ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - AF8 - | 'อมยิ้ม' [TaoKacha] Short Fiction

    ลำดับตอนที่ #9 : 'Valentine {Special II}

    • อัปเดตล่าสุด 13 ก.พ. 55


    Free theme by Tem*


    Valentine





                   เสียงรองเท้าเสียดสีกับพื้นดังเอี๊ยดอ๊าดที่ก้องไปทั่วบริเวณค่อยๆ เงียบลง ชายหนุ่มร่างสูงทั้งหลายที่วิ่งไปมาเมื่อครู่

    แยกย้ายกันไปที่ขอบสนามบาสเก็ตบอลในโรงยิม เป็นเวลาห้านาทีที่นักกีฬาบาสเก็ตบอลของโรงเรียนจะได้พัก ก่อนจะต้องไป

    วิ่งไล่แย่งลูกกลมๆ กันต่อ

     

     

                    “เคลียร์งานเสร็จแล้วเหรอ มาตั้งแต่เมื่อไหร่” นักกีฬาคนหนึ่งเดินมาที่อัฒจันทร์ด้านซ้ายของโรงยิม ซึ่งเป็นที่ประจำ

    ที่เขาจะวางของของตัวเองไว้ มือขาวเอื้อมไปรับน้ำจากคนที่ยื่นให้พร้อมกับส่งคำถามไปด้วย ก่อนจะรับผ้าขนหนูมาเช็ดหน้า

    เช็ดตา

     

     

                             “สักพักแล้ว” ตอบพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ

     

     

                    “จริงๆ แล้วคชากลับบ้านไปก่อนก็ได้นะ เต๋าซ้อมอีกตั้งนาน ช่วงนี้ซ้อมหนักหน่อย ใกล้จะแข่งแล้ว” พูดพลางส่งขวด

    น้ำกับผ้าคืนให้คนที่นั่งอยู่

     

     

                    “ไม่เป็นไร รอได้” รับของคืนมาพร้อมยิ้มให้อีกครั้ง ก็ไม่ชินกับการกลับบ้านคนเดียวแล้วนี่นา ถึงช่วงนี้จะเร่งเคลียร์

    งานเยอะแยะ ไม่ใช่แค่งานของตัวเอง แต่เป็นงานของพ่อนักกีฬานี่ด้วยแหละ อาจจะทำให้เหนื่อยไปบ้าง แต่ก็อยากมาดูเต๋า

    ซ้อมบาสก่อน

     

     

    “เบื่อรึเปล่า”

     

     

    “ก็ชาก็มาทุกวัน แล้วเต๋าก็ถามเหมือนเดิมทุกวัน” ตอบไปไม่รู้กี่รอบแล้วว่าไม่เบื่อ มานั่งรอแฟนซ้อมบาสมันน่าเบื่อ

    น้อยกว่าการนั่งทำงานสองร้อยสามสิบสามเท่า
    !

     

     

                             “หึ งั้นเต๋าไปซ้อมต่อก่อนนะ จะเอาอะไรก็เรียกก็บอกแล้วกัน”

     

     

                             “คร้าบคุณแฟน” สิ้นคำตอบ เมื่อเต๋าหันหลังวิ่งออกไป แฟนนักกีฬาก็หยิบบีบีขึ้นมาเล่นแก้เหงาทันที

     

     

    -มีอะไรกันอีกล่ะ-  พิมพ์ข้อความส่งไปเมื่อเห็นสถานะของเพื่อนสนิทอีกคน

     

     

    -ไอ้เจมส์มันงี่เง่าอีกแล้วว่ะคชา น่าเบื่อ-

     

     

    -555 ใจเย็นๆ มันทำอะไร-

     

     

    -แม่งหึงฉันกับแมวตัวผู้ ไม่ใช่หมาด้วยนะเว่ย แมวอะแมว-

     

     

    -มันดูออกด้วยหรอวะตัวไหนตัวผู้ตัวเมีย-

     

     

    -เออไม่รู้เหมือนกัน สงสัยเคยเกิดเป็นแมว-

     


                   -ฮ่าๆ ถ้าเจมส์มันเป็นแมวต้นก็ต้องเป็นปลาทูอะดิ-

     


                   -คชา
    ! โป้ง-

     


                   -โอ๋ ล้อเล่น 55555555-

     

     

    คชายังคงนั่งก้มหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับบทสนทนาของตัวเองกับเพื่อนสนิท ท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่แอบมองมา

    เหมือนทุกๆ วัน จะสาวๆ ที่มานั่งกรี๊ดนักบาสก็ดี จะพวกเพื่อนๆ นักบาสก็ดี จะแฟนคนสวยของนักบาสก็ยังมี หรือแม้กระทั่ง

    นักกีฬาเองก็ยังแอบมองคชาเลย

     

     

    ใครๆ ก็มองคชา คนส่วนใหญ่ก็รู้ว่าคชาเป็นแฟนเต๋า ใครๆ ก็พูดว่าคชาน่ารัก ใครๆ ก็บอกว่าแฟนเต๋าน่ารัก บางคน

    ก็บอกว่าอยากได้แฟนอย่างคชาบ้าง...ทั้งผู้หญิง ทั้งผู้ชาย...คชาชินแล้วแหละ

     

     

    -คชา เวลาส่วนตัว อย่าเพิ่งชวนต้นคุย-

     

    -ไอ้หมี ตามสบายเถอะ-

     

    -เยี่ยมมาก ลาไปทำภารกิจก่อนนะ :P-

     

    คชาแอบขำในลำคอกับข้อความที่ได้รับ คู่นี้ก็อย่างนี้แหละ ทะเลาะกันได้ทุกวัน แล้วเจมส์มันก็จะหาทางง้อจนได้ ไม่

    เหมือนเต๋ากับคชา เต๋ากับคชาทะเลาะกันแบบนับครั้งได้เลยนะ

                   

     

     

                    “อะไรกันจ๊ะ มาเฝ้ากันถึงขอบสนามเลย” เสียงแหลมดังมาจากไม่ไกล คชาเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียงที่ลงนั่งข้างๆ

    ตัวเองก่อนจะยิ้มขำ

     

     

     

                    “ก็มาเฝ้าแฟนอะ ผิดเหรอ” ยักคิ้วให้หนึ่งที ก่อนจะก้มลงกดบีบีพิมพ์อะไรอีกสองสามคำ

     

     

     

                    “อุ๊ยแรว้งส์! ตั้งแต่วาเลนไทน์มานี่ก็เปิดเผยเลยนะเดี๋ยวนี้”

     

     

     

                    “หึ ว่าแต่แพรเหอะ มาทำไรที่นี่ มาส่องหนุ่มหรือไง”

     

     

     

                    “บ้า เห็นแพรเป็นคนยังไงฮะคชา”

     

     

     

     

                    “ก็เป็นคนแบบนี้ไง ฮ่าๆๆ”

     

     

     

                    “เดี๋ยวแพรจะฟ้องเต๋าว่าคชาแกล้งแพร เต๋าต้องทำโทษคชาแน่นอน”

     

     

     

                    “ทะลึ่งละ สรุปมาทำอะไรฮะ”

     

     

     

                    “ก็มาเฝ้าแฟนเหมือนคชาอะแหละ”

     

     

     

                    “ฮะ? แพรมีแฟนเป็นนักกีฬาด้วยเหรอ”

     

     

     

                        “นั่นไง” ตอบพร้อมพยักเพยิดไปทางหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่กำลังเลี้ยงลูกบาสอยู่

     

     

     

                        “ไอ้เฟรม!!

     

     

     

                    “ใช่” สาวสวยตอบหน้าตาเฉยทั้งๆ ที่เพื่อนอีกคนนี่อ้าปากค้างจนหุบไม่ได้แล้ว

     

     

     

                        “ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะไปชอบกันตอนไหนเลย”

     

     

     

                        “หึหึ ของแบบนี้อย่าไปคิดมาก”

     

     

     

                    “แพร!

     

     

     

                        “ไม่ต้องห่วง ถ้าวันไหนน้องมันทำตัวไม่ดีแพรก็เลิกเองแหละ”

     

     

     

                    “เฟรมมันก็เป็นคนดี แต่มันก็เจ้าชู้”

     

     

     

                        “ไม่รู้สิ แต่บางทีแพรก็รู้สึกได้นะว่าเฟรมรักแพรจริงๆ”

     

     

     

                        “อืม...อันนี้มันก็เป็นเรื่องของเฟรมกับแพรอะนะ คชาก็เข้าไปยุ่งด้วยไม่ได้หรอก ขอให้โชคดีกับความรักครั้งนี้ก็

    แล้วกันนะ”

     

     

     

                        “จ้า คชาเองก็เหมือนกันล่ะ” สองคนยิ้มให้กัน ... คชามั่นใจ...ว่าความรักครั้งนี้ของคชา เป็นความโชคดีที่สุดใน

    ชีวิตแล้ว

     

     

     

                        “พี่แพร พี่แพรค้าบ” เฟรมวิ่งทำหน้าอ้อนเข้ามาทางที่แพรวาและคชานั่งอยู่

     

     

     

                        “ว่าไงคะ” แพรวาตอบเสียงหวาน

     

     

     

                        “เฟรมลืมโทรศัพท์ไว้ใต้โต๊ะที่ห้องอะ พี่แพรไปเอาให้หน่อยสิ”

     

     

     

                    “ได้ค่ะ โทรศัพท์อย่างเดียวนะ”

     

     

     

                        “ครับ ขอบคุณนะครับคนสวย” เฟรมยิ้มอ้อน

     

     

     

                        “ด้วยความยินดีค่ะสุดหล่อ” ตอบแฟนเสร็จแพรวาหันมายิ้มให้เพื่อนที่นั่งข้างๆ ทีหนึ่งก่อนจะลุกออกไป

     

     

     

                        คชาก้มหน้ามองบีบีในมือต่ออีกครั้งก่อนจะหัวเราะกับตัวเองเพราะเห็นสถานะที่เปลี่ยนไปของเพื่อนสนิท

    ‘TonJamesForever><’

     

     

     

                   

         “เฮ้ย!!” เสียงตะโกนดังขึ้นจากในสนาม ไม่ทราบได้ว่าเป็นเสียงใคร

     

     

     

                        ลูกบาสกลมๆ ลอยมาทิศที่คชานั่งยิ้มกับบีบีอยู่ แล้วลูกบาสลูกนั้นก็ค่อยๆ ทำโมเมนต์วิถีโค้งมากขึ้น ลอยมา ลอย

    มา หัวคชาอยู่ตรงหน้า หัวคชา หัวคชา

     

     

     

     

                        ตุ้บ!!

     

     

     

                        ลูกบาสตก...หลังคชา!! เฉียดหัวคชาไปเพียงหนึ่งเซนติเมตร!!

     

     

     

     

                        ทั้งสนามเงียบกริบ...

     

     

     

                    “แฟนพี่เต๋าไม่มีปฏิกิริยาต่อลูกบาส!!” เสียงกระซิบเบาๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น แม้จะเป็นเพียงเสียงกระซิบ

    เบาๆ แต่ก็ดังพอจะให้ได้ยินในสภาวะที่เงียบกริบขนาดนี้

     

     

     

     

                        คชาละจากบทสนทนาที่กำลังสนุก และเมื่อเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าทุกสายตาในโรงยิมแห่งนี้กำลังจับจ้องคชา

    อยู่
    !

     

     

     

     

                        คชาเองก็ทำตัวไม่ถูก มองไปทางโน้นที ทางนี้ที ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!

     

     

     

                        แล้วสายตาก็ได้พบกับน้องคนหนึ่งซึ่งยกมือไหว้ตัวเองประหลกๆ นั่นยิ่งทำให้ความงงมากขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ ทำ

    ได้แต่มองหน้าเต๋า ส่งคำถามผ่านสายตาว่า มันเกิดอะไรขึ้น?

     

     

     

                        เต๋ายิ้มมุมปาก ก่อนจะค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาคชา ... ทั้งโรงยิมยังคงเงียบกริบ

     

     

     

                        ร่างสูงหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคนที่ยังนั่งทำหน้างงในระยะประชิด ก่อนจะค่อยๆ ก้มตัวลง ทำเอาคนที่นั่งอยู่อ้าปาก

    ค้าง

     

     

     

                        เต๋าก้มลงเรื่อยๆ จนใบหน้าของตัวเองห่างกับใบหน้าของคชาเพียงไม่ถึงคืบ สายตาคมจ้องมองคนที่ขึ้นชื่อว่า

    แฟนอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะค่อยๆ ยื่นหน้าเลยไปด้านหลัง พร้อมกับเอื้อมมือสองข้างไปด้านหลัง ทำให้ดูเหมือนกับคร่อมคชาไว้

    ทั้งตัว

     

     

     

     

                        แล้วลูกบาสลูกนั้นก็ถูกหยิบติดมือเต๋าขึ้นมา พร้อมกับที่เต๋ายืดตัวขึ้นยืนตรง ก่อนเต๋าจะยักคิ้วให้แฟนหนึ่งที ก่อน

    จะเดาะลูกบาสวิ่งออกไป

     

     

     

                   

         สนามที่เงียบกริบเมื่อครู่กลับมีเสียงฮือฮาดังขึ้น คชาทำได้แค่นั่งหน้าแดงท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่ยังจับจ้อง...

    ก็เต๋านั่นแหละ ที่เก็บลูกมีตั้งเยอะแยะ นี่มาทำบ้าอะไรก็ไม่รู้
    !!

     

     

     

     

                        “นี่ฉันพลาดอะไรไป!!” เสียงแหลมเสียงเดิมดังขึ้นอีกครั้ง แต่ตอนนี้สนามไม่ได้เงียบกริบอย่างเดิมแล้ว เสียงลูก

    บาสกระทบพื้น เสียงรองเท้าเอี๊ยดอ๊าด เสียงคนคุยกันกลับมาดังเหมือนเดิม

     

     

     

     

                        คชาไม่ได้ตอบคำถามนั้น เพียงแต่หันไปมองหน้าคนพูดเล็กน้อย

     

     

     

     

                        “เมื่อกี๊ตอนเดินเข้ามาเพื่อนเฟรมบอกแพรว่าพี่แพรพลาดแล้ว”

     

     

     

                        “หึ” คชาได้แต่ยิ้มเขิน ตอบอะไรไม่ได้มากไปกว่านั้นหรอก

     

     

     

                        “โอ๊ย!! ฉันพลาดช็อตเด็ดของสองคนนี้อีกแล้วใช่ไหมเนี่ย!

                     

     

     

     

    ---------EndSpecial II-----------

     

    Talk,,

    เมื่อรีดเดอร์กล้าขอ เอิงเอยก็จัดให้!!!!

    มีคนขอสเปอีก ย่อมได้ค่ะ55555

    ขอบคุณช็อตเก็บลูกบาสจาก e’er (นักบาสคนหนึ่ง) คือเป็นภาพที่เห็นมากับตาจริงๆ มันฟินมาก >< แต่อาจจะบรรยายไม่เห็นภาพสักเท่าไหร่ - -;

    ขอบคุณทุกคนที่ชอบนะคะ :)


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×