Sepheria คณะทดลอง คณะปีศาจ

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 ทรยศ?

Sepheria 5

บทที่ 5

“อรุณสวัสดิ์ อาลฟ์คุง~”เสียงฟอร์เนียปลุกผมพร้อมกับร่างกายที่โดนเขย่าไปมาจนเกือบคลื่นไส้

“อุ้บ โอ้ย ฟอร์เนีย….เธอ...โอย…..อย่า…..อุ้บ….เขย่า….สิ…”ผมพูดติดๆขัดเพราะโดนเขย่าไปมา

“พี่ พี่ ล็อคประตูทำไมนะ เปิดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”เสียงอีฟสลับกับเสียงทุบประตูแรงๆ

“อ่า โทษทีนะ จะไปเปิดเดี๋ยวนี้ล่ะ”

“อรุณสวัสดิ์ พี่ วันนี้ตื่นเช้าดีนะ”

“อ่า วันนี้ ถ้าจำไม่ผิด วันนี้หยุดสินะ”

“ใช่ แล้วก็นะ…....”อีฟพูดแล้วทำท่าอ้อนสุดๆใส่ผม“….ฝากออกไปซื้อเครปเค้ก*หน้าหมู่บ้านให้หน่อยสิ อ่อ ห้ามให้ชั้นมันเละด้วยล่ะ”

“ห้ะ?! หน้าหมู่บ้าน??? เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ”ผมแทบลมจะจับ เพราะจากระยะทางบ้านผมไปถึงหน้าหมู่บ้านถ้าเดินเอาเนี่ย ต้องใช้เวลาค่อนข้างเยอะ แถมยังต้องถือเครปเค้กอันแสนบอบบางอีก ไม่ให้ชั้นมันเละเนี่ย….. ยากกว่าภารกิจระดับSเชียวนะ…(เวอร์…)

“ไม่ต้องห่วงน่า ฉันไปด้วย”อีฟพูด แล้วเหลือบไปมองฟอร์เนีย จ้องด้วยสายตาที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ค่อยถูก ทำให้ฟอร์เนียตัวแข็งทื่อทันที“

พามันไปด้วยก็ได้นะพี่”

“อะ อือ งั้นรอแปปนะ”ผมไม่เข้าใจถึงสายตาที่อีฟส่งให้ฟอร์เนียเท่าไร ผมมองไม่ออกหรอกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ในสายตานั้น แสดงถึงความเกลียดชังออกมา แม้จะไม่ชัดเจนมาก แต่ก็สัมผัสได้

…..หน้าร้านเค้ก…..

“อีฟ ฉันฝากแมวตัวนี้ไว้ก่อนแล้วกันนะ เขาห้ามเอาสัตว์เลี้ยงเข้าร้าน เอารสนมสดหรือช็อกโกแล้ตล่ะ”

“นมสด 2 ชิ้นนะพี่”

“อืมๆ”แล้วผมก็เดินเข้าร้านไปปล่อยให้อีฟกับฟอร์เนียยืนอยู่ข้างนอก

“ไง”อีฟกระซิบข้างหูฟอร์เนียเบาๆ ทำใหฟอร์เนียสะดุ้งโหยงหันกลับไปมองหน้าอีฟ “เธอไม่ต้องปลอมตัวหรอกน่า ฉันรู้ นี่คือร่างแปลงของเธอใช่มั้ยล่ะฟอร์เนีย”

“เธอรู้ได้ไงว่าเป็นฉัน”ฟอร์เนียกระซิบตอบเสียงสั่น

“มันจะยากอะไรล่ะ แค่ข้อมูลที่แม่ฉันส่งมาให้มาก็เหลือเฟือแล้วล่ะ”

“เธอจะพาฉันกลับไปงั้นหรือ”

“แน่นอนสิ ไม่งั้นฉันคงไม่ถ่อสังขารแกล้งเป็นเด็กขอทานให้ครอบครัวนี้เก็บมาเลี้ยงหรอก”

“ฝากบอกแม่เธอด้วยนะว่า ฉันจะไม่กลับไปอีก เด็ด-ขาด เข้าใจนะ”

“หึ ไม่มีทางซะหรอก ถ้าฉันไม่พาเธอกลับไปล่ะก็นะ แม่ฉันต้องโกรธฉันมากแน่ๆ”

“งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ”

“นั้นคือคำพูดของฉันต่างหากล่ะ”

ชิ้ง

“เธอคงรู้สินะ ว่าของเหลวในนี้คืออะไร”อีฟกรอกน้ำในเข็มฉีดยาไปมาแล้วเอามาจ่อที่คอของฟอร์เนีย

“อึก!”

“เธอคิดว่าฉันจะไม่เตรียมตัวเลยหรือไง”อีฟเลื่อนเข็มฉีดยาเข้าไปใกล้คอของฟอร์เนียมากขึ้น “หลับให้สบายล่ะ ฟอร์เนีย”

กริ๊ง

“ชิ”อีฟสบถออกมาด้วยความไม่พอใจ

“เสร็จแล้วกลับเลยไหม อีฟ”

“กลับสิ หรือพี่จะอยู่นี้ก็ได้นะ”อีฟยื่นมือออกมารับถุงเครปเค้กจากผมไป

แล้วยื่นฟอร์เนียให้ผม ผมเห็นเธอแสยะยิ้มเล้กน้อย จู่ๆเธอก็หายไปอยู่ข้างหลังผม

ผลั่ก!!

“อะ อีฟ?”

“พี่ไว้ใจคนง่ายเกินไปนะ มันทำให้พี่ต้องเจออันตรายนะ”

‘จากรูปร่างหน้าตาและความเร็วขนาดนี้ ไม่ผิดแน่…..’ฟอร์เนียคิด

“เวน่าสินะ”

“เก่งนี้ ดูแค่ความเร็วกับหน้าตาก็รู้ สมกับเป็นลูกสาวของฟอร์น่าจริงๆ”

“อาลฟ์ไม่เกี่ยวข้องอะไรนี้ ทำไมต้องทำร้ายเขา”

“เกี่ยวสิ เกี่ยวเต็มๆเลยด้วย ถ้าให้ฉันเดานะ เธอเล่าเรื่องเซฟีเรียให้เขาฟังแล้วสินะ”คำพูดของอีฟทำให้ฟอร์เนียได้แต่กลืนน้ำลาย“งั้นก็ช่วยไม่ได้ คงต้องกำจัด เพื่อไม่ให้ข้อมูลรั่วไหล”

ผวัะ!

“โอ้ยยยย!!”

“อย่านะ….”

ผลั่ก!!

“อั่ก!!”

“หยุดนะ…”ฟอร์เนียกลับร่างกลายเป็นคน ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา

“อ่อนแอจริงๆเลยนะ พี่”อีฟพึมพำ

“ลาก่อน พี่”

ป.ล.ช่วงนี้ดิฉันงานค่อนข้างเยอะ ทำให้บางครั้งจะออกเลท แต่จะพยายามออกทุกกลางเดือนนะค่ะ
*เครปเค้ก เค้กที่มีลักษณะเป็นแป้งบางๆสลับกับครีมและวางซ้อนสลับกันไปเรื่อยๆ