BM bad prince รักร้ายๆฉบับเจ้าชายนักฆ่า

ลำดับตอนที่ #10 : ธุระ?

t em








"ยัยอมิเลียอกไข่ดาว!"


อมิเลียแยกเขี้ยวให้เจ้าชายปากสุนัขทันทีที่ได้ยิน


"ไอ้เจ้าชายปากปีจอ พูดให้มันดีๆหน่อย ใครอกไข่ดาวกันฮะ?"


"เธอไง"


"อกไข่ดาวบ้านแกสิ! คัพcแล้วโว้ย!!!"


"เล็ก"


"ไอ้บ้า! เป็นเด็กเป็นเล็กเจือกลามก!"


"ฉันก็อายุมากกว่าเธอนะ ยัยอกไข่ดาว"


"บอกว่าอย่าเรียกอกไข่ดาวไง!"


"ペチャパイ(peachpai อกไข่ดาว)"


"-*-"




"เฮ้ย ไอ้เบล ยัยสวะผมทองน่ใครวะ" สควอลโล่ถาม(เรียกร้องความสนใจ) หลังจากที่นั่งฟังบทสนทนา(สงครามประสาท)ของทั้งสองมานาน "เพื่อนแกเรอะ"


"ต๊ายตาย~!" ลุสซาเรียอุทาน "เบลจังมีเพื่อนแบบคนอื่นเขาด้วยหรอฮะ!?~"


คำอุทานที่...เบลแทบจะล้มทั้งยืนเพราะมันเหมือนเป็นการด่าเขาทางอ้อมเลย!


"นั่นสิๆ" สควอลโล่มีท่าทางเห็นด้วย "ไอ้เบลมันเคยมีเพื่อนผู้หญิงที่ไหน"


"อ้าว ก็มีมาม่อนจังไงค้า!"


"เออ ลืมไปว่ามันก็เป็นผู้หญิง"


"แหมๆ แต่ว่าตัวติดกันแบบนั้นจะใช่แค่เพื่อนหรอฮ้า~"


"อือ...หรือว่ามันจะเป็นคู่วายกัน"


"ตายแล้วสควอลโล่ ก็บอกแล้วไงว่ามาม่อนจังเป็นผู้หญิงน่ะ ไอ้คู่วายนั่นมันบอสกับสควอลจังต่างหาก"


"อ้าวหรอ...งั้นมันก็เป็นแฟนกันอ่ะดิ"


"หึหึหึ ป่านนี้แล้วเพิ่งรู้หรอฮ้า เจ็น่ะมองแวลเดียวก็รู้เลยนะฮ้า!"


"แต่ฉันว่ามันไม่น่าจะใช่นะ"


"สควอลโล่ก็! ถ้าไม่เป็นแฟนแล้วจะให้เป็นอะไรล่ะฮ้า!"


               


                       "ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ"


อมิเลียถอยห่างจากบริเวณที่ตนยืนอยู่ มาม่อนที่ยังคงสวมผ้าคลุมอยู่ก้าวออกมาแทนที่   มองเบลเพียงชั่วครู่แล้วก็หันหน้าไปทางอื่นแทน


"พวกนาย...ไม่มีอะไรทำหรือไง"


ลุสซาเรียและสควอลโล่ถึงกับสะดุ้ง มาม่อน...พอเป็นผู้ใหญ่แล้วดูน่ากลัวกว่าตอนเด็กเยอะเลย!



"อ...เอาไงดีอ่ะสควอลจัง รู้สึกว่าเราจะเป็นก...ก้างขวางคอแล้วอ่ะ"

"ง่าย...ง...ง่ายมาก" สควอลโล่ตอบ "โกยเถิดจะเกิดผล!"

"ง...งั้นเจ๊ไม่รอแล้วนะฮ้า!"




ฟิ้ว!~

และด้วยความเร็วเหนือแสงและเหนือเสียง ทำให้สองหน่อส่วนเกินก็ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว อมิเลียมองภาพกระเทยป่าและฉลามน้อย(ไม่น้อยแล้วม้าง?)ที่รีบวิ่งออกจากห้องไป เจ้าหญิงผู้สงศักดิ์มองร่างบางในร่างผู้ใหญ่สลับกับเพื่อนสนิท


"อ้าวๆ ทั้งสองคน จะไม่พูดไม่จากันเลยหรอคะ"


"หวัดดี/หวัดดี" ทั้งสอบตอบประชด


"โอ้โห ตอบยังคล้ายกันเลยเนอะ สมแล้วที่เป็นคู่หูกัน"


"แล้วไง/ไม่เห็นจะเกี่ยว"


"แหมๆ คราวนี้ตอบไม่เหมือนกันหรอ เสียดายอ่ะ-3-"


"ชอบทำเป็นเด็กๆ/เสียดายบ้าอะไร"


"โห นี่อมิเลียผิดใช่มั้ยเนี่ย?"


"เออ/เออ"





อมิเลียหัวเราะคิกคิก สร้างความแปลกใจให้สองคู่หู "ตอบเหมือนกันแล้ว"

"ชิ" เบลสถบอย่างหัวเสีย "แล้วมาทำอะไรที่นี่ฮะ?"


อมิเลียทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ฮัมเพลงมองเพดานห้องอย่างอารมณ์ดี(กวนบาทาซะมากกว่า)  หางตาของเธอหันไปส่งซิกให้มาม่อน   มาม่อนมองแล้วก็ต้องถอนหายใจเฮ้อ



"ยัยนี่มาหานาย"


"หาเจ้าชาย?" เบลทวน "หาเจ้าชายทำไมอ่ะ?"


"ถามเพื่อนนายเองสิ=  =^^^"


"ถ้าถามได้ก็ถามไปนานแล้วโว้ย แต่ยัยอกไข่ดาวนั่นมันทำหน้ากวนบาทารอteenอยู่ ถามไปมันจะได้อะไรฮะ=  =^^^"


"มันก็ เรื่องของนาย   ฉันไม่เกี่ยว"



 เบลชะงักทันทีที่ได้ยินประโยคหลังของมาม่อน  แต่แค่พริบตาเดียวก็กลับมาเป็นปกติ



"อ้อหรอ~" เบลลากเสียงยาว "ยัยอมิเลีย...บอกมาดิ๊ว่าเธอมาทำอะไร"



อมิเลียยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเอ่ยคำสามคำ...




"しゅっぽん(shuppon หนีออกจากบ้าน)"


"อ้อ อย่างนั้นหรอ..." เบลและมาม่อนพยักหน้า ก่อนที่จะร้องลั่น...



"เฮ้ย!?!"


"เฮ้ยอะไรเล่า เขาบอกแค่ว่าหนีออกจากบ้าน ไม่ใช่หนีตามผู้ชายซักหน่อย-3-" อมิเลียพูด


"แต่ภาษาญี่ปุ่นมันแปลว่าหนีตามผู้ชายด้วยยัยบ้า!" มาม่อนแทบจะตะโกน


"แล้วก็นะ...ไอ้บ้านเธอมันปราสาทไม่ใช่เรอะ ยัยอมิเลียอกไข่ดาว!"


"ก็หนีออกจากปราสาทไง '3' "


"ยังมาทำอารมณ์ดีอยู่ได้ นี่เรื่องใหญ่นะ!"


"เจ้าหญฺงบ้านไหนมันหนีออกจากบ้านมั่งฮะ!?!"


"บ้าน...ฉัน '3' "


"=  =^^^"


'ต้องส่งยัยนี่กลับประเทศไปให้ได้/ต้องส่งยัยไข่ดาวนี่ลงโลงให้ได้'




ทั้งที่เป็นคู่หูกัน แต่ความคิดคราวนี้ โคตรจะต่าง กันเลยเนาะ!

'แต่ว่า...จะทำยังไงวะ?' สองคู่หูต่างคิดหนัก แต่คนที่หนีออกมาจากบ้าน(ปราสาท)กลับไม่มีอารมณ์เครียดเลยซํกนิด ฮัมเพลงกวนอารมณ์+สมาธิ+ประสาท+บาทาของสองนักฆ่าแห่งวาเรีย...



"คนเขาเครียดกันแทบจะตาย เมิงอยู่เฉบๆเป็นไหมฮ้า ยัยสวะอกไข่ดาว!!!"


รู้สึกว่า...มันจะเห็นด้วยกันก็แค่เรื่องนี้ล่ะ



"แหมๆ เรื่องแค่นี้เอง ไม่ต้องซีเรียสหรอก^^"

"..." มันยังยิ้มได้เนอะ!

"แน่ะๆ รู้นะว่าคิดอะไรอยู่-   -" อมิเลียทัก เบลถึงกับตบหน้าผากตัวเอง

"เอาอีกแล้ว...ไอ้พลังอ่านใจคนได้เนี่ย"

"หึหึหึ ฉันรู้นะเบลว่าตอนนี้นายคิดอะไรอยู่" อมิเลียยิ้มที่มุมปาก "ไป-ทำ-ธุ-ระ-ของ-นาย-ให้-เสร็จ-ไป"



"ธุระ?" มาม่อนทวน "ธุระอะไร?"

มาม่อนถามแต่เจ้าของธุระกลับแยกเขี้ยวให้เจ้าหญฺงผู้ที่อ่านใจคนได้...

"เจือกเรื่องคนอื่นดีนัก"

"ย่ะ ฉันมันเจือก...จะทำไปอะไรก็ทำไป ไป๊" ว่าแล้วก็ทำท่าโบกมือไล่  เบลสถบในลำคอก่อนจะก้าวออกจากห้องไป ถ้าไม่ติดว่ามีเสียงหนึ่งขัดก่อน


"หยุดก่อนค่า คุณองค์ชายปากปีจอ" เบลหยุดตามเสียงเรียกแล้วหันหน้าหันมาถามเป็นเชิงว่ามีอะไร "จะไม่เอา ของ ไปหรอคะ งานนี้ต้องใช้ ของ นะเจ้าคะ"


"...ชิ...ชิชิชิชิชิ" เป็นครั้งแรกในรอบวันที่เบลหัวเราะ "ขอบใจที่เตือน...แต่คราวหน้าไม่ต้องเจือกอีกนะ"

"ของ? ของอะไร?" นี่เธอกลายเป็นคนนอกตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?! มาม่อนคิด


"อยากรู้หรอคะ มาม่อนซัง^^" อมิเลียยิ้ม "ถ้างั้น..."



หมับ!


"ฮ...เฮ้ย?!"

"ชิชิชิชิชิ มากับเจ้าชายเดี๋ยวนี้เลยมาม่อน"

"ด...เดี๋ยว น...นี่แกจะพาฉันไปไหนน่ะ อ...ไอ้เพื่อนเลว! ปล่อยนะเว้ย!...บอกให้ปลอยไง!...ไม่ต๊องงง! ไม่ต้องอุ้ม! แกบอกมาดิ๊ว่าจะพาไปไหน...เฮ้ย บอกว่าไม่ต้องอุ้มไง เดี๋ยวแม่เก็บตังค์เลย ไอ้บ้า ปล่อยนะเว้ยยยยยยยย!!!"

แม้จะออกนอกห้องไปแล้ว แต่อมิเลียก็ยังได้ยินเสียงของมาม่อนชัดแจ๋ว ก็แหม...คุณเธอเขาเล่นตระโกนดังซะขนาดนั้นนี่นา เรื่องมันคงจะออกประมาณว่าเบลอุ้มมาม่อนล่ะมั้ง...หึหึหึ อุ้มในท่าอุ้มเจ้าสาวซะด้วย


"เฮ้อ เรานี่ก็ว่างเนอะ ธุระตัวเองยังไม่ได้เคลียร์ ดันมาเคลียร์ให้คนอื่นซะแล้ว"

















____________________________________________________________________________________________________________________________


nail : ดองๆ ดองการบ้านมาอัพฟิค!
lian : เจริญเถอะครับพี่น้อง!
nail : ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา...ถ้าคอมเม้นมันเยอะๆเราก็พอจะปลีกเวลามาอัพให้ได้ล่ะนะ
lian : แต่คอมเม้น น้อยมาก เราเลยต้องดองไง
nail : ขนาดบังคับแล้วนะเนี่ยT^T
lian : ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง!
nail : ฝากด้วย...ฉันไปทำการบ้านล่ะ(//เดินออกจากฟิคไปด้วยท่าทางที่อิดโรย)
lian : =   =;;;

ขอ50คอมเม้นแล้วจะมาอัพจ้า