นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
{FIC EXO}Trick Kill Scream [ChanBaek]
อั่ก! แบคฮยอนนอนกระอักเลือดอย่างทรมาณ ความตาย ทำไมมันทรมาณอย่างนี้ ฮึก น้ำตาหยดสุดท้ายไหลอาบแก้มอย่างช้า ๆ ก่อนที่แบคฮยอนจะสิ้นใจ ตาย
ผู้เข้าชมรวม
1,149
ผู้เข้าชมเดือนนี้
10
ผู้เข้าชมรวม
1.14K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 31 ต.ค. 57 / 22:33 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ …ยอล ยอลอ่า”
“ …”
..
.
“ านยอล าน… านยอล”
“ …”
..
.
“ น้ำุปนะ อ้าม ๆ แบป้อนนะ”
แปะ!
เสียน้ำุปล่วหล่นา้อนระทบโ๊ะิน้าวนระายว้าเป็นวให่ แบฮยอนมวิ้วเล็น้อยแล้วัึ้นมาใหม่นมอน้าหน้าแล้วยิ้มอีรั้ ่อปานรหน้า…
“ ราวนี้้ออ้าปานะ”
“ …”
..
.
แปะ!
“ านยอล!! แบบอให้ินทำไมไม่ิน!!!” แบฮยอนลุึ้นมาะโนใส่น้าหน้านัลั่นห้อ แ่อีนลับนิ่สบแ่สายายัมอแบฮยอนอยู่ลอเวลา นแบฮยอนระทืบเท้าเินมาหาแล้วับนที่นั่นิ่มาเย่า ๆ ไปมานมือไม้านยอลระแทอบิน้าวเป็นรอยฟ้ำ มิหนำ้ำยัมีร่อรอยนิ้วมือแ ฝ่ามือม่ว้ำนน่าลัว
บ่บอว่า…านยอลโนระทำแบบนี้มาแล้วนับรั้ไม่ถ้วน
“ อบสิอบ!! านยอล!!!!!!” เสียัแผลั่นห้อแ่็ยัไม่ไหวิ นบฮยอนัารยามน้ำุปที่ยัอุ่น ๆ ับรอปาานยอลนน้ำทะลัออมาเปรอะเปรื้อนเลอะพื้นเ็มไปหม แ่แบฮยอน็ไม่สนใ… เาสนใแ่ว่า…นรหน้า้อินมันเ้าไป
ถ้าเป็นนอื่น…ป่านนี้สำลัน้ำุปายไปแล้ว้วย้ำ
เพล้!
แบฮยอนเวี้ยามใบนั้นไประแทโนระบานเลื่อนแระายทั้2ิ้น เสียัสนั่นนน่าลัวแ่านยอล็ยัไม่มีปิิริยา สายาอานยอลยัับ้อไป้าหน้า น้ำุปยัไหลออมาามมุมปาเรื่อย ๆ
“ ินเสร็แล้ว เ่มา ๆ เลย ^-^” แบฮยอนล้ออนรัแล้วเอาหัวทุย ๆ อัวเอไปบับไหล่ว้าโยัวนรัไปมา ปา็บอพร่ำบอำว่า รั ระิบใบหูหนานรัลอ
“ รัยอลนะ’’
“ …”
“ ยอล..รัแบไหม”
“ …”
“ านยอลอบสิ”
“ …”
..
.
แบฮยอนมวิ้วึ้นมาอีรั้เมื่ออีฝ่ายไม่ิะพูอะไรสัอย่า แบฮยอนผลัหัวนรหน้านหน้าหายแล้วใ้มือัวเอรอยฟ้ำฝ่ามือ้าวาอานยอลอย่าแรแถมยัหั้อมืออย่าไม่ปราี
ร๊อบ!
“ ทีนี้..ะพูมั้ย?”
“ …”
“ ี!”
แบฮยอนเินไปหยิบเลื่อยที่วาไว้บนหัวเีย เินลับมาแล้วใ้มืออี้าับแน้าที่ัวเอเป็นนหัยึ้นมาแล้วยยิ้มมุมปา ัารเลื่อย้อมืออย่า้า ๆ แ่เือนแรเลือสีเ้ม็ทะลัไหลลพื้น แ่แบฮยอนไม่สนใัารับนที่นั่หน้าหายให้อยู่ในระับใบหน้าน…ยิ้มหวานให้อีรั้ แล้วบใบหน้าหล่อนั่นนหน้าหัน แล้วลับมาสนใิรรมที่ทำอยู่
แบฮยอนเือนไปเรื่อย ๆ นเห็นเส้นเลือ..ึหยุ ้มลมอ้อมือที่เือบะาา้อมือห้อยโเแล้วาโ
..
.
“ รี๊!!! านยอล!!! มือนาย!!!”
แบฮยอนรี๊เสียัลั่น เมื่อเห็น้อมืออานยอลห้อยไปมาแถมเลือยัไหลออมานสีแไปทั่วพื้น แล้วำลัไหลไปหาแบฮยอนที่อนนี้ำลัถอยัวหนีอย่าเร็ว
“ ฮืออออ านยอล นี่มันอะไรัน” แบฮยอนเสียสั่น สิรวนไปหม ถอยัวหนีนไปิำแพสีาวแล้วไถลัวลมานั่อเ่า น้ำาไหลพรา
“ ย..อย่านะ ฮืออออ อย่ามาหลอแบนะ ฮึ..ไม่เอา ๆ แบลัว อ..อร้อฮึ.. รี๊” แบฮยอนยมือไหว้พหัวอย่าน่าสสาร ร่าายสั่นเทา้วยวามลัวภาพรหน้า
ภาพที่านยอลนั่เ้าอี้หัน้า เสื้อสีาวเปรื้อนเลือ ใบหน้า้ำม่ว แนมีรอยมีบา มือ้ำ นิ้วมือแ ้อมือเือบา
แบฮยอนรี๊อย่าับนเสียสิเมื่อเลือที่อยู่บนพื้นไหลมาโนัวแบฮยอน
“ ฮืออออ ไม่เอา ๆ ่วย้วย!!ใร็ไ้่วย้วย!!!” แบฮยอนวิ่วนไปทั่วห้อ โวยวายร้อไห้เหมือนนเสียสิ หันหน้ามาทาานยอลทีไร็เอาแ่พร่ำว่า อย่ามาหลอ…
“ ฮึ..ฮืออออ ไม่เอา อย่ามาหลอ”
“ …”
“ อย่ามา..หลอ ฮึ..ยอลอ่า านยอลลลล” ู่ ๆ แบฮยอน็เินไปโผอนที่นั่อยู่แล้วบูบไปทั่วริมฝีปาที่แนน่าเลีย
“ ยอลอ่า เมื่อี้แบร้อไห้” แบฮยอนเอ่ยเสียอ่อย มือเรียวลูบไล้ไปทั่วอแร่ผ่านเนื้อผ้า
“ อือออ ฮึ.. ยอลอ่า แบ อ่า..ยอล” แบฮยอนบูบไปทั่วใบหน้า ั้แ่หน้าผาที่มีรอยแเพราะโนท่อนไม้ฟา วาที่้าอยู่อย่านั้นไม่มีวันระพริบ มูที่ไร้ลมหายใ ปาที่แเพราะโนแบฮยอนทัู้บทั้ั แ้ม้ายแ้มวาที่โนบ้ำแล้ว้ำเล่า าที่แเพราะโนแบฮยอนับหัวลไประแทับโ๊ะ
ทั้หมนี้เป็นเพราานยอลไม่ยอมบอรัแบฮยอนเลย… านยอลไม่ยอมพูับแบฮยอนเลย แบฮยอนเลย้อทำทุวิถีทาให้านยอลบอรั แทนำบอเลิ….
“ อืมมม” แบฮยอนผละหน้าออแล้วบหน้าานยอล้ำไปมา
เพี้ยะ!
“ …”
เพี้ยะ!
“ …”
“ แบฮยอน..ันเ็บ”
ึ!
แบฮยอนะัมือะทันหัน เบิาโึ้นมาอีรั้เมื่อมีเสียทุ้มที่ไม่เยฟัมานานนับวันไ้ แบฮยอนหันหน้าไปมอรอบห้อ แล้วเปลี่ยนวามสนใลุึ้นยืน้าหลัานยอลับหัวนรัโลับโ๊ะ
ปึ!
“ แบฮยอน ไม่ไ้ยินที่พูใ่ไหม?”
แบฮยอนะัมืออีรั้แล้วปล่อยมือลทิ้แนบลำัว หมุนัวไปมอรอบ ๆ ห้อ ทำาล่อแล่ไปมาล้วัเล็บัวเอ พร้อมับถอยัวหนีอีรั้
“ ฮึ…”
“ แบฮยอน..”
“ ฮืออออ.. ไม่เอา ๆ”
“ แบฮยอน”
“ ฮึ…ฮืออออ”
รื!
เสียเ้าอี้ลาออแบฮยอนใเ้นระรัว เมื่อเห็นภาพรหน้า… ภาพที่านยอลนั่หันหลัำลัันัวเอลุึ้น ภาพที่านยอลสะบั้อมือที่ห้อยอยู่อย่าแรนมันระเ็นไปิำแพแล้วลิ้มาที่ปลายเท้าแบฮยอน
“ รี๊”
“ แบ..”
ร่าสูอานยอลหันหน้ามาอย่า้า ๆ พร้อมับเลือที่ไหลออมาาอบาอย่า้า ๆ แ่ลับทะลัพรั่พรูออมาาปา หันหน้ามาทั้ ๆ ที่ลำัวยัหันหลั..
“ รั”
“ รี๊ ไม่ ๆ ๆ ฮือออออ”
“ บอรัยอลสิแบ”
“ ไม่เอา ฮึ ฮือออ อย่ามายุ่ มึเป็นใร!!! ออไปเ่!!!” แบฮยอนสิแวิ่หนีออไปที่ระเบียแ่ลับสะุล้มาัวเอ นเสียหลัล้มทับเศษระที่แระายมา่อนหน้า
“ รี๊”
แบฮยอนรีร้อ้วยวามเ็บปว เมื่อเศษระปัเ้ามาที่วา้าหนึ่พร้อมับเศษแ้วที่บาไปทั่วัว เลืออแบฮยอนำลัไหลเ่นัน…
“ รั..บอรัันสิ” เสียอานยอลยััอยู่ที่เิม านยอลยัยืนหลัหันแ่หันหันหน้าอยู่ที่เิม
แบฮยอนุมมือปิา้วยวามเ็บปว ร้อไห้ิ้นพล่าน ๆ ไปมา ่อนที่วาอี้าะหันไปเห็นมืออานยอลที่าำลัลิ้มาหาแบฮยอนอีรั้..
“ ไม่เอา! อย่ามายุ่ับู!!! รี๊”
แบฮยอนรีบวิ่ไปหนี่อนะพลัึอนโาั้น 13 ่อนที่ร่าแบฮยอนำลัร่วลสู่พื้นิน… เาเห็นานยอลยืนมออยู่ที่ระเบีย
ุบ!!!
“ อั่!” แบฮยอนนอนระอัเลืออย่าทรมา วามาย… ทำไมมันทรมาอย่านี้
“ ฮึ” น้ำาหยสุท้ายไหลอาบแ้มอย่า้า ๆ ่อนที่แบฮยอนะสิ้นใ าย
…
..
.
“ ่าว่วน หลัาที่มีผู้พบศพผู้ายอายุประมา20้น ๆ ที่อนนี้ามลำัวเ็มไป้วยเศษแ้วลมาาอนโหรูแห่หนึ่ในย่านรุโล เบื้อ้นำรวสันนิษธานว่าเิารารรรม แ่ภายหลัมีารสำรวห้อหมายเลอผู้ที่เสียีวิพัอาศัยพบว่ามีศพอยู่ในห้ออีหนึ่ศพ สภาพเน่าเปื่อย สอบถามานในอนโทราบว่าห้อนี้ล้ายับถูปิายเพราะไม่เยเห็นเ้าอห้อออมาาห้อเลยเป็นเวลา 13 วัน ึ่ีนี้อาะเป็นี ‘ มารรรมู้สาว’ ็เป็นไ้”
“ านยอลนายทำแบบนี้ับันทำไม!”
“ โว๊ะ! น่ารำา!!”
“ านยอล.. ันรันายนะ อย่าทิ้ันไปเลยนะ”
“ ไม่มีประโยน์แบฮยอน..”
“ หมายวามว่า…”
“ … ใ่… เราเลิันันไม่ไ้รันายแล้ว”
ึ!!
ฮัลโหล HOLLOWEEN อย่าลืมนอนห่มผ้านะ555 สรุปอิน้อแบ่าพี่านอย่าๆอร้อๆ555 อย่าลืมมาบอไรท์นะว่าเรื่อนี้เป็นไบ้า ^++^ ปั่นวันเียว เรื่อหลอนแรในีวิ(เหรอ?)
@Buttersweetyyy
ผลงานอื่นๆ ของ Butter Sweet ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Butter Sweet
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น