คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ในห้องที่แสนจะวุ่นวาย กับการพบกันของคู่บัดดี้
ในที่สุดฉันก็ได้เจอกับห้องตัวเองจนได้ เฮ้อ! เช้านี้เหนื่อยชะมัดเลย ฉันได้อยู่ห้อง ม.4/3 นางสาว ธัญจิรา อนิจิราภิกามาศ หมายเลขที่ 13 ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวๆเข้าห้อง ข้างในห้องมี พวกเพื่อนใหม่ เยอะแยะไปหมดเลย แต่ฉันก็ไม่ได้สนใคร เดินไปที่โต๊ะวิวดีที่สุด (ติดหน้าต่างข้างๆประตู) อุ้ย ถูกใจฉันสุดๆเลย
วางกระเป๋าเสร็จเรียบร้อยก็ได้เวลาชั่วโมงโฮมรูมพอดี ซึ่งวันนี้ก็เป็นวันแรกจะต้องไม่มีการบ้านเป็นแน่ !!! แต่ผิดคาดเมื่อถึงคาบสุดท้ายการบ้านกับกองท่วมหัว =_= โอย แต่พระเจ้าก็ประทานโอกาสมาให้ฉันอีกครั้งเพราะโรงเรียนนี้มีคาบว่าง หรือไอ้ที่เรียกว่าพัก ถึง4 คาบ เหอๆอาไรจะสบายปานนั้น และนี่ก็เป็นคาบพักสุดท้ายที่ฉันจะได้มีเวลาเคลียงานให้เสร็จก่อนกลับบ้าน แต่แล้วก็มีเงาๆหนึ่งมาบังแสงไฟไว้ทำให้ฉันมองหนังสือไม่ค่อยเห็น ฉันจึงพยายามเพ่งตัวหนังสือแล้วด่า ไอ้คนที่มาบังแสงไฟว่า“ไม่มีที่จะยืนหรือไงว่ะ คนยิ่งรีบๆทำการบ้านอยู่” แต่กลับไม่ได้ผล เงายังอยู่เหมือนเดิม ฉันเลยเงยหน้า แล้วกำลังจะว่า คนๆนั้นพอดี แต่ก็ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องที่จะพูด เพราะที่อยู่ตรงหน้าฉันก็คือ ยัยกราฟ นางสาว ภิทกาพร โฮมิกาว่า (มีลูกครึ่งญี่ปุ่นอยู่มาก หน้าจึงออกไปทางน่ารักแบบญี่ปุ่นมากไปหน่อยจึงมีคนมาจีบเยอะ) เพื่อนสนิทติดกันแน่นของฉัน “อ้าว!ไม่นึกเลยนะเนี่ยว่าแกจะอยู่ห้องนี้อ่ะ แกนั่งตรงไหนยะทำไมฉันไมเห็นแกเลย ” ฉันพูดพร้อมกับมองตายัยนั่นเขม็ง (นี่ถ้าเป็นปลากัดฉันคงท้องไปนานแล้วนะเนี่ย) “แกจะไปเห็นอะไรเล่า สายตาแกหน่ะให้ค้างคาวใส่แว่นอ่านหนังสือตอนกลางวันยังจะชัดกว่าซะอีก” ยัยนั่นพูดพร้อมกับชี้มาที่ตาของฉัน แต่ฉันก็ยอมรับจริงๆนะแหละว่าสายตาฉันแย่จริงๆ “ไม่นึกเลยนะเนี่ยว่ายัยตัวแสบอย่างแกจะมานั่งขยันเรียนตอนเปิดเทอมอ่ะ เห็นทุกปีไปหาเรื่องคนนู้นคนนี้ไปทั่ว” ยัยกราฟพูดขณะที่ฉันนั่งจดสมการงุกงิก ไปเรื่อยเปื่อย อันที่จริงฉันก็เริ่มเบื่อๆมาเหมือนกันแหละจึงชวนยัยกราฟว่า “เฮ้ย! ฉันว่าไหนๆก็มาเจอกันและงั้นเราไปหาเรื่องแกล้งคนกันดีไหม” แต่ฉันไม่ได้ต้องการคำตอบของยัยกราฟรีบวางปากกาแล้วจับแขนยัยกราฟออกไปนอกข้าง “ฮิ้วๆ คบกันไปไม่นานเดี๋ยวก็เลิกกันเองน่ะแหละน่ารู้งี้น่าจะโสดอย่างฉันดีกว่านะยัยแตงโม สบายกว่าตั้งเยอะ” ฉันล้อเลียนคู่ของยัยแตงโม นางสาว ภาสินี ปาติการณ์รัตน์(อยู่ห้องเดียวกันกับฉัน)ที่สุดแสนจะเรียบร้อยกับพี่บีมกัปตันทีมฟุตบอลของโรงเรียน ดูท่าแตงโมจะเศร้าๆนิดๆ พี่บีมก็ทำเป็นหันหน้าไปทางอื่น ยัยกราฟรีบกระชากฉันเข้าห้องแล้วพูดว่า “นี่แกไม่รู้เหรอว่าคู่นี้เค้าจะเลิกกันแล้ว ยิ่งแกไปพูดแทงใจดำเค้าจะเป็นยังไงแกนี่ไม่หัดควบคุมปากซะมั่งเลย ฉันละหน่าย” ยัยกราฟตะคอกใส่ฉัน เบาๆเพื่อที่จะไม่ให้เป็นเป้าสายตาของคนอื่น แต่ก็มีเสียงเล็กพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรหรอกจ้ะกราฟ แม็กเค้าก็คงยังไม่รู้น่ะจ้ะอย่ามีปากเสียงเพราะเรื่องของคนอื่นเค้าเลยนะจ้ะ” แตงโมพูดพร้อมจับแขนยัยกราฟไว้แล้วพายัยนั่นไปสงบสติอารมณ์ที่โต๊ะฉันไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่โต๊ะเก็บของกลับบ้านทันทีเพราะอยู่ที่นี่คงตกเป็นขี้ปากชาวบ้านเค้าแน่ๆ
ความคิดเห็น