ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : fic KHR ภารกิจซ่ามาเฟียแสบ : บทนำ
เช้าวันใหม่...เริ่มบนเตียง...
ร่างของเด็กหนุ่มวัย15ปี บนเตียงนอนสีขาวที่เขาใช้เป็นที่ซุกหัวนอนมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ�� ผมสีน้ำตาลเข้มจัดไว้
ไม่เป็นทรงคล้ายหัวสิงโต�� ผิวที่จัดได้ว่าขาวตัดกับเส้นผมสีน้ำตาลเข้ม������ ร่างเล็กบาวเหมือนผู้หญิงใต้ผ้าห่มสี
เขียวอ่อน���� ดวงตาที่หลับพริ้มบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังหลับ...
� ใช่...หลับสบายซะด้วย...
ปึง!
"ตื่นได้แล้วโว้ยไอ้สึนะ���� จะนอนจนตะวันทิ่มก้นหรือไง!?"
ค้อนของเล่นขนาดยักษ์สีเขียวทุ่มลงไปกลางหัวของเด็กหนุ่มนามว่า 'สึนะ' พอดิบพอดี� จนเจ้าตัวต้องร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
"แอ๊กกกก!!!���� จ...เจ็บนะรีบอร์น!"
ผู้ต้องหาในคดีไม่สนใจผู้เสียหายเลยซักนิด
"กว่าจะตื่นนะแก ไอ้ห่วย" เด็กทารกต่อว่า "ไปอาบน้ำไป เจ็ดโมงจะครึ่งแล้ว"
"ป...ไปไหนอ่ะ?�� ว...วันนี้วันหยุดนะ!" สึนะถาม
เด็กทารกหันมาหาร่างที่สูงกว่าตน��� ผู้ที่ได้ชื่อว่าลูกศิษย์ของเขา...
"ไปอิตาลี" ตอบสั้นๆ แต่คนฟังอึ้งยาว
"หา!?!��� จ...จ...จะไปทามม้ายยยย!?!"
เด็กหนุ่มร้อง�� คนเป็นอาจารย์เลยเสยคางลูกศิษย์สุดห่วยไปทีนึง�� เรียกเสสียง 'โอ้ย!' ได้เป็นอย่างดี
"นี่แกโง่หรือเป็นอัลไซเมอร์ฮะ?�� ก็ที่อิตาลีมันมีอะไรบ้างล่ะ"
อิตาลีหรอ?�� เด็กหนุ่มเริ่มคิดตาม�� อือ...รองเท้าบู๊ต หอเอนปิซ่า เจลลาโต้ กรุงโรม เลขโรมัน แล้วก็ ม...
มาเฟีย!?!
"ว...วองโกเล่!?!"
"เออ� ถึงบางอ้อซักทีนะ�� ไอ้คุณบอสห่วยแห่งวองโกเล่"� รีบอร์นประชด โดยเน้นคำว่า 'บอสห่วย' มากที่สุด
"ง...ง่ะ�� ต...แต่ฉันไม่เข้าใจ ที่วองโกเล่มีอะไร?� หรือว่าเกิดอะไรขึ้น?"
น้ำเสียงของวองโกเล่รุ่นที่สิบดูร้อนลน�� เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ฐานทัพวองโกเล่ย่อยยับเมื่อคราวนั้น
รีบอร์นแอบยิ้มในใจ�� กาก่วงใยและใส่ใจแฟมิลี่เป็นหน้าที่ของบอส� และสึนะก็ทำมันมาได้ดีตลอด แม้ปากจะบอก
ว่า ไม่ได้อยากเป็นบอสมาเฟียอะไรนั่น� แต่ท่าทางการห่วงใยแบบนั้น... นั่นแหละ 'บอส' ที่แท้จริง...
"เปล่า" สึนะมีสีหน้าโล่งอก "แค่มีคนอยากให้แกพบ"
"เอ๋?" เด็กหนุ่มมีอาการงุนงง "พบหรอ? ใครกันอ่ะ รีบอร์น?"
"ไว้ไปดูเองที่อิตาลี"����� เด็กทารกตัดจบ����� "แล้วแกไม่ไปอาบน้ำเรอะ"
สึนะสะดุ้งเฮือก��� ร่างเล็กของเด็กหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป
ถามว่าเขารีบทำไม?�� เฮอะ� ขืนนั่งนิ่งอยู่มีหวังไอ้คุณท่านอาจารย์นักฆ่าที่เคารพรักก็เอาปืนจ่อหัวกันพอดี�� ใครจะ
อยู่ให้อายุสั้นกัน�
ทางด้านเด็กทารกผู้ได้ชื่อว่า 'นักฆ่า' ก็เผยรอยยิ้มออกมาเหมือนเดาใจลูกศิษย์ออก
"อายุสั้นเรอะ ?� นั่นสินะ... ถ้านายสามารถอยู่ในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวนี้ได้นานๆล่ะก็...นายจะไม่รู้จักคำว่า 'ตาย'
เลยล่ะ��� ซาวาดะ สึนะโยชิ"
"เออ� ถึงบางอ้อซักทีนะ�� ไอ้คุณบอสห่วยแห่งวองโกเล่"� รีบอร์นประชด โดยเน้นคำว่า 'บอสห่วย' มากที่สุด
"ง...ง่ะ�� ต...แต่ฉันไม่เข้าใจ ที่วองโกเล่มีอะไร?� หรือว่าเกิดอะไรขึ้น?"
น้ำเสียงของวองโกเล่รุ่นที่สิบดูร้อนลน�� เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ฐานทัพวองโกเล่ย่อยยับเมื่อคราวนั้น
รีบอร์นแอบยิ้มในใจ�� กาก่วงใยและใส่ใจแฟมิลี่เป็นหน้าที่ของบอส� และสึนะก็ทำมันมาได้ดีตลอด แม้ปากจะบอก
ว่า ไม่ได้อยากเป็นบอสมาเฟียอะไรนั่น� แต่ท่าทางการห่วงใยแบบนั้น... นั่นแหละ 'บอส' ที่แท้จริง...
"เปล่า" สึนะมีสีหน้าโล่งอก "แค่มีคนอยากให้แกพบ"
"เอ๋?" เด็กหนุ่มมีอาการงุนงง "พบหรอ? ใครกันอ่ะ รีบอร์น?"
"ไว้ไปดูเองที่อิตาลี"����� เด็กทารกตัดจบ����� "แล้วแกไม่ไปอาบน้ำเรอะ"
สึนะสะดุ้งเฮือก��� ร่างเล็กของเด็กหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป
ถามว่าเขารีบทำไม?�� เฮอะ� ขืนนั่งนิ่งอยู่มีหวังไอ้คุณท่านอาจารย์นักฆ่าที่เคารพรักก็เอาปืนจ่อหัวกันพอดี�� ใครจะ
อยู่ให้อายุสั้นกัน�
ทางด้านเด็กทารกผู้ได้ชื่อว่า 'นักฆ่า' ก็เผยรอยยิ้มออกมาเหมือนเดาใจลูกศิษย์ออก
"อายุสั้นเรอะ ?� นั่นสินะ... ถ้านายสามารถอยู่ในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวนี้ได้นานๆล่ะก็...นายจะไม่รู้จักคำว่า 'ตาย'
เลยล่ะ��� ซาวาดะ สึนะโยชิ"
แล้วฉันจะดู� ว่านายจะไปได้ซักกี่น้ำ...
เพราะแม่น้ำนี้...ไหลเชี่ยวมากเลยล่ะ...
ไม่อย่างงั้น...
คงไม่ใช่...
' Big river'
______________________________________________________________________________
ตอนต่อไป : fic KHR ภารกิจซ่ามาเฟียแสบ : บทที่1 Big river
ปล. จากนักเขียน�� ไม่เม้นไม่อัพ
ปล. จากนักเขียน�� ไม่เม้นไม่อัพ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น