คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : หนุ่มหน้ามน VS คนหน้าขาว :3
หนุ่มหน้ามน VS คนหน้าขาว :3
Note ; ต่อจากสงกรานต์นะคะ (แต่ไม่อ่านสงกรานต์ก็อ่านรู้เรื่องอยู่ดีอะ5555555)
สองเดือนผ่านมาแล้วนับตั้งแต่วันสงกรานต์
สองเดือนผ่านมาแล้วนับตั้งแต่ต้นได้รู้จักพี่คชา รุ่นน้องของพี่กรีนซึ่งเป็นรุ่นพี่ของต้น
พี่คชาน่ารักสดใส สะดุดใจหนุ่มต้นคนนี้นัก
หลังจากเล่นสงกรานต์ด้วยกันวันนั้น เราเจอกันอีกครั้งสองครั้งด้วยการไปกินข้าวตามคำชวนของพี่กรีน..
ไม่ใช่สิ
ตามคำขอที่ต้นบอกพี่กรีนต่างหาก
TON: พี่กรีนๆ พรุ่งนี้เย็นว่างปะ
ชายกรีน : ทำไมยะ
TON : ไปกินข้าวกัน
ชายกรีน : กินข้าวอีกละ
สามวันก่อนก็เพิ่งกิน
คิดถึงมากหรอ
TON : ผมเหงาไงพี่
ไปกินกับพวกพี่แล้วสนุก
ชายกรีน : นี่ อย่าคิดว่าไม่รู้
อยากเจอไอ้คชาก็บอก
TON : เปล่านะเว้ยพี่
ชายกรีน : ไม่ต้องมาปฏิเสธ
รู้มานานละ แหม
มองกันขนาดนั้น
ทีหลังก็ชวนเค้าไปเองสิวะ
ไม่ต้องเอานี่ไปเกี่ยววววว
TON : ผมไม่กล้านี่หว่าพี่
ชายกรีน : ไม่กล้าก็กินแห้วไปเถอะ
นี่ ได้ข่าวมาว่าเหมือนคชาจะเริ่มๆ คุยกับใครอยู่นะ
TON : เฮ้ย จริงดิพี่
ทำไมผมไม่เห็นรู้เลย
ชายกรีน : อ้าว จะไปรู้แกเรอะ
แต่แบบ นางดูอินเลิฟอ่ะ
ลองดูในเฟซดิ โพสต์แต่เพลงรัก
TON : -sticker-
ชายกรีน : โถๆๆๆ ไอ้หนูเอ๊ยอย่าร้อง55555
TON : ผมทำไงดีอะ
ชายกรีน : จะรู้มะ
ก็ลองคุยๆ ไปดิ
ทักไปคุยบ่อยๆ ชวนไปนู่นไปนี่งี้
แกก็อ้างนั่นนี่ไปเหอะ
TON : แล้วถ้าเค้าไม่ไปกับผมอะ
ชายกรีน : มันก็เรื่องของแกกกกกกกก
ชายช่วยได้แค่นี้แหละ
ไปทำงานทำการก่อนละ
บาย
-sticker-
“เฮ้อออออออ” หนุ่มต้นวางโทรศัพท์และถอนหายใจเฮือกใหญ่ พี่กรีนนะพี่กรีน ไม่ช่วยกันซะแล้ว แล้วนี่จะเริ่มคุยกับพี่คชายังไงดีล่ะ อยากคีปอินทัชอ้ะ
ตีลังกาคิดอยู่สามตลบ ต้นก็หยิบโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมาเปิดไลน์อีกครั้ง
TON : พี่คชาครับ
-sticker-
แค่เริ่มทักไปใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ แล้วว่าจะตอบไหม โอ๊ย เพิ่งรู้ว่าการทักไลน์คนที่แอบชอบนี่มันลุ้นยิ่งกว่าลุ้นหวย !
Kacha : ว่าไง
-sticker-
เยสสสสส! พี่คชาส่งสติ๊กเกอร์นารูโตะมาด้วย.. น่ารักจริง
TON : คือว่า วันเสาร์นี้พี่คชาว่างไหมครับ
Kacha : ก็ว่างนะ ทำไมหรอ
เดี๋ยวนะ เมื่อกี๊คิดไว้ว่าจะชวนไปไหนนะ คิดออกแล้วนี่ พอพี่คชาตอบก็ลืมเฉย โอ๊ยตาย ต้นเอ๊ย ทำเป็นเด็กหนุ่มหัดมีความรักไปได้
Kacha : -sticker-
นั่น ส่งสติ๊กเกอร์ข้าวปั้นสงสัยมาอีก ขอคิดแป๊บสิครับ..
TON : อ๋อ
คือผมอยากได้หูฟังใหม่น่ะครับ
เลยว่าจะรบกวนพี่คชาไปช่วยเลือกหน่อย
Kacha : หูฟังหรอ
พี่ก็ไม่ได้มีความรู้มากเท่าไหร่นะ
TON : อย่างน้อยก็มากกว่าผมแน่5555555
Kacha : จะไปซื้อที่ไหนอะ
TON : พี่คชาสะดวกที่ไหนอะครับ
Kacha : อ้าว ต้นจะซื้อก็ต้องเอาสะดวกต้นดิ
สะดวกพี่ได้ไง
TON : ก็ ผมขอให้พี่ไปเป็นเพื่อนไง ก็ต้องเอาสะดวกพี่ดิ
Kacha : หรอ
-sticker-
TON : ใช่ พี่นั่นแหละสะดวกไหน
Kacha : ไหนก็ได้อะ
ห้างไหนมันก็มีหูฟังเยอะทุกที่อะ
TON : แล้วพี่คชาไปไหนง่าย
Kacha : ก็ไปได้ทั้งนั้นอะ
สยามก็ได้
TON : สยามก็ได้ครับ
Kacha : วันเสาร์ใช่ปะ
TON : -sticker-
Kacha : แล้วคิดไงมาชวนพี่อะ
TON : ก็ เพื่อนผมมันไม่ว่างกันอะ
เห็นพี่คชาชอบฟังเพลง น่าจะช่วยได้
Kacha : -sticker-
TON : ขอบคุณมากนะครับที่ไปเป็นเพื่อน
แล้วเจอกันวันเสาร์นะครับ
-sticker-
Kacha : -sticker-
“เยส เยส เยส!” ต้นได้แต่กระโดดโลดเต้นคนเดียวอยู่ในห้อง นี่จะได้เดินสยามกับพี่คชาสองคนเลยนะ !
และแล้ววันเสาร์ก็มาถึงด้วยความรวดเร็ว ต้นมารอพี่คชาที่สยามเซ็นเตอร์ตอนเที่ยงตามเวลานัด คุยกันมาแล้วว่าจะไปกินข้าวกันก่อนจะไปซื้อของ
รอไม่นานคชาก็เดินเข้ามาแบบโดดเด่นสะดุดตา แม้เจ้าตัวจะใส่แค่เสื้อเชิ้ตลำลองพับแขน กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบสีเข้ม เหมือนกับที่คนส่วนใหญ่ก็ใส่กัน แต่พอมันมารวมกันอยู่บนตัวคชา ต้นว่ามันน่ามองจนไม่อยากละสายตาไปไหนเลย
“มานานยัง” เป็นคำทักทายแรกที่คชามีให้ต้น
“ไม่นานครับ เพิ่งมา”
“แล้วจะไปกินไร”
“พี่คชาอยากกินไรครับ”
“อ้าว ไม่ได้คิดไว้แล้วหรอ 55555”
“ก็...แล้วแต่พี่คชาไง”
“เออ...งั้น... ข้าวแกงกะหรี่มะ”
“อะไรก็ได้ครับ”
“งั้นไปๆ” แล้วคชาก็เดินนำต้นขึ้นบันไดเลื่อนมา อย่างที่รู้สึกว่าไม่อยากเดินข้างๆ มันเลย ก็เขาว่าเขาเองแต่งเต็มแล้วนะ แต่เหมือนคนข้างๆ จะยิ่งกว่า ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมเซ็ตมาอย่างดี เสื้อโปโลสีเข้มดูมีราคากว่าเสื้อเชิ้ตตัวละ 199 ของเขาเยอะ กางเกงยีนส์อาจจะแพงพอกัน แต่รองเท้าหนังนี่ เฮ้ย จะมาเดินสยามหรือแคทวอล์ค น้ำหอมอีก มากกว่านี้ก็ฉุนแล้วโว้ย
“เที่ยงอย่างงี้คนเยอะแน่ๆ ไม่รู้จะมีที่นั่งมั้ย ถ้าไม่มีก็เปลี่ยนร้านเนอะ” เดินใกล้ถึงร้านคชาก็ว่าง่ายๆ อย่างนั้น ทั้งๆ ที่จริงๆ ตัวเองก็อยากกินไอ้นี่แหละ แต่ความขี้เกียจรอมันมากกว่า
“แล้วแต่พี่เลย”
โชคดีที่เมื่อมาถึงร้านมีโต๊ะว่างอยู่โต๊ะสุดท้ายพอดี เขาจัดแจงสั่งอาหาร รวมทั้งแนะนำต้นที่ไม่เคยมากินด้วย
“พี่คชามากินร้านนี้บ่อยหรอครับ” เพื่อให้บรรยากาศไม่เงียบเกินไปต้นจึงเริ่มชวนคุย เมื่อหลังจากสั่งอาหารเสร็จ
พี่คชาก็เอาแต่ก้มหน้ากดโทรศัพท์ เราจึงยังไม่ได้คุยอะไรกันเลย
“อืม ชอบกิน อร่อยดี” พี่คชาเงยหน้าขึ้นมาตอบสั้นๆ พร้อมยิ้มให้ แค่แป๊บเดียวหัวใจก็จะละลายแล้ว
“ผมไม่เคยกินเลย ปกติเดินห้างทีไรกินแต่ฮะจิบัง”
“เฮ้ย เหมือนกันช่วงนึง คิดไรไม่ออกฮะจิบังไว้ก่อน ประหยัดดี แต่น่าเบื่อ”
“จริงพี่ ผมก็กินแต่หมี่เย็นๆ อย่างอื่นก็ไม่ชอบ”
“พี่ชอบราเมงต้มยำอะ อร่อยดี ชอบทาโกยากิด้วย ตอนที่มันมีข่าวว่าปลาหมึกมีพิษอะไรนั่นก็ยังกิน55555”
“ทาโกะมันลูกเล็กลงอะพี่ ล่าสุดผมเพิ่งไปกินนี่แบบ เคี้ยวสองสามงั่มหมดแล้ว”
“ปากใหญ่เองรึเปล่าต้น 5555” คชายิ้มกว้าง หัวเราะแหย่คนตรงข้าม ทำเอาต้นยิ้มค้างตาม ก่อนที่อาหารจาน
แรกซึ่งเป็นของคชาจะมาเสิร์ฟ
“พี่คชาชอบกินขิงดองหรอ” ต้นทักเมื่อเห็นคชาตักขิงดองจากโถตรงกลางโต๊ะมาหลายช้อน
“ชอบๆ มันอร่อยมากอะ เคยกินเกือบหมดโถ55555”
“โห..ผมไม่กินเลยอะ”
“ลองดูดิ อร่อยออก มันไม่เหมือนขิงดองไส้กรอกอีสานนะเว่ย ไม่เหมือนขิงฮะจิบังด้วย” พูดจบเสียงโทรศัพท์ก็
ดังพอดี คชาจึงยกมือขึ้นน้อยๆ เป็นเชิงขออนุญาตรับ
“ฮัลโหล...อยู่สยาม......มาซื้อของเป็นเพื่อนน้อง.....กำลังจะกินข้าว.....ไม่ทำงานรึไง.......จะมาจริงป้ะล่ะ.......ถ้า
ถึงแล้วก็โทรมาละกัน.......แหวะ......อืม...บ๊ายบาย”
“โทษทีนะ เออ เดี๋ยวเพื่อนพี่จะมาอะ” คชาหันมาบอกต้นหลังจากวางสาย
“อ๋อ หรอครับ” ต้นหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยแต่คชาคงไม่ได้สังเกตเห็น เพราะมัวยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์ อันที่จริงก็ตั้งแต่ตอนคุยเมื่อกี๊แล้ว
“อืม แต่คงอีกนานอะ อาจจะหลังจากเราซื้อกันเสร็จแล้วเลย”
“อ๋อ..”
หลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกนอกจากเรื่องรสชาติอาหารมื้อนี้
กินข้าวเสร็จก็ได้เวลามาเลือกหาหูฟัง คชาแนะนำให้ต้นมาเดินเลือกฝั่งสยามดิสคัฟเวอรี่เพราะมีร้านเกี่ยวกับอุปกรณ์พวกนี้มากกว่าที่สยามเซ็นเตอร์
เดินเลือกไปสองสามร้าน คชาก็กดรับโทรศัพท์อีกครั้ง
“ฮัลโหล....คชาอยู่สยามดิสอะ ชั้นไรไม่รู้ ที่มีร้านขายหูฟัง.....ใช่มั้ง......555555......คร้าบ....”
ในที่สุดต้นก็ได้หูฟังที่ร้านที่สาม และขณะรอเงินทอน ใครบางคนก็เดินเข้ามาในร้านพอดี
“คชา” เสียงนั้นดึงความสนใจให้ต้นหันกลับไปมอง
“มาถูกด้วย เก่งนี่”
“ฝีมือระดับนี้”
ต้นมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก คนสองคนที่กำลังยิ้มหัวเราะให้กัน คนนึงน่ะพี่คชา แต่อีกคนนึงนี่มัน.. ไอ้คนขายน้ำวันสงกรานต์นี่!
“เออ..นี่ต้น รุ่นน้องคชาเอง ต้น นี่พี่เต๋า...เพื่อนพี่” คชาแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน ทั้งสองคนก้มหัวให้กันเล็กน้อยพอเป็นพิธี ก่อนที่ต้นจะหันไปรับเงินทอนและหูฟัง
ใช่ว่าเต๋าจะจำไม่ได้.. ไอ้นี่มันคนที่ไปเล่นสงกรานต์กับคชาวันนั้นนี่หว่า
แล้วคชามากับมันสองต่อสองเนี่ยนะ!
“ทำไมถึงได้มากันสองคนล่ะ” เดินออกจากร้านปุ๊บก็ถามปั๊บ ถามกันโต้งๆ แบบนี้เลย แบบที่ต้นก็ยืนอยู่ด้วยนี่แหละ
“ก็ต้นชวนมาอะ น้องอยากได้หูฟัง” คชาตอบแบบไม่คิดอะไร ทั้งยังหันไปยิ้มให้ต้นซึ่งเดินอยู่ด้านขวามือของตัวเองอีก
ด้วย “ถูกใจมั้ยหูฟัง”
“ถูกใจมากเลยครับ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ให้พี่คชามาช่วยเลือก” ต้นส่งยิ้มกรุ้มกริ่มพร้อมสายตาแวววับมาทางคชา ดูเหมือนสกิลความแพรวพราวของเขาจะมากกว่าเดิมเมื่อมีใครอีกคนที่พี่คชาแนะนำว่าเป็นเพื่อนมาเดินอยู่ตรงนี้
“อืม จริงๆ ร้านนี้พี่ก็เคยซื้อนะ มีให้เลือกเยอะ ที่ซื้อมาก็ใช้ดี ใช้ได้นานเชียว แต่ให้น้องชายไปแล้ว”
“เพิ่งรู้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านหูฟัง” ใครอีกคนที่เดินอยู่ฝั่งซ้ายเอ่ยเสียงแข็งๆ ขึ้นมาให้คชาหันไปมองอย่างไม่เข้าใจน้อยๆ
“ก็ไม่ขนาดนั้น ก็แค่ใช้บ่อย ซื้อบ่อยอะ” คำตอบนั้นทำให้เต๋าถอนหายใจหนักๆ ที่คนข้างๆ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าคนชวนมามีจุดประสงค์อะไร นี่ถ้าวันนี้ร้านไม่ปิดก่อนเวลา เขาไม่ได้ตามมา คชาต้องถูกไอ้เด็กต้นนี่พาเดทแน่ๆ
“พี่คชาจะไปไหนต่อรึเปล่าครับ” ต้นหันมาถามอย่างไม่ได้สนใจบุคคลที่สามนัก ความจริงก็เจ็บใจไม่น้อย ทั้งๆ ที่ได้ออกมากับพี่คชาสองคนแท้ๆ ทำไมต้องมีมารมาผจญด้วยวะ
“ต้นจะไปไหนอีกรึเปล่าล่ะ”
“ผมว่าจะดูกล้องสักหน่อย เห็นพี่คชาก็ชอบถ่ายรูปเหมือนกันนี่”
“นี่ต้นถ่ายรูปด้วยหรอ ไม่ยักรู้”
“นิดหน่อยครับ ไม่ได้จริงจัง”
“พี่ก็ไม่จริงจังเหมือนกัน ถ่ายเอาสนุกมากกว่า”
“งั้นไปดูกล้องกันนะครับ”
“เอาดิ”
แล้วสองคนก็เดินคู่กันเข้าร้านกล้องไปแบบที่ทิ้งให้ผู้ชายตัวขาวเดินหัวเสียตามหลัง ก็ดูหน้าไอ้น้องต้นที่มันมองเขาสิ ทำ
หน้าตาเหมือนเหนือกว่ายังไงอย่างงั้น
และเมื่อทั้งสองคนหลุดเข้าไปอยู่ในร้านกล้องก็เหมือนคชาจะลืมคนที่ตามมาหาไปซะสนิท ซึ่งเขาก็ไม่รู้จะเข้าไปยุ่งยังไง
จะออกอาการไม่พอใจมากไปอีกคนก็จะอึดอัดเปล่าๆ เลยได้แต่เข้าไปกระซิบบอกว่าจะไปหาน้ำกิน
เต๋าเดินกลับมาตอนที่ต้นกับคชาออกจากร้านกล้องพอดี มือขาวๆ ส่งแก้วน้ำให้อีกคนที่ทำหน้างงๆ
“โกโก้ พี่ซื้อมาฝาก” เต๋าส่งยิ้มอบอุ่นให้อย่างที่คชาก็เขินจนหูแดง ก็ไม่ว่าจะกี่ครั้งคชาก็เขินผู้ชายคนนี้ไม่หายสักที มือเรียวยื่นไปรับแก้วมาพร้อมคำขอบคุณเบาๆ
“ขอบคุณครับ”
“ซื้ออะไรมา พี่ถือให้” เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เต๋าเอื้อมมือไปหยิบถุงเล็กๆ จากมืออีกคน ยิ่งทำให้อีกคนก้มหน้างุด
“นี่จะไปซื้ออะไรกันอีกรึเปล่า” เต๋าถามขึ้นแบบที่คชาก็หันไปมองหน้าต้น ต้นส่ายหน้าน้อยๆ เพราะเขาไม่มีข้ออ้างอะไรในการจะชวนคชาไปเดินไหนอีกแล้ว เมื่อกี๊ก็รู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่านะ ตอนที่พาคชาเข้าไปร้านกล้องแล้วเหมือนคชาจะลืมพี่เต๋าอะไรนั่นไปซะสนิท แต่แค่น้ำแก้วเดียวกับการช่วยถือของก็เหมือนจะทำให้พี่คชาเสียอาการซะจนลืมไปเลยว่าเขายืนอยู่ตรงนี้
“แล้วต้นจะไปไหนต่อ จะกลับเลยรึเปล่า” คชายังคงหันมาถามแบบที่พยายามเก็บอาการเขินของตัวเอง
“คงกลับเลยแหละครับ”
“กลับยังไง”
“บีทีเอสแหละครับ งั้นผมกลับเลยนะ หวัดดีครับพี่คชา” ต้นยกมือไหว้รุ่นพี่ที่แอบชอบ มองหน้าคนข้างๆ พี่คชาแว้บหนึ่งก่อนจะเดินออกมา
รู้ตัวแล้วแหละว่าแห้วแน่ๆ ไอ้ต้นเอ๊ย...
“ไปไหนต่อ” เต๋าก้มลงถามคนที่ยืนดูดโกโก้อยู่ข้างๆ
“ไปไหนอะ” คชาเงยหน้ามาตอบตาแป๋ว พร้อมฉีกยิ้มกว้างให้อย่างน่ารักจนอยากจะหยิกแก้มแรงๆ
“กินติมกัน” เต๋าชวนสั้นๆ แค่นั้น
“ไปดิ” คชายิ้มกว้างให้อีกครั้ง ก่อนที่จะเดินหนีออกมาจากอีกคนที่ชอบทำให้เขินจนใจสั่น
เต๋าเดินตามหลังทั้งที่ยังอมยิ้มกับตัวเอง ก็ทำไมจะดูไม่ออกว่าคชาเขินตัวเองมากขนาดไหน เวลาเขินแล้วคชาน่ารัก แล้วเต๋าก็รู้ดีว่าอาการนี้เป็นกับเต๋าคนเดียว บางทีแค่เขามองหน้าเฉยๆ แบบไม่ได้ทำอะไรคชายังเขินเลย
เต๋าก้าวขายาวๆ จนได้ยืนข้างๆ อีกคน มือซ้ายที่แกว่งอยู่แอบแตะกับหลังมือขวาของคชาเบาๆ ทุกครั้งที่แกว่งมาโดนกัน ซึ่งคชารู้สึกว่า ไอ้ความรู้สึกแบบนี้มัน..เขินซะยิ่งกว่าจับมือกันซะอีก
เต๋าจึงไม่ปล่อยให้แกว่งไปแกว่งมาโดนกันนาน มือขาวๆ จัดการกุมมืออีกคนให้มาอยู่ในอุ้งมือตัวเอง
คชาขอถอนคำพูด!! ให้มันแตะๆ กันเหมือนเดิมนั่นแหละดีแล้ว ตอนนี้หน้าร้อนเหมือนจะระเบิดเลย นี่หน้าคชาต้องแดงมากแน่ๆ
นี่เราเดินจับมือพี่เต๋ากลางสยามเลยนะ..
“นี่...อย่าออกมาเที่ยวกับไอ้น้องต้นนั่นสองคนอีกได้มั้ย” ระหว่างทางเดินไปร้านไอติม เสียงทุ้มก็พูดขึ้นมาลอยๆ
“ทำไมล่ะ..” อีกเสียงขานตอบเบาๆ ทั้งที่ยังไม่มองหน้ากัน.. ก็จะให้กล้ามองได้ยังไง พี่เต๋ายังกุมมือคชาไม่ปล่อยเลย
“หึง”
“พี่เต๋าบ้า”
“บ้ารักคชานะครับ”
ฮืออออออออออ คชาขอตู้เย็น เอามาแช่ตัวเองด่วนๆ เลย พี่เต๋าบ้า พูดอะไร คชาจะละลายแล้วนะะะะะะะ >////<
-END-
แถม
“พี่ต๋าวววว เชอร์รี่ของคชาอ้ะะะ”
“โหยยย มีตั้งหลายลูกแบ่งๆ กันดิ”
“ก็คชาชอบกินอะ อย่าแย่งงงงง”
“ยอมให้กินไอติมสตรอเบอร์รี่ตั้งสองลูกอย่าบ่น”
“เค้าก็ยอมให้กินไอติมกาแฟเหมือนกันอะ ละลายปนของเค้าหมดแล้วเห็นมั้ย”
“นี่ๆๆๆ คนให้รวมกันให้หมดเลย”
“พี่เต๋าอย่าแกล้งงงง ทีหลังไม่กินถ้วยเดียวกันแล่ว”
“โอ๋ๆ ไม่งอนนะครับคนดี อะๆ ป้อนๆ”
“หืมมม ช้อนตัวเองก็มีแต่ไอติมกาแฟอะะะ เค้าไม่ชอบบบบ แหวะ ไม่อร่อยยยยย”
“ฮ่าๆ นั่นแบ่งแก้มกินด้วยรึไง”
“ฮะ”
“เลอะเทอะเป็นเด็กเลยชาเอ๊ย”
“เลอะตรงไหนอะ นี่อ๋อ”
“นั่น หนักกว่าเดิมอีก มานี่ พี่เช็ดให้”
“....พี่เต๋าบ้า..”
-FIN- #ให้มโนภาพเองนะคะ คริ
Talk;
นี่มันเป็นฟิคระบายอารมมมมมมมณ์ ระบายอารมณ์เราเนี่ยแหละ orz
สอบ GAT PAT รอบแรกเสร็จละค่าาาาาาาา ฮร่อกกกกกกกกก คิดถึงฟิคมากกกกกกกก
หวังว่าจะยิ้มได้บ้างกับเรื่องของน้องต้นและพี่เต๋านะคะ เราว่าไม่หนุกเลยเอ่าะ อยากได้มันส์ๆ แต่ทำไม่ได้ -__- ถือว่าอ่านแก้เบื่อโนะ
ขอบคุณที่ยังเข้ามาอ่านกันนะคะ <3
ความคิดเห็น