(Fic Harry Potter & Fantastic Beats)all x oc ...ภาค1 ความทรงจำอันบิดเบือน

ตอนที่ 3 : ชิ้นส่วนที่2:กลับบ้าน

CR.SQW

                 "หื้ม จะกลับบ้านหรอคะ"วิกเตอร์ขมวดคิ้วมองไอริสที่ตอนนี้อยู่ในชุดนักเรียนชายของเดิร์มสแตรงก์ ผมที่ยาวถึงสะโพกถูกมัดรวบต่ำแบบสบายสไตล์ของเจ้าตัวผมด้านหน้าถูกติดกิ้บสีแดงไม่ให้ปรกหน้ามากเกินไป ดวงตาสีแดงเลือบฟ้าและทองเป็นประกายสดใสใบหน้าของสาวน้อยลูกครึ่งเอเชียคนนี้จะสวยก็สวยมาก จะหล่อก็หล่อมาก เป็นการผสมผสานของความสวยคมดูเซ็กซี่แบบชาวเอเชีย  และหล่อเข้มแบบพอดีแบบยุโรป แต่ด้วยยังมีแก้มกลมสมวัยทำให้เด็กคนนี้น่ารักน่าฟัดเข้าไปอีก

          "ค่ะ คุณยายอยากให้กลับไปอยู่บ้านที่ไทยก่อนจะไปเรียนฮอกวอร์ต"วิกเตอร์พยักหน้าเข้าใจ

          "วันไหนล่ะ"

          "พรุ่งนี้ค่ะ"

          "ปิดเทอมพอดี เดี๋ยวกลับด้วยยังไงพี่ก็มีธุระที่ไทยอยู่แล้ว"วิกเตอร์พูด ก่อนจะส่งชีตส์ทาร์ตของโปรดของไอริสเข้าปากคนตัวเล็ก

          "เฮ้! วิลเลอร์นั้นของฉัน"วิกเตอร์หันไปแห้วใส่เพื่อน เมื่อวิลเลอร์แย่งพายฟักทองไปจากจานของวิกเตอร์

          "ไปหวานกันไกลๆเลยไป เห็นแล้วหมั่นไส้"วิลเลิร์ทำหน้าหมั่นไส้อย่างที่สุดแล้วยัดพายฟักทองเข้าปากไป

          "อะไรของแกฟ่ะ"วิกเตอร์ทำหน้าดุ แล้วตั้งท่าที่จะตีกับเพื่อนและแน่นอนคนอย่างวิลเลอร์รึจะกลัว ถลกแขนเสื้อเตรียมมีเรื่องแล้ว

           "พี่...หยุดถะ" "ไอ้คนหน้าหมั่นไส้!"พลั่ก เสียงพายฟักทองแปะหน้าวิกเตอร์ 

"ไอ้เพื่อนสารชั่ว วิลเลอร์!" ป็อก เสียงเศษกระดูกไก่กระแทกหน้าวิลเลอร์ 

        เอาเลย เอาเลย เอาเลย

            นักเรียนคนอื่นเริ่มเชียร์และมีการตั้งพนันกัน แต่บางคนก็โดนลูกหลงและเข้าร่วมวงตีด้วยเพียงไม่นาน ห้องโถงตอนเช้าก็วุ่นวายไปหมด ผู้หญิงคนเดียวในตอนนี้กระวนกระวายใจไปหมด พยายามห้ามก็ไม่มีใครฟัง

          แปะ...ทาร์ตน้ำตาลจากไหนไม่รู้แปะบนแก้มใส ราวกับทุกอย่างหยุดนิ่งทุกคนหยุดการกระทำทั้งหมดและค้างอยู่ในท่านั้น ส่วนคนตนเหตุคือนักเรียนชายปี7อยู่ในท่าปา

        ซวยแล้ว

          "จงลงโทษ"คำร่ายเวทย์ภาษาไทยหลุดออกจากปากสีชมพูเรื่อ ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการทะเลาะวิวาททั้งหมดถูกดึงห้อยหัวด้วยบางสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็น นิ้วของไอริสเริ่มชี้และสะบัดนิ้ว

       เหวอ เฮ้ย

           เสียงของบรรดานักเรียนร้องอุทานร้องอย่างตกใจเมื่อร่างกายถูกหมุนสะบัดตามที่นิ้วเรียวสะบัด

            อ้วกกกกก

           ...อ่า เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสดีนะ

          

           ฟุบๆ

           ไอริสเมื่อจัดการทำความสะอาดหน้าของตนเรียบร้อย ก็นำผ้าเช็ดหน้าของตัวเองอีกผืนเช็ดให้วิกเตอร์ซึ่งตอนนี้นั่งทำหน้าสำนึกผิดอยู่

          "ไอร์ พี่ขอโทษ" เมื่อเด็กหนุ่มรวบรวมความกล้าได้แล้วก็เอ่ยขอโทษ

          "ไม่เป็นไรค่ะ ไอร์ไม่โกรธแต่คราวหน้าหัดฟังคนอื่นพูดบ้างก็ดีนะคะโดยเฉพาะผู้หญิง ที่เป็นเพศที่ต้องการการเอาใจใส่มากที่สุด ไอร์ยังไม่อยากให้พี่ขึ้นคานนะ"

           "...พี่ฟังแค่ไอร์คนเดียวเท่านั้นแหละ..."วิกเตอร์กระซิบเบาๆ แม้ไอริสจะได้ยินแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

           "ไอร์จางงง"ไอริสหันไปมองวิลเลอร์ที่ตอนนี้ทำหน้ากรุ่มกริ่มๆอยู่

           "มีอะไรหรอคะ พี่วิล"

           "รู้มั้ย ว่าเมื่อคืนไอ้วิกเตอร์กว่ามันจะนอนที่เตียงก็ตั้งเที่ยงคืน"ไอริสหัสไปมองวิกเตอร์ด้วยสายตาเป็นห่วง แต่วิกเตอร์ตอนนี้ในใจกระวนกระวายไปหมด หรือว่าไอ้วิลเลอร์จะรู้!

           "ทำไมนอนดึกจังคะ?"

           "เอ่อ....."วิกเตอร์เลิ่กลั่ก

           "ให้ฉันบอกมั้ย พ่อหนุ่มซีกเกอร์"วิลเลอร์ออกตัว

           "เฮ้!ทุกคน ไอ้วิกเตอร์มันwow"ไม่ทันไรวิลเลอร์ก็ป้องปากตะโกนทั่วห้องโถง ผลสุดท้ายก็วุ่นวายอีกเหมือนเดิม ถึงแม้ไอริสจะไม่รู้ว่าวิลเลอร์พูดอะไรแต่ก็ยังจิบชาแล้วมองภาพตรงหน้า

           เฮ้อ...ยังไงมันก็คือเช้าที่สดใสดีเหมือนกัน

วันต่อมา เวลาบ่าย ณ ประเทศไทย เชียงใหม่

            ตอนนี้บ้านหลังหนึ่งขนาดกลางที่อยู่ท่ามกลางธรรมชาติแม้ไม่ได้อยู่ในป่าแต่ก็อดไม่ที่จะรู้สึกว่ามันคือป่าที่สวรรค์สร้างไว้ และตอนนี้วิกเตอร์กับไอริสก็อยู่ที่ประตูหน้าบ้านนี้แล้ว

            "ยายจ๋า ตาจ๋า อยู่มั้ยเอ่ย น้ำกลับมาแล้วจ้าาา" ไอริสมีอีกชื่อเล่นหนึ่งว่า น้ำ เพราะไอริสก็ได้ชื่อมาจากLouisiana Iris  หลุยเซียน่าไอริส หลุยเซียน่าไอริสเป็นไอริสที่ปลูกได้ดีในภาคเหนือของไทยที่มีอากาศเย็น ชอบน้ำมากจึงสามารถปลูกในน้ำได้ บางชนิดถูกเรียกว่าไอริสน้ำ

                 " อยู่จ้าอยู่"ไม่นานก็มีหญิงวัยชราคนนึงใส่เสื้อแขนกระบอกสีฟ้าและผ้าถุงสีน้ำเงินมาเปิดประตูให้ ซึ่งไอริสก็ทักทายโดยไหว้แบบไทยทันที

             "ดีจ่ะๆ อ้าวหนูวิกมาด้วยหรอ "

             "สวัสดีครับ คุณยาย"วิกเตอร์พนมมือไหว้และพูดภาษาไทยได้อย่างชัดเจนโดยมีไอริสเป็นคนสอน

             "ดีจ่ะ มะๆเข้าบ้านกันแดดเริ่มแรงแล้ว"ตาล หรือ ยายของไอริสดึงหลานๆสองคนเข้าบ้านเมื่อแดดเริ่มแรง

             กิ้ง

             เสียงใสเกิดขึ้นมาเมื่อไอริสวางแก้วโกโก้ไว้บนที่รองแก้ว ตอนนี้ทั้งเธอและวิกเตอร์กำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ประตูเปิดเชื่อมไว้กับสวนและบ่อปลาที่จัดคลับคล้ายแบบญี่ปุ่นแต่ยังคงธรรมชาติแบบจัดๆไว้ ปลาคาร์พว่ายไปว่ายมาอย่างดีใจเมื่อไอริสโยนเศษบิสกิตลงบ่อของพวกมัน

             วิกเตอร์จ้องมองเด็กหญิงตรงหน้า ผมสีขาวปลายชมพูตอนนี้กลายเป็นสีดำเลือบทอง ทองแดงและน้ำตาล ดวงตาเป็นสีน้ำตาลเข้มราวกับดาร์กช็อกโกแลต ผิวสีขาวอมชมพูยังคงเดิม

             "มีอะไรหรอคะ พี่วิกเตอร์"ไอริสเห็นวิกเตอร์มองมาทางนี้ได้สักพักจึงถาม ในมือไอริสมีกล้องดิจิตอลตัวหนึ่งที่ลงอาคมไว้

              "ปกติตอนไอร์อยู่ไทยมักจะอยู่ในร่างนี้หรอคะ"

              "ตั้งแต่เกิดไอร์อยู่ในร่างนี้ประจำค่ะ จนกระทั่งปะป๋าปลดผนึกให้ตอนนั้นหม่ามี๊โกรธปะป๋ามากเลยแหละ เพราะท่านอยากให้ฉันได้เล่นเป็นเด็กทั่วไปแบบมักเกิ้ลเมื่อปลดผนึกแบบนั้นฉันต้องเรียนให้จบมหาวิทยาลัยตั้งแต่5ขวบแล้วส่งไปเรียนเดิร์มสแตรงก์ที่แม่เคยเรียนให้จบตอนอายุ11 ถึงไปเรียนฮอกวอร์ต"วิกเตอร์พยักหน้าเข้าใจ เพราะอย่างนี้เองเขาถึงจะไม่ได้เจอเธออีก

               "แต่พี่วิกเตอร์ไม่ต้องห่วงนะว่าจะไม่ได้เจอไอร์ ยังไงก็ได้เจอไอร์ตอนปิดเทอมอยู่แล้ว"ไอริสราวกับรู้ว่าวิกเตอร์คิดอะไรจึงพูดปลอบ

               "น้ำ ไปเก็บมะม่วงให้ยายหน่อยได้มั้ย"คุณยายตะโกนออกมาจากหลังบ้านที่แกกำลังตัดชุดไทยแต่นึกขึ้นได้ว่ามะม่วงน้ำดอกไม้สุกพอดี และมะม่วงแรดกำลังเปรี้ยวเลย

                "ได้จ่ะยายไปกันพี่วิกเตอร์"ไอริสขานรับก่อนจะดึงมือของวิกเตอร์ไปเก็บมะม่วงด้วยกัน

                 "ตายแล้ว หนุ่มน้อยมาจากไหนหรอจ๊ะไปกับพี่สาวมั้ย"ระหว่างที่วิกเตอร์กำลังสอยมะม่วงโดยมีไอริสถือตะกร้าใส่มะม่วงไว้อยู่ ทั้งคู่เลือบไปเห็นสาวประเพศสองสี่คนกำลังล้อมเด็กหนุ่มคนหนึ่งอยู่ ซึ่งเด็กหนุ่มคนนั้นคงเป็นักเดินทางที่น่าจะเป็นแขกเข้าพักที่รีสอร์ตของคุณตาที่อยู่ไม่ไกลจากบ้าน ที่ขี่จักรยานก็ถึงแล้ว

                  ไอริสเห็นการ์ดสีม่วงในมือของเด็กหนุ่มก็รู้ทันที เขาคงเป็นพ่อมดที่จะมาเข้าพักแต่โดนมักเกิ้ลกักไว้แน่ๆ 

                 "พี่วิกเตอร์ไปกับไอร์หน่อย"ไอริสจูงมือของวิกเตอร์แล้วก้าวฉับๆเดินเข้าไปหา

                 "Sorry, you are a Dikory who is a guest that says that you will stay here, right?(ขอรบกวน คุณคงเป็นคุณดิกกอรี่ที่แจ้งว่าจะพักที่นี้ใช่มั้ยคะ เชิญทางนี้)"เด็กหนุ่มหันมามองไอริสแล้วเลยไปมองวิกเตอร์ วิกเตอร์แกล้งหยิบไม้กายสิทธิ์ของตนควงขึ้นมาโชว์

                  เด็กหนุ่มก็ยอมตามไอริสไป

                  "ตาจ๋า มีแขกพิเศษเข้าพัก" ชายชราคนหนึ่งหันมามองหลานสาว ก่อนจะยิ้มให้แล้วออกมารับแขก

                  "สวัสดีครับ ผมเป็นเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้มีกฎอยู่2ข้อคือ 1.ห้ามเข้าเขตที่พักในส่วนของมักเกิ้ล 2.ห้ามใช้เวทย์มนตร์ ในที่นี้ กฎมีแค่นี้และผมจะให้หลานสาวคนนี้เป็นคนคอยดูแลสิ่งต่างๆให้มีปัญหาอะไรบอกเธอได้ น้ำพาแขกไปสิ ส่วนไอ้หนุ่มวิกเตอร์มาหาตามะ"ไอริสขานรับตาของตนแล้วช่วยแขกพิเศษถือกระเป๋า วิกเตอร์ก็โดนตาของไอริสล็อกคอลากไปจนไกล

           'โปรดระวังสังขารผมด้วยครับตา'วิกเตอร์ได้แต่คิดในใจ

                  ไอริสเดินนำแขกพิเศษไปที่ห้องพัก ในระหว่างทางทั้งสองได้พูดคุยกัน ปรากฎว่าแขกพิเศษคนนี้ก็เป็นนักเรียนของสถาบันฮอกวอร์ตกำลังจะขึ้นปี4 

                 "นี้ค่ะคีย์การ์ด มีปัญหาอะไรสั่นกระดิ่งเงินตรงนั้นเรียกได้เลยค่ะ ไอร์อยู่ห้องข้างๆเองค่ะ" ไอริสยื่นบัตรคีย์การ์ดให้เมื่อมาถึง เซดดริก ดิกกอรี่ พยักหน้าเข้าใจ

                 "แล้วอาหารเช้าต้องทานที่ไหนล่ะครับ"เซดดริกถามอีกครั้ง

                 "ร้านตรงข้ามบ้านเลยค่ะ ไอริสเป็นเจ้าของร้านเองไม่ต้องห่วงว่าจะมีมักเกิ้ล พี่เซดสามารถทำอะไรก็ได้ในร้าน"ไอริสเสนออย่างภูมใจเมื่อนึกถึงร้านของตนที่เป็นทั้งเมดคาเฟ่ คาเฟ่อนิมอลและอีกหลายๆอย่างและเป็นแหล่งรวมหนังสือทั่วโลกเวทย์มนตร์ด้วย

                  เซดดริกยิ้มกรุ่มกริ่มๆในหัวมีภาพบางอย่างบางอย่างปรากฎเข้ามา

                 "งั้นพี่สามารถ..."เซดดริกเว้นช่วงไว้ ทำให้ไอริสงง

                 "คะ?"ไอริสเอียงสรีษะอย่างสงสัย สร้างดาเมจโจมตีใส่อีกฝ่ายจนเซดดริกเกือบหลุดมาดสุภาพบุรุษ

                 'ใจเย็นไว้ไอเซด อย่าเพิ่งจับกดน้องเดี๋ยวกระต่ายน้อยจะตื่นตูม'เซดดริกคิดในใจ อ่า...กางเกงตัวเล็กไปรึเปล่านะทำไมมันตึงจัง...

                  "พี่ขอ'กิน'เจ้าของร้านได้มั้ยครับ"