[ FIC ] ::ChanBaek::The Secret Plan ปฏิบัติการลับฉบับแบคฮยอน

ลำดับตอนที่ #4 : C h a p t e r TWO : WHEN THE DESTINY MAKE WE MEET

C h a p t e r TWO : WHEN THE DESTINY MAKE WE MEET

 

บริษัทปาร์ค คอเปอร์เรชั่น ผู้นำธุรกิจส่งออกสินค้าใหญ่ในเกาหลี เป็นที่รู้อยู่ว่าตั้งแต่ประธานคนปัจจุบันอย่างปาร์ค ชานยอล เข้ามารับช่วงต่อธุรกิจก็เจริญอย่างก้าวกระโดด

 จนคนทั่วไปต่างยกย่องในความสามารถปาร์ค ชานยอล แต่บางส่วนก็มีข้อกังขาในธุรกิจของชานยอลว่าอาจมีส่วนพัวพันกับธุรกิจมืด แต่มีหรอที่คนอย่างชานยอลจะแคร์ จะคิดว่าชานยอลด้านชากับเรื่องนี้แล้วก็ได้ มีคนชอบก็ต้องมีคนเกลียด แม้แต่พวกที่เอาตัวมาพัวพันกับเขา ก็ต่างหวังผลประโยชน์จากเขาเช่นกัน แต่ทุกคนก็ได้กลับไปเพียงเศษเงินของเขาเท่านั้นแหละ 

 

คนพวกนี้ไม่มีทางได้แม้แต่เศษเสี้ยวความรู้สึกจากเขา ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อตอนนั้นมันทำให้เขาเจ็บช้ำเกินทน จนเขาต้องสร้างกำแพงทีไม่มีใครสามารถพังเข้ามาได้ มันทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ สิ่งที่ได้มาคือความสุขุม รอบคอบของเขา และเขาไม่เคยต้องแคร์ใคร มันทำให้เขามองข้ามคนรอบข้างทุกคน แต่มันก็ไม่ใช่ตัวปาร์ค ชานยอลที่แท้จริง

 

จนวันนี้เขาได้เจอกับแบคฮยอน กำแพงที่เขาสร้างไว้มันกำลังสั่นตั้งแต่พบแบคฮยอน มันทำให้เขาได้พบเจอกับรักแรกพบโดยที่เขาไม่รู้ตัว และมันก็ปลุกบางสิ่งที่อยู่ในใจของปาร์ค ชานยอลออกมา บางสิ่งที่ปาร์ค ชานยอลเลือกที่จะเก็บไว้

 

ตอนนี้แบคฮยอนได้รับจดหมายประกาศผลจากบริษัท เป็นอันว่า แบคฮยอนได้เข้าเป็นพนักงานในบริษัทแล้ว และเขาจะได้เริ่มงานในอีกหนึ่งสัปดาห์ 

 

เขาจึงนัดที่จะปรึกษากับคุณนัมจุนได้ใจความว่า

"คุณแบคฮยอนต้องทำให้คุณชานยอลใว้ใจ แล้วก็พิสูจน์เรื่องธุรกิจของเขา"

 

แบคฮยอนสืบเสาะเกี่ยวกับตัวชานยอลจากคนรอบตัว แบคฮยอนถึงได้รู้ว่าชานยอลทั้งเย็นชา และด้านชา ถึงนั่นจะเป็นด้านมืดของคนทั่วไปแต่นั่นยังไม่ใช่สำหรับปาร์ค ชานยอล ด้านมืดของชานยอลหน่ะ ยิ่งกว่านี้

 

แต่สำหรับแบคฮยอนหน่ะชานยอลดูอบอุ่น แต่ก็ดูน่ากลัวในเวลาเดียวกัน 

 

แบคฮยอนต้องทำงานนี้ให้สำเร็จให้ได้ เพราะค่าตอบสูงมาก (อุ่ยยยผิด เอาใหม่) เพราะเค้าต้องการพิสูจน์ความจริงเรื่องปาร์ค ชานยอล

 

#######################

 

และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่แบคฮยอนต้องเริ่มงาน

 

วันนี้ผมเริ่มงานเก้าโมง แต่ขยันเลยมาตั้งแต่เจ็ดโมง มานั่งรอที่บริษัท ไม่นานผมก็เห็นร่างสูงของใครบางคนเข้ามาในบริษัท ผมมองตามจนร่างนั้นลับสายตาเข้าไปในลิฟผมคงเป็นคนโรคจิตเพราะผมว่าผมชอมมองเขามาก ไม่ว่าทำอะไร พอๆแบคเรามาทำงาน 

 

จนเก้าโมงก็มีคนทยอยมาทำงาน ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวเคาท์เตอร์ ก่อนผมจะสะดุดตากับผู้ชายคนนึงที่เดินมาทางผม 

 

คนอะไรตาเหลือกอย่างกะนกฮูก แต่ก็น่ารักดี 

 

เขาเดินมานั่งข้างผม แต่เราก็ไม่ได้คุยกันผมเลยทักเขาก่อน 

"นี่นายนายมาทำงานหรอ"

"ฉ ฉัน หรอ"

"อื้อ นายนั่นแหละ"

"ฉันพึ่งมาทำงานวันแรกหน่ะ"

"ฉันก็เหมือนกัน"

"จริงหรอ ฉันชื่อคยองซูแล้วนายหล่ะ" คยองซูยิ้มแฉ่ง ทำตาลุกวาว

"จริงดิ"

 

เราสองคนก็เริ่มคุยกัน ทำความรู้จักกัน คยองซูเป็นคนอัธยาศัยดี เราสองคนคุยกันถูกคอมากคงเป็นเพราะเราอายุใกล้เคียงกัน ผมได้รู้ว่าเขาก็มาเป็นพนักงานบัญชีเหมือนผม

 

ผมได้รู้จักกับเพื่อนร่วมงานอีกหลายคน แผนกบัญชีของผมได้รับขนานนามว่ารวมคนบ้าใว้ด้วยกัน อันนี้ผมเห็นด้วย 

 

ดูจากหัวหน้าแผนกผมก็เพลียละ หัวหน้าแจ็คสันแกมีลาเป็นสัตว์ที่แกรัก ทุกวันแกต้องจูงลามาทำงาน ตอนแรกบริษัทก็ไม่ยอม แต่พอไม่เอาลามาหัวหน้าก็ไม่มีจิตใจทำงาน จนทางบริษัทต้องยอม

 

ผมโคตรเพลียกระหม่อมเลย เออช่างมัน จริงๆวันนี้งานยังไม่เริ่ม แค่แนะนำนู่นแนะนำนี่ในบริษัทเสร็จก็เที่ยงพอดี เป็นจังหวะเดียวกันคุณนัมจุนส่งตารางของชานยอลเดือนนี้ให้ผม

'บ่ายนี้ชานยอลมีประชุมบอร์ดบริหาร' 

 

และแล้วแผนหนึ่งก็ปรากฏในหัวแบคฮยอนทันที 

 

ผมว่าผมได้ฤกษ์เริ่มแผนแรกแล้วหล่ะ

 

ถามว่าแผนนี้คืออะไรหน่ะหรอ การประชุมก็ต้องคู่กับกาแฟไม่ใช่หรอ(ตรรกะไหนว่ะเนี่ย) แต่ผมไม่มีหน้าที่ทำมันแล้วจะเป็นอะไรล่ะ ที่ผมจะทำให้มันเป็นหน้าที่ผม

 

ผมจำได่ว่าคุณซองมินมีหน้าที่ชงกาแฟในห้องประชุม เพราะตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงผมว่าเขาคงอยู่ในโรงอาหารของบริษัท ผมกวาดสายตามองซักพักก็เห็นเป้าหมาย

 

ผมเดินไปซื้อข้าวหน้าปลาไหลและสาวเท้าไปที่เป้าหมาย ปกติโรงอาหารคนเยอะเป็นประจำ โชคดีที่มีที่ว่างข้างคุณซองมินพอดี ผมรีบสาวเท้าเข้าหาเป้าหมายทันที พร้อมเอ่ยอย่างสุภาพ"ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"

 

และได้คำตอบที่น่าพอใจกลับมา"ตามสบายเลยค่ะ"

 

ผมชวนเธอคุยไปพลางกินข้าวไปพลาง อาศัยจังหวะที่เธอเผลอใส่บางอย่างลงไปในจานข้าวของเธอ ทานเสร็จเธอจึงขอตัวไปทำงานต่อ

 

ผมรอเวลาซักพักให้ยาออกฤทธิ์ ตอนนี้เธอคงกำลังเตรียมเครื่องดื่มสำหรับการประชุมอยู่ ผมแสร้งลืมของและเดินไปเอาผ่านตรงที่คุณซองมินอยู่ เห็นเธอกุมท้องอยู่หน้าก็เริ่มซีด ผมจึงเดินเข้าไปและถามเธอราวกับว่าบังเอิญมาพบเธอ"คุณซองมินเป็นอะไรรึเปล่าครับเห็นสีหน้าไม่ค่อยดี"

 

"เอ่อ ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ"

 

"มีอะไรให้ผมช่วยอะไรไหมครับ เอายาไหมครัย"ผมยิ้มอย่างเป็นห่วงเป็นใย

 

"งั้นคุยช่วยเตรียมกาแฟสำหรับการประชุมให้หน่อยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ"เธอยื่นบัตรเข้าห้องประชุมแล้วเธอก็เดินกึ่งวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว คาดว่าเธอคงไปห้องน้ำแหละ

 

หึ แผนของผมสำเร็จแล้วล่ะ ง่ายกว่าที่คิดแฮะ ผมจัดการชงกาแฟให้เสร็จก่อนจะเตรียมยกเข้าห้องประชุม

 

ข้างหน้ามีพนักงานเฝ้าอยู่สองคนพอเห็นถาดกาแฟกับบัตรที่ห้อยอยู่ก็เปิดประตูให้ผมทันที 

 

ผมค่อยๆจัดการวางกาแฟไว้แต่ละที่ เหลือบมองโปรเจ็คเตอร์ หัวข้อการประชุมวันนี้เป็นการขยายท่าเรือขนส่งที่เกาะเชจู รู้แค่นี้ก็เป็นประโยชน์มากพอสำหรับผม หันมาตั้งหน้าตั้งตาเสิร์ฟกาแฟต่อ 

 

จนบุคคลที่ไม่คาดฝันเข้ามา ปาร์ค ชานยอลเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับเลขาของเขา ที่น่าจะชื่อฮเยริมผมโค้งหัวให้ชานยอลอย่างสุภาพ 

 

"นี่นายไม่เห็นคุ้นหน้าเลย แล้วหน้าที่นี้เป็นของซองมินไม่ใช่หรอ"เป็นเสียงยัยเลขาซองมินที่ถามผมขึ้นมา

 

"อ๋อคุณซองมินมีธุระด่วนเลยให้ผมมาทำแทน"ผมตอบไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

 

"อืม รีบๆทำให้เสร็จล่ะ อย่าอยู่เกะกะการประชุม"กรพฝะแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ แบคฮยอนเป็นคนฉลาดที่ดูออกว่าฮเยริมคิดอะไรอยู่ และที่อารมณ์เสียเพราะเห็นแบคฮยอนอยู่ในห้องหล่ะมั้ง คงเสียเวลาที่จะใช้อ่อยนายชานยอลน่ะหรอ งี่เง่าสิ้นดี

 

"ฮเยริมฉันว่าฉันลืมเอกสารไว้ในห้องไปดูให้ฉันหน่อย"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

 

"แต่ว่า"

 

"ไปเอาเอกสารให้ฉัน"กดเสียงลงต่ำจนทำให้คนฟังคนลุกซู่

 

"ค่ะ ฮเยริมจะรีบไปค่ะ"หันมาจ้องผมเขม็งและก็สะบักตูดไป

 

ตอนนี้ในห้องประชุมเหลือเพียงแค่แบคฮยอนกับชานยอลเพียงลำพัง

 

แบคฮยอนเผลอมองชานยอลตาไม่กระพริบ

 

่'คนอะไรยิ่งดูยิ่งเพอร์เคย หน้าเรียวได้รูป ดวงตาคมเข้มราวกับตาเหยี่ยว จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้า ริมฝีปากหนาดูสุขภาพดี ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งดูดี' ฮึ่ยผมคิดไรเนี่ย

 

พอเสิร์ฟกาแฟเสร็จแบคฮยอยก็กำลังออกไปก็ต้องชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงทุ้มของใครอีกคน"ผมต้องการพบคุณหลังเลิกประชุม ไปรอที่ห้องทำงานผม"

 

คนได้ฟังถึงกับขนแขนสแตนอัพกันเลยทีเดียวแต่นี่แหละคือโอกาสที่ดีของแบคฮยอน กว่าจะได้เข้าไปที่นั่น จึงตอบรับเสียงสั่นทั้งที่ในหัวแบคฮยอนยิ้มร่าอยู่ ถึงจะไม่เข้าใจสาเหตุว่าจะให้เข้าไปทำไมก็ตาม

 

สาเหตุที่ทำให้ชานยอลกล่าวออกไปอย่างนั้นตัวชานยอลก็ยังไม่รู้ ปากมันดันขยับไปเองเหมือนมีอะไรควบคุมมันอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

100%

 

 

 

+++++++++++++++++++++

++++

 

เราแต่งไม่ค่อยเก่งหรอกแต่เราชอบแต่ง อย่าลืมเม้นให้เค้านะ นะ