คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 1 [80%]
“จะไปไหม” หม่อมหลวงพระพายถามสั้นๆ แล้วชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ หญิงสาวจนจมูกของเขาแทบจะชิดกับแก้มของเธอ เขาเห็นริมฝีปากของอีกฝ่ายสั่นระริก ลมหายใจหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ จู่ๆ กล่องเครื่องมือก็ถูกผลักใส่เขาแล้วเธอก็วิ่งไปขึ้นรถยนต์อย่างรวดเร็ว
สุดที่รักลองสตาร์ทเครื่องตามคำสั่งของผู้ชายคนนั้น ตอนอยู่ในรถใจก็พะว้าพะวง กลัวคนข้างหน้านั้นจะทำมิดีมิร้ายกับอะไหล่รถของเธอ แต่พอทุกอย่างโอเคหญิงสาวก็ดีใจเสียยกใหญ่
“อ๊าย...ติดแล้วๆ แสดงว่านายนั่นช่วยซ่อมให้จริงๆ สินะ” สุดที่รักรู้สึกผิดนิดหน่อยที่เอาแต่กล่าวหาเขา แต่ก็เป็นเวลาไม่นานเท่านั้น เธอก็กลับมาคิดในแง่ร้ายอีกรอบ “ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ มันก็เป็นหน้าที่ของช่างซ่อมอยู่แล้วนี่ ถึงยังไงเราก็ไม่มีทางปล่อยให้รถซ่อมอยู่ที่อู่นี้เด็ดขาด” หญิงสาวหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากรถแล้ววางตัวเสียใหม่
“ขอบใจที่ช่วยซ่อมให้นะ แต่ถึงยังไงมันก็เป็นงานที่นายต้องทำอยู่แล้วนี่ เท่าไหร่ล่ะ”
“คุณไม่มีปัญญาหรอก กลับไปเถอะ” หม่อมหลวงพระพายพูดอย่างเย็นชาแล้วปิดฝากระโปรงรถลง ก่อนจะทำท่าเดินหนีราวกับไม่อยากจะเสียเวลาแม้แต่นิดเดียว
“นี่นายจะมากเกินไปแล้วนะ ถ้าฉันมีปัญญาซื้อรถราคาแพงขนาดนี้ขับได้ กะอีแค่เงินค่าซ่อมไม่กี่บาทคนอย่างฉันเหรอจะไม่มีปัญญา”
หม่อมหลวงพระพายที่หันหลังอยู่ยักไหล่ ไม่แปลกใจที่อีกฝ่ายจะไม่เข้าใจความหมายของคำพูดเขา สิ่งที่ต้องการมากที่สุดในตอนนี้ก็คือขอให้เธอช่วยหุบปากแล้วจากไป ชายหนุ่มกำลังคิดว่าวันนี้คือวันซวยจึงก้าวยาวๆ หนีเสียงโวยวาย แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าหญิงสาวที่น่ารำคาญคนนั้นจะวิ่งมายืนดักหน้าเอาไว้
“นี่นาย...”
“ถอยไป...”
“ไม่ จนกว่านายจะบอกก่อนว่าค่าซ่อมรถเท่าไหร่ เท่าไหร่ก็มีจ่าย บอกมาสิ”
“ไม่ต้องจ่าย แค่ขับรถออกจากร้านไป หรือถ้าอยากจะจ่ายจริงๆ ผมขอเป็นอย่างอื่นแล้วกัน อย่างเช่น...” หม่อมหลวงพระพายมองคนตรงหน้า เขายอมรับผู้หญิงคนนี้มีทุกอย่างที่ตรงตามสเปคของเขา ใบหน้าสวยหวาน คิ้ว ปากจมูก ดูเหมาะสมกันเหมือนพระเจ้าบรรจงสรรสร้าง แต่ในตอนนั้นยังไม่สามารถแน่ใจได้หรอกว่า หญิงสาวไม่ได้บินไปเกาหลีแล้วเปลี่ยนทุกอย่างในร่างกายให้กลายมาเป็นนางฟ้าเดินดิน
‘ดูๆ นั่น ทรวงอกของเธอมันจะดูกลมกลึง มีขนาดพอดีแบบไม่เล็กและไม่ใหญ่มากจนไปแบบนั้น มันจะเป็นไปได้หรือไง เอวก็คอด สะโพกก็ผาย นี่ผ่านมีดหมอมากี่ครั้งถึงจะสมบูรณ์ขนาดนี้ได้ น่าจับผลักติดกำแพงนัก เฮ้ย...เราคิดอะไรวะเนี่ย”
“ทำไมยังไม่ไป หรือเต็มใจจะจ่ายด้วย...”
“อะไร นี่นายต้องการคำขอบคุณเหรอ ฉันไม่ใช่คนไร้มารยาทหรอกนะ แต่เพราะที่นี่เป็นอู่ซ่อมรถ ฉันถือเป็นลูกค้าคนหนึ่งที่มาใช้บริการ นายซ่อม ฉันจ่าย ก็ยุติธรรมดีแล้วทำไมฉันจะต้องขอบคุณ คนที่ไร้มารยาทใส่ลูกค้าแบบนายด้วย แค่ฉันไม่เรียกเจ้าของร้านมาไล่นายออกก็บุญเท่าไหร่แล้ว คนอย่างฉันเท่าไหร่ก็มีปัญญาจ่าย”
‘หึ...ผู้หญิง พอคำพูดออกจากปากเท่านั้นแหละ หมดสวย’
“โอเค อยากจ่ายนักก็จ่ายมาจะได้ไปๆ ซะ สามพันบาทถ้วนไม่รวมภาษีมูลค่าเพิ่ม” หม่อมหลวงพระพายอยากยุติเรื่องวันนี้เหลือเกิน จึงบอกค่าซ่อมแสนโหดให้ผู้หญิงที่อวดตัวว่ารวยได้สะอึก เอาจริงๆ ว่าเขาก็ไม่ได้ทำอะไรนักหนา แค่ขยับอะไหล่ที่หลวมให้ตรงที่ตรงทาง เขาถึงไม่อยากจะคิดเป็นเงิน แต่ได้มาก็ดีเหมือนกันเขาจะเอาไปทำบุญให้แทน เพื่อเกิดมาชาติหน้าจะได้พูดน้อยๆ ลงบ้าง
สุดที่รักสะอึกกับยอดเงินที่ดูจะเยอะเกินที่คาดเอาไว้กับการซ่อมแบบจับนั่นแตะโน่นแค่นิดหน่อย แบบนี้มันเรียกว่า ‘รีดไถ’ และ ‘โกง’
“นี่นาย มันจะไม่มากเกินไปเหรอ ถึงฉันจะบอกว่าเท่าไหร่ฉันก็มีจ่าย แต่ไม่ใช่ว่าจะมาเอาเปรียบกันแบบนี้นะ ฉันไม่จ่ายหรอก นี่มันฉ้อโกงกันชัดๆ”
“จะเอายังไงกันแน่ บอกว่าไม่ต้องจ่าย ก็อยากจะจ่าย พอบอกให้จ่ายกลับบอกว่าไม่อยากจะจ่าย เรื่องมากจริงๆ เลยคุณ” หม่อมหลวงพระพายเริ่มระงับอารมณ์ไม่อยู่ ภูมิต้านทานผู้หญิงที่พูดไม่ค่อยรู้เรื่องค่อนข้างต่ำ ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนมียุงมาบินข้างๆ ใบหู คือได้ยินแต่ฟังไม่รู้เรื่องว่าต้องการอะไร
“นายก็ควรบอกราคามาตรฐานในการซ่อมของร้านมาสิ ไม่ใช่อัพราคาซ่อมเสียสูงขนาดนี้”
“คุณรู้ไหม ว่าราคามาตรฐานมันไม่มี การซ่อมเครื่องยนต์เป็นงานฝีมือ เหมือนการแกะสลักลวดลายที่วิจิตรบรรจงบนเครื่องลายคราม คุณคิดว่ามันตีราคาได้ตายตัวอย่างนั้นเหรอ อีกอย่างถ้าถามมาตรฐานในการซ่อมของร้าน ผมก็คิดว่าราคานี้ก็เหมาะสมดีแล้ว”
“เหมาะสมตรงไหนไม่ทราบ นี่นายจะบอกว่าเป็นเพราะนายซ่อมราคาถึงได้อัพสูงขึ้นเหรอ ทำไมนายเป็นใคร แชมป์ซ่อมเครื่องยนต์มือวางอันดับหนึ่งของโลกหรือไง ทำไมแค่จับนิดแตะหน่อยตรงนั้นตรงนี้ก็ต้องจ่ายนายเป็นพันด้วย” สุดที่รักไม่ยอมลดราวาศอกให้ เธอจะไม่ยอมโดนเอาเปรียบเด็ดขาด สายตาท่าทางแข็งกร้าวไม่ยอมอ่อนข้อให้อีกฝ่าย
“ถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ คุณจะจ่ายเงินแล้วรีบๆ ออกไปจากร้านหรือเปล่า”
“นี่นายๆ จะบอกว่าตัวเองเป็นช่างอันดับหนึ่งของโลกอย่างนั้นเหรอ นี่ไม่อายบ้างหรือไง”
“นี่นายๆ ถ้าขืนคุณยังเรียกผมแบบนั้นอีกล่ะก็... ริมฝีปากของผมจะลงไปทาบบนริมฝีปากของคุณแน่” หม่อมหลวงพระพายเริ่มหงุดหงิด กับคำที่เธอใช้เรียกเขา ถึงจะไม่รู้จักกันแต่ผู้หญิงที่มีมารยาท การศึกษาดีก็ไม่น่าจะใช้คำเรียกคนอื่นแบบนั้น
สุดที่รักอ้าปากค้าง เหมือนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ว่าได้ยินคำพูดเช่นนั้น มันหมายความว่าเขาจะ ‘จูบ’ เธอเหรอ
“นี่...”
“หรือจะลอง...” หม่อมหลวงพระพายขู่ทับทันควัน ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดออกมาได้ครบ
“ฮึ่ย...” สุดที่รักเจ็บใจ มือสองข้างกำแน่น ริมฝีปากเม้มตรงสายตาจ้องกลับผู้ชายตรงหน้า เธอเพิ่งสังเกตว่าตลอดเวลาที่คุยกัน หญิงสาวไม่รู้เลยว่าเขาไม่เหมือนพวกช่างทั่วๆ ไป ไม่ใช่แค่รูปร่างสูงโปร่งดูดีเหมือนนายแบบ แต่ยังมีใบหน้าที่หล่อเหลาไม่เบา คิ้วเข้ม จมูกสวยไร้ตำหนิ ริมฝีปากเต็มอิ่มทั้งบนและล่าง เข้ากันได้ดีกับรูปหน้า และท้ายที่สุดคือดวงตาสีน้ำตาลเข้มซึ่งพร้อมจะฆ่าทุกคนที่กล้าสบตา เขาหล่ออย่างไม่น่าเชื่อ หัวใจของเธอกำลังเต้นผิดปรกติ อุณหภูมิในร่างกายกำลังสูงขึ้น จนใบหน้าเริ่มแดงซ่าน
“ถึงผมจะหล่อแค่ไหน แต่การจ้องเอาเป็นเอาตายแบบนี้มันเสียมารยาทนะคุณ” หม่อมหลวงพระพายเห็นเธอจ้องเขานิ่งไม่ขยับตัวเป็นเวลานาน เขาก็เลยเรียกให้เธอตื่นจากภวังค์เสีย
“เอ่อ..คือ เอาเป็นว่าฉันให้นา...เอ่อ คุณได้แค่พันเดียวเท่านั้น จะเอาหรือไม่ก็ตามใจ” สุดที่รักได้สติก็รีบเปลี่ยนเรื่องแล้วก้มลงเปิดกระเป๋าสตางค์เพื่อหยิบเงินให้เขา จะได้จบๆ เรื่องไปเสียที ๆ แต่พอเปิดกระเป๋าเท่านั้นหญิงสาวก็ต้องตกใจอีกรอบ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าในกระเป๋าไม่มีเงินเหลืออีกแล้ว เพราะใช้เงินสดจ่ายค่าเสื้อผ้าลดราคาไปจนหมดเกลี้ยง
‘เอาไงดีๆ น่าจะรีบออกไปตั้งแต่แรกแล้ว ฉันนี่มันโง่จริงๆ จะมีเงินซ่อนเอาไว้ตรงไหนบ้างหรือเปล่านะ’
สุดที่รักรื้อกระเป๋าเล็กกระเป๋าน้อย ช่องต่างๆ แต่กลับมีแค่เหรียญไม่ถึงสิบบาทเท่านั้น หญิงสาวลุกลี้ลุกลนหาจนแทบจะมุดเข้ากระเป๋าสตางค์ไปถ้าหากว่าทำได้
ความคิดเห็น