คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 'TEXT {1}
t em
‘TEXT’
Kacha;
แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านม่านเข้ามาทำให้ผมต้องปรือตาขึ้นช้าๆ แล้วกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง .. จะแปดโมงแล้ว
วันนี้ผมมีนัดสำคัญ กับคนสำคัญของผม ผมลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะไปทำแซนด์วิชกินรองท้อง กว่าจะถึงเวลาสิบโมงครึ่งที่เรานัดกันไว้ผมคงหิวแล้ว ไม่อยากให้ท้องร้องต่อหน้าเขานี่นา
ผมหยิบโน่นจับนี่สักพัก ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ วันนี้จะแต่งตัวยังไงดีนะ.. แบบไหนกันเขาถึงจะประทับใจ อา.. เสื้อยืดแขนยาวมีฮู้ด กับกางเกงเดฟสีดำ .. ชุดนี้เป็นตัวผมที่สุดแล้วละ หวังว่าเขาจะชอบนะ
ผมก้มลงมองนาฬิกาที่คาดไว้ที่ข้อมือ เก้าโมงกว่าแล้ว ผมควรออกจากบ้านแล้วสินะ.. ถึงเร็ว ดีกว่าถึงช้านี่นา ผมหยิบกระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ กุญแจห้อง คว้าเฮดโฟนที่เพิ่งซื้อมาใหม่มาคล้องคอ แหงนหน้ามองรูปที่แปะไว้บนฝาผนัง ก่อนจะยิ้มให้ตัวเองน้อยๆ แล้วเดินออกจากห้อง ..เพื่อไปพบคนสำคัญ
.. วันนี้จะได้เจอเต๋าแล้ว ..
Tao;
ผมเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ส่องกระจกเป็นรอบที่ร้อย ผมดูดีพอรึยัง? พูดง่ายๆ ผมหล่อพอรึยัง? วันนี้ผมจะได้เจอเขาแล้วนะ ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย ให้ตายเถอะ! ผมจะต้องทำหน้ายังไง จะยิ้มแบบไหน จะทำเสียงยังไง คิดอะไรไม่ออกเลยสักนิด แล้วไอ้เสื้อผ้าชิลล์ๆ ที่ใส่อยู่นี่มันเหมาะรึยัง? ผมที่พยายามเซ็ททั้งๆ ที่ทำไม่เป็นนี่มันเป็นยังไงบ้าง ดูดีกว่าตอนไม่เซ็ทหรือดูแย่ลงกว่าเดิม? น้ำหอมที่ฉีดมันหอมพอไหม? มันฉุนไปหรือเปล่า? เขาจะชอบผมไหม? เขาจะประทับใจกับการเจอกันครั้งนี้รึเปล่า? อีกหลายสิบคำถามผุดขึ้นในหัวผม ทำไมถึงตื่นเต้นขนาดนี้เต๋า!!
ผมหันไปมองนาฬิกาดิจิตอลที่ตั้งอยู่ข้างหัวเตียง .. 9:38 เช้าวันอาทิตย์แบบนี้รถไม่ติด แต่ผมก็ควรออกจากบ้านได้แล้ว ผมไม่ควรไปสายแม้แต่วินาทีเดียว .. กระเป๋าสตางค์ โทรศัพท์ กุญแจบ้าน กุญแจรถ .. ขาดอะไรอีกรึเปล่านะ?
ของสำคัญครบแล้ว .. เหลือแค่ .. คนสำคัญ ..
ผมหันไปมองภาพถ่ายของผู้ชายคนหนึ่งที่วางอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล แล้วเดินไปหยิบมาแตะที่ริมฝีปากเบาเบา ก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อคลุมตัวนอกที่ใส่อยู่
.. วันนี้จะได้เจอกันแล้วนะ .. คชา ..
------------------- TEXT -------------------
ทันทีที่เครื่องยนต์ดับสนิท สองขายาวก็ก้าวลงพ้นประตูรถ แล้วพาร่างสูงไปยังสถานที่ที่นัดหมายกับใครอีกคนไว้ทันที ..ไม่นานก็มาถึงจุดหมาย
.. คชาจะมารึยังนะ ..
ร่างสูงหยุดยืนอยู่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง หยิบภาพถ่ายในกระเป๋าเสื้อออกมาดูอีกที ก่อนจะเก็บเข้าที่เดิม แล้วเดินเข้าร้านอาหารไป
Kacha;
ผมนั่งอยู่ด้านในสุดของร้านที่นัดกับเต๋าเอาไว้ ..เต๋ายังไม่มา.. เขาไม่ได้มาสาย แต่ผมมาเร็วเองต่างหาก..
ผมก้มมองนาฬิกาก่อนจะหยิบน้ำเปล่าขึ้นจิบ แล้วหันมาสนใจกับแม็กกาซีนตรงหน้า อีกตั้งสิบห้านาทีกว่าจะสิบโมงครึ่ง..
“คชา” เสียงเรียกชื่อผม? ผมละสายตาจากแม็กกาซีนที่ถืออยู่ เงยหน้ามองผู้ที่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้
“เต๋า” ผู้ชายตัวสูง ผิวขาว ยืนยิ้มเอ๋อๆ อยู่อีกฝั่งของโต๊ะที่ผมนั่ง คนที่นัดมาเจอกับผมวันนี้.. ผมได้เจอเขาแล้ว เขา..ไม่ต่างจากที่ผมคิดไว้เลย
“นั่งก่อนสิ” ผมเรียกให้เขานั่งก่อนจะระบายยิ้มกว้าง มัวแต่ยืนทำหน้าเอ๋ออยู่แบบนั้นเดี๋ยวก็ตะคริวกินกันพอดี ทั้งหน้าทั้งขานั่นละ ยิ้มค้างๆ ยืนค้างๆ ผมแอบเห็นเขาเลิกคิ้วน้อยๆ ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่งตรงข้ามกับผม .. แล้วเขาก็เงียบ .. ไม่คิดจะพูดอะไรเลยเหรอ?
Tao;
ผมค่อยๆ เดินเข้ามาในร้านที่นัดกับคชาไว้ เขาคงยังไม่มาหรอก.. ผมมาก่อนเวลาตั้งสิบห้านาทีนะ ผมเดินเข้ามาเรื่อยๆ เพื่อหาโต๊ะว่าง แต่สิ่งที่ผมเห็นกลับทำให้ขาสะดุดกึก
“คชา” ผมเรียกชื่อเขาออกมาเบาๆ และก้าวขามาหยุดตรงหน้าเขาโดยที่ไม่รู้ตัว
“เต๋า” เขาเรียกชื่อผมก่อนจะยิ้มกว้าง .. เหมือนโลกหยุดหมุน .. ผมเหมือนโดนมนตร์สะกดให้หยุดนิ่งเมื่อเจอรอยยิ้มแบบนั้น ผมต้องทำหน้ายังไง? ผมต้องพูดอะไร? ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว! ทำได้แค่มองหน้าเขา.. หัวใจเต้นผิดจังหวะ .. คนที่ผมรอคอย เขาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผู้ชายผมม้า ตัวบาง น่ารัก ..ไม่ต่างจากในรูปที่ผมดูเป็นร้อยรอบ แต่ตัวจริง น่ารักกว่าในรูปอีกเป็นร้อยเท่า ผมต้องทำยังไงให้หัวใจผมกลับมาเต้นจังหวะเดิมละเนี่ย?
“นั่งก่อนสิ” เสียงเขาเรียกให้ผมตื่นจากภวังค์ แต่เสียงแบบนั้น รอยยิ้มแบบนั้น มันทำให้หัวใจผมทำงานหนักกว่าเดิมอีก ตอนนี้หน้าตาผมเป็นแบบไหนกันนะ? มันตลกมากรึเปล่า? นี่..ผมต้องนั่งใช่ไหม.. นั่ง.. ผมนั่งแล้ว .. เงียบ.. คชาเงียบ ผมเงียบ ผมควรจะพูดก่อนสิ.. แล้วผมต้องพูดอะไร? เริ่มต้นด้วยอะไรดีละ? มันเงียบนานเกินไปแล้ว!! คชามาก่อนผม.. ใช่.. เขามาก่อนนี่นา ผมได้เรื่องคุยแล้ว! แต่ทำไม.. ปากมันไม่ค่อยกล้าขยับเลยละ ผมเป็นอะไรไปเนี่ย!? ผมตื่นเต้น .. มาก!
“เอ่อ..คชา..มานานรึยัง?” กว่าจะพูดได้ เต๋าเอ๊ย!! ถามแล้ว คชา..แอบหัวเราะ?
“หะหะ ไม่นานหรอก คชาก็เพิ่งมา”
“อ่า.. สั่งอะไรรึยัง?”
“ยังเลย รอเต๋ามาสั่งพร้อมกัน” คชายิ้ม ยิ้มอีกแล้ว ผมหวั่นไหวกับยิ้มของเขาจริงๆ! เขาเรียกพนักงานมาแล้ว..ต้องสั่งอาหาร .. ใช่ สั่งอาหาร..
Kacha;
เรากำลังนั่งรออาหาร.. ผมกับเต๋ากำลังรออาหารที่สั่งไป .. เงียบ .. เงียบได้ที่เลยละ! เขาแทบจะไม่พูดอะไรกับผมเลย แน่ใจนะว่าอยากเจอกันใจแทบขาด? อาการเขามันปิดไม่มิดหรอก ผมรู้ว่าเขาประหม่ามากทีเดียวละที่เจอผมตัวเป็นๆ เขาคงไม่รู้จะพูดอะไร จะทำหน้ายังไง ผมควรชวนเขาคุยให้รีแล็กซ์ ใช่..ผมทำแล้ว แต่เขาก็เอ่อ..อ่า.. กว่าจะตอบได้ .. ผมทำยังไงให้เขาคุยกับผมดีนะ เมื่อไหร่จะหายตื่นเต้นสักที เต๋าเอ๋อเอ๊ย!
อ่า..ผมว่าผมคิดออกแล้วละ .. ผมหยิบแบล็คเบอร์รี่ที่รักขึ้นมา กดๆๆๆ ผมเห็นเต๋าขมวดคิ้วละ แต่ผมยิ้ม เชื่อผมสิว่ามันต้องได้ผล
-ติ๊ง- เสียงบีบีของเต๋าดังขึ้น เขาขมวดคิ้วมากกว่าเดิมอีก
‘ตื่นเต้นหรอ? 55555’
-ติ๊ง- เสียงบีบีของผมดังขึ้นมา
‘มากอะ’
-ติ๊ง- เสียงบีบีของเต๋าดังอีกครั้ง
‘โด่วว ไม่ได้เรื่องเลยเต๋าเอ๋อ’
-ติ๊ง- เสียงบีบีเราดังสลับกัน
‘อ้าว อยู่ดีดีมาหาว่าเต๋าเอ๋อได้ไงอะชา’
-ติ๊ง-
‘เคยดูหน้าตัวเองเวลายิ้มปะละว่าเอ๋อแค่ไหน’
-ติ๊ง-
‘โหยย อะไรอ้ะ ออกจะหล่อ’
-ติ๊ง-
‘ชิส์ หลงตัวเอง’
-ติ๊ง-
‘คนเค้าพูดความจริง’
-ติ๊ง-
‘ชาก็หล่อเหมือนกันนั่นแหละน่า’
-ติ๊ง-
‘ชาไม่เห็นหล่อเลย’
-ติ๊ง-
‘อ้าวต๋าว พูดงี้หาเรื่องดิ’
-ติ๊ง-
‘ยังไม่จบเลย ชาไม่หล่อ แต่น่ารักมากต่างหากละ’
-ติ๊ง-
‘เต๋าบ้า’
-ติ๊ง-
‘55555 เขินอะดิ’
-ติ๊ง-
‘จะเขินทำไมเล่า ชาเป็นผู้ชายนะเว้ย’
-ติ๊ง-
‘5555 ชาตัวจริงน่ารักกว่าในรูปเยอะเลย J’
-ติ๊ง-
‘พูดไรเกรงใจชาบ้างนะ’
-ติ๊ง-
‘เกรงใจเรื่องไร? นี่เต๋าชมนะเห้ย’
-ติ๊ง-
‘เกรงใจหัวใจชาบ้าง’
-ติ๊ง-
‘ฮะ? หมายความว่าไงอะชา’
“ข้าวเปล่าสองที่ค่ะ กุ้งทอดราดซอสมะขามค่ะ แกงส้มชะอมค่ะ ผัดผักค่ะ ปีกไก่ทอดเกลือค่ะ อาหารที่สั่งได้รับครบนะคะ”
“ครับ”
“รับอะไรเพิ่มเติมไหมคะ”
“ไม่ครับ ขอบคุณครับ”
“ค่ะ”
Tao;
“ข้าวเปล่าสองที่ค่ะ กุ้งทอดราดซอสมะขามค่ะ แกงส้มชะอมค่ะ ผัดผักค่ะ ปีกไก่ทอดเกลือค่ะ อาหารที่สั่งได้รับครบนะคะ” น้องพนักงานเดินเข้ามาพร้อมอาหารเต็มโต๊ะ ขัดอารมณ์ผมจริงๆ
“ครับ” เสียงคชาขานรับ .. ตอนนี้ผมกำลังคุยกับเขา.. แบบที่เราเคยคุยกัน
..เราคุยกันผ่านตัวหนังสือ..
-ติ๊ง- เสียงบีบีของผมดังขึ้นอีกครั้ง
‘กินข้าวเหอะ เดี๋ยวค่อยคุย’
-ติ๊ง-
‘อ้าว กว่าจะกินเสร็จ จะได้คุยกันเหรอ’
-ติ๊ง-
‘รู้หนิ’
-ติ๊ง-
‘ชาหมายความว่า?’ คชาก้มลงกดบีบีตอบผม .. ค่อนข้างนานทีเดียว
-ติ๊ง-
‘เราต้องคุยกันแบบนี้อีกนานแค่ไหนอะเต๋า? เราอุตส่าห์เจอกันแล้วนะ เราต่างก็รอคอยวันนี้ไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมเต๋าไม่พูดกับชาให้เหมือนที่เราคุยกันผ่านตัวหนังสืออะ นั่งอยู่ด้วยกันแต่ต้องบีบีคุยกันมันเป็นเรื่องแบบโคตรปัญญาอ่อนเลยอะ ชาอึดอัดนะรู้ป้ะ?’
-ติ๊ง-
‘เฮ้ยชา เต๋าขอโทษ เต๋าไม่รู้จะเริ่มยังไง มันตื่นเต้นไปหมด ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะทำหน้ายังไง แค่มองตาชา หัวใจเต๋าก็เต้นผิดจังหวะแล้วอะ’
“เต๋าเอ๋อเอ๊ย”
“อยู่ๆ มาหาว่าเต๋าเอ๋ออีกแล้วนะ”
“เออ คุยให้ได้งี้ดิ ทำไมไม่คุยตั้งแต่แรกเนี่ย”
“ก็มันตื่นเต้นจริงๆ อะชา ขอโทษน้า”
“ฮ่าๆ เอาเหอะ กินข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวเย็นแล้วไม่อร่อย” คชายิ้ม? ยิ้มอีกแล้ว! ไม่ได้โกรธหรอกเหรอ? แล้วไอ้ข้อความยาวๆ เมื่อกี๊ละ?
“ชา .. ไม่ได้โกรธเต๋าเหรอ?”
“ฮ่าๆๆ โกรธทำไมละ เห็นว่าตื่นเต้นก็อยากให้หายแค่นั้นเอง”
“อ่า..”
“กล้าๆ หน่อยดิ! กินข้าวดีกว่า เต๋ากินกุ้งป้ะ เดี๋ยวชาเอาหางออกให้” พูดจบ คชาก็ตักกุ้งทอดไปตัดๆ หาง แล้วเอามาใส่จานผม! มันต้องเป็นผมไม่ใช่เหรอที่ทำแบบนั้นน่ะ!!
“เฮ้ยชา ไม่เป็นไร ชากินเหอะ หางกุ้งนี่เอาปากดูดๆ เอาก็ได้ ฮ่าๆ.. เดี๋ยวเต๋าตักแกงส้มให้นะ” มันต้องแบบนี้! เศรษฐพงศ์เป็นสุภาพบุรุษนะครับ ผมตักไข่ทอดชะอมกับเนื้อหมูในแกงส้มไปใส่จานคชา แต่.. ทำไมคชาเบ้หน้าอะ?
“ต๋าว~ ชาไม่กินชะอม!!” เงิบ! เศรษฐพงศ์เงิบครับ คชาตักไข่ทอดมาใส่คืนจานผม ทำปากยื่น.. น่ารักดีแฮะ
“ยิ้มอะไรเต๋า! ไม่รู้ว่าชาไม่กินชะอมแล้วยังจะมายิ้มอีก!” นี่ผมยิ้มหรอ? ฮ่า~ ก็คชาน่ารักนี่นา
“ก็.. ชาทำหน้าตาแบบนี้แล้ว .. น่ารักอะ”
“ไม่ต้องมาทำปากหวานเลย ไม่เคยอ่านประวัติเค้ารึไงว่าชอบไม่ชอบอะไรอ้ะ”
“อ้าว เต๋าจะไปอ่านประวัติชาจากที่ไหนอะ?” มันมีด้วยเหรอวะครับ.. ว่าแต่.. ไอ้อาหารที่สั่งมานี่ก็ของโปรดผมทั้งนั้นเลยนะ
“ต๋าวววว!”
“แหะๆ ไม่รู้จริงๆ อะชา ขอโทษน้า”
“เชอะ จะงอนแล้ว” ทำปากยื่นอีกแล้ว ชาเอ๊ย รู้ตัวไหมว่าทำใครเค้าหวั่นไหวไปถึงไหนแล้ว!!
“โอ๋ อย่างอนนะครับคนดีของเต๋า”
“ชาไปเป็นของเต๋าตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮะ?”
“เป็นแล้วก็แล้วกันน่า”
“ขี้ตู่เป็นที่สุด เต๋าเอ๋อ!” สรุปก็เลยไม่รู้กัน ว่าไอ้ประวัติที่ว่านั่นมันคืออะไร?
------------------- TEXT -----------------
Kacha;
คืนนี้ผมสิงอยู่ในห้องแชทเหมือนทุกคืน เป็นห้องแชทของบ้านเจ้าเฟรม รุ่นน้องที่รักยิ่งของผมเอง เฟรมมันเป็นมือกีตาร์วงดนตรีดังแนวหน้าของเมืองไทย ที่หน้าตาดีกว่านักร้องนำแต่สู้มือกลองไม่ได้(?) จากเด็กต่างจังหวัด ก็ไปโด่งดังในกรุงเทพฯ เสียแล้ว พี่ชายที่แสนดีที่ยังเรียนอยู่ต่างจังหวัดอย่างผม ก็ดูแลห้องแชทของเว็บแฟนคลับน้องรักเป็นอย่างดีทุกคืน
ปกติขาประจำก็มีพอสมควร.. ส่วนใหญ่เป็นเด็กๆ ที่ชอบเจ้าเฟรมมัน จะมีพี่ๆ ผู้ใหญ่ใจดีที่อุปการะสนับสนุนบ้าง แต่จะไม่ค่อยได้เห็นในห้องแชทตอนกลางคืนแบบนี้ แต่คืนนี้เด็กๆ นอนเร็วกันหมด คงเพราะเป็นช่วงสอบ ตอนนี้ก็เลยลากันไปนอนหมดแล้ว.. แต่ผมยังไม่ง่วงเลยแฮะ .. อา.. ยังมีคนอยู่คนนึงนี่นา .. TaoPhiangphor ..ท่าทางจะเด็กใหม่สินะ
Kacha_lowbatt : หวัดดีครับ TaoPhingphor
Kacha_lowbatt : อยู่ไหมเอ่ย?
TaoPhingphor : สวัสดีครับ
Kacha_lowbatt : สมาชิกใหม่หรอ? ชื่อไรครับ?
TaoPhingphor : เต๋าครับ
Kacha_lowbatt : อ่า พี่ชื่อคชานะ
TaoPhingphor : ครับ
Kacha_lowbatt : เป็นรุ่นพี่เจ้าของบ้านนี่แหละ
TaoPhingphor : อ่อครับ
Kacha_lowbatt : ทำไมถึงหลงมาบ้านนี้ได้ละ?
TaoPhingphor : อ่อ เพื่อนแนะนำมาน่ะครับ
TaoPhingphor : เต๋าชอบฟังเพลงของวงนี้อยู่แล้ว เพื่อนก็เลยบอกให้ลองมาดูเว็บแฟนคลับเฟรม
Kacha_lowbatt : อ๋อ เฟรมมันเป็นเด็กดี ขยันฝึกฝนจนโด่งดังนี่แหละ
Kacha_lowbatt : จริงๆ พี่ก็ชอบร้องเพลงนะ แต่ไม่ค่อยเวิร์ก
TaoPhingphor : ไม่แน่หรอกครับ วันนึงพี่อาจจะเป็นนักร้องก็ได้5555
Kacha_lowbatt : 5555 นั่นสิ
TaoPhingphor : J
Kacha_lowbatt : อายุเท่าไหร่แล้วละเรา?
TaoPhingphor : 21 ครับ
Kacha_lowbatt : เฮ้ย พูดจริงป้ะเนี่ย?
TaoPhingphor : ครับ ทำไมหรอครับ?
Kacha_lowbatt : เก็บเศษหน้าเราหน่อย55555 แตกดังเพล้งเลย
TaoPhingphor : ทำไมอะครับ?
Kacha_lowbatt : อายุเท่ากันแหละ55555
TaoPhiangphor : อ่อ J
Kacha_lowbatt : ปกติมีแต่เด็กๆ อายุไม่เกินเจ้าเฟรมมันสักคนที่หลงมาโผล่เว็บนี้ดึกๆ ได้ ก็เลยนึกว่าเต๋าเด็กกว่าเราอะ อายจัง -/-
TaoPhingphor : 5555 ไม่เป็นไรๆ เต๋าไม่ถือ
Kacha_lowbatt : 5555 เกี่ยวไหมเนี่ย?
TaoPhiangphor : ไม่รู้สิ5555
Kacha_lowbatt : เต๋าทำไรอยู่อะ ทำไมยังไม่นอน?
TaoPhiangphor : นอนไม่หลับอะ ไม่รู้จะทำไร ดีนะมีคชาเป็นเพื่อนคุย J
TaoPhiangphor : แล้วคชาอะทำไมยังไม่นอน?
Kacha_lowbatt : ไม่ง่วงอะ ไม่อยากไปนอนลืมตาบนเตียง5555
TaoPhiangphor : ปกติคชาอยู่ในห้องแชทงี้ทุกคืนเลยหรอ?
Kacha_lowbatt : อื้ม เผื่อมีสมาชิกใหม่แบบเต๋าหลงมาไง :P
TaoPhiangphor : 5555
Kacha_lowbatt : คชาเริ่มง่วงแล้วอะ เต๋าจะนอนยัง?
TaoPhiangphor : ยังไม่ง่วงเท่าไหร่ แต่คชาไปนอนเหอะ
Kacha_lowbatt : คชายังอยู่เป็นเพื่อนได้นะ J
TaoPhiangphor : ไม่เป็นไรๆ จะไปแล้วแหละ J
Kacha_lowbatt : 5555โอเค งั้นปิดบ้านนะ
TaoPhiangphor : ปิดยังไงอะ?
Kacha_lowbatt : 55555 ฝันดีนะเต๋า J
TaoPhiangphor : อื้ม ฝันดีครับคชา J
Kacha_lowbatt : ---- ฝันเจ้าเฟรมทุกคนครับ คชาปิดบ้าน เจอกันพรุ่งนี้ JJJ ----
นั่นแหละครับ บทสนทนาแรกของผมกับเต๋า ..ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ไง หลังจากวันนั้น เราก็คุยกัน ทุกวัน ทุกวัน.. หนึ่งสัปดาห์ .. หนึ่งเดือน .. สองเดือน ..สามเดือน..
TaoPhiangphor : คชา
Kacha_lowbatt : หืม?
TaoPhiangphor : เล่นเอ็มป้ะ?
Kacha_lowbatt : เล่นๆ
TaoPhiangphor : ขอหน่อยดิ จะได้คุยกัน J
Kacha_lowbatt : อื้อได้ๆ เดี๋ยวส่งไปในข้อความนะ
TaoPhiangphor : ทำไมให้ในนี้ไม่ได้อะ?
Kacha_lowbatt : อาย
TaoPhiangphor : อายไรอะ
Kacha_lowbatt : อายชื่อเมล 55555
Nanzy_Socute : ชื่อเมลพี่คชามันทำไมหรอพี่?
Kacha_lowbatt : เฮ้ยแนน มาเมื่อไหร่?
Nanzy_Socute : โห มาตั้งนานแล้ว งอนพี่คชาแล่ว
TaoPhiangphor : 55555
Kacha_lowbatt : อ้าว อยู่ดีๆ มางอนพี่ทำไมละน้องแนนสุดสวยยยย
Kacha_lowbatt : เต๋า เราส่งไปแล้วนะ J
Nanzy_Socute : ก็เนี่ยพี่คชาอะมัวแต่คุยกับพี่เต๋าไม่สนใจแนนเลย
Kacha_lowbatt : พี่คชาสุดหล่อขอโทษนะครับ *ทำตาวิ้งๆ*
TaoPhiangphor : เราแอ๊ดไปแล้วนะคชา รับด้วย J
Nanzy_Socute : งอนพี่เต๋าด้วย คุยแต่กับพี่คชา ไม่สนใจแนน เชอะ
TaoPhiangphor : โอ๋น้องแนน อย่างอนสิ เดี๋ยวไม่สวยน้า :P
Nanzy_Socute : เอาเมลพี่คชาให้แนนสิ จะหายงอน :P
Kacha_lowbatt : เฮ้ยเต๋า อย่าให้นะ!!!
TaoPhiangphor : 555555
Nanzy_Socute : เชอะ พี่เต๋าก็ไม่ยอมให้ ไม่คุยด้วยแล่ว อยู่ในนี้เหมือนเป็นส่วนเกิน L แนนไปดูรูปพี่เฟรมดีกว่า :P เชอะๆ งอนพี่เต๋าพี่คชา จำไว้เลย!!
Kacha_lowbatt : ไปซะแล้ว55555
TaoPhiangphor : 55555
Kacha_lowbatt : รับแล้วนะเต๋า เจอกันในเอ็ม J
TaoPhiangphor : ครับ J
หลังจากนั้น ช่องทางการคุยของเราก็เปลี่ยนมาเป็น msn เราคุยกันทุกวัน.. ทุกวัน.. สี่เดือน.. ห้าเดือน.. ครึ่งปี.. หนึ่งปี..
ทุกวัน ผมมีเต๋าส่งให้เข้านอนทุกคืน.. เราผูกพันกัน มากขึ้น.. มากขึ้น.. ผ่านตัวอักษร .. วันไหนที่ไม่ได้คุยกัน.. ชีวิตผมก็เหมือนขาดอะไรไป
วันนั้น..
สี่ทุ่มแล้ว.. ทำไมเต๋ายังไม่มาอีกนะ? ผมนั่งจ้องหน้าจอมาชั่วโมงนึงแล้ว.. ปกติเราจะมาพร้อมกันตอนเวลา 3 ทุ่ม ชั่วโมงนึงแล้ว.. เขาหายไปไหนกัน? ผมออกจากห้องแชทบ้านเฟรมมาตั้งแต่สามทุ่มครึ่งแล้วละ เพราะเต๋าไม่มาเนี่ยแหละ! มันไม่มีอารมณ์คุย .. แต่สงสัยผมต้องกลับเข้าไปถามหาเขาแล้วละมั้ง
Pop’Badboy : ทำไมได้เลยพี่ x y อะไรไม่รู้ โคตรยากอะ!
Faikaa : 5555 ขึ้นม.ปลายแล้วจะหนักกว่านี้ไอ้น้อง
Nanzy_Socute : วันนี้แนนสอบวิชาสังคมอะ ไม่รู้จะเขียนกฎหมายมาให้จำทำไมเยอะแยะ
Pop’Badboy : เลขเราน่าจะยากกว่ากฎหมายแนนนะ ยกกำลังอะไรไม่รู้เต็มไปหมด
Nanzy_Socute : ไม่ๆ สังคมยากกว่าชัวร์ แก้สมการชิลๆ อะ
Pop’Badboy : ไม่จริงๆ วันนี้เราเจอข้อสอบแทบจะฉีกทิ้งอะ มีแต่ x y เต็มกระดาษ
Nanzy_Socute : เหมือนกันนั่นแหละ แทบจะถามว่ามาตราเท่าไหร่ วรรคเท่าไหร่แล้ว ข้อสอบแนนอะ
Pop’Badboy : ไม่จริง ยังไงเลขก็ยากกว่า
Nanzy_Socute : ไม่ ยังไงสังคมก็ยากกว่า
Pop’Badboy : เลข
Nanzy_Socute : สังคม
Faikaa : อย่าทะเลาะกันๆ ใจเย็นๆ ทั้งคู่เลย
Pop’Badboy : ก็ดูแนนดิ
Nanzy_Socute : ป๊อปนั่นแหละ
Kacha_lowbatt : เฮ้ย มีใครเห็นพี่เต๋าป้ะ
Nanzy_Socute : อะไรเนี่ยพี่คชา มาถึงก็ถามหาพี่เต๋าเลย
Pop’Badboy : เออพี่ ไม่เห็นไงว่าทะเลาะกันอยู่
Kacha_lowbatt : สรุปว่าไม่มีใครเห็นพี่เต๋าใช่ป้ะ?
Faikaa : ไม่เห็นอะพี่คชา มีไรป่าวพี่?
Kacha_lowbatt : ไม่มีๆ ไปและ ถ้าพี่เต๋ามาเรียกพี่ด้วยละกัน
Faikaa : ค่ะ ถ้าเจอเดี๋ยวฝ้ายส่งข้อความไปนะ
Kacha_lowbatt : ใจฝ้าย
Nanzy_Socute : เฮ้ยพี่คชาจะเข้ามาอีกป่าว?
Kacha_lowbatt : ไม่รู้
Nanzy_Socute : พี่คชาเป็นไรป้ะเนี่ย?
Kacha_lowbatt : เป็น ไปละ
Pop’Badboy : พี่คชาเป็นไรวะ?
Faikaa : เห็นป๊อปกับแนนทะเลาะกันแน่เลย ก็เลยรมณ์เสีย
Pop’Badboy : ไม่เกี่ยวเลยพี่ฝ้าย อย่ามาๆ
Nanzy_Socute : ใช่ๆ ไม่เกี่ยวกะเราสองคน
Faikaa : ทีงี้ละเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
Nanzy_Socute : แนนพูดจริงเหอะ
Nanzy_Socute : พี่คชาเค้าเหวี่ยงที่พี่เต๋าไม่มาต่างหากล้า
Faikaa : เออนั่นสิ ว่าแต่พี่เต๋าหายไปไหน
Pop’Badboy : อยู่ด้วยกันแล้วจะรู้ป้ะละพี่
Faikaa : ป๊อปกล้ากวนพี่อ่อ?
Pop’Badboy : แหะๆ ขอโทษค้าบบบบ
ผมกดปิดวินโดว์ลง .. ไปไหนของเขานะ? ..ผมนั่งรอ..จนห้าทุ่ม.. ไม่มีใครออนไลน์.. ไม่มีอีเมลแจ้งข้อความจากฝ้าย.. จนเที่ยงคืน.. ก็ยังไม่มีใครมา.. ผมยังนั่งรอ.. แล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีก..
.
.
.
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา .. ผมหลับฟุบอยู่บนโต๊ะคอม? ใช่ ผมรอเต๋าอยู่นี่นา.. ผมขยับเมาส์ ทำให้เห็นหน้าจอ msn ที่ไม่ได้ปิด
..ไม่มีใครออนไลน์..
สายตาผมเหลือบมองเวลาที่มุมจอ ตีสองครึ่ง.. ผมตัดสินใจปิดเครื่องแล้วไปนอน
.
.
.
คืนถัดมา..
21.00 พอดีเป๊ะ!!
Tao J says
คชา
เต๋าขอโทษนะๆ
เมื่อวานเต๋าหลับอะ TT
หลับตั้งแต่สองทุ่มครึ่งอะชา
แบบมันเพลีย จริงๆ นะ TT
ขอโทษนะคชา~
ไม่โกรธเต๋าน้า
นอนหลับรึเปล่า? ไม่มีเต๋าบอกให้ฝันดี :P
‘Kacha says
จะงอนเต๋าแล้ว L
ปล่อยให้รอทั้งคืน
Tao J says
โอ๋อย่างอนนะคชา
เต๋าขอโทษจริงๆ
แบบไปช่วยยกของมาหมดแรงเลย
‘Kacha says
รู้ป้ะว่าคชารอทั้งคืนอะ
อยู่ดีๆ ก็หายไปไม่รู้ว่าเป็นอะไรรึเปล่า
คชานั่งหลับอยู่หน้าคอมด้วย
Tao J says
คชาาาา
เต๋าขอโทษน้าๆๆๆๆๆๆ
‘Kacha says
ไม่รู้ไม่ชี้
จะไปนอนแล้ว L
Tao J says
คชาอย่าทำอย่างงี้ดิ TT
ขอโทษจริงๆ นะคชา
อย่างอนเต๋านะครับ
ชาชาคนดี~
เต๋ายอมให้เชลซีวันนึงเลยก็ได้
‘Kacha says
พูดจริงนะ?
Tao J says
ครับ J
‘Kacha says
ห้ามคืนคำ
Tao J says
คร้าบบบบ
‘Kacha says
555555 โอเค หาย
Tao J says
เย้ๆๆๆๆ >____<
‘Kacha says
เมื่อวานทำอะไรหรอ ?
เหนื่อยมากรึเปล่า?
Tao J says
ไปยกของมา โคตรเหนื่อยเลยยยยยย
ไปช่วยเพื่อนแม่ย้ายบ้าน555555
ตากแดดด้วยแหละ แขนไหม้เลย TT
‘Kacha says
จริงป้ะ?
เอาว่านหางจระเข้ทานะ
มันจะหาย
แสบมากมั้ยอ่า?
Tao J says
55555 ชารู้เรื่องพวกนี้ด้วยหรอ?
‘Kacha says
ชาเคยตัวไหม้ตอนเด็กๆ 555555
------------------- TEXT -------------------
TBC.
Talk,,
จบแล้ววววว สำหรับพาร์ทแรกของเรื่องที่สองค่า ^^
ชอบกันมั้ยยยย?
เม้นบอกกันหน่อยสิคะ :)
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ดีใจหลายยย >.<
ที่สำคัญตอนนี้กำลังใจดีมาก ^___^
เพราะเพื่อนสนิทที่สุดของเอยมาอ่านแล้วบอกว่าชอบมาก
เป็นกำลังใจที่ดีที่สุดเลยย :D
รักมากมากมากมากมากมาก <3
ถึงจะได้กำลังใจจากเพื่อนแล้วแต่เอยก็ยังอยากได้กำลังใจจากนักอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ :)
เจอกันพาร์ทสองค่ะ :)
(พาร์ทหน้าอาจจะจบหรือไม่จบไม่แน่ใจ55555)
ความคิดเห็น