คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ที่ห้องพยาบาลมีเพียงเรา2คน ว๊าก!!!
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา โดยที่จำเรื่องราวอะไรไม่ได้เลยแล้วไม่รู้ด้วยว่ามาอยู่ห้องพยาบาลตั้งแต่เมื่อไหร่ “แม่.....แม่คับ...แม่!!!” นายนั่นนอนละเมอเรียกแม่เสียงดังดูท่าว่าจะเป็นลูกแหง่ติดแม่แหงๆ ฉันจึงเดินไปปลุก “นี่นายตื่นๆๆๆๆๆๆๆ” ฉันเขย่าตัวนายนั่นไปมา แต่ก็ยังไม่ตื่น แว่นของนายนั่นค่อยๆหลุดออกมา ฉันเลิกเขย่า มองหน้านายนั่นไปมาก็น่ารักดีเหมือนกันนะ เอ๊ะ !!! หรือว่า ฉันจะรู้สึกว่าชอบนายนี่ขึ้นมาแล้วสิ ไม่ !!! ไม่ใช่แน่ๆแต่ลองคิดดูดีๆอีกทีสิ ตั้งแต่ที่เจอนายนั่นครั้งแรกตอนที่ฉันเดินชนกับนายนั่น เขาทั้งสุภาพ เรียบร้อย หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว (เป็นโอกาสดีเลยใช่ไหมที่แกได้อยู่สองต่อสองกับเขาเนี่ยยัยแม็ก=ผู้เขียน) ฉันนั่งลงบนเตียงแล้วฮัมเพลง “เพียงเวลาแค่ไม่นาน ทำให้เราได้คุ้นเคย สุขและทุกข์ที่ล่วงเลยมันทำให้เรายิ่งผูกพันแต่เวลาคือสิ่งเลวร้ายเช่นกันเวลาช่างแสนสั้นมันทำให้เราต้องจบกับ” เสียงฮัมเพลงของฉันค่อยๆเบาลงเพราะรู้รู้สึกว่านายนั่นเริ่มรู้สึกตัวแล้ว “เพราะดีนี่ครับ ร้องให้ผมฟังอีกได้ไหมครับ” นายนั่นนอนตะแคงมาทางฉัน “ชอบเพลงนี้มากเลยหรือครับ”
“อืมชอบมากเลยใครร้องเพลงนี้ให้รักตายเลย” ฉันอธิบายไปตามความจริง
“งั้น ช่วยสอนผมร้องได้รึป่าวครับ ผมก็อยากจะร้องให้กับคนพิเศษของผมเหมือนกัน” ฉันสะอึกกับคำว่าคนพิเศษ
‘นายมีคนพิเศษแล้วงั้นเหรอ’
‘งั้นฉันก็ได้แต่แอบชอบนายข้างเดียวเหรอ’
‘รักกันหวานแหววถึงต้องร้องเพลงจู๋จี๋ให้กันเลยเหรอ’
น้ำตาของฉันเริ่มคลอเบ้า ฉันจ้องนายนั่นตาเขม็ง “ว่าไงครับ จะสอนให้ผมได้ยังอ่ะ” นายนั่นทำเป็นจ้องฉันตาแป๋ว ฉันเดินออกจากห้องพยาบาลตรงเข้าห้องของฉันที่กำลังพักอยู่ “ฮึก.....ฮือ...กราฟ” T_T น้ำตาของฉันที่ไม่เคยจะเสียให้ใครเลยกับต้องมา เสียน้ำตาให้นายนั่นงั่นเหรอ ทุกคนต่างเดินเข้ามารุมฉันยัยกราฟเข้ามากอดฉันแน่น “เฮ้ยแม็กเป็นอะไร ร้องไห้ยังกับโดนใครหักอกงั้นแหละ ” ยัยกราฟซักฉันใหญ่ ฉันยิ่งปล่อยโฮมากกว่าเดิม คราวนี้แตงโมมาปลอบฉันบ้าง“โอ๋ เด็กดีๆไม่ร้องนะจ้ะโอ๋ๆๆๆ” แตงโมปลอบฉัน เพื่อนที่มารุมกันทั้งห้องพากันหัวเราะก๊าก เพื่อนคนหนึ่งในห้อออกความเห็นมาว่า “นี่แตงโมจ๊ะ ไปติดมาจากแม่แหงๆเลย” พร้องกับเสียงหัวเราะอีกนับหลายเสียง “ฉันไม่เป็นไรแล้วจ้ะแตงโม ไปเข้าเรียนกันเถอะ” ฉันกลับไปนั่งที่ ตานี่บวมเป่งเลยตลอดทั้งครึ่งคาบฉันนั่งเรียนอย่างซึมๆตลอดเวลา คราวนี้ฉันเริ่มรู้สึกแล้วล่ะว่าฉันชอบนายนั่นจริงๆ!!!
ความคิดเห็น