คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CT :2 เค้าดีหรือเธอเลว
Two
แสงแดดอ่อนๆตอนเช้ารอดผ่านผ้าม่านสีครีมสาดส่องมายังหน้าขาวๆที่นอนหลับใหลใต้ผ้าห่ม ทำให้เปลือกตาบางๆที่บวมจากการร้องไห้เมื่อคืนเปิดออกอย่างช้าๆ ฮยอกแจค่อยๆลุกขึ้นนั่งและหันไปดูนาฬิกาว่าตื่นสายแค่ไหน
“9โมง ตายล่ะ” ฮยอกแจรีบปริตัวลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้องนอน ห้องโถงนี้เงียบสงบมากเหมือนไม่มีคนอยู่เลยนอกจากเค้า ร่างบางเดินหาเจ้าของห้องเพื่อลาและขอบคุณอีกครั้งก่อนกลับ
“ซีวอน อยู่ไหนน่ะ?” ไม่มีเสียงตอบกลับ ร่างเดินหารอบห้องก็ไม่พบใคร มีเพียงแต่กระดาษสีสวยๆวางไว้บนโต๊ะแทน
เอ่อ คงหาผมอยู่ คุณจะกลับแล้วสินะ
ขอโทษที่ผมไม่ได้ไปส่ง พอดีงานเข้าแต่เช้านะ
คุณจะเปลี่ยนจากขอบคุณผมเป็นเลี้ยงข้าวผมได้มั้ยล่ะ?
นามบัตรผมนะ ที่วางอยู่ข้างๆ โทรมาได้ทุกเมื่อ
“ยังไม่ทันได้ขอบคุณเลย” ร่างบางหยิบนามบัตรสีเทาๆนั้นเก็บใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะรีบออกจากที่แห่งนั้นเพื่อกลับบ้าน เพราะถ้าฮันกยองกลับมา ไม่เจอตัวเอง ฮันกยองอาจจะตกใจและเป็นห่วง
แต่....
.
.
.
ทำไม? ฉันต้องห่วงความรู้สึกเค้าด้วยนะ
ขายาวสวยรีบเร่งฝีเท้าเดินกลับบ้านหลังจากลงจากรถโดยสาร ฮยอกแจรีบเข้าบ้านทันที และเค้าก็พบกับแม่บ้านที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่จึงทักขึ้น
“ป้าฮะ ฮันกยองกลับมาหรือยังฮะ”
“คุณหนูยังไม่กลับเลยค่ะ”
“หรอฮะ” บ้าที่สุด ฉันจะกลับมาที่นี่ทำไม เจ็บจัง
“เอ่อ ป้าช่วยเตรียมอาหารเช้าให้ผมหน่อยได้มั้ยฮะ?”
“ได้ค่ะ คุณหนูรีบไปอาบน้ำอาบท่าเถอะค่ะ”
“ฮะ”
.
.
บ้าจริงๆ ทำไมฉันต้องกลับมาที่บ้านหลังนี้ด้วย
ครืดดดดดดดดดดดดดดด~ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าฮยอกแจดังขึ้น ร่างบางก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อคนที่โทร.มา
‘ฮันนี่~ที่รัก’
ถึงจะอยากคุยกับคนนี้มากเท่าไร แต่อีกใจก็ไม่อยาก ไม่อยากยุ่งกับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
“ยอโบเซโย” แต่สุดท้าย ก็ต้องกดรับ
“(ฮยอก~ นายทำอะไรอยู่หรอ?)” เสียงอ้อนนั้น ทำให้ร่างบางนึกถึงหนังรักที่พระเอกของเรื่องออดอ้อนนาง(ร้าย)อยู่ ภาพที่กลับมาฉายซ้ำในสมองนั้น ทำให้ร่างบางแถบใจจะขาด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“(ฮยอก!)”ปลายสายตะโกนเรียก หลังจากที่ผู้ถูกถามไม่ตอบ
“ฮะ? อะไร”
“(นายเป็นอะไรหรือเปล่า)”
เป็น เป็นมากด้วยสิ
“นายว่างแล้วหรอ?”
“(หือ? นายพูดอะไรเนี่ย)”
“ฉันนึกว่านายไปกกกับเลขา(ชั้นต่ำ)นั้นซะอีกนะ”
“(ฮยอก นายเป็นอะไร)”
“ฉันก็เป็นคนคนหนึ่งที่โดนหักหลังมาหมาดๆ” น้ำอุ่นๆที่ตอนนี้มันเอ่อล้นออกมาจากเบ้าตา ไหลอาบเต็มแก้มไม่หยุด ไม่รู้ว่าคนปลายสายจะรู้หรือเปล่าว่าฮยอกแจกำลังร้องไห้
“(นายพูดอะไร ฉันงงแล้วนะ นายเป็นแบบนี้ นั้นฉันแค่นี้แล้วกัน เย็นนี้เราค่อยคุยกัน)”
หลังจากปลายสายตัดสายทิ้ง ขาเรียวทั้ง2หมดแรงยืนทันที ทำให้ร่างกายของฮยอกแจทรุดลงไปกองกับพื้น น้ำตาของฮยอกแจก็ไหลพรากๆไม่ยอมหยุด
“ฮืก.......ฮือ......”
ฉันพูดอะไรผิดล่ะ
♂♂♂♂♂♂♀♀♀♀♀♀
หลังจากที่ร่างสูงตัดสายใส่แฟนตัวเอง เค้าก็ไม่ทำการทำงานที่อยู่ตรงหน้า ได้แต่กระวนกระวายกับคำพูดของฮยอกแจที่พึ่งพูดกับเค้า ไหนจะคำพูดแรงๆกับน้ำเสียงที่ต่างจากฮยอกแจคนเดิม
“หรือว่า....ฮยอกจะ”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ประตูของห้องฮันกยองได้ถูกเปิดออกจากคนข้างนอก สาวขาเรียวกับชุดสุดเปรี้ยวรัดรูปสีแดงเผยให้ทรวดทรงองเอวสุดเซ็กซี่เดินเข้ามาพร้อมๆกับแฟ้มเอกสารที่อยู่ในมือ
“เอกสารค่ะ : )”
“ครับ วางไว้ตรงนี้แล้วกัน” พอเลขาสาวสุดเซ็กซี่วางแฟ้มลง เธอก็เดินอ้อมโต๊ะเข้ามานั่งตักร่างสูง แขนเรียวทั้ง2ก็ยื่นไปข้างกอดคอฮันกยอง
“มีอะไรหรอ หือ? คนดี” ร่างสูงถามก่อนจะจับมือข้างหนึ่งมาหอม
“วันนี้ไปดินเนอร์ด้วยกันได้มั้ยค่ะ? ”
“เอ่อ ก็ได้ครับ นั้นคุณออกไปทำงานก่อนนะ ผมจะเคลียร์งานแล้วไปกัน”
“นั้นสัญญากับจางอินก่อน” พูดจบจางอินก็ยื่นปากจู่ๆของเธอให้ร่างสูงจูบ
“อื้มม~ ป่ะ ไปทำงานได้แล้ว”
“ค่ะ” พอจางอินรับคำเธอก็เดินออกไปอย่างอารมณ์ดี ต่างกับฮันกยองที่นั่งอมทุกข์อยู่ที่โต๊ะทำงาน
“คงไม่หรอกมั่ง คืนนี้ฉันก็ต้องไปคุยกับฮยอกแจให้รู้เรื่อง”
---------------------------------------------------------------------------------------------------
นิสัยแกไม่ดีเลยวุ้ยยย!!! แต่ชั่งเถอะ เดี๋ยวแกก็จะต้องเจ็บแล้ว เจ็บกว่าอึนเป็นพันเท่าๆฮ่าๆๆ
โอ้แม่เจ้า อยากได้เม้น ฮ่าๆ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ ฮ่าๆ (โหมดเศร้า)
ไรเตอร์จะฆ่าอิป๋า ด้วยการใช้มือฮยอกฮ่าๆ (โหด)
(จะแก้ทำไม?)
เพลงประกอบอ่ะ อิอิ
ความคิดเห็น