไปเลยนะ !!!
“ ได้เลยครับ ^__^ ตามพี่มาสิ น้องรัก *_* ”
แล้วฉันจะทำไงได้นอกจากตามมันไป มันเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องที่ฉันมาพักตอนเด็กๆ และมันก็ยิ้ม ใช่ ยิ้มหวานซะด้วย ใครก็ได้เอามีดมาเชือดคอฉันยังดีกว่าอยู่เผชิญหน้ากับไอ้โรคจิตนี่ ฉันเดินผ่านมันอย่างหวาดระแวง ราวกับมันเป็นฆาตรกรโรคจิต ก่อนจะเปิดประตู…..
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด >O< ”
ฉันหลับหูหลับตาวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต เสียงหัวเราะดังลั่นของไอ้โรคจิตดังไล่หลังฉันมา พระเจ้าคะ TOT หนูทำอะไรผิด ท่านจึงลงโทษให้หนูเจอกับกองทัพตุ๊กแกสยองโลก พวกมันนับนับสิบไม่สิน่าจะสามสิบอัพ พร้อมใจกันเกาะผนังห้องเป็นศิลปะแบบนูนสูง ศิลปะที่ฆ่าฉันตายได้ แต่แล้วความซวยของฉันก็ยังไม่หมดแค่นั้นเมื่อฉันเผลอลื่นตกบันได !!!!!
“ อ๊ากกกกกกกกกก >O< ”
ฉันหลับตาปี๋ >_< พลางจินตนาการว่าก้นนิ่มๆของฉันจะกระทบต้องหล่นลงพื้นแข็งๆอย่างสวยงาม
O_< ทำไมไม่เจ็บหว่า พื้นบ้านคุณย่าทำไมมันนิ่มๆหยุ่นๆล่ะ
“ ลงไปสักทีสิยัยบ้า -_-^^ ฉันหนักนะ >_< ”
ฉันรีบลุกขึ้นจากตัวไอ้หมอนี่ทันที และพอเห็นหน้าหมอนี่ชัดๆ O_O
นี่ฉันหนีกองทัพตุ๊กแกมาเพื่อจะเจอกับจอมซาตานสุดเลวร้ายงั้นเหรอ >_<
หน้าตาที่โคตะระจะหล่อแบบนี้ ผมสีดำสนิทแบบนี้ ตาคมกริบสีฟ้าซีดๆอมเทาๆแบบนี้ และปากสุนัขๆแบบนี้ ต่อให้ฉันไม่ได้เจอหมอนี่มาสิบปีเศษแล้วก็ตาม แต่ฉันก็ไม่มีวันลืมไอ้หน้าหมอนี่อย่างเด็ดขาด ใช่เลย เค้าคือ
“ ดะ ดาร์ค ”
“ ^^ ไงไม่เจอกันนานเลยนะ น้องกิ๊ป ”
T_T นั่นคือชื่อเล่นสมัยเด็กๆที่(ไอ้)ดาร์คเป็นคนตั้งให้ มาจากคำว่า G I P และเมื่อเรียงสลับหน้าหลังเราจะได้คำว่า P I G
“ อือ T_T ” และถ้าจะให้ดี อย่าเจอกันอีกเลยชั่วกัลปวสาน
“ จริงสิ พี่มีของขวัญจะให้น้อง ^^ ”
“ อย่าดีกว่าค่ะเกรงใจพี่ดาร์คเปล่าๆ -_- ” ละ ลางไม่ดีอีกแล้ววววววววว
“ ไม่เป็นไรหรอก พี่ยินดี ^__^ ”
และแล้วฉันก็ได้ประจันหน้ากับตุ๊กแกระยะ 5 มิล ขอย้ำ 5 มิล TTOTT ( ถึงมันจะอยู่ในถุงพลาสติกใสก็เหอะ แต่ฉันกลัวนี่นา )
.
“ ฮึ ฮือ ๆ ๆ กะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด >O< ”
“ 5555+ โอ๊ะโอ๋ น้องกิ๊ปกลัวตุ๊กแกเหรอครับ พี่ไม่ยักรู้ ^O^ ”
ไอ้ชั่ว แกรู้แน่ๆ ไอ้ผู้ชายสตรอบอรี่ ฉันจะฆ่าแก ฉันจะติดต่อบินลาเดนให้มาขับเครื่องบินชนบ้านแก ฉันจะจ้างพวกก่อการร้ายแถวภาคใต้บึมบ้านแก แก แก แก ไอ้ ไอ้ ไอ้บ้า
ฮือ ๆ T_T คิดตั้งนานสุดทเยก็ด่ามันได้แค่เนี้ย กรรมจริงๆ
“ นี่เธอ -_-^^^ จะนั่งบนพื้นอีกนานมั้ย ลุกได้แล้ว ฉันไม่แกล้งแล้วล่ะน่า ”
ดาร์คส่งมือมาฉุดให้ฉันลุกขึ้น ส่วนตุ๊กแกในถุงเมื่อกี้ดาร์คโยนทิ้งหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ พอมายืนใกล้กันแบบนี้ หมอนี่สูงชะมัด น่าจะราวๆ 188 เซนได้ ส่วนฉันน่ะเหรอเหอะ 158 เซนเอง TT_TT เศร้าชะมัด ทั้งๆที่เป็นลูกครึ่งเหมือนกันแท้ๆแต่ทำไมส่วนสูงต่างกันอย่างนี้ฟะ
“ แล้วก็เช็ดน้ำตากับน้ำมูกเธอซะด้วย ซกมกชะมัด แล้วไอ้สภาพที่เหมือนหนีระเบิดจากสงครามแบบนี้มันอะไรกัน -_-^^ แฟชั่นใหม่เรอะ ทำไมเลอะโคลนไปทั้งตัวแบบนี้ เฮ้ออ ดูหน้าสิ มอมอย่างกับแมว ไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่เดี๋ยวนี้นะ ”
“ ค่ะ T_T ”
อีตานี่นึกว่าตัวเองเป็นพ่อฉันรึไงนะ -_- สั่งอยู่ได้ ที่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำก็เพราะพวกแกนั่นแหละที่อุตริเอาตุ๊กแกไปปล่อยไว้ห้องฉัน เฮือก O_O จะ จริงสิแล้วฉันจะเข้าห้องไปอาบน้ำได้ยังไงอ่ะ ในเมื่อมันยังอยู่ ฉัน.........จะหนี TT_TT
“ ทำไมยังไม่ไปอีก -_- ”
ดาร์คชักหงุดหงิดที่ฉันไม่ยอมไปสักที อีตาบ้า นายก็ไปจับตุ๊กแกให้ฉันสิยะ
“ ก็........มีตุ๊กแกอยู่ที่ห้องฉันเต็มไปหมดเลยอ่ะ ฉันไม่กล้าเข้า ”
“ อ้อ -O- งั้นเธอตามชั้นมา ”
แล้วตาบ้าดาร์คก็พาฉันมาอาบน้ำที่บ้านของเค้าซึ่งอยู่ติดกับบ้านย่าของฉันห่างกันไม่มาก เราสองบ้านจึงสนิทกันมาก และพ่อแม่ของพวกเราก็เป็นเพื่อนรักกันอีกตะหาก พวกเราจึงสามารถเข้าออกบ้านของอีกฝ่ายได้ราวกับเป็นบ้านของตัวเอง
ดาร์คหยิบผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าชุดใหม่ ( เสื้อผ้าที่เอามาจากบ้านอยู่ในเป้ที่ทิ้งไว้ในห้องตอนเจอกองทัพตุ๊กแก ) ให้ฉัน ซึ่งฉันก็รับมาแต่โดยดี ฉันนอนแช่ในอ่างอาบน้ำอย่างสบายใจ
อา เหนื่อยมาทั้งวันแล้วมาแช่น้ำเย็นๆแบบนี้ สดชื่นจริงๆ ^__^
ฉันใช้เวลาอาบน้ำนานมาก จนดาร์คต้องมาเคาะประตูเรียกหลายครั้ง แต่ฉันไม่สนใจจนตานั่นขู่ว่าจะไขกุญแจเข้ามาฉันจึงรีบลุกจากอ่าง แล้วเช็ดตัวให้แห้งก่อนใส่ชุดแส็กสีชมพูอ่อนที่ตารดาร์คเตรียมไว้ให้ ฉันเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ
“ ทำไมนายยังอยู่ในห้องอีกล่ะ ”
ฉันถามเมื่อเห็นดาร์กนอนเล่นอยู่บนเตียง ตานั่นไม่ตอบแต่ผงกหัวขึ้นมานิดนึง ก่อนจะเอามือเสยผมที่ลงมาปรกหน้าอย่างลวกๆ เขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดบนออก สงสัยจะร้อน ผมสีดำของดาร์คยุ่งนิดๆ เสื้อผ้าก็ยับหน่อยๆ ดูๆไปนายนี่ก็เท่ไม่เบา อ๊ะ นี่ฉันคิดว่ามันเท่ได้ไงเนี่ย ฉันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ -///-
/ อย่าไปหวั่นไหวนะ ตานี่มันซาตานชัดๆ เขาแกล้งเธอนะ ยัยเอรี่ /
“ นี่เช็ดแบบนั้นชาตินี้มันจะแห้งไหมเนี่ย มานี่สิ ”
ฉันมัวแต่คิดถึงตานี่เพลินไปหน่อย เอ๊ย ไม่นะ ไม่ได้คิดถึง แค่นึกถึง โอ๊ยยย ช่างมันเถอะ แต่ตอนนี้นายดาร์คกำลังลากฉันมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วใช้ไดรเป่าผมให้ฉัน และพอผมแห้งนายนี่ก็เกล้าผมให้ฉันแล้วปักปิ่นลงไปอย่างสวยงาม
“ นี่ หลับตาสิ ”
อะไรอีกล่ะ แต่ถึงกระนั้นฉันก็ทำตามที่มันสั่งอยู่ดี หมอนี่มันยิ่งหงุดหงิดง่ายอยู่ด้วย ไม่อยากขัดใจมัน เดี๋ยวมันโมโหแล้วเกิดอยากหักคอฉันขึ้นมา แต่ เอ หมอนี่มันทำอะไรกับหน้าฉันอ่ะ จั๊กจี้ดีแฮะ เหมือนขนนกปัดผ่านเลย แล้วฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆเป่ารดที่หน้าฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้น ตาสีฟ้าอมเทากำลังจ้องฉันอยู่ หน้าของเราอยู่ใกล้กันมาก และ......
จุ๊บบบบ
O_o ดะ ดาร์ค หอมแก้มฉัน กรี๊ดดดดดดดดดดด
ซาตานอย่างนายไม่มีสิทธิ์มาทำอย่างนี้กับฉันนะ TTOTT
“ ถือว่าเป็นค่าแต่งหน้าทำผมก็แล้วกัน ^__^ ”
ดาร์คยักคิ้วให้ฉันแล้วลากฉันออกจากห้อง อืมมม จากที่สังเกตน่าจะเป็นห้องนอนของดาร์คเองนั่นแหละ แต่ห้องอื่นมีตั้งเยอะ ทำไมดาร์คต้องให้ฉันมาใช้ห้องน้ำที่ห้องมันด้วยนะ
แต่ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย ทำไมฉันใจเต้นแรงจัง แถมหน้ายังร้อนวูบวาบอีกตะหาก ตกลงฉันไม่สบายใช่มั้ยเนี่ย ?
“ ดาร์ค นายจะพาฉันไปไหน ”
“ งานเลี้ยงไง ^__^ ”
ดาร์คหันมาตอบพร้อมรอยยิ้ม ตาสีฟ้าอมเทาพราวระยับอย่างเจ้าเล่ห์นิดๆ นี่ถ้าฉันจะหนีหมอนี่ ตอนนนี้ยังทันรึเปล่านะ ฮือๆๆ TOT นายวางแผนอะไรไว้อีก ดาร์ค
สวัสดีค่ะ ^O^
ฉัน beechan นะคะ ขอฝากนิยายเรื่อง........ +* The Perfect Boys +* ปิ๊งรักร้ายนายตัวแสบ ด้วยนะคะ
ขอให้มีความสุขในการอ่านค่ะ
ความคิดเห็น