คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CT :5 น้ำตาลูกผู้ชาย[100%]
………….Five
"ฮันกยอง......ต่อจากนี้วันนี้ ลี ฮยอกแจ ไม่ใช่ของนายอีกต่อไปแล้ว จำไว้ซะ”
ประโยคสุดแสนจะแทงใจดำคนตรงหน้า ทำให้ใจของฮันกยองตอนนี้มันแตกเป็นเสี่ยงๆไม่เป็นชิ้นดี คำพูดของฮยอกแจไม่ทำให้ ร่างสูงช็อกแล้ว ทั้งซีวอนกับจางอินก็ยืนอึ้งกับคำบอกเลิกนั้นเช่นกัน
“ฮันค่ะ คุณเลิกยุ่งกับลี ฮยอกแจเถอะค่ะ” จางอินเดินเข้ามากอดแขนคนรักพลางดึงแขนให้ร่างสูงเดินตามตนมา
“ซีวอน นายเอารถมาหรือเปล่า ฉันขอติดรถไปด้วยนะ”
“ดะ..ได้ เอ่อ ออกไปรอข้างนอกก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะไปจ่ายเงิน”
“อ่อ ขอโทษด้วยนะ เดี๋ยวฉันคืนเงินให้” พูดจบร่างบางก็เดินออกไปจนลับตาก่อนที่ซีวอนจะหันมาหาคู่อริ
“ดีแล้วที่ฮยอกบอกเลิกกับแก เรื่องมันจะได้ไม่ซ้ำรอยเหมือนน้องสาวฉัน ....ตอนนี้ ฮยอกน่ะ ฉันขอแล้วกัน” ซีวอนยิ้มเยาะเย้ยใส่คนตรงหน้าอย่างซะใจก่อนจะเดินออกไปจนลับตา
“ชเว ซีวอน...” ฮันกยองกัดฟันพูดกับตัวเองด้วยความโกรธ
“ฮันค่ะ”
“เอ่อ ช่วยเช็คบิลให้ผมด้วย คุณกลับบ้านเองนะ” ร่างสูงหันมาพูดกับแฟนสาวก่อนจะสะบัดแขนออก และรีบวิ่งออกไป
“ฮันกยอง!! กริ๊ดๆๆ แล้วฉันจะกลับยังไง”
ฮันกยองรีบวิ่งออกมาจากร้านก็พบกับคนที่ในใจเค้าเรียกร้องหา ฮันกยองรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดจากด้านหลัง ก่อนที่คนๆนั้นจะสะบัดแขนเค้าออกอย่างไร้เยื่อใย
“ฮยอกฉันขอโทษ”
“ขอโทษ! ขอโทษ! ขอโทษแล้วได้อะไร?”
“ฮยอก...”
“ถ้าขอโทษแล้วมันหาย โลกทั้งใบก็ไม่ต้องมีกฎหมายหรอก”
“ฮยอก...” ตอนนี้ร่างสูงก็ไม่ต่างอะไรกับลูกหมาเชื่องๆที่ถูกเจ้าของนำมาปล่อยทิ้งไว้ข้างทาง
“นายจะให้ฉันทนอยู่กับคนที่เค้าไม่รักฉันงั้นหรอ?”
“ฉันไม่เคยบอกว่าฉันไม่รักนาย”
“แล้วคนที่เค้าทำแบบนาย เค้าเรียกว่าอะไร”
“ฮยอก....ให้โอกาสฉันอีกครั้งได้มั้ย?”
“เสียใจนะ ฉันไม่มีโอกาสอะไรจะให้นาย”
“ฮยอกแจ เราไปกันเถอะนะ” ซีวอนที่เดินเค้ามาขัด “ฮันกยอง คุณก็ช่วยไปดูแฟนคุณด้วยแล้วกัน คลั่งอยู่ในร้านนั้นนะ”
"ฮันกยอง ไม่มีหัวคิดหรือไง เลือกเมียน้อยก็แทนที่หาคนดีๆหน่อย ไม่ใช่ตัวอะไรพันธุ์นั้น"” ฮยอกแจพูดเสริม พร้อมๆกับซีวอนที่ยืนยิ้มเย้ยอยู่ข้างหลัง
คำพูดแบบนี้ มีอยู่ในตัวนายด้วยหรอ
ฮยอกที่แสนดี แสนน่ารัก หายไปไหน
“ฮยอกแล้วนายจะไปไหน” ฮันกยองถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
“ฉันต้องบอกคุณด้วยหรอ?” แต่ก็ต้องได้รับคำตอบที่เหยือกเย็นกับมา
“ฮยอก คุณไปอยู่บ้านผมก่อนไหมล่ะ” ซีวอนขัดขึ้น
“ตกลง”(RT:ง่ายจังว่ะ) ร่างบางรับคำก่อนจะเดินออกไปกับวีวอน
“ไม่ได้นะ ไม่ได้!!” ร่างสูงตะโกนเรียกตามหลัง ทำให้ทั้ง2ชะงักหยุด ขาทั้ง2ข้างของฮันกยองทรุดลงนั่งคุกเข่าไปกับพื้น ก่อนที่น้ำตาลูกผู้ชายจะไหลออกมา
“O.O” <<<<< ทั้งอึนฮยอกกับซีวอน ต้องตกใจจากสิ่งที่เค้าทำ
“อย่าไปเลยนะ อย่าไป....”
“ฮัน...” ฮยอกแจที่มองคนตรงหน้าเริ่มจะใจอ่อนเมื่อเห็นคนๆนั้นร้องไห้ ร่างบางกำลังจะเดินไปหาคนตรงหน้าที่ห่างกันไม่กี่ก้าวแต่ก็ต้องถูกมือหนาดึงไว้
“นายจะกลับไปหาคนที่เค้าทำร้ายนายหรอ?”
“ฉันมะ..ไม่รู้” ร่างบางหันมาตอบก่อนจะเห็นกลับไปมองฮันกยองอีกครั้ง
“อย่าไปเลยนะ อย่าไป....ฉันยอมรับผิดแล้ว..ฉะ...ฉันขอโทษ” ร่างสูงนั่งร้องอ้อนวอนฮยอกแจไม่หยุด ทั้งที่ตัวเองนั่งก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองหน้าคนที่กำลังจะใจอ่อน
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว”
“หือ..ฮะ?” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางที่สั่งให้เค้าหยุดร้องไห้
“นายเห็นดอกไม้สีฟ้าๆต้นนั้นมั้ย?” ร่างบางชี้ดอกไม้สีฟ้าที่เปล่งประกายอยู่ข้างทางอีกฝั่งหนึ่งของถนน
“ไปเอามันมาให้ฉัน”
"แล้วนายจะยกโทษให้ฉันมั้ย?"
"ฮยอก..คิดอะไรอยู่น่ะ นายจะคืนดีกับมันงั้นหรอ"
"ซีวอนนายห้ามฉันไม่ได้หรอกนะ"
"ตรงลงนายจะคืนดีกับฉันใช่มั้ย?" ร่างสูงรีบลุกขึ้นยืนเช็ดน้ำตาแล้ววิ่งเข้ามาหาร่างบาง
"ฉันไม่รู้ แต่นายต้องไปเอาดอกไม้นั้น มาให้ฉัน! ให้ได้" พอพูดจบ ร่างสูงก็ยิ้มตอบก่อนจะรีบวิ่งไปข้ามถนนอย่างดีใจเพื่อไปเอาดอกไม้นั้นมา
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด! ปึง!
.
.
.
.
.
.
.
.
------------------------------------------
จบตอนสักที ฮือๆ ตอนนี้ แสบตาจะตายอยู่แล้ว เป็นไงบ้างอ่ะ มันขัดค่องใจอะไรไหม?
หุหุ รอดูต่อไป
nu eng
ความคิดเห็น