คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 'TEXT {Special}
t em
TEXT
Special
ทางเดินในสวนสาธารณะที่ปกคลุมไปด้วยร่มไม้จากต้นไม้ใหญ่รอบตัวในยามเย็นนั้นแสนร่มรื่น สถานที่สุดท้ายในทริปเที่ยวตลอดวันของเต๋าและคชา
“ทำไมเต๋าถึงชวนคชามาที่นี่ล่ะ” คนที่เดินนำหน้าอยู่ถามขึ้น ก่อนจะพาตัวเองมาหยุดอยู่หน้าเก้าอี้เล็กๆ ใต้ต้นไม้แล้วหย่อนตัวนั่งลง
“แล้วคชาชอบไหมล่ะ” คนที่เดินตามมาทิ้งตัวลงข้างๆ ก่อนจะย้อนถามกลับไป
“ชอบ ... คชาชอบที่นี่มากเลย” หันหน้ามองไปรอบๆ ท้องฟ้า ต้นไม้ สายลม...ชอบจริงๆ นะ
“หึ เต๋าเก่งใช่ป้ะ”
“รู้หรอกว่าไปอ่านประวัติเค้ามาแล้วอะ”
“เฮ้ย! รู้ได้ไงอะ”
“ก็หนังที่พาไปดู ข้าวที่สั่งให้กิน เพลงที่เลือกให้ร้อง วัดที่พาไปทำบุญ ... แล้วก็ที่นี่ ... แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเตรียมการมาอย่างดี”
“ฮ่าๆ เต๋าเพิ่งจะรู้เพราะไปถามฝ้ายมา ว่าไอ้ประวัติอะไรนั่นน่ะมันอยู่ส่วนไหนของเว็บ ลืมไปแล้วด้วยว่าตัวเองเคยกรอก ฮ่าๆๆ”
“เอ๋อได้ที่จริงๆ เลย” ส่ายหัวน้อยๆ ให้กับความเอ๋อของอีกคน
“กินไอติมไหมชา” ชี้ไปทางรถเข็นไอติมกะทิที่กำลังเข็นผ่านไปอีกฝั่งของถนน
“ขี้เกียจเดินไปอะ นั่งกำลังสบาย ฮ่าๆ”
“เดี๋ยวเต๋าไปซื้อให้เอาป้ะ”
“ถ้าอยากกินก็ไปซื้อดิ”
“แล้วชาอยากกินรึเปล่าล่ะ”
“ก็เฉยๆ อะ”
“งั้นไม่ไปดีกว่า”
“อ้าว แล้วเต๋าไม่อยากกินเหรอ”
“ก็ชาไม่อยากกินอะ”
“เต๋าเอ๊ย”
แล้วก็ไม่มีใครลุกไปซื้อไอติม...ทั้งคู่ยังคงนั่งกันอยู่ที่เดิมแบบนั้น...
มือขาวๆ ค่อยๆ เลื่อนไกลจากตัวออกไปข้างๆ จนแตะกับมือของอีกคนที่วางไว้ข้างตัว ทำให้ร่างบางนั้นสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองหน้าคนที่กำลังจับมือตัวเองแล้วยิ้มให้
“คชา”
“ครับ” ตอบพร้อมรอยยิ้ม ยิ้มแบบที่เต๋าชอบ ..มือของเต๋าอบอุ่นดีจัง .. แค่แตะ ก็สัมผัสได้
“ขอบคุณพี่คชาที่ทักน้องเต๋าในบ้านเฟรมวันนั้น ไม่งั้นเราคงไม่รู้จักกัน”
“หึ ขอบคุณน้องเต๋าที่หลงเข้ามาให้พี่คชาทัก”
“ขอบคุณคชาที่อยู่รอคุยกับเต๋าทุกคืน”
“ขอบคุณเต๋าที่มาคุยกับคชาทุกคืน”
“ขอบคุณคชาที่ส่งเต๋านอนทุกคืน”
“ขอบคุณเต๋าที่บอกให้คชาฝันดีทุกคืน”
“ขอบคุณคชาที่คอยเป็นห่วงเต๋า”
“ขอบคุณเต๋าที่คอยเป็นห่วงคชา”
“ขอบคุณคชาที่ไปรอเต๋าเมื่อวันแรกที่เราเจอกัน”
“ขอบคุณเต๋าที่ไปก่อนเวลาตั้งสิบห้านาที”
“ขอบคุณรอยยิ้มสวยๆ ของคชา ที่ทำให้หัวใจเต๋าเต้นผิดจังหวะ”
“ขอบคุณรอยยิ้มเอ๋อๆ ของเต๋าที่ทำให้คชายิ้มตามทุกครั้ง”
“ขอบคุณคชาที่ยอมให้เต๋าจับมือ”
“ขอบคุณเต๋าที่จับมือคชา”
“ขอบคุณคชาที่ยอมให้เต๋ากอด”
“ขอบคุณเต๋าที่กอดคชา”
“ขอบคุณนะที่อยู่ข้างๆ เต๋า”
“คชาก็ขอบคุณเต๋าเหมือนกัน ที่อยู่ข้างๆ คชา”
“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่คชารักเต๋า”
“รู้ได้ยังไงวะเค้ารักตัวเองอะ ขี้ตู่ตลอดเลยนะ”
“หรือจะปฏิเสธ”
“หึ”
“เต๋ารักคชานะครับ”
“ขอบคุณ...ที่รักคชานะ”
“เต๋าจะอยู่ข้างๆ คชาตลอดไปนะ”
“คชา...ก็จะอยู่ข้างๆ เต๋า ตราบใดที่เต๋ายังอยู่ข้างๆ คชา”
ต่อไปนี้ ... แม้ว่าเต๋าจะซื้อรองเท้าให้คชาอีกกี่สิบคู่ แต่เต๋ากับคชา คงจะไม่ต้องแยกจากกันไปไหนอีกแล้วล่ะ
เต๋ามั่นใจ ... ว่าจะอยู่ข้างๆ คชาตลอดไป
คชา...ยิ่งกว่ามั่นใจซะอีก ว่าตัวเองก็จะอยู่ข้างๆ เต๋าตลอดไป.
--------------EndSpecial--------------
ในที่สุดก็ออกมาเป็น Special ของ TEXT หลังจากหายไปเป็นเดือน555555
ขอโทษรีดเดอร์ด้วยนะคะที่หายไปนาน เรียนหนักมากจริงๆ ตอนนี้สอบเสร็จแล้วค่ะ เย้ >_<
แต่ก็อาจจะมาไม่บ่อยเท่าไหร่นะคะ ภารกิจรัดตัว555555 ต้องมุ่งมั่นสอบม.4ให้ได้!!
ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามอ่านนะคะ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์มากๆ แบบว่าอ่านแล้วหน้าบาน5555555
เจอกันเรื่องหน้านะคะ :)
ความคิดเห็น