คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 3 Just friend forever
Part 3 Just friend forever
Cherbelle’s House
RRRR
ฉันค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้น มาอ่านข้อความที่ส่งมากตั้งแต่เช้า รบกวนการนอนวันหยุดของฉัน คอยดูนะ ถ้ารู้ว่าเป็นใครจะงอนให้ง้อเลย
‘Morning Darling 
’
Harry
โอ้! แฮร์รี่ เท่าที่จำได้ฉันพึ่งห่างจากเขาแค่ 3 ชั่วโมงเอง จริงๆแล้ว เมื่อคืนเขาอยู่กับฉันทั้งคืนเลย ตอนแรกก็แค่จะมาส่งแล้วก็นั่งคุยกันนิดนึง แต่ยังไงไม่รู้ เราคุยกันมากไปหน่อย (มั้ง) เลยได้อยู่ด้วยกันถึงใกล้เช้า
แต่การได้คุยกับเขาก็เป็นเรื่องที่ดีนะ เพราะมันทำให้ฉันได้รู้จักเขามากขึ้น
Rrrrrrrrr
ในขณะที่ฉันกำลังจะพิมพ์ข้อความและส่งไปให้แฮร์รี่นั่นเอง ฟินก็โทรเข้ามาก่อน
“อยู่ไหน เมื่อวานทำไมทิ้งฉัน แล้วนายวิ่งหนีฉันทำไม” ฉันถามทันทีโดยไม่รอให้อีก ฝ่ายพูดก่อน
//ขอโทษนะ เมื่อวานฉันปวดหัวน่ะ เลยกลับบ้านมาก่อน แต่เห็นเธอกับแฮร์รี่ก็เข้ากันดี ฉันเลยหมดห่วง// เขาว่าด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสู้ดีนัก
“อยู่ไหน”
//อยู่บ้านนะ กำลังจะกลับลีดส์// ถ้าเขากลับลีดส์ แล้วฉันจะได้เจอเขาอีกเมื่อไหร่ละเนี่ย
“เมื่อไหร่” ฉัน
//ก็ช่วงบ่ายๆน่ะ//
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันไปหานะ”
//ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวแฮซเขาจะเข้าใจผิด ฉันไม่อยากเป็นเรื่องน่ะ//
“ได้ไง ฉันเป็นเพื่อนนายนะ มีอะไรก็บอกกันหน่อยสิ ฉันเป็นห่วงนายมากนะ ฟิน”
//ไม่เป็นไรหรอกนะ ดูแลแฮซเขาให้ดีๆก็พอแล้ว ฉันไปเก็บของก่อนนะ// ว่าจบเขาก็วางสายไปทันที
1 อาทิตย์ต่อมา
Dusit Thai
ตอนนี้เรา (ฉันกับแจ๊ค)มาอยู่กันที่ดุสิตไทยร้านอาหารไทยในกรุงลอนดอน คือที่จริงฉันอยากเจอฟินมากกว่า แต่เขาไม่ยอมมาเจอฉันเลยเห็นบ่นแต่ว่ายุ่งอยู่ ส่วนแฮร์รี่คนดังก็งี้ ทำงานทั้งวันจะมีเวลาว่างมาเจอก็อีกสองวันโน้นแน่ะ
“คบกันแล้ว งั้นหรอ จริงจังรึเปล่า” แจ๊คถามฉันไม่หยุดเลยตั้งแต่เราเริ่มคุยกันเรื่องนี้
“ฉันได้ยินมาว่าบอกนายไปแล้ว เมื่อ 3 นาทีก่อน” ฉันว่า
“ก็เธอเอาแต่ตอบว่า ไม่รู้ แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงละ” แจ๊คว่าพรางมองหน้าฉันแบบจริงจัง
“โธ่ แจ๊คนายก็รู้จักนิสัยฉันนิ ว่าถ้าไม่มั่นใจแล้ว ฉันจะไม่ทำน่ะ”
“แต่ไม่เป็นเขาได้ไหม เธอก็รู้ว่าแฮซเขาดังมากๆ แล้วถ้ามีข่าวว่าเธอคบกับเขาด้วยแล้ว มันต้องดังมากๆแน่ๆแล้วก็จะมีแต่คนเกลียดเธอ คนขู่จะฆ่าเธอ อ่ะ เธอแน่ใจแล้วนะ”
“แจ๊ค เพื่อนชายของฉัน นายดูรักฉันมากเลยนะ”
“เธออย่าพูดอย่างนั้นสิ เฌอเบลล์ โอ๊ย เธอกำลังทำให้ฉันเป็นบ้านะรู้อะไรรึเปล่า” ในขณะที่แจ๊คกำลังครวญคราญ อยู่ๆเขาก็ชะงักและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“แปบนึงนะ” และเขาก็ลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์
และไม่นานแจ๊คก็เดินเข้ามาพร้อมกับทำหน้าจริงจัง
“ เฌอเบลล์ คุณรีเบการ์ ให้ชวนเธอไปกินข้าวเย็นที่บ้านเขา ไม่ทราบว่าจะกรุณาไปรึเปล่าครับ” แจ๊คเดินเข้ามาหาฉันด้วยหน้าตาจริงจังก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา(ซะที)
“ แม่นายหรอ ไปสิไป ฉันชอบเธอนะ เธอน่ารักดี” พูดจบฉันก็ลุกขึ้นพรางเดินออกจากร้านไปเลย และปล่อยให้แจ๊คเคลียร์ ห้าๆ นี่แหละงานถนัดฉันเลย
Harries House
และตอนนี้ ฉันก็อยู่ที่หน้าบ้านของตระกูลฮาร์รี่ส์ รู้สึก...
“ เข้าไปได้แล้ว” แจ๊คว่าพราง ผลักฉันเบาๆ
“ เดี๋ยวทำใจอยู่” ฉันว่าพราง ถอนหายใจ เฮือกใหญ่
“อ้าว! หนูเฌอเบลล์มาแล้วหรอลูก คิดถึงหนูจัง” และคุณรีเบการ์ก็เดินเข้ามากอดและหอมแก้มฉัน
“ อ๋อ ฉันก็คิดถึงคุณค่ะ มากๆ เลยด้วย” ฉันว่าพรางยิ้มให้เธอไป
“อ้อ วันนี้อยู่ทานข้าวเย็นกับฉันนะ”
“โอเคค่ะ ” ฉันว่าและยิ้มให้เธอ ก็บอกแล้วไงว่า เธอน่ารัก
“ เอ่อ ฉันต้องไปรับเอมี่แล้วละ แล้วก็ว่าจะไปซื้อของด้วย เดี๋ยวเจอกันนะจ๊ะ” และเธอก็ออกไป รับน้องสาวของแจ๊คฟิน น้องเอมี ฉันเคยเจอเธอเมื่อไม่กี่เดือนก่อน
“ อ้าว แม่ฉันไปไหนซะแล้วล่ะ” แจ๊คเดินเข้ามานั่งข้างฉันพร้อมกับถือ แก้วน้ำมาด้วย
“ไปรับเอมี่ แล้วก็ไปซื้อของด้วย” ฉันว่าและรับน้ำมา
“อ๋อ ระวังให้ดีนะ กินข้าวฝีมือแม่ฉันนะ” แจ๊คว่า
“ทำไมอ่ะ” ฉันเลิกคิ้ว
“ก็เดี๋ยวจะติดใจไง ห้า ๆ” แจ๊คว่าและขำเล็น้อย
“งั้นก็ดีนะสิ ฉันชอบแม่นายจะตาย เอ่อ ว่าแต่ฟินอยู่ไหม” ฉัน
“ อยู่บนห้องน่ะ จะให้ฉันไปตามไหม” แจ๊คพูด และทำท่าจะไปตามฟินจริงๆ
“ไม่ๆ ฉันแค่ถาม” และฉันก็นั่งดูทีวีต่อ
“แจ๊คแม่ไปรับเอมี่รึยัง” และคนที่ฉันอยากเจอมาราว1อาทิตย์ ก็โผล่หัวออกมาซะที
“ไปแล้ว เออ เฌอเบลล์อยากคุยกับนายน่ะ” อ้าว ! ไหงว่างั้นละ ฉันยังไม่บอกเลย ว่าอยากคุยกับเขา จริงๆเลย
“หรอ มีอะไร รึเปล่า” ฟินถาม ทั้งๆที่ตัวเอง ว่าต้องถูกถามเรื่องอะไร
“อ๋อ อยากคุยกันสองคน โอเค” และแจ๊คก็ยิ้มให้ก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไป
“ว่าไง” ฟินที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม พูด
“นายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่” ฉันถาม จริงจัง
“ฉันไม่รู้ ไม่เข้าใจว่าเธอพูดถึงอะไร แต่ เอาอย่างนี้นะ เราจะคุยเรื่องนี้กันวันหลัง หวังว่าเธอจะโอเค” ฟินพูดและหันหลังให้ฉัน
“ไม่ ไม่ ฉัน. ไม่ ฟิน นาย นายไม่เข้าใจ ฉันไม่รู้ว่าเอ่อ…” ฉันพูดยังไม่จบฟินก็เดินขึ้นห้องเป็นที่เรียบร้อย
และหลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็นั่งเล่นกับเอมี่สักพักก่อนจะกลับบ้าน เชื่อเขาเลย ฟินเขาไม่อยากเจอฉันถึงขั้นไม่ลงมากินข้าวเลย ตั้งแต่เป็นเพื่อนเขามา 6 ปี ฉันยังไม่เคยเห็นด้านนี้ของเขาเลย
Rrrrrrrrrrrrrr
แฮร์รี่
(เฌอเบลล์คุณว่างรึเปล่า)
“ว่างคะ แต่ตอนนี้ฉันอยู่บ้านแจ๊คน่ะ คุณรีเบการ์ชวนมาทานข้าวนะค่ะ”
(อ๋อ งั้นเดี๋ยวผมไปรับนะ)
“แล้วงานคุณเสร็จแล้วหรอคะ”
(ครับพอดี ผมว่าง 2ชั่วโมงนะ ก็เลยอยากเจอคุณ งั้นเดี๋ยวผมไปรับนะ) พูดจบแฮร์รี่ก็วางสายไป
“จะไปแล้วหรอ” แจ๊คที่นั่งดูทีวีกับน้องสาวอยู่หันมาถามฉัน
“อ๋อ แฮร์รี่เขามารับแล้วนะ เจอกันนะ พี่ไปแล้วนะ ฝากบอกลาแม่ด้วย” และฉันก็เดินออกไปรอหน้าบ้านโดยที่แจ๊คออกมารอแฮร์รี่เป็นเพื่อน
และไม่นานักแฮร์รี่ก็มาถึง
“ขอบคุณนะครับ ที่มารอเป็นเพื่อนเฌอเบลล์” แฮร์รี่พูดกับแจ๊ค ทั้งๆที่หน้าตาและน้ำเสียงมันตรงกันข้ามกับที่บอกขอบคุณเลย
“ไม่เป็นไรครับ เพื่อนกันนิ” แจ๊คพูดพรางยิ้มให้แฮร์รี่
“งั้นฝันดีนะ” ฉันกล่าวลาแจ๊ค ก่อนที่แฮร์รี่จะขับรถออกไป
Hi ! มาแล้วววว ตอนที่ 3 มันสั้นเนอะ! (จริงๆมันก็สั้นทุกตอน!)
5555555 ถ้าชอบไม่ชอบยังไงก็ฝาก เม้นท์หน่อยแล้วกันนะคะ
ไรเตอร์จะได้เอาไปปรับปรุง
และสุดท้ายนี้ก็ขอบคุณที่(ทน)อ่านนะคะ ^^
ความคิดเห็น