คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (ปรับเปลี่ยนแก้ไขใหม่ เนื้อหาเข้มข้นกว่าเดิมค่ะ)
บทนำ
**อบุภาพสวยๆ าไร่บุรอ .เียราย
...แสแอ่อนอนเ้าส่อลอผ่านภูเา พระอาทิย์ำลัะโผล่พ้นภูเาเียวี
เสียลมโบรไปมาทำให้ยอห้าพลิ้วไหวไปามสายลม อไม้หลาสายพันธุ์ู่อามส่ลิ่นเย้ายวนฝูภมรให้มาอมม พืผันา ๆ พันธุ์อออเียวี เมื่อ้อมอาที่สูะเห็นแปลผัผลไม้ไ้อย่าัเน...
ุพิศาล และุวิไลรัมภา อัศวรุ่เรือิ มหาเศรษีเ้าอ “ไร่เพียะวัน”
ที่มีเนื้อที่ถึ 8,000
ไร่ รอบลุมทั้หมสี่ำบลในเพื้นที่อัหวัเียใหม่
ภายในไร่มีารบริาร้อนรับนัท่อเที่ยวนั่รถรามธรรมาิในไร่
ึมับบรรยาาศที่สื่นในยามเ้าอฤูหนาว และื่นมสวน่า ๆที่ทาไร่ไ้ปลู
แบ่เป็น สวนาเียว สรอเบอรี่ สวนส้ม มะเือเทศ และไร่อุ่นามาล
นอานี้ยัมีแปลเษรผสมผสานยึามหลัทฤษีเศรษิพอเพียามพระราำรัสอพระบาทสมเ็พระเ้าอยู่หัว
ึ่ะปลูะหล่ำปลี และผัาปลอสารพิษ
ไร่เพียะวันยัเลี้ยม้าไว้สำหรับให้บริารนัท่อเที่ยวเพื่อมธรรมาิ และยัมีฟาร์มโนม แหล่ผลินมวัวที่ึ้นื่อและเป็นที่รู้ัันในเัหวัเียใหม่ ถ้าเินัท่อเที่ยว้อารื่ม่ำับบรรยาาศวามเป็นธรรมาิทาไร่็ะมี “รีสอร์ทเพียะวัน” ไว้บริารนัท่อเที่ยว ึ่ภายในห้อพัะัห้อสไล์ล้านนา ยืแบบารีประเพีอภาเหนือ ที่นอระเบียห้อนอนยัสามารถมวิวทิวทัศน์อไร่ ื่นมธรรมาิยามเ้าใน่วฤูหนาว ไร่เพียะวัน ะ้อนรับนัท่อเที่ยวทั้ไทยและ่าประเทศเป็นำนวนมา
ทั้สอมีลูายหัวแ้วหัวแหวน็ือ
ามาล อัศวรุ่เรือิ หรือ ทาม หนุ่มรูปามที่มีีรีปริาโท
ะวิศวรรมศาสร์ ามหาวิทยาลัยื่อั่าประเทศ ารที่ธุริเริเิบโอย่ารวเร็วทำใหุ้พิศาล
หรือที่ใรๆในไร่เรียว่า “พ่อเลี้ย”้อทุ่มเทให้ับานนไม่มีเวลาให้รอบรัวทำให้วิไลรัมภา้อรับภาระูแลลูเพียลำพั
หลัานั้นไ้ไม่นานุวิไลรัมภา็ป่วยออ
ๆแอ ๆและาไปในที่สุ ในเวลานั้นามาลอายุไ้เพีย 9 วบ ามาลเสียใมาเมื่อาแม่ไปามาล็้ออยู่ในวามูแลออรนิสาึ่เป็นเ็สาวที่พ่อแม่อวิไลรัมภาเ็บมาเลี้ย
อรนิสาูแลามาลอย่าีมาโยลออยสั่สอนให้ารอบรม
และให้วามรัเหมือนับเป็นแม่นหนึ่ ึ่ามาล็เารพและเื่อฟัอรนิสามาโยลอ
หลัาวิไลรัมภาาไปพ่อเลี้ยพิศาลเสียใมาไ้แ่โทษว่าเป็นวามผิอัวเอที่ทำานนลืมูแลเมียและลู
เอาแ่ื่มเหล้าเมายานเือบไม่เป็นผู้เป็นน นพลาท่าเสียที ภีรนาถ
สาวสวยเ็ี่ ร้อนแร ที่้อะับผู้ายรวย
ๆเพื่อยับานะวามเป็นอยู่อนเอ้วยวามทะเยอทะยาน และเมื่อเห็นว่าัวเอเป็น่อในทุ ๆ ้านแล้ว
หล่อนึใ้มารยาหลอล่อให้พ่อเลี้ยพิศาลพาเ้าไปอยู่ในไร่เพียะวัน สร้าวามรหาแ่นานในไร่
รวมไปถึ อรนิสาและามาลผู้เป็นลูาย พ่อเลี้ยพิศาลหลใหลในมารยาสาวรุ่นลูอย่าโหัวไม่ึ้น
ยอมทำามทุอย่าแม้ระทั่ห้ามใรหา้อรหามาว่าแม่เลี้ยนใหม่อไร่เพียะวันเป็นอันา!! และในที่สุภีรนาถ็ไ้เ้ามาอยู่ในไร่ในานะแม่เลี้ยนใหม่อไร่ามา
หล่อนไ้พา ะนึนิ วัรุล หรือ นิ หลานสาวผู้เป็นลูพิมลภาพี่สาว่ามาราอเธอ
พิมลภาับภีรนาถเป็นพี่น้อนละแม่ โยภีรนาถอยอิาพี่สาวลอไม่ว่าะทำอะไรพิมลภาะเป็นที่สนอสนใอทุน
ทั้ารเรียน ารเรือน แม้ระทั่วามรั เมื่อพิมลภาับัวีย์สามีอเธอประสบอุบัิเหุรถว่ำเสียีวิเธอึ้อรับภาระูและนึนิ้วยวามอร้ออพ่ออหล่อน้วยวามำใ
ะนึนิเ็น้อยอายุราว 4 วบ ถูใ้านราวับว่าเป็นนใ้ในบ้านเพื่อแลับเิน่าเล่าเรียนและารินอยู่ประำวัน
้วยวามที่เธอเป็นเ็ีน่ารั ึไ้รับวาม่วยเหลือบ่อยรั้าเพื่อนบ้าน
และไ้ทุน่าเล่าเรียนลอมา
เมื่อสอน้าหลานเ้าไปอยู่ในไร่ แม่เลี้ยภีรนาถใ้อำนาสั่ารนในบ้านราวับว่าเป็นเ้าอบ้าน
หล่อนไม่อบอรนิสา เพราะหล่อนรู้อยู่แ่ใว่าอรนิสาิอย่าไรับพิศาล
อยลั่นแล้ ใส่ร้ายป้ายสี และอยันท่าไม่ให้เ้าใล้พิศาล สร้าวามไม่พอใับามาลอย่ามา
เาทั้โรธ ทั้เลีย เพราะนอาอรนิสาแล้ว เาไม่้อารให้ใรมาแทนที่แม่อเา นทำให้เาพาลไม่่อยอบพอะนึนิเพราะิว่าเธอและน้าสาวอยาไ้สมบัิาไร่เพียะวัน
ึอยันท่าและอยลั่นแล้สารพั ้านอรนิสาเฝ้าเห็นวามประพฤิอะนึนิึ่ผิแผแ่าไปาน้าอเธอ
ั้แ่เธอเ้ามาอยู่ในไร่ ็ถูน้าัวเอ่าว่า และใ้านราวับว่าไม่ใ่หลาน
ึอะนึนิาภีรนาถมา่วยานในรัว และอยูแลเธอ ส่วนะนึนิเ็น้อยี้แย
เมื่อทราบีว่าามาลไม่อบพอ เธอ็พยายามอยู่ห่า ๆเา
เธอเ้าใในวามรู้สึอเาี ไม่เยโรธหรือ่อว่าามาลเลยสัรั้
ะนึนิอบมาแอบูามาลวาภาพ ึไ้เห็นว่าลึ ๆามาลไม่ไ้เป็นนเร่รึม แ่ลับมีิใอ่อนโยน
รัธรรมาิ มีศิลปะและมีนรีในหัวใ ึทำให้เธอแอบปลื้มามาล อยแอบทำนมหวาน
อาหารอร่อย ๆฝาอรนิสามาให้ามาลโยไม่ให้อรนิสาบอว่าเป็นฝีมืออเธอ
“มาทำไม?
ใรใ้ให้เธอเสนอหน้ามาที่ส่วนัวอัน ออไปเลยนะ ไม่ไ้ยินหรือไ
ันบอให้ออไป!!” ามาละหวาเ็สาวที่อยู่รหน้า
“หยุร้อเี๋ยวนี้นะ
ันบอให้หยุร้อ ไ้ยินไหม” ามาลเย่าัวเธอ
“พี่ทามปล่อยนินะ
นิเ็บ หื้อ ๆ” เ็น้อยร้อไห้สะอึสะอื้น้วยวามหวาลัว
“อะไรันไอ้ทาม
แปล่อยน้อเี๋ยวนี้นะ” พ่อเลี้ยพิศาลผู้เป็นพ่อเห็นเหุาร์ึรีบมาห้าม
“ไม่รับ
แล้วเ็นนี้ไม่ใ่น้อผม อย่ามานับาิเพราะผมไม่เยเป็นาิับผู้หิหน้า้านนนี้!!” ามาลเบ้ปาประประัน
“อะไรัน่ะุทาม
น้าไปทำอะไรใรุทาม่ะ ถึไ้เลียัน้าับหนูนินานี้ ูสิะุลูายุว่าให้นาถับหลาน”
ภีรนาถแสร้สีหน้าเศร้าเพื่อเรียร้อวามสนใ
“มารยา!! สาไถ มุอ่อยผู้ายแบบนี้ ผมไม่หลลหรอรับ”
ามาละอใส่หน้า้วยอารม์โรธ
“เพียะ!!! ำไว้นะไอ้ทาม อย่าน้อยเา็ือเมียัน แ้อเารพนาถเหมือนที่เารพัน”
พ่อเลี้ยพิศาลี้หน้าลูาย
“ุทาม
เี๋ยว่อน่ะ รอน้า้วย” อรนิสาพูไล่หลั
“เธอ็เหมือนันสา
ให้ท้ายมันนมันะมาบหัวันเล่นอยู่แล้ว หัไปอบรมสั่สอนมันบ้าสิ!!” พ่อเลี้ยพิศาลหันไปะหวาอรนิสา
“่ะ
ิันอัวไปูุทาม่อนนะ่ะ” อรนิสาพูับท
ามาลเสียใับเหุาร์รั้นี้มา
เาทั้โรธทั้เลียเพิ่มึ้นเป็นทวีู พอเาเรียนบมัธยมปลายาโรเรียนื่อัในัหวัเียใหม่ พ่ออเาไ้ส่ไปเรียนมหาวิทยาลัย่าประเทศ้วยวามยุยอภีรนาถ
เพราะหล่อนอยาำัไปให้พ้น ๆาสายา เพราะืนามาลยัอยู่ที่ไร่ หล่อนะวาแผนารทำอะไรไม่สะวอย่าแน่นอน...
หลายเือน่อมาพิศาล็เริ่มมีอาารอ่อนแร เินเหินไปไหนไม่่อยสะวอย่าไม่ทราบสาเหุ ึทำให้ภีรนาถเ้ามามีบทบาทในารบริหารไร่แ่เพียผู้เียว หล่อนนำ เมธี ู้รัเ้ามาเป็นผู้ัารไร่ โยย้ายวิรัผู้ัารไร่นสนิทอพิศาลมาเป็นหัวหน้านาน และปรับเปลี่ยนำแหน่นานในไร่ามวามพิศวาสอหล่อน ทิ้ให้พิศาลนอนป่วยอยู่ในห้อโยมีอรนิสาับะนึนิอยูแล ร้อนไปถึหูอามาลึ่ทราบ่าวาป้าทอหัวหน้าแม่บ้าน ึ่ทนับพฤิรรมอนายผู้หิอไร่ไม่ไ้ ป้าทอไ้เล่าเรื่อราวทั้หมให้เาฟั ทำให้ามาลเ็บวามแ้นฝัอยู่ในหัวใ เาึรีบเร่เรียนให้บแล้วรีบลับมาทวทุอย่าืน ทุอย่าที่เป็นอเา..านัแม่มใร้ายนนั้น!!
**** อบุทุาริามเน้อ
ให้ำลัใ พระเอาเหวี่ย & นาเอแสนี นนี้้วยนะ๊า อน่อไปอัพยาวๆ๊า
ฝาิามผลานเรื่อแรอ "ธิาทิย์" ้วยนะ่ะ อมเม้น์ทุอมเม้น มีวามหมายับ Writer นะ่ะ ะพันาปรับปรุ ภาษา ให้ียิ่ ๆึ้นไป่ะ..ธิาทิย์
ความคิดเห็น