ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : โกรธ...ไม่โกรธ...
t em
"โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ..."
กลีบดอกกุหลาบสีขาวสะอาดมากมายร่วงหล่นอยู่บนพื้นตามจังหวะ 'โกรธ และ ไม่โกรธ' ของคนที่ทำลายธรรมชาติอย่างเบล เฟกอล ที่ว่างจัดถึงขนาดไปเด็ดดอกกุหลาบจากในสวนของลุสซาเรียมาเกือบครึ่งสวน!
"โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ..."
เหลือกลีบสุดท้ายบนดอกกุหลาบแสนสวย เจ้าชายเบล เฟกอลขมวดคิ้ว ก่อนจะทิ้งดอกกุหลาบนั่นลงพื้นไปแล้วหยิบดอกใหม่ขึ้นมานับใหม่ ราวกับว่าไม่พอใจผลเมื่อกี้
"โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ..."
เบลขมวดคิ้วอีกครั้ง เขาร้อง'ชิส์'ในลำคอ ก่อนที่ดอกกุหลายไร้กลีบนั่นจะร่วงหล่นบนพื้นเหมือนดอกก่อนๆ แล้วหยิบอีกดอกมานับใหม่ และผลก็ยังเหมือนเดิม...เขาทำอย่างนี้ซ้ำไปซ้ำรอบจนกระทั่งดอกกุหลาบหมดเหลือแต่กลีบดอกที่ร่วงโรยเต็มพื้น เบลไม่ได้สนใจจะเก็บกวาด เขาแค่เอนตัวพิงโซฟาแล้วยกมือขึ้นก่ายหน้าผากเท่านั้น
ผลคือ...โกรธ...
เราโกรธมันหรอ?
ไม่...เราไม่ได้โกรธซักหน่อย...
หรือว่า...มันโกรธเรา?
'บ...เบล...นาย...นายโกรธฉันหรือเปล่า?'
เปล่าซักหน่อย เจ้าชายไม่ได้โกรธ...ซักหน่อย...
"ว้าย ว้าย นี่มันอะไรกันฮ้าเบล~"
เบลมองตามเสียงเรียก ลุสซาเรียเดินเข้ามาในห้องพักที่เขาอยู่ แล้วก็พบกลับกลีบกุหลาบมากมายที่ลุสซาเรียมั่นใจเต็มร้อยว่าเบลต้องไปเด็ดของตนมาอีกแน่ ลุสซาเรียก้าวเข้ามาในห้องพร้อมๆกับคนที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะตามมาด้วย...
"สควอลโล่?" เบลสงสัย "แกเป็นอะไรเนี่ย ทำไมเงียบแปลกๆ"
"แหมๆ จะอะไรล่ะฮ้า ก็สควอลโล่น่ะเขาเพิ่งทะเลาะกับบอสมาหยกๆเองนี่ฮ้า"
"ไอ้ลุสซาเรีย แกอย่าสอด"
เสียงที่เคยตะโกนโหวกเหวกเสียงดังเช่นทุกทีวันนี้กลับเบาลงอย่างเห็นได้ชัด แม้อารมณ์โกรธจะยังเหมือนทุกทีแต่มันก็แปลกมากสำหรับสควอลโล่ผู้ที่สามารถเปล่งเสียงได้ถึง2000เดซิเบล...(เว่อร์-*-//lian)(แล้วจะทำไม-*-//nail)
"ทะเลาะกับบอสเรื่องอะไรอ่ะ?"
"ก็เรื่องเดิมล่ะฮ่ะ เบล" ลุสซาเรียบอก "ก็มีหนุ่มๆมาคลอเคลียกับสควอลโล่เขาอีกแล้ว บอสเขาเลยอารมณ์เสียอาละวาดปราสาทแทบแตก เดือดร้อนถึงสควอลโล่...เอ่อ จริงๆพวกเราไปขอให้สควอลโล่ไปห้ามบอสนะฮ่ะ แต่ว่าเคลียร์กันอยู่ดีๆก็กลายเป็นทะเลาะกันซะงั้น สควอลโล่เขาเลยงอนตุ้บป่องอย่างที่เห็นเนี่ยล่ะฮ่ะ"
นับว่าเป็นเรื่องธรรมดา...ธรรมดามากสำหรับเขา ที่จะเห็นบอสและสควอลโล่มันทะเลาะกันอย่างนี้ เพราะเห็นมาจนชินจนสำหรับเขามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็บอสน่ะ ทำให้สควอลโล่โกรธทีไรก็ต้องไปง้อถึงห้องทุกทีนี่นา ก็ไม่รู้ว่าจะไปโกรธกันทำไมในเมื่อสุดท้ายก็ต้องดีกันอยู่แล้ว
"เดี๋ยวก็คืนดีกันเองล่ะน่า"
สควอลโล่หันขวับมาทางเบลด้วยสีหน้าที่ขุ่นมัว บอกถึงอารมณ์เจ้าตัวได้อย่างดี
"ลองให้ไอ้บอสตะไลนั่นมาขอโทษฉันสิ พ่อจะใช้ดาบฟันให้หน้าบากกว่าเดิมอีก"
"พูดอย่างนี้ทุกที แต่สุดท้ายก็ยกโทษให้บอสไม่ใช่เรอะ"
"แกน่ะหุบปากไปเลย!!!" สควลโล่ตะโกน "ฉันจะโกรธไอ้บอสตะไลมันก็เรื่องของฉัน! มันจะขอโทษอะไรฉันก็ช่างหัวมัน!!! ฉันไม่สนแล้วโว้ยยยยยยย!!!"
"...ตกลงโกรธใช่หรือเปล่า..."
"ฮะ?"
"สควลโล่น่ะโกรธบอสใช่หรือเปล่า"
สควอลโล่เงียบเพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร ที่สำคัญยังตกใจกับคำถามแปลกๆของคนที่ได้ชื่อว่าเหมือนน้องชายของเขา สควอลโล่ถอนหายใจครั้งหนึ่ง ในขณะที่ลุสซาเรียเดินมานั่งข้างๆเบล
"เบลจัง" ลุสซาเรียพูด "ทะเลาะกับมาม่อนหรือเปล่าฮ้า"
"...งั้นมั้ง..."
ไม่รู้ว่ามันโกรธเขา หรือว่าเขาที่โกรธมัน...
"นี่ลุสซาเรีย" เบลเรียก "ไอ้ความรู้สึกโกรธนี่มันเป็นยังไงกันหรอ"
"อะเร๊?" ลุสซาเรียเอียงคออย่าง...น่าตบ= =
"โกรธเนี่ย...มันเป็นยังไงกันแน่"
ก็เขาไม่รู้เลยนี่นาว่าตัวเองโกรธมาม่อนหรือเปล่า...
"เบลฮ้า" ลุสซาเรียเรียก "ที่เบลถามเนี่ย เพราะเบลกำลังโกรธมาม่อนอยู่ใช่หรือเปล่าฮ้า"
"..."
"เบลถามว่าความรู้สึกโกรธเนี่ยเป็นยังไง..." กระเทยสาวพูด "ลองถามสควอลโล่ดูสิฮ้า เขาน่าจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้"
"ไอ้กระเทยป่า ได้ทีโยนขี้มาให้ตรูเลยนะโว้ย-*-" สควอลโล่โวย แล้วมองมายังเบลที่รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"ตกลงโกรธไอ้มาม่อนใช่เปล่าเนี่ย?"
"เจ้าชายไม่รู้"
"โธ่ แล้วทำมาเป็นคุยว่าอัจฉริยะ" คนเป็นเคยเป็นอัจฉริยะนิ่วหน้าเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
"อ่ะ สมมุตินะ"
"อือ"
"สมมุติว่า...ผู้หญิงที่แกชอบไปพัวพันกับคนอื่นแกจะโกรธไหม?"
"ไม่"
"ทำไมวะ?"
"เพราะเจ้าชายไม่มีคนที่ชอบ"
"ไอ้*ระฆังเอ้ย..." (*เบลก็แปลว่าระฆังนะ) "สมมุติข้อต่อไป..."
"อือ"
"สมมุติว่า...ผู้หญิงที่แกชอบโดนทำร้าย แกจะโกรธไหม?"
"ไม่"
"เพราะอะไรวะ?"
"เจ้าชายบอกไปแล้วนิว่าไม่มีคนที่ชอบ"
"บร๊ะ ไอ้น้องเวรเอ้ย!!! ตรูอุตส่าห์มาช่วย แมร่งไม่ได้ให้ความร่วมมือเล้ย!!!"
คำพูดที่ไม่สุภาพ...ไม่ได้รับการเซนเซอร์แต่อย่างใด...และคนที่ผิดก็ไม่มีท่าทีว่าจะสำนึก เพราะไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร
ก็ตอบตามความจริงนี่หว่า เจ้าชายไม่มีคนที่ชอบ แล้วมันผิดด้วยหรอ?
"ต๊ายตาย สควอลโล่ใจเย็นก่อนฮ่ะ"
"ไม่เย็นแล้วโว้ย!!! ไอ้เบล ตรูบอกว่า 'สมมุติ' แกก็ 'สมมุติ' ไปดิว่าแกมีคนที่ชอบอ่ะ!!!"
"อือ"
"อือมากี่ครั้ง แล้วเข้าใจซักครั้งม้ายยยย!?! ฮึ่ย! ครั้งเดียวนะ!"
"อือ"
"สมมุตินะเว้ย สมมุติว่าไอ้มาม่อนเป็นแฟนแกแล้วมันไปจี๊จ๊ะกับไอ้เลวี่แกจะโกรธม้ายยยยยย!?!"
พรึ่บ!
"อ้าว แล้วนั่นแกจะไปไหนอ่ะ" สควอลโล่ถามเมื่อเบลลุกจากโซฟาไปที่ประตู
"ไปฆ่าเลวี่"
"แกจะไปฆ่ามันทำไม?=0="
"เจ้าชายโกรธ"
ทั้งห้องนิ่งค้าง คนสอนอย่างสควอลโล่ยิ่งค้างเข้าไปใหญ่เพราะไม่รู้ว่าไอ้ลูกศิษย์ตัวดีมันจะไปฆ่าเลวี่มันจริงๆหรือเปล่า
"เฮ้ยๆ เดี๋ยว เมื่อกี้มันเรื่องสมมุตินะเว้ยไอ้เบล"
"ไม่รู้ดิ แต่ว่าเจ้าชายโกรธ"
"แกโกรธเรื่องเมื่อกี้น่ะหรอ?"
"มั้ง"
เจ้าชายโกรธ...
รู้แล้วว่าโกรธ...
ใช่ เจ้าชายโกรธมาม่อน...
มาม่อนผิด และเจ้าชายตต้องลงโทษ..
แอ๊ด...
เมื่อเปิดประตูเตรียมจะออก กลับถูกร่างๆหนึ่งขวางประตูเอาไว้ เบลมองอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อมองผู้มาขวางแล้วก็ต้องตาค้าง!
"ยัย...ยัย..."
"หึหึหึ สวัสดี เบล เฟกอล^_^" ร่างนั้นยิ้ม
"ยัยอมิเลียอกไข่ดาว!!!"
________________________________________________________________________________
nail : คราวนี้หายไปนานเลยแฮะ-0-
lian : นั่นก็เพราะเธอดองฟิคไปอัพเรื่องอื่นไง
nail : อ้าว ก็งานมันเยอะนี่!
lian : ไม่ต้องมาแก้ตัว ไปโรงพัก
nail : =[]= โรงพักเกี่ยวอะไรด้วย?!
lian : ไปเหอะน่า(//ลากnailไป)
nail : อ๊ากกกกกกก ปล่อยน้า!!! ไอ้นักเขียนคนที่สอง ไม่งั้นฉันจะฟ้องแฟนแกร้!!!
lian : เชิญ แกไม่รู้หรอกว่าแฟนคนปัจจุบันฉันชื่ออะไร
nail : ไอ้เจ้าชู้เอ้ย= = แล้วจะพาฉันไปโรงพักทำม้ายยยยยยยยย!?! เฮ้ย ปล่อยโว้ย!!!
"โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ..."
กลีบดอกกุหลาบสีขาวสะอาดมากมายร่วงหล่นอยู่บนพื้นตามจังหวะ 'โกรธ และ ไม่โกรธ' ของคนที่ทำลายธรรมชาติอย่างเบล เฟกอล ที่ว่างจัดถึงขนาดไปเด็ดดอกกุหลาบจากในสวนของลุสซาเรียมาเกือบครึ่งสวน!
"โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ..."
เหลือกลีบสุดท้ายบนดอกกุหลาบแสนสวย เจ้าชายเบล เฟกอลขมวดคิ้ว ก่อนจะทิ้งดอกกุหลาบนั่นลงพื้นไปแล้วหยิบดอกใหม่ขึ้นมานับใหม่ ราวกับว่าไม่พอใจผลเมื่อกี้
"โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ...ไม่โกรธ...โกรธ..."
เบลขมวดคิ้วอีกครั้ง เขาร้อง'ชิส์'ในลำคอ ก่อนที่ดอกกุหลายไร้กลีบนั่นจะร่วงหล่นบนพื้นเหมือนดอกก่อนๆ แล้วหยิบอีกดอกมานับใหม่ และผลก็ยังเหมือนเดิม...เขาทำอย่างนี้ซ้ำไปซ้ำรอบจนกระทั่งดอกกุหลาบหมดเหลือแต่กลีบดอกที่ร่วงโรยเต็มพื้น เบลไม่ได้สนใจจะเก็บกวาด เขาแค่เอนตัวพิงโซฟาแล้วยกมือขึ้นก่ายหน้าผากเท่านั้น
ผลคือ...โกรธ...
เราโกรธมันหรอ?
ไม่...เราไม่ได้โกรธซักหน่อย...
หรือว่า...มันโกรธเรา?
'บ...เบล...นาย...นายโกรธฉันหรือเปล่า?'
เปล่าซักหน่อย เจ้าชายไม่ได้โกรธ...ซักหน่อย...
"ว้าย ว้าย นี่มันอะไรกันฮ้าเบล~"
เบลมองตามเสียงเรียก ลุสซาเรียเดินเข้ามาในห้องพักที่เขาอยู่ แล้วก็พบกลับกลีบกุหลาบมากมายที่ลุสซาเรียมั่นใจเต็มร้อยว่าเบลต้องไปเด็ดของตนมาอีกแน่ ลุสซาเรียก้าวเข้ามาในห้องพร้อมๆกับคนที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะตามมาด้วย...
"สควอลโล่?" เบลสงสัย "แกเป็นอะไรเนี่ย ทำไมเงียบแปลกๆ"
"แหมๆ จะอะไรล่ะฮ้า ก็สควอลโล่น่ะเขาเพิ่งทะเลาะกับบอสมาหยกๆเองนี่ฮ้า"
"ไอ้ลุสซาเรีย แกอย่าสอด"
เสียงที่เคยตะโกนโหวกเหวกเสียงดังเช่นทุกทีวันนี้กลับเบาลงอย่างเห็นได้ชัด แม้อารมณ์โกรธจะยังเหมือนทุกทีแต่มันก็แปลกมากสำหรับสควอลโล่ผู้ที่สามารถเปล่งเสียงได้ถึง2000เดซิเบล...(เว่อร์-*-//lian)(แล้วจะทำไม-*-//nail)
"ทะเลาะกับบอสเรื่องอะไรอ่ะ?"
"ก็เรื่องเดิมล่ะฮ่ะ เบล" ลุสซาเรียบอก "ก็มีหนุ่มๆมาคลอเคลียกับสควอลโล่เขาอีกแล้ว บอสเขาเลยอารมณ์เสียอาละวาดปราสาทแทบแตก เดือดร้อนถึงสควอลโล่...เอ่อ จริงๆพวกเราไปขอให้สควอลโล่ไปห้ามบอสนะฮ่ะ แต่ว่าเคลียร์กันอยู่ดีๆก็กลายเป็นทะเลาะกันซะงั้น สควอลโล่เขาเลยงอนตุ้บป่องอย่างที่เห็นเนี่ยล่ะฮ่ะ"
นับว่าเป็นเรื่องธรรมดา...ธรรมดามากสำหรับเขา ที่จะเห็นบอสและสควอลโล่มันทะเลาะกันอย่างนี้ เพราะเห็นมาจนชินจนสำหรับเขามันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็บอสน่ะ ทำให้สควอลโล่โกรธทีไรก็ต้องไปง้อถึงห้องทุกทีนี่นา ก็ไม่รู้ว่าจะไปโกรธกันทำไมในเมื่อสุดท้ายก็ต้องดีกันอยู่แล้ว
"เดี๋ยวก็คืนดีกันเองล่ะน่า"
สควอลโล่หันขวับมาทางเบลด้วยสีหน้าที่ขุ่นมัว บอกถึงอารมณ์เจ้าตัวได้อย่างดี
"ลองให้ไอ้บอสตะไลนั่นมาขอโทษฉันสิ พ่อจะใช้ดาบฟันให้หน้าบากกว่าเดิมอีก"
"พูดอย่างนี้ทุกที แต่สุดท้ายก็ยกโทษให้บอสไม่ใช่เรอะ"
"แกน่ะหุบปากไปเลย!!!" สควลโล่ตะโกน "ฉันจะโกรธไอ้บอสตะไลมันก็เรื่องของฉัน! มันจะขอโทษอะไรฉันก็ช่างหัวมัน!!! ฉันไม่สนแล้วโว้ยยยยยยย!!!"
"...ตกลงโกรธใช่หรือเปล่า..."
"ฮะ?"
"สควลโล่น่ะโกรธบอสใช่หรือเปล่า"
สควอลโล่เงียบเพราะไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร ที่สำคัญยังตกใจกับคำถามแปลกๆของคนที่ได้ชื่อว่าเหมือนน้องชายของเขา สควอลโล่ถอนหายใจครั้งหนึ่ง ในขณะที่ลุสซาเรียเดินมานั่งข้างๆเบล
"เบลจัง" ลุสซาเรียพูด "ทะเลาะกับมาม่อนหรือเปล่าฮ้า"
"...งั้นมั้ง..."
ไม่รู้ว่ามันโกรธเขา หรือว่าเขาที่โกรธมัน...
"นี่ลุสซาเรีย" เบลเรียก "ไอ้ความรู้สึกโกรธนี่มันเป็นยังไงกันหรอ"
"อะเร๊?" ลุสซาเรียเอียงคออย่าง...น่าตบ= =
"โกรธเนี่ย...มันเป็นยังไงกันแน่"
ก็เขาไม่รู้เลยนี่นาว่าตัวเองโกรธมาม่อนหรือเปล่า...
"เบลฮ้า" ลุสซาเรียเรียก "ที่เบลถามเนี่ย เพราะเบลกำลังโกรธมาม่อนอยู่ใช่หรือเปล่าฮ้า"
"..."
"เบลถามว่าความรู้สึกโกรธเนี่ยเป็นยังไง..." กระเทยสาวพูด "ลองถามสควอลโล่ดูสิฮ้า เขาน่าจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้"
"ไอ้กระเทยป่า ได้ทีโยนขี้มาให้ตรูเลยนะโว้ย-*-" สควอลโล่โวย แล้วมองมายังเบลที่รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"ตกลงโกรธไอ้มาม่อนใช่เปล่าเนี่ย?"
"เจ้าชายไม่รู้"
"โธ่ แล้วทำมาเป็นคุยว่าอัจฉริยะ" คนเป็นเคยเป็นอัจฉริยะนิ่วหน้าเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
"อ่ะ สมมุตินะ"
"อือ"
"สมมุติว่า...ผู้หญิงที่แกชอบไปพัวพันกับคนอื่นแกจะโกรธไหม?"
"ไม่"
"ทำไมวะ?"
"เพราะเจ้าชายไม่มีคนที่ชอบ"
"ไอ้*ระฆังเอ้ย..." (*เบลก็แปลว่าระฆังนะ) "สมมุติข้อต่อไป..."
"อือ"
"สมมุติว่า...ผู้หญิงที่แกชอบโดนทำร้าย แกจะโกรธไหม?"
"ไม่"
"เพราะอะไรวะ?"
"เจ้าชายบอกไปแล้วนิว่าไม่มีคนที่ชอบ"
"บร๊ะ ไอ้น้องเวรเอ้ย!!! ตรูอุตส่าห์มาช่วย แมร่งไม่ได้ให้ความร่วมมือเล้ย!!!"
คำพูดที่ไม่สุภาพ...ไม่ได้รับการเซนเซอร์แต่อย่างใด...และคนที่ผิดก็ไม่มีท่าทีว่าจะสำนึก เพราะไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร
ก็ตอบตามความจริงนี่หว่า เจ้าชายไม่มีคนที่ชอบ แล้วมันผิดด้วยหรอ?
"ต๊ายตาย สควอลโล่ใจเย็นก่อนฮ่ะ"
"ไม่เย็นแล้วโว้ย!!! ไอ้เบล ตรูบอกว่า 'สมมุติ' แกก็ 'สมมุติ' ไปดิว่าแกมีคนที่ชอบอ่ะ!!!"
"อือ"
"อือมากี่ครั้ง แล้วเข้าใจซักครั้งม้ายยยย!?! ฮึ่ย! ครั้งเดียวนะ!"
"อือ"
"สมมุตินะเว้ย สมมุติว่าไอ้มาม่อนเป็นแฟนแกแล้วมันไปจี๊จ๊ะกับไอ้เลวี่แกจะโกรธม้ายยยยยย!?!"
พรึ่บ!
"อ้าว แล้วนั่นแกจะไปไหนอ่ะ" สควอลโล่ถามเมื่อเบลลุกจากโซฟาไปที่ประตู
"ไปฆ่าเลวี่"
"แกจะไปฆ่ามันทำไม?=0="
"เจ้าชายโกรธ"
ทั้งห้องนิ่งค้าง คนสอนอย่างสควอลโล่ยิ่งค้างเข้าไปใหญ่เพราะไม่รู้ว่าไอ้ลูกศิษย์ตัวดีมันจะไปฆ่าเลวี่มันจริงๆหรือเปล่า
"เฮ้ยๆ เดี๋ยว เมื่อกี้มันเรื่องสมมุตินะเว้ยไอ้เบล"
"ไม่รู้ดิ แต่ว่าเจ้าชายโกรธ"
"แกโกรธเรื่องเมื่อกี้น่ะหรอ?"
"มั้ง"
เจ้าชายโกรธ...
รู้แล้วว่าโกรธ...
ใช่ เจ้าชายโกรธมาม่อน...
มาม่อนผิด และเจ้าชายตต้องลงโทษ..
แอ๊ด...
เมื่อเปิดประตูเตรียมจะออก กลับถูกร่างๆหนึ่งขวางประตูเอาไว้ เบลมองอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อมองผู้มาขวางแล้วก็ต้องตาค้าง!
"ยัย...ยัย..."
"หึหึหึ สวัสดี เบล เฟกอล^_^" ร่างนั้นยิ้ม
"ยัยอมิเลียอกไข่ดาว!!!"
________________________________________________________________________________
nail : คราวนี้หายไปนานเลยแฮะ-0-
lian : นั่นก็เพราะเธอดองฟิคไปอัพเรื่องอื่นไง
nail : อ้าว ก็งานมันเยอะนี่!
lian : ไม่ต้องมาแก้ตัว ไปโรงพัก
nail : =[]= โรงพักเกี่ยวอะไรด้วย?!
lian : ไปเหอะน่า(//ลากnailไป)
nail : อ๊ากกกกกกก ปล่อยน้า!!! ไอ้นักเขียนคนที่สอง ไม่งั้นฉันจะฟ้องแฟนแกร้!!!
lian : เชิญ แกไม่รู้หรอกว่าแฟนคนปัจจุบันฉันชื่ออะไร
nail : ไอ้เจ้าชู้เอ้ย= = แล้วจะพาฉันไปโรงพักทำม้ายยยยยยยยย!?! เฮ้ย ปล่อยโว้ย!!!
45เม้นแล้วตอนต่อไปจะได้อ่าน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น