คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 พบเจอกันอีกครั้ง
บทที่ 8
"เหวอๆ"ผมร้องเสียงหลงเมื่อเท้าไปสะดุดกับอะไรบางอย่างในน้ำเข้า จนเกือบล้มคะมำ ดีที่ผมมีท่อนเหล็กค้ำไว้ ผมพยายามเงื้้อท่อนเหล็กเพื่อฟาดลงที่หลอดแก้วอีกครั้ง แต่คงเป็นเพราะว่าผมไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ทำให้มันเกิดเพียงรอยขีดเล็กๆเท่านั้น
"ระวังหน่อยสิ!! น้ำมันเพิ่มระดับขึ้นแล้วนะ!!"ฟอร์เนียตะโกนในขณะที่พยายามใช้เล็บตัวเองตะกุยหลอดทดลองบรรจุน้ำขนาดยักษ์อยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย
"เนี้ยว ฮ่าๆๆๆๆ"เซฟีย์ดูท่าจะมีความสุขมาก ถึงขนาดหัวเราะเสียงดังลั่นห้องพอๆกับเสียงตอนที่เธอร้องออกมาเพื่อทำลายลำโพงสื่อสาร แล้วเธอก็เอานิ้วลากขึ้นลงเหมือนจะสื่อสารอะไรบางอย่าง
"'ไม่มีทางทำลายมันได้หรอก มันทำมาจากแก้วที่แข็งแรงมากๆ และยังหนาอีกด้วย' งั้นหรือ?"ฟอร์เนียอ่านภาษามือที่เซฟีย์บรรจงเขียนเพื่อให้อ่านทัน "โฮ่? เซฟีย์ เดี๋ยวนี้แกกลายเป็นคนขี้ขลาดไปแล้วหรือ?"
เซฟีย์ส่ายหน้าเบาๆ เป็นการปฏิเสธ แล้วเขียนลงไปอีก
"'อีกแค่ 1 นาที ตอนนี้น้ำจะทะลักเข้ามามากกว่าเดิม' เอ๋? ห้ะ?! อีก 1 นาที?!"ฟอร์เนียตกใจมาก เพราะเธอเอาแต่หาทางทำลายจนไม่ได้ใส่ใจระดับน้ำที่เกือบจะถึงคอของผมแล้ว"อาลฟ์!! เอาท่อนเหล็กมา!!"
"ห้ะ อ่า อืม!"ผมที่แค่เงื้อท่อนเหล็กขึ้นก็ลำบากแล้ว มาอยู่ในน้ำแบบนี้ทำให้ยิ่งไม่สะดวก รีบส่งท่อนเหล็กให้ฟอร์เนียทันที
"อาลฟ์ เอานี้ไป!"ฟอร์เนียโยนวัตถุประหลาดๆที่รูปร่างดูคล้ายสว่าน.....ห้ะ? สว่านเหรอ?
"เจาะสิ!! นายเคยเรียนเกี่ยวกับงานช่างใช่มั้ย?!"
'เออ...จริงด้วยสิ เอ๋? จะว่าไป ฟอร์เนียเอามาจากไหนหว่า?'ผมคิดไปเรื่อยเปื่อย แต่ระดับน้ำที่สูงขึ้นเรื่อยๆทำให้ไม่มีเวลาคิดมากพอ ผมจึงรีบเจาะสว่านเข้าที่หลอดแก้วทันที
แกร้ก.....
แกร้ก? เสียงไม่เหมือนแก้วแตกเลยแหะ แล้วมันเสียงอะไรหว่า?
"เนี้ยว....."เซฟีย์ว่ายออกจากหลอดทดลองด้วยท่าทีเซื่องซึมไม่กระปรี้กระเปร่าเท่าไร แล้วส่ายหน้าไปมา ทำหน้าเหนื่อยหน่ายสุดๆ พร้อมกับดีดนิวดังเปาะ แล้วน้ำก็ลดระดับลง เธอขีดเขียนตัวอักษรบนอากาศ อ่านได้ว่า "ไม่สนุกเลย" แล้วว่ายกลับเข้าไปในหลอดทดลองและล็อคมันอีกครั้ง
"ห้ะ....."ผมมองด้วยความงุนงงสุดขีด อะไรนะ นี้เธอทำแบบนี้เพราะอยากเล่นกับพวกเรา แค่นั้นเนี่ยน่ะ?!
"แย่จังนะ ไม่สนุกเหรอ"ฟอร์เนียพึมพำเบาๆ เหมือนรู้อยู่แล้ว
เดี๋ยวๆ ไอ้คำว่า "แย่จัง ไม่สนุกเหรอ" หมายความว่าไงห้ะะะะะ
"หมายความว่าไง?"
"อืม! ความจริงแล้วมีข้อความก่อนหน้าที่เซฟีย์บอกกับฉันนะ ว่าอยากลองเล่นด้วยอีกครั้ง พวกเราชอบเล่นแสดงละครนะ!"
เฮ้ๆ นี้ ฟอร์เนีย ฉันจริงจังนะ.....
"ละ แล้ว ไอ้ที่สู้กันมา?"
"อือ เล่นกับเซฟีย์ไงล่ะ"
โอ้ย พระเจ้า!! ท่านเล่นตลกอะไรกับผม!!
"ก็นะ ตอนแรกไม่รู้นี้น่า ว่าจะได้เจอเซฟีย์นะ เนอะ อาลฟ์คุง~"ฟอร์เนียยังคงพูดแบบปกติสุข เหมือนที่ผ่านๆมา
"โอเคๆ แล้วจะไปไหนต่อ?"
ก้อกๆ
เซฟีย์เคาะหลอดทดลองเบาๆ ฟอร์เนียจึงหันไปทางหลอดทดลอง แล้วเริ่มสื่อสารอะไรบางอย่าง สักพักฟอร์เนียก็หันหน้ามาทางผม
"ทางนั้น เราจะไปห้องของเวลิน่าได้"
ฟอร์เนียชี้ไปทางท่อระบายน้ำและไล่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดตรงปลายสุดท่อที่เห็นลิบๆ “เราต้องปีนขึ้นไปอีกนะ”
“ให้ตายสิ…..ไม่มีทางที่ง่ายกว่านี้แล้วเหรอ….”
“หรือจะรอให้เขามาจับ?”
“….ทางนี้นี่มันสบายมากๆเลยล่ะครับ”
“เอ้า ไปสิ”
ฟอร์เนียดึงฝาท่อระบายน้ำออกก่อนจะกระโจนลงไปข้างใน ปล่อยให้ผมยืนมองปริบๆ
“มิ๊”เซฟีย์ส่งเสียงเรียกผมไว้ก่อนที่ผมจะลงท่อระบายน้ำไป ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมอง นิ้วเซฟีย์ค่อยๆไล่กรีดบนอากาศเป็นตัวอักษร…. จากตัวอักษร เรียงร้อยเป็นคำ จากคำ เรียงร้อยเป็นประโยค
-โชคดีนะ-
“อืม โชคดีนะ”ผมยิ้มบางๆเซฟีย์ก่อนจะกระโดดลงท่อไป
“มิ๊ๆๆๆๆ”เซฟีย์ตะโกนไล่หลัง ซึ่งผมก็ตีความเอาเองว่า คงเป็นคำให้กำลังใจล่ะนะ
อีกด้านหนึ่ง ณ จุดหมายปลายทางของอาล์ฟและฟอร์เนีย
“คุณเวลีน่าครับ มีรายงานเพิ่มเติมเกี่ยวกับนักโทษแหกคุกครับ”ชายฉกรรจ์ในชุดปกปิดมิดชิดถือกระดาษปึงหนึ่งเดินเข้ามาอยู่หน้าโต๊ะของเวลีน่า
“ว่ามา”
“เป้าหมายไม่ใช่หนีครับ แต่เป้าหมายของพวกนั้นคือ คุณเวลีน่าครับ”
“คิ…..เป็นไปตามคาดจริงๆด้วย”เวลีน่าหัวเราะเบาๆ ก่อนจะออกคำสั่งกับชายคนเดิม “ไม่ต้องคุ้มกันฉัน ไปปล่อยตัวทดลองพิเศษ โค้ดเนม –Broken MOM- ดักไว้หน้าห้องฉัน”
“รับทราบครับ”
“อ่อ เดี๋ยวก่อน”
ชายฉกรรจ์ที่ทำท่าจะเดินออกไปชะงักเท้าและหันกลับมาทางเวลีน่าอีกครั้ง
“ไปเรียกตัวทดลองที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ โค้ดเนม -FiSHdeVIL- มาให้หน่อย อ่า ไม่สิ ไปลากมาน่าจะถูกกว่า อ่อ ฝากเปิดเครื่องทรมาณหมายเลข 1 ด้วยล่ะ”
“รับทราบ”
ทางด้านอาล์ฟกับฟอร์เนีย
“อะไรเนี่ย? ดูเรียบง่ายกว่าที่คิดนะ”ผมพึมพำเบาๆในขณะที่กำลังคลานตามฟอร์เนียที่กำลังพยายามหาทางไปต่อด้วยการดม
“อ่ะ! ทางนี้แหละ!!”ฟอร์เนียชี้ไปข้างบน ก่อนที่ผมจะพูดอะไร เธอก็พังมันลงเสียแล้ว…… “ปะ! ไปกันต่อ!”
“ปะ….ป่าเถื่อนมาก ฟอร์เนีย…..”ผมอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าฟอร์เนียจะพังมันโดยไม่คิดะไร
“ว่าไรนะ?!”
“เปล่าครับ….”
“อ่ะ ถึงแล้วล่ะ ก้มหัวลงน้า~~”ฟอร์เนียเง้อแขนขึ้นหมายจะชกฝาท่อให้กระเด็นออก แต่ก่อนที่เธอจะทำอะไร ฝาท่อก็ถูกเปิดออก พร้อมๆกับการปรากฏตัวของคนที่ฟอร์เนียไม่คาดคิดว่าจะมาเจอเธอ
นัยน์ตาสีเหลืองอำพันเบิกกว้างด้วยความตกใจและหวาดกลัว ร่างหญิงสาวอายุ 30 ปลายๆ ปรากฏตัวขึ้นในชุดเสื้อกาว์นสีขาวตัวเดียว โดยไม่ได้ใส่อะไรไว้ข้างในเลย ดวงตาสีฟ้าที่ไม่มีประกายแห่งความรู้สึกใดๆ ผมสีน้ำตาลเข้ม ซึ่งลักษณะทั้งหมดนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหนได้เลย…….
……ฟอร์น่า!!
“แม่?!”
ความคิดเห็น