คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 'อุนนุน {1}
http://music.truelife.com/song/2072536/อยากจะมาไหม-believe-me << จิ้มนิดดิง (หาโค้ดไม่เจอค่ะ55555)
‘อุนนุน’
ทุกค่ำคืน
มีคนอยู่ตัวคนเดียว
หลายล้านคนในโลก.
บนถนนแคบๆ ภายในหมู่บ้าน มีเพียงแสงจากไฟสีขาวข้างทาง ชายหนุ่มคนหนึ่งยังคงเดินอยู่ริมฟุตบาทอย่างไร้จุดหมาย ในขณะเดียวกัน มือขาวจัดยังเพียรกดโทรศัพท์ที่เบอร์เดิมซ้ำๆ..
สิ่งที่ทำให้เหงา
บางทีก็ง่ายง่าย
แค่เสียงรอสายที่ไม่มีคนรับ.
หลายครั้งที่พยายามกดโทรออก แต่ก็ได้ยินเพียงเสียงเพลงเพลงเดิม เพลงที่เจ้าของเบอร์ชอบ โดยเคยให้เหตุผลว่าอยากหล่อเหมือนนักร้อง เลยตั้งเป็นทั้งเสียงเรียกเข้าและเสียงรอสาย...
~อยากจะมาไหม..ในใจที่มันว่างเปล่า รอให้เธอมาเป็นคนครอบครอง...~
ทรมาน...
ปิดเครื่องใส่กันยังจะทรมานน้อยกว่านี้เลย...
“ได้โปรดเถอะคชา...”
--------------UnnUn---------------
ภายในห้องนอนสีครีม เฟอร์นิเจอร์ต่างๆ หลากสีสันดูสดใส แต่อารมณ์ของคนที่อยู่บนเตียงนั้นกลับทำให้ความสดใสของห้องไร้ความหมายได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เพลงเพลงหนึ่งดังวนซ้ำๆ โทรศัพท์ที่หน้าจอยังโชว์ภาพถ่ายของคนที่โทรเข้ามาถูกปล่อยให้วางอยู่ปลายเตียงโดยเจ้าของไม่คิดจะหยิบขึ้นมาดูแม้สักนิด
เสียงโทรศัพท์ดัง
ไม่มีความหมาย
มานานมากแล้ว.
“เฮีย..” เสียงเบาเบาดังผ่านประตูบานใหญ่เข้ามาในห้องนอน
“ว่าไง”
“เข้าไปนะ”
“อืม...”
ประตูไม้ถูกเปิดออกแผ่วเบา... ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเข้ามานั่งข้างพี่ชายที่นอนตะแคงหันหลังให้
“เฮีย”
“อะไร”
“เป็นอะไร”
“เปล่า”
“แล้วปล่อยให้โทรศัพท์ดังอย่างนี้ทำไมตั้งนาน”
“เปล่า”
“พอเถอะเฮีย...ทรมานตัวเองทำไม”
“ทำไม..”
“อยากรับก็รับเถอะ”
คนที่นอนอยู่ส่ายหน้าช้าๆ ก่อนจะตอบแผ่วเบา
“ไม่อยากยุ่งแล้ว...พอแล้ว...”
“เฮียกลัวอะไร” คำถามนี้ทำให้คชาต้องหันกลับมามองหน้าน้องชายแล้วขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ... กลัวอะไร? หมายความว่ายังไง
ทำให้เค้นท์ต้องขยายความคำถามของตัวเอง
“กลัวแพ้พี่เต๋า?”
“เค้นท์!!!” ตวาดน้องเสียงดัง แต่น้ำเสียงดูเหมือนจะเป็นอารมณ์อื่นมากกว่าโกรธ แล้วยิ่งน้องยักคิ้วให้แบบกวนไม่ใช่น้อย เลยถึงกับลุกขึ้นนั่งแล้วพยายามผลักน้องลงจากเตียง
“อะไรล่ะ! ถ้าไม่กลัวก็รับสายดิ เอาดิ! เฮียป๊อดว่ะ”
“ออกไปเลยไป!”
“ทำไม กลัวแพ้ดิ! ถ้าไม่รับเดี๋ยวรับให้เอาป้ะ?” พูดพร้อมเอื้อมมือจะคว้าโทรศัพท์ของพี่ชาย แต่ก็ไม่ทันมือเรียวที่มาคว้าไปก่อน
“ไม่ต้องยุ่ง ออกไปเลย!” ทำหน้ายุ่งแล้วพยายามดันน้องออกจากห้อง
“สงสารพี่เต๋าว่ะ! ป่านนี้หงอยไปแล้วมั้งเนี่ย ระวังนะ เล่นตัวมากมากเขาจะไม่สนใจ” แลบลิ้นใส่เฮียทีนึงก่อนจะวิ่งออกจากห้องไป
ทบทวนประโยคสุดท้ายของน้องชาย...แล้วสไลด์หน้าจอรับสายทันที...
ว่าวันนี้จะไม่รับแล้วเชียว...
หลังจากพบเธอ
เสียงโทรศัพท์
กลับมามีความหมายอีกครั้ง.
--------------UnnUn---------------
บนถนนเส้นเดิม... ขายาวที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงัก.. เพราะเสียงรอสายเงียบไป
และหลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาที ใบหน้าหล่อก็ต้องระบายยิ้มกว้าง... เพราะเสียงรอสายที่ฟังมาไม่รู้กี่สิบรอบ เปลี่ยนเป็นเสียง...
“ว่าไง..”
เสียงเบาเบาที่เอ่ยเหมือนไม่มั่นใจ...
“หึ รับได้สักที”
“อะไรเล่า! มีอะไรก็รีบๆ พูดมา จะนอนแล้ว!”
“เหรอครับ”
“อ..เออ!”
“หึ ยิ้มอยู่รึเปล่า”
“อะไรเล่า นี่คือประเด็นที่โทรมารึไง”
“แต่อย่างน้อย ก็ทำให้คชายิ้มได้แหละน่า”
“โธ่เว้ย ถ้าจะพูดแค่นี้จะวางแล้วนะ”
“เอ้อ...ไอ้เราก็โทรตั้งนานสองนาน รับสายกันไม่ถึงนาทีก็จะวางซะแล้ว ใจร้ายดีจริงๆ”
“เออ เพิ่งรู้รึไง”
“เฮ้อ ไม่น่าไปตกหลุมรักคนใจร้ายเลยเรา”
“ก็ใครใช้ล่ะ ก็เลิกรักไปดิ เลิกๆๆๆ”
“คิดว่าจะเต๋ายอมง่ายๆ เหรอครับ”
“ไม่คิด! โทรเป็นยี่สิบสามสิบสายขนาดนี้” ประโยคแรกน่ะตอบซะดัง แต่ประโยคหลังน่ะ...แอบพึมพำกับตัวเองอยู่
“อะไรนะครับ”
“อะไรเล่า ไม่มีไร”
“จริงเร้อ...”
“อืมมม~”
“อ่า...อยากกินไอติมอะ”
“บอกทำไม -_____-”
“พรุ่งนี้ไปกินกันไหม”
“ไม่!”
“นี่จะไม่คิดหน่อยเรอะ เดี๋ยวเลี้ยงเลยยย”
“ไม่เอา ไม่ไป”
“ใจร้าย!!”
“คำก็ใจร้าย สองคำก็ใจร้าย เลิกคุยไปเลยไป”
“โอ๋~ ขอโทษนะครับนะ ไม่ว่าแล้วๆ ไม่ไปกินไอติมด้วยกันจริงๆ เหรอ”
“ไม่ไป พรุ่งนี้ไม่ว่าง”
“งั้นมะรืน”
“มะรืนก็ไม่ว่าง”
“อาทิตย์หน้า”
“อาทิตย์หน้าก็ไม่ว่าง”
“สรุปว่าไม่ว่างทั้งปีเลยไหม”
“ก..ก็ประมาณนั้น”
“เฮ้อ...เสียใจจัง”
“ไม่ต้องมาทำเสียจงเสียใจเลย พอได้แล้ว จะนอนแล้ว”
“นอนเร็วจัง”
“จะบ้าเหรอ นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้ว มันเร็วตรงไหนไม่ทราบครับคุณ”
“อ้าว เที่ยงคืนกว่าแล้วเหรอ นาฬิกาตายสินะ”
“อย่ามาฟอร์มเลย นาฬิกาไอโฟนตายด้วยรึเปล่าล่ะ”
“ฮ่าๆๆ แต่เต๋าอยากคุยต่อนี่ครับ”
“พอแล้ว จะนอนแล้ว เดี๋ยวค่อย...”
“เดี๋ยวค่อยอะไรครับ?”
“เดี๋ยวค่อยอะไร..ไม่มี๊” ถ้าตอบว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันวันหลัง..ก็พลาดน่ะสิ
“หึ ถ้างั้น...เต๋าไม่กวนแล้วก็ได้ ฝันดีนะครับคชา แล้วพรุ่งนี้จะโทรมาใหม่นะครับ รักครับ..”
“อ...อื้ม”
สายถูกตัดไป...ปล่อยให้คนต้นสายถือโทรศัพท์ยืนยิ้มอยู่คนเดียว
วันนี้ 2.33 นาที 23 ประโยค ไม่รวมรับสาย
พรุ่งนี้ต้องเกิน 3 นาทีให้ได้!
ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
ไม่กลัวใครแอบมอง
อาการของคนกำลังมีความรัก.
--------------UnnUn---------------
“สามสิบสามมิสคอลล์ พยายามเนอะ” คนที่นอนอยู่บนเตียงยกโทรศัพท์ที่หน้าจอดับไปแล้วขึ้นมาพูดด้วย
ดูเหมือนว่าเกมส์นี้คชาจะเสียเปรียบเต๋าอย่างจริงจัง
เกมส์ที่มีศักดิ์ศรีของทั้งคู่เป็นเดิมพัน!
ฟังดูยิ่งใหญ่ไหม?
ความจริงแล้วคือ
…..
…
…
.
6 วันที่แล้ว
“คชา..” ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา ผู้เป็นที่หมายปองของหญิงสาวทั้งหลาย เอ่ยเรียกคนที่รู้จักกันในฐานะลูกชายเพื่อนแม่ ที่กลายมาเป็นเพื่อนกินเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ
“...” คนถูกเรียกละมือจากการเล่นไอโฟนเงยหน้าขึ้นมามอง
“เราก็รู้จักกันมานานแล้วอะนะ”
“สามเดือน”
“เออนั่นแหละ....ก็คือ....”
“คือ?”
“ขอจีบได้ปะ”
“เฮ้ย!!!”
“พูดจริงนะเนี่ย!! ชอบคชา ขอจีบนะ”
“จ..จะบ้าเหรอต๋าว~”
“ไม่บ้า จริงจัง”
“ไม่ใช่แล้วมั้ง~”
“ใช่ คชานี่แหละ ใช่สุดแล้ว!”
“เอ่อ.........” เงิบ... ผู้ชายขอจีบ... คชาโคตรเงิบ -0-
“แค่จีบ ไม่เสียหายหรอก”
“คือ...มัน...ได้เหรอวะ มัน..ไม่น่าใช่นะเต๋านะ คิดผิดคิดใหม่ได้นะ”
“ได้สิ ไม่งั้นมาแข่งกันไหมล่ะ!”
“แข่งอะไร!”
“ถ้าเต๋าจีบคชาติดภายในสามเดือน เต๋าชนะ แต่ถ้าไม่ คชาชนะ แล้วใครแพ้ต้องยอมคนชนะทุกกรณี”
“โหย อะไรวะเต๋า”
“หรือไม่กล้า? ป๊อด?”
“กล้าเว้ย! เริ่มเลยป้ะล่ะ?”
“โอเค งั้นต่อจากวันนี้ไป เต๋าจะเริ่มจีบคชาอย่างจริงจัง..นะครับ”
.
..
…
….
เอวังด้วยประการฉะนี้...
ไม่น่าปากไวเลย .____. เต๋าแม่งรู้ว่าท้าขึ้นไง แม่งท้าไง
แล้วดูดิ๊ ดูมันทำทุกวันนี้ นี่ยังไม่ครบอาทิตย์เลยนะ มันโทรทุกวัน ส่ง sms สามเวลา แล้วหยอดขนาดนี้ แล้วคือมันก็หล่อใช่ปะ หล่อมากด้วยอะ ประกอบกับการกระทำของมันนี่ใครไม่หวั่นไหวก็ไปบวชได้แล้วอะ T^T
แล้วหลังจากวันนั้นมันก็เลิกพูดคำว่าชอบเลยนะ! แม่งบอกรักอย่างเดียวเลย -3- แล้วยังพูดเพราะกว่าตอนไม่จีบเป็นเท่าตัว ดูดิ! เจ็บใจ!!
--------------UnnUn---------------
TBC.
Talk,,
สวัสดีค่า~ ^/\^
คนอ่านหายหมดแล้วแน่นอน55555 ไม่เป็นไร เรายังคงสามารถเขียนเองอ่านเอง orz
อะไรคืออยู่ดีๆ ก็ลุกขึ้นมาเขียนเรื่องนี้ สเปก็ยังแต่งไม่จบ -____-;
แต่งวันนี้ก็ถือว่า...ลงฟิคฉลองรางวัล Greetz Award ละกันเนอะ -0-
ก็คุ้มจริงๆ ที่เหนื่อย ที่ได้ทำเพื่อเธอ! 5555555
สำหรับเรื่องนี้!! ต้องบอกก่อนเลยว่าบทกวีที่เป็นตัวเอียงทั้งหมด มาจากหนังสือ ‘อุนนุนหมายเลข๒ กาลครั้งหนึ่งทุกสถานที่เคยมีความรัก’ ของ นิ้วกลม นะคะ :)
แล้วก็..อันนี้อยากเวิ่น คือ จริงๆ แล้ว เพลงที่น่าแต่งฟิคมากคือ แค่ของเลียนแบบ ไง คือมันใช่! แต่ทีนี้ ดราม่าไม่ได้ไง แต่งดราม่าละกากสุด -___-; แล้วเพลงพี่เต๋างี้ อยากจะมาไหม น่ารักสดใสแนวเรา(?)เลย55555 ก็เลยแบบ..นะ อยากจะมาไหมกันดีกว่า -0-
ถ้ายังมีคนอ่านอยู่ก็ขอบคุณมากนะคะ มากๆ จริงๆ แต่ไม่มีก็ อ่านเอง ไม่ซีเรียส5555555
รักคนอ่านนะคะ <3 #ถ้ามี 5555555
ความคิดเห็น