คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CT :13 เมื่อไรจะจบ(?) [100%]
ซีวอนนั่งคิดอยู่ชั่วครู่เรื่องรูปในโทรศัพท์นั้น และไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทำให้สติซีวอนกลับมาก่อนจะหยิบขึ้นมารับ
“ครับ”
//นายอยู่ไหนน่ะ ซีวอน//
“ฮีชอลหรอ?เอ่อ...ฉันอยู่บ้านแล้ว จะเข้านอนแล้ว”
//โทรศัพท์ฉันอยู่ที่นาย เซ็งจริงๆ ฉันไปเอาพรุ่งนี้ก็ได้ นายจะนอนแล้วอ่ะ//น้ำเสียงดูสุดเซ็ง
“อ่าๆ”....ไม่รู้จะพูดอะไร..
//นายคงไม่ส่องอะไรในโทรศัพท์ฉันหรอนะ// เสียงที่ฟังแล้วขนลุก
“เปล่านี่ เปล่าเลย”
//อื้ม นั้นแค่นี้แล้วกัน ดูแลของของฉันดีๆนะ//
“ดะ...ได้ อื้ม เอ่อ! เดี๋ยว ฮีชอล”
//อะไร//
“ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ ติดใจแต่เมื่อเช้าแล้ว”
//ว่า....//
“แฟนเก่านาย......เอ่อ.....เค้าอยู่ไหนหรอ” ซีวอนกลั้นใจถาม
//เอ่อ....//
“จะไม่ตอบก็ได้นะ”
//ตายแล้ว ตายเมื่อ2ปีที่แล้วแล้วน่ะ//
“ตาย? ฉันขอโทษนะที่ถาม”
//ไม่เป็นไร แค่นี้ใช่มั้ยที่นายอยากรู้//
“ถ้าฉันอยากรู้มากกว่านี้ นายจะตอบหรอ” เริ่มไม่ค่อยกลัวคนปลายสายว่า
//จะถามก็ถาม.....ไม่เอาแหละ ไหนบอกจะไปนอนไง ก็ไปสิ// ปลายสายพูดจบก็ตัดสายไป
“ไม่อยากรู้แล้ว........เที่ยงคืนแล้วหรอเนี่ย”ซีวอนหันไปมองนาฬิกาข้อมือตัวเองก็ต้องตกใจเมื่อเค้านั่งอยู่ที่บ้านนี่จนถึงเที่ยงคืนเพื่อรอเวลาให้ร่างบางได้หลับแล้วเค้าจะไปดูแล
“มันยังไม่กลับ ก็ดี!” ซีวอนพูดจบก็เดินขึ้นไปยังห้องของฮยอกแจ ไฟที่เปิดสว่างทั่วห้อง ห้องที่เงียบงันและหนาวเพราะเครื่องปรับอากาศ ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงก็หลับอย่างสนิทคาไฟจ้า ซีวอนเดินไปหยิบกะมะลังที่ใส่น้ำพร้อมๆกับผ้าขนหนูเล็กๆ มายังเตียงฮยอกแจ
“นายหน้าจะเช็ดตัวนะ จะได้หลับสบายๆ” ซีวอนพูดพร้อมๆกับแกะกระดุดเสื้อร่างบางจนหมด จนเห็นอกเนียนขาวที่มีแต่รอยประทับสีดอกกุหลาบเต็มไปหมด ซีวอนหยิบผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆมาเช็ดให้อย่างเบาๆและนุ่มนวลที่สุดเพื่อไม่ให้ร่างบางเจ็บและตื่น
..........รอยพวกนี้ ของผู้ชายคนนั้นหรือของ......
“......บอกว่ารักนักรักหนา ทำไมมันไม่ยอมกลับมาดูแลคนรักของมันให้ดีๆว่ะ..”ซีวอนบ่นไปพลางเช็ดไปอย่างเบาๆ ก่อนจะเดินไปเอาชุดนอนสีสวยของฮยอกแจมาใส่ให้หลังจากที่เช็ดตัวเสร็จ
“คิด....ฉัน....รู้.....รัก...นาย...เกลียด” แต่ยิ่งฟังกับยิ่งงงกับคำพูดของร่างบางที่ฟังดูแล้ว ร่างบางละเมอถึงใคร? กำลังจะพูดอะไร? ถึงซีวอนจะตั้งใจฟังก็ยังงงอยู่ดี
ครืออออออ
โทรศัพท์หรูของฮยอกแจที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นขึ้นเพราะเมสเสสเข้า ซีวอนเลยเดินไปดู
“เมสเสสรูป”ซีวอนหยิบมาดู ก่อนจะเปิดเข้าไปดูรูปที่ใครคนหนึ่งส่งมา
“O.O อย่างนี้นี่เองที่มันถึงไม่กลับ” รูปที่ฮันกยองนอนเปลือยกับผู้หญิงที่คุ้นหน้าดีนอนกอดกันเนื้อแนบเนื้ออกแนบอกแผ่หลาอยู่หน้าจอโทรศัพท์ ซีวอนดูเสร็จก็รีบกดลบทันทีเพื่อไม่ให้ฮยอกแจต้องมาเห็นภาพที่ไม่หน้าจะหน้าดูเท่าไร
“ฉันไม่ได้ช่วยแก แต่ฉันแค่ไม่อยากให้ฮยอกต้องมาเจ็บ ” ซีวอนลบเมสเสสนั้นทิ้งก่อนจะวางโทรศัพท์ลงอย่างโมโห
“แต่ฮยอกก็จำแกไม่ได้อยู่แล้วนี่ หึ ฉันจะไม่ปล่อยให้ฮยอกกลับไปมีชีวิตแบบนั้นหรอก” ซีวอนพูดกับตัวเองก่อนจะเดินไปห่มผ้าให้ฮยอกแจ
“รัก.......ฮัน” และนั้นก็เป็น2คำสุดท้ายที่มันหลุดออกมาจากปากฮยอกแจและซีวอนนั้นก็ได้ยินด้วย ซีวอนเดินไปเก็บของที่เอาออกมาก่อนจะปิดไฟห้องให้แล้วเดินออกไป และรถหรูนั้นก็ได้ขับออกไปจากบ้านฮันกยอง.........
แสงแดดตอนเช้ารอดผ่านม่านบางของห้องร่างบาง ซึ่งมันทำให้ฮยอกแจตื่น ร่างบางลุกขึ้นนั่งพลางบิดตัวไปมา แล้วเดินไปที่ระเบียงห้องเพื่อสูบอากาศยามเช้าที่แสนสดชื่น
“เมื่อคืนฉันใส่ชุดนี่หรอเนี่ย?” สายตาเหลือบเห็นชุดตัวเองที่ใส่อยู่เลยตกใจนิดๆ ก่อนจะยืนคิดถึงเรื่องเมื่อคืน
“ไม่นี่ .......แล้วใครเปลี่ยนให้ฉันกัน” ร่างบางถามตัวเองอย่างงงๆก่อนจะเดินลงไปข้างล่างเพื่อไปหาป้าแม่บ้าน
“ป้าฮะ.......ป้า” ร่างบางเดินไปทักป้าที่รดน้ำต้นไม้อยู่ข้างบ้าน
“เมื่อคืนป้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันหรอ?”
“เปล่าค่ะ คนเมื่อคืนที่มา คุณซีวอนค่ะที่เปลี่ยนให้”
“ห๊า?”
“เค้ารอคุณหนูหลับก่อนจะขึ้นไปดูแลไปเช็ดตัวให้ เมื่อคืนกลับตั้งตี1กว่าเลยนะค่ะ^^”
“เอ่อ...แล้วเจ้าของบ้านนี้ไปไหนล่ะครับ ยังไม่เห็นหน้าแต่เมื่อวานแล้ว ปล่อยให้คนอื่นมาดูแลแฟนตัว หึ!”
“ยังไม่กลับแต่เมื่อวานแล้วค่ะ คุณหนูจะทานอะไรดีค่ะ ป้าจะได้ทำให้”
“ไม่เป็นไรฮะ..เดี๋ยวผมจะออกไปข้างนอก....” ร่างบางตอบก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องไป ครึ่งชม.ต่อมาร่างบางก็พร้อมที่จะออกไปข้างนอก และรถหรูที่จอดอยู่นั้นฮยอกแจก็ขับออกไป
“มาหาฉันหน่อยได้ไหม?.......ที่เดิม.....” เมื่อคุยกับคนปลายเสร็จ ร่างบางก็เร่งความเร็วรถเพื่อไปยังที่หมาย และไม่นานร่างบางก็มาถึงที่ๆหนึ่ง ฮยอกแจเดินเข้าไปนั่งข้างในร้านกาแฟที่ๆนัดกันไว้ และไม่นานเกินรอ ใครคนนั้นก็มา
“มานานแล้วหรอ?”
“นิดหนึ่ง”
“ตอนคุยโทรศัพท์...พูดจริง?”
“อื้ม....จริง..”
“เรื่องจบแล้วสินะ”
“ไม่!.....................”
เมื่อทั้ง2คุยธุระกับจบโดยใช้เวลาไม่ค่อยนาน ฮยอกแจลาเพื่อนก่อนจะโทร.หาใครอีกคน เพื่อนัดไปยังที่ๆหนึ่ง และไม่นานรถร่างบางก็ขับมาจอดหน้าคอนโดฯหรูแห่งหนึ่ง เพื่อมารับคนที่เค้านัดไว้ สักพักคนๆนั้นก็เดินมาขึ้นรถก่อนที่รถจะเคลื่อนออกไป
“เรื่องเมื่อคืนขอบใจนะ”ฮยอกแจทักขึ้น
“ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่.....”
“ไม่เป็นไร ..วันนี้ฉันมารับนายไปกินข้าว เป็นการเลี้ยงตอบแทน” ฮยอกแจหันมายิ้มให้ ก่อนจะเร่งความเร็วรถนั้นขึ้นไปอีก ไม่นานรถหรูก็เข้ามาจอดยังลานจอดรถของร้านอาหารที่ดูคุ้นเคยและทั้ง2ก็เดินเข้าร้านไปพร้อมๆกัน
“เลือกเลยจะกินอะไร ฉันเลี้ยง”
“นายสั่งเถอะ ฉันกินได้หมด” ซีวอนยิ้มตอบ
“นั้นห่อหมกทะเล ต้มยำกุ้ง ต้มจืดหมู ไข่เจียว ข้าวเปล่า2” ร่างบางเลือกอาหารเสร็จก็คืนเมนูให้พนักงานไป
“นายคงชอบที่นี่มากเลยสินะ ทั้งๆที่มีเรื่องครั้งนั้น”
“เรื่องอะไรหรอ?”
“ลืมไป นายจำไม่ได้นี่ว่าเรื่องของนายกับ... นายอย่างรู้เลย”
“โอเคๆ” ร่างบางยิ้มตอบแห้งๆ ก่อนที่ทั้ง2จะหาเรื่องคุย
“ฮยอก...นายรักฮันหรือเปล่า”
“แค่กๆ” คำถามนั้นทำให้ร่างบางถึงกับสำลักน้ำ “จะไปรักได้ยังไงล่ะ ก็ฉันจำอะไรไม่ได้เลยเรื่องเค้านี่ หึ! แฟนบ้าอะไรล่ะ! เจอหน้าแม่จะบอกเลิกให้มันจบๆไปเลย” คำถามนิดเดียวที่ถามมาทำให้ซีวอนได้คำตอบชุดใหญ่ แต่มันทำให้ซีวอนรู้สึกดีเอามาก
“ฮยอก....ฉันจีบนายได้มั้ย?” ซีวอนรวบรวมพลังทั้งหมดถามพลางส่งสายตาหวานให้ร่างบาง
“ฮะฮ่าฮา จะจีบก็จีบสิ ถ้ามันติดก็ดีใจด้วยนะ ฮ่าๆ” ร่างบางตอบอย่างชอบใจ รู้สึกจะไม่จริงจังอะไรเลย
“ฉันจริงจังเนี่ย? ฉันชอบนายแต่วันแรกที่เราเจอกัน ฉันชอบ ..ชอบมาก” คำพูดที่จริงจังที่ออกมาจากคนตรงหน้าทำให้ร่างบางอึ้งไป
“ชอบฉันจริงๆหรอ?” ร่างบางถามกลับอย่างจริงจัง
“อื้ม”
“ขอโทษนะ เราเป็นเพื่อนกันหน้าจะดีกว่า”
“ทำไมล่ะ” ซีวอนหน้าเสีย
“เป็นเพื่อนมันดีกว่าคนรักตั้งเยอะ......ฉันขอโทษ”
“ถึงนายบอกจะไม่.....แต่ฉันจะพยายาม”
“พูดกับนายนี่! เฮ้ย~ โอเค ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ” พูดจบร่างบางก็เดินออกไปทิ้งให้ซีวอนนั่งอยู่คนเดียว แต่ร่างบางกับไปอีกทาง ร่างบางเดินไปจ่ายเงินก่อนจะออกไปโดยไม่ลาซีวอนเลย
“ทำไมไปนานจังนะ” นานเข้า ร่างบางยังไม่ยอมกลับมาซีวอนเลยรู้สึกทะแ-ม่งๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปห้องน้ำ
“อุ๊ย! ฮีชอล นายมาได้ยังไง” ซีวอนตกใจเมื่อตัวหันหน้าไปเจอฮีชอล
“ก็ฮยอกโทรตามมาอ่ะ แล้วฮยอกไปไหนล่ะ” ฮีชอลเดินเข้านั่ง
“ฉันจะไปตามเนี่ย! ไปห้องน้ำนานแล้ว ยังไม่กลับมาเลย ไม่รู้จะเป็นอะไรหรือเปล่า”
“อื้มๆ ไปเร็วมาเร็วแล้วกัน” ฮีชอลสั่งก่อนซีวอนจะเดินออกไปและไม่นานก็กลับมาตัวคนเดียว
“ไม่อยู่แล้ว หนีไปแล้วแน่เลย” ซีวอนเดินมานั่งอย่างเหนื่อยใจ
“เป็นอะไรกันเนี่ย? เรียกฉันมาบอกว่าอยากเจอ แล้วทิ้งฉันได้ไง แล้วทำไมต้องหนีนายด้วย”
“ก็บอกชอบฮยอกไปอ่ะสิ”
“O.O” ฮีชอลตกใจเล็กๆ “อะ...เอ่อ...ละ..แล้วฮยอก....ตอบว่ายังไง”
“เค้าให้เราเป็นเพื่อนกัน” ซีวอนตอบอย่างเซ็งๆ
“อ่า....เสียใจด้วยนะ....เอ่อ..ฉันขอโทรศัพท์คืนได้มั้ย?”
“โทรศัพท์อยู่ที่ห้องน่ะ นายเอารถมามั้ย? ไปส่งฉันหน่อย”
“อื้มๆ ไปจ่ายเงินซะ ฉันไปรอหน้าร้าน” ซีวอนพยักหน้ารับก่อนจะเดินไป และฮีชอลก็เดินออกไปติดๆ
“เค้าบอกว่าจ่ายไปแล้ว”ซีวอนเดินมายืนอยู่ข้างๆฮีชอลก่อนที่ฮีชอลจะเดินนำไปขึ้นรถโดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
--------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ รีดเดอร์
^^ ช่วงนี้ชอบหมก55+ไม่ได้ชอบ แค่ไม่มีเวลา(จริงๆ)
แล้วต่อจากนี้ก็อาจจะหมกไว้อีกนานเลยเพราะ18เปิดเรียนแล้ว ขนาดปิดเทอมยังไม่มีเวลา
เปิดเทอมเชื่อเลยว่าไม่มี ขนาดนอนยังไม่มีเวลาเลย ไรเตอร์ขอบอกไว้ ณ ที่นี้ ว่า นานๆทีเราจะได้พบกัน แต่ก็บ่อยๆและ แต่ไม่ได้แบบทุกวัน ฮ่าๆ รัก รอ นะค่ะ ขอบคุณค่ะ'
แล้วฮยอกแจความจำเสื่อมจริงมั้ย? หรือยังไงกัน?
แล้วฮันจะสมหวังกับรักที่...? มั้ย?
แล้วซีวอนกับฮีชอลจะรักกันหรือเปล่า?
nu eng
ความคิดเห็น