คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แสงอาทิตย์ และ รถม้า
อากาศเย็นยามเช้าตรู่ แสงพระอาทิตย์อ่อนๆที่เริ่มสาดส่องมาทั่วฟ้าสีคราม กลิ่นดินและหญ้าคละคลุ้งกันหลังน้ำหยาดฟ้าที่โปรยปอยมาเมื่อสี่ชั่วโมงก่อน เหล่าแมลงปอบินว่อนเป็นสัญญาเช้าวันใหม่ เหล่าตั๊กแตนในทุ้งหญ้าเริ่มกระโดดดีดดิ้น เพื่อมาหาน้ำค้างแถวยอดหญ้ามาดื่ม เหล่าปักษาน้อยใหญ่บินโฉบเฉี่ยวเต็มท้องนภา เสียงไก่ขันแทรกซอดพร้อมเสียงจิ้งหรีดที่ดังระงมตลอดเวลา กลุ่มคนตามท้องถนนที่กำลังพลุกพล่านขวักไขวเสียงเกือกจากเท้าม้าของรถม้าที่วิ่งเต็มท้องถนนดัง กุบกับ เป็นเช้ามันวันที่ดูสดชื่นแสนธรรมดาเหลือเกิน. . . .
หญิงสาวคนหนึ่งยืนบอกลาแม่ของเธอที่ยืนยิ้มไว้อยู่หน้าบ้าน วันนี้เป็นเช้าวันแรกของการเปิดเรียนของเด็กโรงเรียนเวทย์มนตร์ชั้นนำของแคว้นนั้น เธอย่างเท้าออกมาจากบ้านเดินตรงไป ป้ายรถม้าของโรงเรียนที่จะมารับทุกเช้าและเวลาเดิม ถ้ามาสายละก็จะต้องใช่บริการพรมวิเศษสุดเกรียนเป็นแน่ มันเร็วก็จริงแต่ความปลอดภัยคือศูนย์ เด็กที่ป้ายรถม้านั้นมีไม่มากนัก ถึงคนจะน้อย เธอก็ไม่รู้จักใครสักคนเพราะว่าเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกลับใครเท่าไรถ้าไม่สนิทละก็อย่าคิดเลยว่าจะได้เอ่ยปากคุยกัน ไม่นานนักรถม้าคันใหญ่ มีตู้โดยสารของนักเรียน สี่ตู้ ลากโดยม้า สิบสองตัวอยู่หน้า ตู้โดยสารที่ต่อกันทั่งสี่คัน เธอก้าวเท้าขึ้นไปบนรถม้า ตู้โดยสารที่สี่ ภายในตู้รถม้านั้น ถูกตกแต่งแบบแนวตะวันตกผนังตู้โดยสารถูกตกแต่งด้วยสีเหลืองอ่อนและมีการวาดภาพบอกเรื่องราวความเป็นมาของโรงเรียนในผนังตู้รถนั้น ภายในโครงสร้างรถม้านี้มีความแข็งแรงมากเพราะเหล็กที่นำมาใช้ทำนั้นเป็นเหล็กจากแม่น้ำไหลย้อนกลับ เขาว่ากันว่าแม่น้ำสายนี้สามรถไหลย้อนกลับมาทางต้นสายได้และมันจะนำพาแร่ธาตุจากปลายสายพัดผ่านกลับมาต้นสายทำให้เกิดการสะสมของแร่ธาตุจะเป็นก้อนโลหะอันแข่งกล้านี้ขึ้นมา เธอเดินผ่านห้องโดยสารหลายห้อง ทำให้เธอได้พบว่าเด็กที่เข้ามาใหม่เพื่อจะฝึกพื้นฐานเวทย์มนตร์นั้นเยอะมากพอสมควร และเด็กแต่ละคนนั้นหน้าตาดูฉลาดและไหวพริบดีมาก
“วิคตอเรีย ทางนี้เธอมองหาอะไรอยู่ฉันอยู่นี้” เสียงเรียกจากเพื่อนของ วิคตอเรีย ทำให้เธอหันไปและตื่นจากภวังค์ที่ทำให้เธอเดินเม่อมาจากบ้าน
(วิคตอเรีย)
“อ๋อ เห้ เธออยู่นี่เอง ฉันก็หาเธออยู่เลย นะเร็น “ ฉันตอบ ราเนีย เพื่อนรักของฉันไป ให้ตายสิวันแรกของการเปิดเรียนฉันเม่อได้ไงเนี้ยเม่อมานานเบาเบานะ ฉันเดินเข้าห้องโดยสารไป พบกับ ราเนีย เมอร์ริซ่า ที่นั่งอยู่เบาะด้านขวามือ ฉันเก็บกระเป๋าหนังสือเข้าชั้นเก็บสำภาระ
“เป็นไงจ้ะ ปิดเทอมที่แสนสบายหมดไปแล้ว” เพื่อนเมอร์ทักแซวฉันขึ้นมา
“โหย เมอร์ ฉันอยากจะบอกเธอว่าไม่อยากเปิดเลยจริงๆๆ อยากนอนตีพุงอยู่บ้าน T^T” ฉันครวญครางบ่นออกมาให้เมอร์ฟังและเอนตัวไปพิงเบาะอันนุ่มของรถม้า
“วิค ถ้าแกจะขี้เกียจขนาดนี้” เร็นบ่นฉันออกมา T^T ก็มันจริงนินา ปิดเรียนได้ไม่นานนอนยังไม่เต็มอิ่มเลยจะต้องมาเรียนอีกแล้วไม่ไหวนะ T^T รถม้าของฉันยังคงวิ่งต่อไปตอนนี้ออกมาไกลจากตัวเมืองมากแล้วทำให้ต้นไม้สูงใหญ่ที่ให้ร่มเงาเย็นบังแสงแดดจากดวงอาทิตย์ สัตว์น้อยใหญ่เดินตามสองข้างทางของป่า ฉันนั่งมองวิวข้างทางในแคว้นแห่งนี้แคว้นที่ฉันอยู่มาตั้งแต่เกิดและคุ้นเคยกับมันมากพอๆกับจะหลอมรวมกับที่นี้ได้
“วิค ฉันได้ข่าวมาว่าปีนี้มีเด็กชั้นปีเดียวกับเราย้ายมาจากโรงเรียนเวทย์มนตร์จากแคว้นอื่นเยอะเลยและ เห็นข่าววงในบอกมาว่ารุ่นนี้สอบขัด ทั้งนั้นเลยนะ” เร็นพูดออกมาอย่างตื่นเต้นทำหน้าราวแบบไม่เคยพบเจอเหตูการณ์เหล่านี้มาก่อน
“แสดงว่า ปีนี้คนที่เข้ามาใหม่ต้องเก่งทั้งการต่อสู้และ ทฤษฎีเวทย์มนตร์เลยละสิ> <” เมอร์หันมาถามเร็นแล้วทำหน้าตื่นเต้น
“คนใหม่ๆเข้าหวังว่าคงจะมีคนหน้าตาดีๆบ้างเถอะนะ” ฉันพึมพำกับตัวเอง
“แหมๆ คุณป้าวิคตอเรีย พึมพำอะไรฉันได้ยินนะยะ” เร็นพูดแทรกขึ้นมาหลังจากฉันพึมพำ เบื่อเร็นจริงๆรู้ทันฉันหมดอะไรเนี้ยเพื่อนพวกนี้มันน่าจับยัดบ่อจริงๆ- -‘
“อะไรๆ ฉันเปล่าฉันก็แค่บ่นๆ นะ เตรียมตัวเถอะใกล้ถึง โรงเรียนแล้ว” ฉันอ้างแล้วพลางลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋า
“ วิค แต่มันยังไม่ถึงเลยนะ-0-” เมอร์หันมาถามฉันอย่าง งงๆ
“อ๊ะ ฮ่าๆจริงหรอเอ๊ะทำไมฉันคิดว่าใกล้ถึงแล้วละ” ฉันหัวเราะและยิ้มกลบเกลื่อนความ อึนของตัวเอง ฉันค่อยๆลุกเอากระเป๋าไปเก็บที่เดิม
เอี๊ยดด ~ รถม้าหยุดวิ่ง ทำให้ฉันล้มลงไปกองกับพื้นเพราะการหยุดแบบกระทันหันแบบนี้ใครจะทรงตัวอยู่ได้ล้ะT^Tใครขับ นะอย่าให้เจอนะ จะเอาไม้ฟาดก้นให้ลานเลย-,.- หลังจากฉันคิดอะไรตลกอยู่คนเดียวมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่เหมือนเพิ่งจะขึ้นรถม้ามา พวกเข้าสวมผ้าคลุมสีดำ ภายให้ผ้าคลุมสีดำนั้น ชั้นสังเกตได้ว่าคนหลังสุดที่เดินตามมา เขามีผมสีดำและสีผมขาวผ่อง และโครงหน้าของเขาคม และดวงตาคู่เล็กๆที่ดูมีเสน่ห์นั้นทำให้น่าหลงใหลยิ่งนัก ไม่นานกล่มชายพวกนั้นก็เดินผ่านฉันไป โอ้วทำไมเขาหล่ออย่างนี้นะ ฉันบอกกับตัวเอง
“วิค วิคตอเรีย “ เร็น เรียกฉัน
“วิค เม่อ อะไรของเธอ “ เมอร์เรียกฉันอีกคน
“เปล่าๆ^^” ฉันหันไปยิ้มตอบกับเพื่อนรักของฉัน
“นั้นแน่ เธอสนใจใครนะ ผู้ชายกลุ่มนั้นหรอ” เมอร์แซวฉัน
“บ้า กลุ่มไหน ไม่มี > <” ฉันยิ้มตอบเพื่อนรักของฉัน ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกแค่ เห็นเขาหน้าตาดีเท่านั้นเอง- -‘ ก็เลยแอบชมเขาคนนั้นไปเบาๆเท่านั้นเอง > <~
“เมอร์ ดูคุณป้าสิ เป็นเอามากแล้วนะนั้น” เร็น บ่นกับเมอร์ทำท่าเอือม กับอาการของฉันอะไรขอเธอสองคนฉันไม่ได้เป็นขนาดนั้นสักหน่อย แล้วฉันก็หันหน้าไปดูวิวที่ผ่านหน้าฉันไป ทำไมมันไกลอย่างนี้นะT^Tเฮ้อ แง~ กว่าจะถึงก็เหนื่อยตายพอดีอย่างนี้มันต้องีบสักสองสามงีบนะ และไม่นานฉันค่อยๆหลับตาลง ในขณะรถม้ายังคงเคลื่อนที่ไปหยุดยังคงวิ่งต่อไปหวังว่าตื่นมามันคงจะถึงสินะ . . .
ความคิดเห็น