.................

ลำดับตอนที่ #4 : เดทแสนป่วน? ในโรงหนัง + [ฉากต้องห้าม!!!]

          

Charter III

             ลีดงแฮ ใช่ ผมชื่อลีดงแฮ แต่ทำม้ายยยยยยย!!!!!!! อ๊ากกกก ไอบ้าหน้าหล่อมันมานัวเนียผมหล่ะเนี้ย???

 

            ร่างบางของดงแฮนั่งขดคู้กายเป็นปลาตากแห้งให้โรงหนังแสนหรูในห้างดัง

 

            “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~” ร่างเล็กของดงแฮ น้ำตาแทบซึม แม่งโดนลวนามจากไอแฟน(คิบอม)

 

          “กลัวหรอ”==?? ไอคิมคิบอมมันมองหน้าผมแล้วถามประโยคที่แม้แต่เด็กสองขวบก็ตอบได้

           

“ไม่ต้องกลัวนะ” ร่างสูงพูดต่อ กูก็พยายามอยู่=*=

 

“….” ร่างบางได้แต่ทองหน้าร่างสูงก็ที่คิบอมจะเอ่ยประโยคออกมา

 

“จริงๆเธออยากดู Iron Manใช่มั้ยหล่ะ” คิบอมกระซิบเบาๆ

 

“ภาคหนึ่งยังไม่เคยดูเลย อยากดูบางระจันมากกว่า>o<”ดงแฮหันไปกระซิบตอบ ก็บอกแล้วจะดูaction

“แต่ชั้นชอบ New Moonนะ” คิบอมบอกหนังที่แม้จะออกจากโรงไปแล้ว

 

“ดาเฮชอบบางระจัน>o<”

 

“คนไททิ้งแผ่นดินก็น่าดู=..=” คิบอมยังคงพล่ามต่อ

 

==+ สายตาของลีดงแฮที่มองแฟน? ของตนเอง เคยคิดเมือนตูม้ายยยยย

 

“แต่เฟรดี้ คูเกอร์ ก็สนุก==””

 

สนุกกับป่ะมึงดิ หนังผี “บางระจันน่าดูที่สุด>0<”  

 

“เดี๋ยวภาคสาม ECLIPSE เข้าจะพามาดู==”

 

“อยากดู บางระจัน”

 

“…” คิบอมเงียบ

 

“…” ดงแฮก็เงียบ

 

“…เธอชอบบุญเลิศใช่มั้ย”

 

“ใครคือบุญเลิศ==??” ร่างบางหันไปกระซิบอีกรอบ

 

“คนที่หน้าเหมือนเธอไง ทำเป็นจำไม่ได้=”=” คิบอมพูดเสร็จก็โอบร่างบางแล้วดูหนังต่อโดยทิ้งให้ดงแฮคิด

 

ใครหว่ะบุญเลิศ หวังว่าไม่ใช่ควายนะ==;;

 

“ดาเฮ” คิบอมกระซิบข้างหู

 

“หือ?”

 

“ดูนู้น” คิบอมชี้ที่หน้าจอ

 

 

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!~”

 

 

 

 

 

        หลังจากดาเฮและคิบอมออกจากโรงหนังคนตัวเล็กก็ทำหน้าจะร้องไห้อยู่อย่างนั้น เล่นกรี๊ดซะโรงแตกขนาดนั้น แต่มีรึแฟนสุดหล่อจะโอ๋ มันยังมีน่ามาบอก กรี๊ดดังสมเป็นนักร้องจริงๆ>o<

 

          ดงแฮที่กลัวแทบฉี่ราดแทบอยากจะกระโดดกัดคอ เมื่อหลับตาไปซกพักมันก็เลิกกลัวเอง แล้วคิบอมก็ยื่นมือมากุมไว้หลวม

 

            อุ่นใจ….อย่างประหลาด

 

            “คิบอม เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำนะ” ดงแฮบอกคิบอม

 

            ร่างสูงที่ยื่นอยู่หน้าร้านขายซีดี กำลังดูยอดของHalf-Rock จึงได้แต่พยักหน้า อือๆไปแทน

         

          ดงแฮที่วิ่งออกมา จะเข้าห้องน้ำแต่ ปัญหา ==;; ตูต้องเข้าห้องไหนเนี้ยTT

 

          ร่างเล็กแอบที่ซอกของร้านก่อนจะถอดวิกผมแล้วพกกางเกงที่ติดกระเป๋าสะพายออกมาใส่ แล้วเดินเข้าห้องน้ำชายไป

 

            ร่างสูงของคิบอมที่นึกเป็นห่วงแฟนสาวจึงเดินตามไป เค้าจึงได้รู้ว่า ดาเฮ‘เป็นผู้ชาย’?? 

 

          คิบอมหยิบมือถือถ่ายตั้งแต่ ดงแฮถอดวิกจนเดินเข้าห้องน้ำไป ทำไมเค้าไม่เอะใจตั้งแต่แรก

 

            ฮึ ดาเฮชอบหนังผี แล้วทำไมต้องกรี๊ดลั่นโลงขนาดนั้น ชั้นต้องรู้ให้ได้ว่านายคือใคร ก่อนที่ร่างสูงจะฉุดคิดขึ้นได้

 

 

 

“ดาเฮครอบครัวเธอมีใครบ้าง”คิบอมถามสาวร่างเล็กที่ง่วนกับการแต่งเพลง

“มีพ่อ มีป้า และน้อง”

“แล้วแม่หล่ะ..” ดาเฮเงยหน้ามองคิบอม

“นั่นสิ แม่หล่ะ” ดาเฮทำหน้าเหมือนร้องไห้คิบอมจึงเอ่ยปลอบ

“เธอยังมีน้องนะ” คิบอมพูด “น้องชื่อไรหล่ะ”

“ดงแฮหน่ะ^^ เป็นแฝดด้วย”

“คิบอม ดาเฮ ไปซ้อม” เสียงตะโกนของผู้จัดการฮัน

 

 

ดงแฮ…งั้นหรอ แล้วดาเฮไปไหน?

 

ดงแฮที่เดินออกมานอกห้องน้ำชายก่อนจะแปลงตัวเป็นดาเฮคนเดิมเดินออกมาและพบกับชายหนุ่มหน้าห้องน้ำ

 

“คิบอม..” ร่างเล็กเรียก

 

“หือ?? อ้าวไปหาอะไรกินกัน”คิบอมพูดเสร็จก็จูงร่างบาง ไปทันที

 

จะหลอกกันไปถึงเมื่อไหร่….ดงแฮ!!!

 

 

หลังจากที่คิบอมพาดงแฮมาบ้างพักร่างสูงก็ไม่เอ่ยอะไรอีกเลย ซ้ำยังเดินขึ้นห้องไปคนเดียวอีก

 

ซีวอนที่มองเห็นแบบนั้นจึงเดินเข้าไปปลอบใจ เค้ามักจะเป็นแบบนี้เสมอ เป็นห่วงคนที่แอบรัก จนละเลยคนรักของตัวเอง

 

“อย่าเศร้าไปเลย ไอคิบอมมันก็เป็นอย่างนี้แหละ” ร่างสูงพูด

 

“อ่ะ อือ” ร่างบางก็ได้แต่พยักหน้าไปอย่างนั้น

 

ร่างสูงของซีวอนดึงดงแฮเข้าไปกอด แต่… ไม่ใช่ดาเฮ ความคิดเดียวในหัวซีวอน

 

“ทำอะไรกันหน่ะ!!!!!”

 

 

“ฮยอกแจนั่นแหละฮะ หันซ้ายหน่อย  สวยครับ” ตากล้องประจำกองถ่ายเอ่ยทัก

 

วันนี้ฮยอกแจมีงานถ่ายแบบที่แถวอินชอน ร่างบางจึงลุกมาแต่เช้า ทำไมหล่ะ นางฟ้าของเกาหลี ต้องดูดีนะซิ^_^

 

ร่างบางยิ้มหวานที่สุดให้เหล่าทีมงาน ก่อนจะเดินไปหา บก.นิตยสารเล่มนี้

 

“สวัสดีฮะ พี่ซองมิน” ฮยอกแจยิ้มหวานให้

 

“จ้า ฮยอกเก่งเหมือนเดิมเลยนะ”

 

“แหมถ้าพี่ไม่ให้โอกาสผมก็คงไม่มาถึงตรงนี้หรอกฮะ” ฮยอกแจปั้นยิ้มหวาน

 

“ใช่พี่หรอ ฮยอกแจแน่ใจ” ซองมินทำเสียงดุแต่ใหน้ายิ้มแย้มยังส่งมาเสมอ

 

“ว้า สงสัยย๊อกต้องบอกว่าพี่คยูฮยอนถึงจะถูก อิอิ” ฮยอกแจจีบปากพูด

 

“แก๊!!” 

 

“อ่ะ อย่าขึ้นเสียงซิฮะ น่ากลัวอย่างนี้พี่คยูฮยอนถึงมีกิ๊ก จุ๊ๆๆไม่เอานะฮะ” ร่างเล็กเอานิ้วชี้กดปากอิ่มของซองมิน

 

“น่าสงสารจริงๆ” ก่อนจากยังทิ้งคำพูดทำร้ายจิตใจไว้อีก

 

โถ่ๆๆ ซองมินผู้น่าสงสาร สามีนายโง่มาเชื่อทำไมเหล่า คยูฮยอนมันหวังแต่ได้ ของหลอกอีกหน่อยจะคืนให้นะ

 

ทำไมหล่ะ….ก็ชั้นเป็นนางฟ้าไงหล่ะ

 

ซองมินที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนโกธรจนตัวสั่น แล้วแกกับชั้นจะได้เห็นดีกันแน่ ฮยอกแจ!!!

  

 

  

                “ไปหาเรื่องซองมินมาสนุกรึไงฮยอกแจ” คำทักแรกของคยูฮยอนเอ่ยทัก นางฟ้าเกาหลีที่เข้ามาห้องพักของตัวเอง

           

            “พี่คยู เอ๊ย สามีพี่ซองมินต่างหากเข้ามาหาย๊อกทำไม ชิล์” ร่างเล็กสะบัดหน้างอนทันทีที่โดนทักแบบนั้น

 

            “อย่างอนพี่น้า ฮยอกแจคนสวย” คยูฮยอนยิ้มเจ้าเล่ห์

 

            “ใครงอนกัน” ร่างเล็กถาม

 

            “หน้าบูดเป็นก้นลิงขนาดนี้แล้วนี่นา” คยูฮยอนเดินเข้ามาโอบ

 

            “หน้าบูดหรอ แล้วที่พี่มานี่แฟนพี่ไม่ว่ารึไง” ร่างเล็กแกะแขนแกร่งก่อนเดินไปที่ห้องครัวเพื่อรินน้ำ

 

            “ก็พี่มาเอารางวัลนี่นา”

 

            “วะ วันนี้เลยหรอ” ฮยอกแจมีท่าทางตกใจจนคยูฮยอนอดถามไม่ได้

 

            “ทำไมค่ะ นัดคนอื่นไว้” คยูฮยอนยิ้มร้ายมองหน้าฮยอกแจ

 

            “ถ้าใช่ พี่คยูก็ทำไรไม่ได้อยู่ดี” ร่างบางเชิดหน้าใส่

 

            “ไหนฮยอกแจ สัญญาแล้วนี่ค่ะ” คยูฮยอนเอ่ย

 

            “ใช่ย๊อกสัญญา แต่พี่ผิดสัญญาก่อนทำไมหล่ะ” ฮยอกแจหันหน้ามาสบตาอย่างไม่ยอมแพ้

 

            นางฟ้าเกาหลีแค่บอก ว่ายอมนอนด้วยถ้าได้ถ่ายนิตยสาร fashion Star ของบริษัทโจวกรุ๊ป ซึ่งผู้ชายอย่างคยูฮยอนมีรึจะปฏิเสธ

 

            “… อืม แล้วฮยอกแจคนสวยจะลงโทษพี่ยังไงค่ะ” คยูฮยอนจูบลงที่ปากบาง

 

            “เชอะ” ร่างเล็กผลักร่างสูงก่อนจะเดินงอนหนีไป

 

            “ก็พี่ติดงานนี่ค่ะ ฮยอกแจก็รู้ว่าพี่จะรับงานบริษัทหน่ะ”

 

            “ติดงาน หรือกลัวพี่ซองมินกันแน่” ร่างเล็กหันมาสบตาพร้อมจิกตาอย่างเย้ยยัน คยูฮยอนที่เหตุผลจริงๆก็เป็นเช่นนั้นเลยได้แต่หัวเราะแหะๆ

 

            “ย๊อกไม่ว่าอะไรหรอกฮะ พี่คยูกลัวเมีย” ร่างสูงนึกอยากจับทำโทษซะให้หายดื้อ แต่โทรศัพท์ก็ดังซะก่อน ร่างเล็กเลยไปหยิบเสื้อสูทของคยูที่วางอยู่บนโซฟา และรองเท้าหนังไปส่งให้ ก่อนจะฉุดร่างสูงออกไปนอกห้อง พร้อมส่งจูบบ๊ายๆ ก่อนจะล็อคกลอน

 

            “จ๊ะ ซองมินหรอจ๊ะ ที่รักเค้ากำลังกลับ ครับ รักซองมินครับ …..ฝากไว้ก่อนฮยอกแจ!!” คยูฮยอนหลังวางสายได้แต่บ่นหัวเสีย

 

 

            ก๊อก ก๊อก ….. ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

            “โว้ย มาแล้วจะเคาะให้ประตูทะลุหรอห๊ะ…. พี่ฮันหรอแหะๆ” ฮยอกแจที่เดินมาเปิดประตูได้แต่ยืนหัวเราะแห้ง หลังจากด่าไอคนไม่มีมารยาท

 

            “ทำไมต้องโวยวายขนาดนั้น” ฮันกยองหรี่ตาจับผิด

 

            “ก็พี่ฮันเล่นเคาะอย่างกับมาทวงหนี้อ่ะ” ฮยอกแจบ่น ตอนนี้ร่างบางใส่เสื้อคลุมอาบน้ำเดินออกมา หยาดน้ำพราวเกาะทั่วร่าง

 

            “พี่ฮันยังไม่ได้กินข้าว” ฮันกยองเอ่ยพลางปลดกระดุมเชิ้ตตัวเอง

 

            “หือ??” ฮยอกแจทำหน้างง

 

            “กินของหวานก่อนดีกว่า”

 

            “พี่ฮัน อื้อ” ปากบางถูกจูบทันที

 

 

ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆๆ ตัดให้ขาดเลยฉับๆๆๆๆ ไรเตอร์จะตื๊อดึ๊งเยี่ยงไรดีน้า==??? โอ๊ะ

เอาไปใส่ใน dek-d ห้อง nemosnowwhite  ดีม่ะ ==??

คอเม้นน้อย โอ๊ะ NC จะส่งไงดีน้า==??

100%
*ฝากฟิคหน่อยอ่านเรื่องนี้เม้นหน่อยนะ



แถมๆๆ Banner อันใหม่ 

** แซวเหนื่อยมากเลยรู้มั้ย สำหรับฟิคทุกเรื่อง
แต่ไรเตอร์ไม่เข้าใจในเมื่อคุณอ่านทุกตอนต่เม้นทุกตอนไม่ได้

แซวไปเจอฟิคเรื่องหนึ่ง เวลาคนอ่านไม่เม้น = ไม่อัพ และงดอัพไปเลย เอาแบบไหน?
ดูเรื่องI'm mad ซิ ไรเตอร์ไม่ได้อัพเพราะเห็นฟิคเรื่องที่เปิดทีหลังมันเม้นเยอะ

พอเยอะไรเตอร์อัพ แต่พอไรเตอร์อพเรื่อยๆ ... คอมเม้น 'หาย'?

เกิดอะไรหรอค่ะ? ทำไมเม้นให้แซวไม่ได้หล่ะ

แล้วทำไม ก๊อปฟิคแซวหล่ะ??  ทำตัวยังไงขอให้กรรมตามสนอง!!


                                                                                                          ไรเตอร์