คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Love Me Love My Cam;
.
.
.
.
.
.
เสียงชัดเตอร์รัวๆยังคงดังต่อเนื่อง แต่ฉันไม่รำคาญหรอกนะ มันเป็นอาชีพของฉัน ที่ต้องอยู่หน้ากล้อง เจอกับแฟลช เสียงชัตเตอร์ ฉันชินน่ะ
"ดีครับ หันซ้ายนิดนึง สวยครับ"
เฟร็ด..ตากล้องที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ตอนนี้กำลังสั่งให้ฉันหันซ้ายหันขวาตามมุมที่เขาต้องการ และฉัน'โลจิ'เป็นนางแบบที่กำลังจะดัง ย้ำ! กำลังจะดัง เพราะตอนนี้มีงานเข้ามาเยอะมาก ต่อไปฉันต้องดังแน่ๆเลยล่ะค่ะ
แชะ !
"เปลี่ยนท่าครับ ยิ้มมุมปากนิดนึงครับ โอเคครับ"
เฟร็ดยังคงสั่งฉันต่อไป และฉันก็ต้องทำตามอิริยาบทที่เฟร็ดสั่ง..ก็เขาเป็นตากล้องหนิค่ะ = =
แชะ !
"รูปสุดท้ายครับ ขอธรรมชาติๆครับ"
แชะ แชะ !
"โอเคครับ เสร็จแล้วครับ"
เฮ้ออออ ! เหนื่อยจริงๆเลย ชีวิตของนางแบบเนี่ย แล้วเดี๋ยวฉันต้องไปเดินให้กับงานเปิดตัวเสื้อผ้าซีซั่นใหม่ของยัยเซรีน่าเพื่อนรักเพื่อนเลิฟของฉันอีก
"น้องโลจิค่ะ น้องโลจิ"
พี่ตุ๊กเขาเป็น เอิ่ม.. ถ้าเป็นดาราก็คงเรียกว่าผู้จัดการส่วนตัว แต่นี่..ฉันเป็นนางแบบ ฉันควรเรียกพี่เขาว่าอะไรดี..แต่ชั่งเถอะ เอาเป็นว่าพี่ตุ๊กเขาลากฉันมาให้เข้ามาอยู่ในวงการนี้ พี่ตุ๊กถือว่าเป็นผู้เบิกทางให้ฉันเลยทีเดียว
"ค่ะพี่" ฉันขานรับ
"น้องโลจิรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยนะค่ะ พอดีเมื่อกี้คุณเซรีน่าโทรมาบอกพี่ตุ๊กว่าให้รีบไปค่ะ เพราะน้องโลจิต้องเดินชุดฟินาเล่ให้กับห้องเสื้อเซรีน่านะค่ะ"
พี่ตุ๊กพูดพร้อมกับทำคิ้วขมวดตามสไตล์เจ๊เขาล่ะ
"ค่ะพี่ตุ๊ก"
ชีวิตประจำวันของฉัน ตื่นเช้ามาถ่ายแบบ เดินแบบ ออกงานอีเว้น ว่างก็ต้องไปขัดผิวเพื่อให้สวยตลอดเวลา เกิดมามีหน้าตาดี ก็ต้องใช้ให้มันเป็นประโยชน์หน่อยล่ะนะ
เอาล่ะๆ ตอนนี้ฉันถึงงานเปิดตัวเสื้อผ้าซีซั่นใหม่ของห้องเสื้อเซรีน่า เป็นห้องเสื้อของเพื่อนฉันเองแหละ ฉันต้องปรีบแต่งตัวซะแล้ว...
"โอ้ยยย โลจิ ทำไมแกเพิ่งโผล่มาเนี่ย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยเร็วๆ"
มาถึงยัยเซรีน่าก็บ่นฉันแว้ดๆๆเลยนะยะ
"รถมันติดน่ะแก ซอรี่นะ ฉันรีบล่ะ"
"ชุดแกอยู่ที่พี่ตุ๊กแล้วนะ"
"จ้ะ"
เซรีน่าบนฉันชุดเล็กๆ และเธอก็ง่วนกับนางแบบคนอื่นๆที่มีเป็นโขยงๆ พี่ตุ๊กยื่นชุดให้ฉัน ชุดนี้มันอลังการงานสร้างซะจริงๆ สมแล้วที่เป็นเสื้อผ้าจากห้องเสื้อเซรีน่า ที่กำลังมาแรงในช่วงนี้เลยทีเดียว เพราะว่าถ้าคุณเป็นเหล่าเซเลบเมืองไทย ไม่มีใครไม่รู้จักห้องเสื้อเซรีน่าแน่ๆ
เอาล่ะๆ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนะ
แชะ !
O.o
แชะ แชะ !
O.O
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !"
ใครแอบถ่ายรูปฉันตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า =[]=;;
"เฮ้ยยยยยยยยยยย !"
ฉันรีบเอามือจับเสื้อผ้าที่ยังหลงเหลืออยู่บนตัวมาปกปิดส่วนสำคัญ โชคดีที่ฉันยังมีเสื้อผ้าเหลือติดตัวไว้บ้าง ไม่งั้นล่ะก็...
OxO
มีมือใหญ่ๆ หยาบๆ มาปิดปากฉัน TxT
"อ่อยอั๋นอะ" (ปล่อยฉันนะ)
ฉันพูดทั้งที่โดนปิดปากอยู่
"ปล่อยแล้วห้ามกรี๊ดนะ ไม่งั้นฉันจะเอารูปที่ฉันถ่ายไปขายให้กับหนังสือพิมพ์"
เสียงนุ่มๆของไอ้โรคจิตที่มันแอบถ่ายรูปฉัน โอ้ย!! ให้ตายเถอะ แล้วดูสภาพฉันสิ สองมือจับเสื้อผ้าเพื่อปกปิดร่างกาย และหลังของฉันยังติดอยู่กับอกแกร่งของไอ้โรคจิตนั่น !!
"ไอเอว" (ไอ้เลว)
"ปากดีหรอ?"
น้ำเสียงนุ่มๆตอกกลับมาปนกับอารมณ์ที่กวนโอ๊ย!
"อ่าวอะ" (ป่าวนะ)
"งั้นก็อยู่เฉยๆ เพราะฉันจะเอารูปไปขายจริงๆแน่"
ไอ้โรคจิตปล่อยมือหยาบๆออกจากปากของฉัน สภาพฉันตอนนี้มันล่อแหลมมากนะ
"โรคจิต"
"ห๊ะ?"
"วิปริต ผิดมนุษย์"
"ฉันบอกให้เงียบ" นายโรคจิตพูดพร้อมกับชูกล้องถ่ายรูปของเขาขึ้นมา
ชั่ว !!! ฉันด่าในใจ
"นายต้องการอะไร" ฉันถามตาโรคจิตนั่น
"..."
ไอ้โรคจิตยิ้มได้ใจที่เห็นฉันหงุดหงิดแบบนี้!!
"เอ๊ะ! นายต้องการเงินเท่าไหร่แลกกับรูปพวกนั้น"
"ฉันไม่ได้เดือนร้อนเรื่องเงิน"
"แล้วนายต้องการอะไร?"
"เธอ..ฉันจะให้เธอ..."
"อะไรล่ะ ก็พูดมาสิ จะได้จบๆสักที"
"ฉันจะให้เธอมาเป็นนางแบบให้ฉัน แล้วฉันจะลบรูปพวกนั้นทิ้ง"
"แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่านายจะลบรูปพวกนั้นจริงๆ"
"ฉันไม่รู้"
"เอ๊ะ!!!"
"เธอก็ลองเสี่ยงดูสิ...หรือว่า...เธอจะปฏิเสธ" เจ้าของใบหน้ากวนโอ๊ยยิ้มกรุ้มกริ่ม
"ก็ได้!!!! โอเค"
"เงียบๆสิ เดี๋ยวคนข้างนอกเขาเข้าใจผิดว่า.."
"เงียบปากเดี๋ยวนี้นะ" ฉันพูดลอดไรฟัน
"นี่นามบัตรฉัน แล้วถ้าภายในสามวันเธอไม่โทรมา"
"ฉันไม่โทรไปแล้วจะทำไม?"
"หึ…..รูปพวกนี้.."
"…"
"ลงข่าวหน้าหนึ่งแน่!!!!!"
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
tiSs talk !!!!
เป็นไงบ้างค่ะ เม้นบ้างอะไรบ้างนะเอออออออ!
เม้นเยอะอัพเร็ว เม้นน้อยเค้าไม่มีกำลังใจอัพนะตัวเอง
แอด fav. เผื่อไว้ก็ได้นะค่ะ 5555555
ความคิดเห็น