[exo X you] วุ่นรัก ไกด์จำเป็น

ลำดับตอนที่ #2 : KAI X YOU[2]

          "ซ้าย ขวา ซ้าย ซ้าย ขวา ซ้าย โยน ! ฉันบอกให้เธอโยนไงยะ !"

     คุณครูกีฬาเพศผสมบอกคุณด้วยน้ำเสียงโมโห เพราะด้วยความที่คุณไม่โยนไม้ดัมฯสักที

          "จาร์ย ขออีกรอบเหอะ ทำให้หนูดูหน่อย"
          "ฉันก็ทำไม่ได้หรอกย่ะ !"  อ้าวววว ครู =__=;  "ฉันไปสอนพิเศษแล้วนะ ฝึกต่อไป"

     อาจาร์ยที่คุณสนิทเดินจากออกไป เฮ้อ วันเสาร์อาทิตย์ คุณต้องมาซ้อมโยนไม้อีก น่าเบื่อ
คุณลองโยนไม้ด้วยตัวคุณเองดู โยนน่ะโยนได้ แต่ทำไมมันโยนไม่ตรงล่ะ ด้วยความเหนื่อย
คุณจึงเดินเข้าไปในโรงอาหารที่อยู่ไม่ไกลจากสนามหญ้ามากนัก เพื่อที่คุณจะซื้อน้ำดื่ม

           "น้ำหนึ่งขวดค่ะ"

     คุณบอกคุณป้าที่ประจำจุดขายน้ำ เมื่อถึงตอนที่คุณจะจ่ายเงิน ก็มีมือของอีกคนยื่นมาจ่าย

           "ขออีกขวด จ่ายรวมกันครับ"

     คุณหันไปมองต้นเสีย ก็พบกับผู้ชายผิวสีแทนกำลังเปิดขวดน้ำของคุณ

           "จงอินอา นายเอาไปเมื่อไหร่"
           "ก็นูนาเอาแต่มองเงินที่ผมจ่าย ผมเลยชิ่งเปิดให้นูนาเลย"

     จงอินยื่นขวดน้ำของคุณคืนมา และเปิดขวดน้ำตัวเองบ้าง

           "นายก็เก่งภาษาไทยดีนี่"
           "นูนาลองพูดมาสิ ผมแปลออกนะ"

     คุณทำท่านึกอยู่สักพัก และก็พูดคำสั้นๆออกมาเป็นภาษาไทย

          "นายหล่อมากกกกกกกกก "
          "ผมไม่เข้าใจที่นูนาพูดอ่ะ"

     จงอินทำหน้าเหวอ ก่อนจะพูดย้ำประโยคที่คุณบอกเมื่อกี้

          "น๋าย หล่อ ม๊ากกกกกกก"
          "ช่างเถอะ รู้แล้วค่อยมาบอกฉัน แล้วนายรวยมากหรอ มาจ่ายให้คนอื่น"
          "ใครบอกผมรวย ผมจ่ายให้คนที่ผมชอบเท่านั้นแหละ"
          "พูดมาก หุบปากไปเลย เขินย่ะ"
          "แล้วนูนามาทำอะไรที่นี่อ่ะ"

     คุณชูไม่ดัมฯให้จงอินดู ก่อนที่เขาจะพยักหน้าแทนคำว่าเข้าใจ

          "นูนานี่เก่งเนอะ สวยด้วย ท่าทางจะฮอต"
          "ย่ะ ขอบใจ ฉันรักตำแหน่งคนฮอตนะ มันเท่ดี"
          "นูนารับคำได้อย่างหน้าไม่อายมากครับ"

     จงอินเบ้ปาก แต่คุณกับหัวเราะร่วนเพราะหน้าของจงอิน
คุณกับเขาไปที่สนามหญ้าอีกครั้งเพื่อซ้อมต่อ

          "โยนไม่ได้"

     คุณสบถกับตัวเองเบาๆ แต่จงอินกลับได้ยินชัดเจน

          "ก็นูนาโยนเหมือนโยนลูกบอล ฝึกให้ตายก็ทำไม่ได้หรอกครับ"
          "นายก็มาทำให้ดูดิ่"

     จงอินลุกอย่างว่าง่าย และนำมือขวาประคองที่ขาไม้ มือซ้ายจักด้ามไม้
ก่อนจะโยนให้ลอยขึ้นไปและหล่นลงมาตรงมือของจงอินอย่างพอดี

          "โห จงอินอา สุดยอดมากอ่ะ ฉันลองบ้าง ๆ"

     คุณทำท่าทางของจงอิน และโยนขึ้นไปเหมือนกัน แต่ด้วยความที่แรงลมช่างไม่เข้าข้าง
คุณเลย มันจึงพัดไม้ดัมฯไปห่างจากตำแหน่งที่มันควรจะตก คุณรีบวิ่งไปรับไม้ด้วยความตกใจ

                   ตุบ

     คุณล้มลงไปตรงหน้าจงอิน ก่อนเขาจะวิ่งมาดูอาการของคุณ

          "นูนาเป็นไงบ้างอ่ะ ทำไมถึงล้ม"
          "สะดุดอ่ะ เข่ากับหน้ามีเลือดออกป่ะ"
          "หน้านูนาเปื้อนเลือดเลยอ่ะ ไปห้องพยาบาลดีกว่าครับ"

     คุณพยักหน้าและพยุงตัวเองขึ้นจากพื้นดิน แต่ก็ไม่สำเร็จ จงอินที่เป็นห่วง จึง
ช้อนตัวคุณขึ้นมา

          "ไค ปล่อยฉันลง ถึงฉันลุกไม่ได้ก็ไม่ควรอุ้ม"
          "นูนา อย่าเขินดีกว่าครับ เดี๋ยวผมรักนูนาจริงๆ นูนาจะเขินกว่านี้อีก"
          "มันเกี่ยวกันตรงไหน"

     คุณบ่นงุบงิบๆด้วยความเขิน แต่ก็ปล่อยให้จงอินอุ้มคุณไปที่ห้องพยาบาลอย่างว่าง่าย

---------------------------------------------------
 

          "ฉันไม่รู้ว่าพวกผู้ชายทำแผลเป็น"

     คุณบอกจงอินที่กำลังแปะพลาสเตอร์บนหัวเข่าคุณ

          "ผมทำให้คนที่ซุ่มซ่าม"
          "เขาเรียกว่าอุบัติเหตุย่ะ"
          "อุบัติเหตุที่นูนาสะดุดขาตัวเอง ฮ่าๆ"

     จงอินหัวเราะ และเริ่มทำแผลบนใบหน้าของคุณ เขาเปิดฝาน้ำเกลือ นำสำลีมาชุบ
และซับเบาๆที่แก้มข้างขวาของคุณ

          "พลาสเตอร์ พลาสเตอร์"

     จงอินล้วงหาพลาสเตอร์ที่อยู่ในกล่องปฐมพยาบาล ก่อนจะหยิบพลาสเตอร์ลายหมีขึ้นมา

          "ไม่เอาหมีริระคุมะดิ่ ติงต๊องอ่ะ"
          "น่ารักดีออกครับ"
          "ไม่เอา ๆ นี่ๆ เอานี่ เอานี่ ลูกหมาป่า"

     คุณหยิบพลาสเตอร์ลายใหม่ขึ้นมา และจงอินก็รับพลาสเตอร์ไปแปะให้

          "เสร็จแล้วครับ"

     จงอินพูดออกมาเบาๆ แต่ยังไม่เลื่อนใบหน้าของเขาออกไป สายตาเขาจึงจ้องอยู่กับใบหน้าของคุณ คุณและเขาสบตากัน ใบหน้าของเขาเลื่อนเข้ามา ในขณะที่คุณยังไม่หลบตาเขา
จมูกของคุณกับเขาแตะกันเบาๆ ก่อนจะถูกขัดจังหวะด้วยเสียงแจ้งเตือนจากมือถือคุณ

     คุณกับจงอินชะงักเล็กน้อย ก่อนที่คุณจะเลื่อนเปิดข้อความ Kakao Talk ที่มีคนส่งมาให้คุณ

                     'ใกล้ไปแล้วครับ'

     คุณอ่านข้อความนั้น และหันมองออกไปที่ประตูกระจกบานเลื่อนใสของห้องพยาบาล
คุณก็เจอกับ เลย์ เขายิ้มโชว์ลักยิ้มของเขา และชูโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา ก่อนจะเดินผ่านห้องพยาบาลไป คุณก้มหน้าหลบเขาด้วยความเขิน ก่อนจะมีสัมผัสอุ่นๆ แตะที่พลาสเตอร์แก้มขวาของคุณอย่างอ่อนโยน

     จงอินถอนจูบจากแก้มของคุณ ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ

          "หายไวๆนะครับ"

     จงอินพูดและเดินออกจากห้องพยาบาลไป คุณที่นั่งอยู่ในห้อง ก็เอามือแตะแก้มขวาเบาๆ
ด้วยความเขิน และอีกมือก็กุมโทรศัพท์ที่มีข้อความของเลย์ปรากฎบนหน้าจอ
 

วันเดียวเจอแอคแทคสองรอบ ใครไม่เขินก็บ้าแล้ว


------------------------------------------------------------

ตอนแรกคิดว่า จะเอาจูบแก้ม หรือเกือบจะจูบปาก
ตัดสินใจไม่ได้ เอามันทั้งสองอย่างแหละ 55555555
เป็นฉากที่ พยายามอย่างมาก ที่จะให้ฟิน
ผมก็ไม่รู้นะ ว่าจะเป็นยังไง ตอนแรกคิดว่าไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนเม้น ไม่มีแฟนคลับ
เจอเม้นปุ้ป ฟินยิ่งกว่าไปจูบลู่หานอีก 5555555
ฝากติดตามตอนต่อไป UwU