XERANTHEMUM

ลำดับตอนที่ #11 : TRY AGAIN

ผมประสาทเสียไปนานมากเลยว่าจะทำยังไงต่อดี

พอเรียนจบมีงานประจำทำแล้วก็รู้สึกเหมือนประสาทจะกินขึ้นมา

จริงๆผมมีแผนจะเขียนต่อมาประมาณเดือนนึงแล้วล่ะครับ

แต่แบบ...เฮ้ออออออ

หลายๆอย่างละนะ

พยายามอ่านย้อน แต่มันก็ไม่เข้าหัวเลย

ตอนแรกเลยคิดว่าจะเข้ามาลองกู้รหัสเพื่อจะลบบัญชีทิ้งดู

แต่ดันมาเจอเม้นขอให้เขียนต่อนี่สิ เหมือนโดนชีวิตวัยรุ่นตบหน้า

สุดท้ายก็เลยลองอะไรที่ดูเหมือนจะได้ผลดู คือเอาตอนเก่ามาแก้คำผิดครับ

อ่านเฉยๆมันไหลผ่านบังคับตัวเองให้จริงจังไม่ได้ แต่พอแก้คำในเนื้อเรื่องแล้วแบบ...

เออ เวิร์ค เข้าหัวว่ะ

ไม่รู้ว่าเพราะคำผิดมันเยอะสัดๆและรอบแรกผมไม่ยอมตรวจอะไรเลยด้วยหรือเปล่า

นั่งอ่านแล้วแบบ กูเคยทำอะไรแบบนี้ด้วยแฮะยังไงก็ไม่รู้

ก็เลยจะต่อน่ะครับ โชคดีที่เรื่องนี้ตอนมันไม่เยอะ เลยต่อง่าย

บวกกับความรู้สึกมันยังรื้อฟื้นได้อยู่

เพราะงั้นเลยจะมาพยายามกับเรื่องนี้ให้ได้ก่อน อีกเรื่องนึงคงต้องรอให้สัญชาตญาณฟื้นคืนมา

แต่เรื่องนี้ตัวละครไหนที่กดเข้าไปดูแล้วเขาลบตอนไปแล้วผมจะตัดออกเลยนะครับ เพราะจำไม่ได้จริงๆ

ยกเว้นตัวที่ออกมาในเนื้อเรื่องแล้ว ถึงลบลิ้งค์ไปแล้วมันก็ยังเดาทางได้บ้าง

ตอนนี้ผมไม่ค่อยอยากย้อนอ่านคอมเม้นต์เลย รู้สึกเหมือนไม่น่าปล่อยลอยไว้ยังไงไม่รู้

จะบอกว่ารู้สึกผิดขึ้นมาก็คงได้ แต่ขอลองอีกสักรอบแล้วกันนะครับ

เผื่อจะกู้ตัวเองออกมาจากวังวนมนุษย์เงินเดือนอันแสน...ได้บ้าง

ตอนนี้ผมคงต้องกู้ความมั่นใจ สัญชาตญาณ ฐานข้อมูล และความหน้าด้านของตัวเองขึ้นมาให้ได้ก่อน

หลังจากหายไปเกือบปี

T
B