ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    - AF8 - | 'อมยิ้ม' [TaoKacha] Short Fiction

    ลำดับตอนที่ #19 : -เวิ่นล้วนๆ-

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.พ. 56


    บางคำถาม ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบ
    "รักฉันเพราะอะไร"
    เรารักพี่เต๋า รักพี่คชา แต่ที่มากไปกว่านั้น เรารักความรักของพี่สองคน
    เรารักความเป็นเพื่อน รักความสนิทสนม รักมิตรภาพของพวกพี่

    มิตรภาพของเต๋าคชามันเป็นสิ่งสวยงาม มันเป็นความรู้สึกใหม่ๆ ที่เราไม่เคยได้สัมผัส
    มันเป็นสิ่งที่ทำให้เรายิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ มันเหมือนเป็นสิ่งมหัศจรรย์

    เรายิ้มทุกครั้งที่พี่ยิ้มให้กัน เราหัวเราะเวลาที่พี่เล่นกัน เราร้องไห้เวลาพวกพี่ร้องไห้
    เราไม่เคยคิดว่านอกจากเมนคนก่อนหน้านี้ จะมีใครทำให้เราเป็นแบบนี้ได้อีก แต่มันก็เป็นพวกพี่สองคน

    หลายๆ อย่างที่ผ่านมามันพิสูจน์หัวใจของเราเองให้เรารู้ว่าเรารักพวกพี่มากแค่ไหน
    เราไม่เคยซื้อนิตยสารเป็นบ้าคลั่ง แต่เราก็ซื้อแทบทุกเล่มที่พวกพี่ลง
    เราไม่เคยอดข้าวเก็บตังค์ซื้อบัตรคอน แต่เราก็ทำเพื่อคอนแอทเลิฟ
    เราไม่เคยคิดออกตังค์ให้ใครเป็นพันๆ แต่เราก็ทำเพราะพวกพี่สองคน

    เราไม่เคยคิดจะนั่งอยู่ตอนตีสองเพื่อกดแชร์รูปในเฟสบุ๊ค แต่เราก็ทำไปแล้ว
    เราไม่เคยคิดจะนั่งพิมพ์ M2 ตลอดเวลา แต่เราก็ทำไปแล้ว
    เราไม่เคยหวังรางวัลอะไร เรารู้แค่ว่าทำดีที่สุด แต่เราก็ร้องไห้ตอนที่พลาดมัน

    เราไม่เคยคิด ว่าชีวิตจะได้แอบหนีแม่ไปหาใคร แต่เราก็ทำ
    เราไม่เคยคิด ว่าชีวิตจะได้พบมิตรภาพดีๆ ในทวิตเตอร์ กับคนที่ไม่เคยรู้จัก แต่มันก็เกิดขึ้นเพราะพี่สองคน

    เราไม่เคยคิดจะไปนอนที่พื้นถนนถ่ายรูปเสาชิงช้าทั้งๆ ที่เพื่อนอยู่เต็มหน้าโรงเรียน แต่เราก็ทำมันเมื่อวันที่23มีนาปีที่แล้ว

    เราไม่เคยคิดว่าตอนพิมพ์ประโยคนี้เราจะน้ำตาไหล.

    ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะบอกยังไง
    ไม่ว่าใครจะว่าอะไร แต่ภูมิใจที่สุดกับการได้เป็นสวนด.

    มันไม่มีอะไรภูมิใจมากไปกว่าศิลปินของเรามีความสามารถ มีคนชื่นชม
    และศิลปินบอกรักเราเสมอ

    ทุกครั้งที่พวกพี่พูดคำว่า "รักว่ะ"
    มันมาถึงเราทุกครั้ง เราไม่รู้หรอกว่าพี่จะรู้ไหมว่าเราอยู่ตรงนี้
    แต่เราขอเห็นแก่ตัว คิดเอาเองว่าพี่ก็หมายถึงเราเหมือนกัน

    ทุกครั้งที่พี่สองคนเจอเรื่องไม่ดีต่างๆ นานา
    เราอยากให้รู้ว่าเราทุกคนยังอยู่ตรงนี้
    เชื่อว่าทุกคนคงไม่ต่างกัน
    ลองได้รักแล้ว
    ไม่มีใครอยากปล่อยมือจากพี่ไป

    ขอบคุณหลายๆ อย่างที่ทำให้เรารู้ว่าเราเป็นบ้านคู่จริงๆ
    ขอบคุณพี่สองคนที่มาเอเอฟแปด มันลงตัวที่สุด
    ขอบคุณเวลาปีกว่าๆ ที่ผ่านมาที่ทำให้เราได้พบเจออะไรใหม่ๆ จากการได้รักพี่สองคน
    ขอบคุณที่ทำให้เรายิ้มได้เสมอแม้ว่าจะเป็นตัวหนังสือแค่ไม่กี่ตัวที่พวกพี่ทวิต

    อย่างที่แฟนคลับบอยปกรณ์บอก ทุกครั้งที่ตามงาน ไม่เคยหวังจะได้เห็นหน้า
    เพราะทุกครั้งที่ตามมักจะเป็นแบบนั้นเสมอ
    เราแค่หวังจะเป็นจุดๆ นึง ที่พี่มองเห็นลงมา
    ให้พี่รู้ว่าตรงนี้คือคนที่รักพี่

    สัญญาไม่ได้หรอกว่าจะรักแค่พวกพี่ จะไม่รักใครอีก
    ไม่สัญญาแล้ว
    สัญญากับเมนคนก่อนไว้ยังทำไม่ได้เลย
    ยังมารักพวกพี่จนหมดหัวใจแบบนี้
    แต่สัญญา ว่าตอนนี้ วินาทีนี้ จะรักให้ดีที่สุด
    จะทำทุกอย่างเท่าที่แฟนคลับคนนึงจะทำให้ศิลปินได้

    ขอบคุณพวกพี่จริงๆ ที่เป็นอย่างนี้
    ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน แต่เราเชื่อมั่นว่าพี่สองคนจะยังเป็นศิลปินที่น่ารักของเราแบบนี้

    ขอบคุณพี่เต๋า ที่ยอมเป็นอะไรก็ได้เพื่อให้เรามีความสุข
    เราอยากให้พี่รู้ว่า ความสุขของเราก็คือการที่เห็นพวกพี่มีความสุข

    เรารักพี่สองคนแบบที่พี่เป็น เราไม่เคยอยากให้พี่เป็นเหมือนใคร
    เรารักเต๋าคชาที่เป็นแบบนี้ ถ้าเป็นแบบอื่นก็ไม่ใช่เต๋าคชาสิ จริงไหม? :)




    ตายละ เวิ่นมาก เวิ่นที่สุด
    ขอโทษทุกคนที่อาจจะกดเข้ามาอ่านค่ะ ไม่ได้มีสาระอะไรเล้ยยย
    ฟิคก็ไม่แต่งนะ ยังจะมานั่งเวิ่นนะ55555555

    จริงๆ ตั้งใจจะส่งโปรเจค TKday แต่ยาวไป๊ นอกประเด็นอีกต่างหาก เลยไม่ส่ง555555
    แต่จะเก็บไว้อ่านเองก็ไม่ใช่ไงคะ เลยแบบ นะ -0-
    ประเด็นคือโหวตจีเมมอยู่ด้วยแหละ แล้วแบบ นะ 555555555


    โอเค ใครหลงมาอ่านแล้ว ขอสักหนึ่ง sms เถอะค่ะ
    G98 ส่ง 4242864 ด่วน !!


    พอละ วันอังคารสอบ อ่านยังไม่จบสักวิชา
    เหลวไหลละเกิน orz

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×