[exo X you] วุ่นรัก ไกด์จำเป็น

ลำดับตอนที่ #1 : SEHUN X YOU [1]

��������� คือเรวูฟ เนกา วูฟ อาวู้ววววววว ซารังแฮโย หน่ะ........

���� อยู่ๆเพลงที่คุณเปิดก็ดับไป คุณที่กำลังอ่านหนังสือการ์ตูนบนเตียงก็ชะงักไปด้วย
คุณหันไปมองทางวิทยุที่เคยเปิดเพลงเสียงดัง ก่อนคุณจะเจอแม่ของคุณเอง
�
��������� "โต๊ะมีให้อ่านหนังสือไม่อ่าน อ่านที่เตียง หลังขดหลังแข็งหมด"
��������� "โห ที่โต๊ะนั่งแล้วเมื่อยอ่ะ แล้วแม่เ้ข้ามาห้องหนูได้ไงเนี่ย"

���� คุณลุกขึ้นนำหนังสือไปเก็บที่ชั้น และรวบผบไว้ด้านข้างด้วยความเคยชิน

��������� "ก็มาตามลูกกินข้าวไง เปิดเสียงก็ดัง เรียกตั้งนานไม่น่าล่ะไม่ได้ยิน"
��������� "แม่ลงไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวหนูเปลี่ยนเสื้อก่อน ตอนบ่ายๆหนูไปข้างนอกนะ"

���� แม่พยักหน้าให้คุณและเดินลงไป

-------------------------------------------------------

���� คุณและพ่อกับแม่ทานอาหารที่อยู่ด้านหน้า โดยมีคุณพ่อคุณเปิดหัวข้อสนทนา

��������� "เห็นแม่บอกว่าลูกจะออกไปข้างนอก แล้วจะไปไหน"
��������� "ก็ไปโรงเรียนอ่ะพ่อ อีกสองวันกีฬาสี หนูได้เป็น ดัมฯ โรงเรียนด้วยนะ"
��������� "เป็น ดัมฯ พ่อไม่ว่าหรอก แล้วเกรดเทอมนี้ออกรึยัง"
��������� "ออกแล้วค่ะพ่อ ได้ 3.88 มากกว่าเทอมที่แล้วตั้ง 0.01 แหน่ะ"

���� คุณแม่ของคุณหัวเราะออกมา และบอกว่าถ้าคุณติด TOB No.1 แม่ของคุณจะลงทุน
ให้คุณไปเรียนต่อเกาหลีได้เลย แต่คุณได้ TOB No.1 คุณไม่กล้าจะบอกแม่ของคุณว่าได้ที่ 1
เพราะเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ ทั้งๆที่คุณอยากเรียนต่อเกาหลีแทบตาย อาจจะเป็นเพราะ
คุณกลัวว่าจะอยู่คนเดียวไม่ได้ คุณไม่ชอบเข้าหาคนอื่นก่อน จึงไม่แปลกที่คุณจะเป็นคนขี้อาย

������������������� ตื๊ดดดดดดดดดด ~

��������� "เดี๋ยวหนูออกไปเองค่ะ"

���� คุณตักข้าวคำสุดท้ายเข้าปากและเดินออกไปที่ประตู เปิดต้อนรับแขกที่มาเยือน

��������� "เซอร์ไพรส์ ~! ฉันมารับเธอไปโรงเรียนพร้อมกันน้า ~"

���� เสียงของยุนจี เพื่อนสนิทของคุณดังขึ้นอยู่หน้าบ้านของคุณ

��������� "มารับทำไมอ่ะ มีอะไรหรอ"
��������� "หน้าโรงเรียนออไปด้วยหนุ่มๆที่มารอต้อนรับเธออ่ะ"
��������� "ฉันจะไม่ลืมบุญคุณที่เธอมารับเลยล่ะ"

���� คุณเบ้ปากและถอนหายใจเบาๆ

��������� "พ่อคะ ! แม่คะ ! หนูไปแล้วนะ"

���� คุณบอกลาพ่อกับแม่และเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับเพื่อนของคุณ
ถ้ายุนจีไม่มารับคุณ ตอนไปถึงโรงเรียน คุณอาจจะโดนผู้หญิงในโรงเรียนดักตบก็เป็นได้
�

-------------------------------------------

��������� "ไหนเธอบอกว่ามีคนมารอฉันไง"
��������� "ก็ดีแล้วนี่ จะได้ไม่ต้องเบียดๆกัน"

���� ถึงยุนจีจะพูดถูก แต่คุณก็รู้สึกเสียเซลฟ์ไม่น้อยที่เป็นสาวฮอตของโรงเรียน
ถึงไม่ได้แคร์อะไรมาก แต่คุณก็หวงตำแหน่งนี้ไม่มากก็น้อยทีเดียว

������������������� เวลาผ่านไปจนคุณซ้อมเสร็จ

���� คุณครูของคุณปล่อยเลทมานานมาก คุณมาถึงที่โรงเรียนบ่ายกว่าๆ แต่นี่มันเย็นมากแล้ว
ยุนจีที่มาส่งก็กลับไปตอนบ่ายกว่าๆ ด้วยความกลัวว่าพ่อแม่เป็นห่วง
คุณจึงโทรหาพ่อแม่เพื่อบอกว่าอาจจะกลับดึก

��������� "ค่ะแม่ หนูกลับดึกนิดนึงนะ ค่ะ นิดเดียวจริงๆค่ะ ค่าค่ะ จุ้บๆ"

���� คุณวางสายจากแม่ของคุณและเดินผ่านสนามบาสของโรงเรียน
�

������������������� ดึกขนาดนี้ยังมีคนเล่นฟุตบอลอีกหรอ

���� คุณคิดในใจพลางเหล่มองไปที่สนามบาส เท่าที่ดูคร่าวๆ ก็มีผู้ชาย 11
คนกำลังเล่นฟุตบอลอยู่ มีเพียงผู้ชายคนเดียวที่นั่งกดหน้าจอมือถืออยู่ข้างสนามบาส
เอาเถอะ ยังไงก็กลับดึก แวะไปดูคนอื่นเค้าเล่นฟุตบอลแป๊ปนึง คงไม่เป็นไรหรอก

��������� "หวัดดี ทำไมมานั่งคนเดียวอ่ะ"

���� คุณหย่อนก้นลงข้างๆคนที่เล่นมือถืออยู่ และทักทายเขาด้วยความเป็นมิตร
ก่อนที่เขาทำหน้างงๆ และชี้หน้าตัวเอง คุณจึงพยักหน้าเบาๆ

��������� "โอ... เซฮุน"

���� เขาพูดออกมาช้าๆเพราะไม่รู้ว่าคุณถามว่าอะไร
คุณหัวเราะให้ตัวเองเบาๆ เพราะคนที่ชื่อ โอเซฮุน เขาเป็นคนเกาหลี
แต่คุณกลับถามเป็นภาษาไทย ไม่แปลกที่เขาจะแนะนำตัวด้วยอาการ งงๆ
คุณพูดตอบเขาเป็นภาษาเกาหลีอีกครั้งหนึ่ง

��������� "ฉันไม่ได้ถามว่าคุณชื่ออะไร ฉันถามว่าทำไมไม่ไปเล่นกับคนอื่น"

���� เขาเลียปากอย่างเขินๆที่ตอบคำถามคุณผิด และเขาก็ตอบคุณอีกครั้ง

��������� "ผมไม่อยากเหงื่อออก เลยมารอคนอื่นๆเล่นกัน"
��������� "พวกคุณเป็นเพื่อนกันหมดเลยหรอ"

���� คุณชี้ไปที่คนที่กำลังเล่นสนามบาสอยู่ เขาพยักหน้าตอบคุณ และเขาก็ถามคุณบ้าง

��������� "คุณเป็นลูกครึ่งหรอ ทำไมพูดได้สองภาษา"
��������� "ความจริงก็สี่นะ ฮ่าๆ ที่พูดได้เพราะฉันชอบเกาหลีมากๆเลย"
��������� "คุณเก่งจัง แล้วเป็นนักเรียนของที่นี่รึปล่าว"
��������� "ใช่แล้ว อ้ะ ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ(ชื่อคุณ) ม.6 ห้อง A คุณล่ะ"
��������� "ฉันไม่ใช่นักเรียนของที่นี่ ฉันชื่อ เซฮุน ม.6 และเด็กกว่าเธอ"
��������� "ห้ะ เธอรู้อายุของฉันด้วยหรอ"
��������� "ฉันเข้าเรียนเร็วกว่าคนอื่นหนึ่งปี ยินดีที่รู้จักครับ นูนา"

���� เซฮุนยิ้มให้คุณและยื่นมือให้ คุณเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขาชัดๆ เขาเป็นที่หน้าตาดีมาก
ผิวสีขาวๆ กับตารีๆสองชั้นของเขาบ่งบอกว่าเขาเป็นคนเกาหลี เขาเป็นคนดูดีจริงๆ

���� คุณกำลังยื่นมือไปจับมือเขาตอบ แต่ก็มีของแข็งๆกระแทกหัวของคุณซะก่อน

��������� "เฮ้ย เธอเป็นอะไรรึปล่าว"

���� เสียงของหลายๆคนที่เป็นภาษาเกาหลีถามคุณด้วยความเป็นห่วง
คุณหยิบของแข็งที่กระแทกหัวคุณหรือมันก็คือลูกฟุตบอลกลมๆ คุณเกาหัวแก้เก้อ
แล้วยื่นลูกบอลไปให้ผู้ชายตัวสูง

��������� "เซฮุนอา ผู้หญิงคนนนี้เป็นใครหรอ"

���� คนตัวสูงพูดคำว่าขอโทษครับเป็นภาษาไทยสำเนียงแปร่งๆให้คุณ และไปถามเซฮุน
เพื่อนคนใหม่ของคุณ ก่อนที่ผู้ชายอีกคนที่ตัวเล็กๆ มากอดแขนคุณ

��������� "เธอน่ารักจัง เธอต้องเป็นคนเกาหลีแน่ๆ ดูผิวขาวๆของเธอสิ"

���� คนตัวเล็กชี้ๆไปที่แขนของคุณ ถึงผู้ชายคนนี้จะตัวเล็กแค่ไหน คุณก็เตี้ยกว่าเขาอยู่ดี

��������� "ฉันเตะเองอ่ะ ขอโทษนะ เจ็บรึปล่าว"

���� ผู้ชายอีกคนก็เดินมาหาคุณ พร้อมกับผู้ชายอีก 6-7 คน พวกเขามามุงๆคุณ
ก่อนที่คุณจะบอกกับพวกเขาว่า

��������� "ประตูโรงเรียนปิด 1 ทุ่ม นี่มัน 2 ทุ่มแล้ว ออกไปคุยข้างนอกก็ดีนะ"

-------------------------------------------------------------
�

��������� เรามาที่ร้านปิ้งย่างข้างทางเพื่อมาทำความรู้จักกัน พอแนะนำตัวกันได้คร่าวๆ
ก็พอจะรู้ว่า คนที่ขอโทษคุณ คือชานยอล รุ่นเดียวกับคุณ ส่วนคนที่เตะบอลพลาดคือ
เฉิน คนเกาหลีที่ออกแนว จี๊น ~ จีน ~ คนที่เกาะแขนคุณชื่อแบคฮยอน ส่วนคนอื่นๆคุณก็รู้จัก
กันหมดแล้ว ที่พวกเขามาที่ไทยนี่เพราะว่ามาเลี้ยงรุ่น ประมาณนั้นแหละ

��������� "อ้ะ ข้าวมาแล้ว ๆ"

���� เทาที่ดูหิวมากๆบอกทุกคนในโต๊ะให้สนใจกับสารพัดเนื้อที่ยกมาเสริ์พ

��������� "ทำไมเธอไม่กินอ่ะ" ดีโอถามคุณ
��������� "ฉันไม่กินเนื้อ มันน่าสงสารออก แล้วก็ไม่กินเครื่องในด้วย"

���� คุณเอานิ้วเขี่ยๆจานของลู่หานที่นั่งข้างๆคุณ แต่คริสที่ดูเหมือนไม่เข้าใจก็ถามคุณต่อ

��������� "มันน่าสงสารยังไง เนื้อวัวเนี่ย อร่อยดีออก"
��������� "ก่อนที่มันจะตายมาเป็นเนื้อ เกษตรกรเค้าต้องฆ่าวัวก่อนใช่ไหม วัวมันร้องไห้ด้วยนะ"
��������� "ฉันก็เพิ่งรู้ว่าวัวร้องไห้เป็น" ซิ่วหมินพยักหน้าเบาๆ
��������� "เนื้อวัวนูนา ฉันไม่กินละ ไปซื้อไอติมกัน เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านด้วย"

���� เซฮุนลุกขึ้นยืน และยื่นมือไปหาคุณ ตอนแรกคุณก็จะออกไปกับเขาอยู่หรอก แต่เมื่อกี้
เซฮุนเรียกคุณว่ายังไงนะ ?

��������� "เซฮุนต้องเรียก (ชื่อคุณ)นูนาสิ มาเรียกว่าเนื้อวัวได้ยังไง"
��������� "ก็ผมชอบกินเนื้อ ถ้าผมอยากกินนูนา ผมก็จะเรียกนูนาว่าเนื้อ"

���� ทุกคนในโต๊ะโห่ร้องกันใหญ่ ไปๆมาๆ คุณก็ถูกพวกเขาเรียกมาเนื้อกันหมดทั้งกลุ่ม

��������� "โห นี่ ยัยเนื้อวัว เธอโดนมักเน่ของเราจีบแล้วอ่ะ" เลย์แซว
��������� "หยั่งกับผีเน่ากับโรงผุแหน่ะ" ลู่หานกึ่งแซวด้วยเสียงไม่พอใจ
��������� "ไปไหนก็ไปเลย คราวหน้าฉันจะไม่ให้นายเจอยัยเนื้อวัวเลยคอยดู" ซูโฮ

���� เซฮุนเลียกปากและก้มหน้า ด้วยความอายเซฮุนจึงบอกคุณว่าจะไปรอหน้าร้าน

��������� "พอแล้วน่า ฉันก็อายเป็นนะ"

���� คุณก้มหน้าด้วยความเขินและเดินตามเซฮุนออกไปข้างนอก ถ้าคุณรู้สึกล่ะก็
หัวใจของคุณกำลังเต้นแรง...
�

---------------------------------------------------
�

��������� "ทำไมเซฮุนอา ไม่ให้นูนาเลี้ยงล่ะ"

���� คุณบ่นกระปอดกระแปดหลังจากเดินออกจากร้านายไอศกรีมเล็กๆแห่งหนึ่ง

��������� "ผมเป็นผู้ชายนะ อีกอย่าง เครื่องดื่มผมมันแพงกว่านูนาอีก"
��������� "นายสั่งโกโก้ใช่ป่ะ ?"

���� คุณแย่งแก้วโกโก้จากเซฮุนและก้มหน้าลงไปดม แต่ก็ได้กลิ่นแค่วิปครีมเท่านั้น
เซฮุนยักคิ้วเล็กๆและบอกให้คุณดื่ม และคุณก็ดื่มลงไป

��������� "อื้อหืม ... กาแฟ แหวะๆ ขมปิ๊ดปี๋เลย"
��������� "เนื้อนูนาหลอกง่ายจัง ฮ่าๆ แต่เมื่อกี้นูนากินหลอดของผมไปนะ"
��������� "ฉันก็กินของคนอื่นประจำ ทำไม นายเขินหรอ"
��������� "ไม่หรอกครับ ยินดีด้วย มีคนน่ารักอย่างเนื้อนูนามากินต่อ"
��������� "นายชอบฉันหรอ"

���� เซฮุนหยุดเดินและมองแผ่นหลังของคุณ คุณที่รู้สึกตัวจึงหยุดเดิน
และหันกลับมามองเซฮุนบ้าง เซฮุนที่ยิ้มตลอดเวลาทำหน้านิ่งๆ และพูดตอบ

��������� "ที่ผมจีบนูนาต่อหน้าคนอื่น เพราะลู่หานชอบผม"
��������� "อ่ะ ..อะไรนะ... แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหน ??"
��������� "ครับ ลู่หานชอบผม แต่ผมไม่ได้ชอบเขา ผมเลยพยายามให้เค้าตัดใจ"

���� คุณเงียบและไม่คุยกับเซฮุนต่อ สักพักก็มาถึงบ้านคุณ

��������� "เซฮุนอา บ้านนายอยู่ไหนหรอ ไกลรึปล่าว"
��������� "ผมพักที่โรงเรียนของนูนาแหละครับ"
��������� "กลับดีๆนะ ที่โรงเรียตอนค่ำๆอันตราย นูนาเป็นห่วงนะ"
��������� "ครับ"

���� คุณเปิดประตูรั้วของบ้านคุณช้าๆ และในขณะที่คุณกำลังเดินเข้าบ้าน เซฮุนก็พูดต่ออีก

��������� "ผมกำลัง'จีบ'นูนาอยู่ เพราะผมคิดว่านูนาน่ารักที่สุดในโลกเลย"

���� คุณหยุดมือขวาที่กำลังกำลูกบิดประตูไว้ ก่อนคุณจะตอบโดยไม่มองหน้าเซฮุน

��������� "ถ้านายจีบติด ฉันจะคบกับนายไปตลอดชีวิตเลย"
��������� "นูนาบอกแล้วนะ คืนนี้ผมจะฝันถึงนูนานะครับ"
��������� "ฉันจะรอนายในฝันละกัน กลับดีๆนะ"
��������� "ครับ ผมไปนะ ฝันถึงผมนะครับ"

�[SEHUN PART]

��������� "เซฮุน บ้านนูนาอยู่ไหนอ่ะ"

���� จงอินเพื่อนของผมที่สนิทมากที่สุดในกลุ่มถาม

��������� "อยู่ที่หลังโรงเรียนเราเอง เราอยากจะแว๊บไปหานูนากี่โมงก็ได้ด้วย"
��������� "นายก็รู้แค่บ้านของนูนาเค้าน่ะแหละเซฮุน ฉันรู้เบอร์กับ Kakao Talk แล้วนะ"

� � เทาที่กำลังกดมือถืออยูู่พูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนที่คนทั้งห้องจะมาขอต่อ

��������� "ยัยเนื้อวัวน่ารักมากเลยหรอ"

���� ลู่หานที่ได้เบอร์มาแล้ว ถามทุกๆคนในห้องนี้ และก็ได้คำตอบที่ต่างกัน

��������� "เนื้อวัวคนนี้น่ารักกว่าคนเกาหลีแท้ๆอีก" คริส
��������� "ตอนเล่นบอลฉันได้แผล ยัยเนื้อก็ให้พลาสเตอร์ฉัน ใจดีออก" แบคฮยอน
��������� "ยัยเนื้อจิตใจดีนะ รู้จักสงสารวัวอ่ะ น่ารักด้วย" เฉิน
��������� "ถูกชะตาอ่ะ คุนสนุก ถูกคอดี" ซิ่วหมิน
��������� "เหมือนกัน คุยเก่ง เล่นเก่ง เฟรนด์ลี่" ซูโฮ
��������� "ไม่รู้อ่ะ เห็นพวกฮยองชอบกัน เลยชอบตามบ้าง" เทา
��������� "อยากเล่นด้วยอีกอะ น่ารัก" ดีโอ
��������� "ถูกเสป็กมากกกกกกกกกกกกก" จงอิน
��������� "น่ารักจะตาย ถ้านายไม่ชอบจะเอาไปทำไมอ่ะ" เลย์
��������� "ความจริงเนื้อวัวนูนาไม่ใช่เสป็กผมอ่ะ" เซฮุน

���� คำตอบของผม ทำให้ลู่หานยิ้มออกมา แล้วก็ต้องหุบยิ้มในประโยคต่อไป

��������� "แต่ความน่ารักของนูนา ผมห้ามใจไม่ได้จริงๆนะ"

���� ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไป และยังมีผู้ชายอีกคนที่มองตามแผ่นหลังผม ไม่บอกก็รู้ว่าเขาคือลู่หาน เพียงแต่ผมไม่รู้ ว่าลู่หานรู้ว่าผมทำไปทำไม
สายตานั้นจึงไม่ได้เป็นสายตาแห่งความโกรธเกลียด หรืออิจฉา
แต่เป็นเพียงสายตาแห่งความผิดหวังที่ถูกปกคลุมด้วยม่านน้ำตาบางๆ
�

----------------------------------

จบละค่ะตอนนึง สั้นเนอะ 55555555
ฝากนิยายตอนต่อไปด้วยนะจุ้บ
�