คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันระหว่างยัยตัวแซบกับนายเจี๊ยมเจี้ยม
ย้าฮู้!!! ในที่สุดก็เปิดเทอมซักที ฉันงี้แทบลงไปชักดิ้นชักงอลงบนพื้นเลย
ถ้าไม่ติดอยู่ที่ป้าแจ่มแม่บ้านจะเอ็ดเอาอ่ะนะเอาหล่ะไปส่องกระจกดูความงามดีกว่า....... ‘อื้ม ใช้ได้และ’ ฉันมองดูสารรูปตัวเองในกระจก เด็กสาวที่ใส่ชุดนักเรียน ถักเปียสองข้างผิวสีขาว ตาโตไม่มากนักมองดูแล้วสวยชะมัด เหอๆ เอาหล่ะไปโรงเรียนกันเลยดีกว่า ฉันรีบหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งลงไปข้างล่างด้วยความเร็วสูง “หวัดดีค่ะ ป้าแจ่ม” ฉันทักรัวๆ จนลิ้นแทบจะพันกัน “แล้วพ่อกับแม่ล่ะค่ะ” ฉันกวาดสายตาไปรอบๆบ้าน “คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงรีบออกไปแต่เช้าแล้วล่ะค่ะ เห็นว่าจะไปเยี่ยมคุณนาย ทัศนีย์ ” คุณนายทัศนีย์ที่ว่าก็คือคุณป้าของฉันเอง “อ้าวงั้นแม็กก็ต้องไปโรงเรียนเองซิค่ะ” ฉันกลอกลูกตาไปบนฟ้าแบบเบื่อๆพร้อมกับยัดขนมปังเข้าปาก “ก็ใช่นะซิค่ะคุณหนูแจ่มว่าคุณหนู รีบๆไปเถอะค่ะนี่ก็จะ8โมงแล้ว”
ตายล่ะฉันรีบเบิกตากว้างมองดูที่นาฬิกา “เฮ้ยจริงด้วย ตายล่ะสายแล้ว ไปก่อนนะค่ะป้าแจ่ม” ฉันโบกมือลาป้าแจ่มแล้วรีบวิ่งขึ้นรถไป “ลุงชนะค่ะรีบเร่งสปีดเลยนะค่ะ” ลุงชนะเป็นคนขับรถประจำบ้านของฉัน ลุงไม่พูดอะไรแต่เร่งสปีดเต็มที่ ในที่สุดฉันก็มาถึงโรงเรียน เฮ้อ!ได้เข้ามาในรั้วโรงเรียนแล้วค่อยเบาใจลงหน่อย ฉันค่อยๆก้าวลงจากรถอย่างวางมาด เอาล่ะนะถึงเวลาที่ฉันจะต้องไปหาห้องของตัวเองซะแล้ว ฉันค่อยๆเดินไปเรื่อยๆตามเส้นทางของสายชั้น แล้วจู่ๆโครม!!! “โอ๊ย/โอ๊ย” ใครก็ไม่รู้เดินมาชนฉันเจ็บเป็นบ้าเลย ฉันที่เป็นคนใจร้อนจึงบันดาลโทสะออกไป “โธ่เว้ย!! คัยแมร่งชนวะ ฉันอุตส่าห์เดินอยู่ดีๆแล้วนะ” ฉันพูดพร้อมจับขมับเงยหน้าขึ้นมาดูคู่กรณี ที่กำลังกุมขมับเหมือนกับฉัน หึหึ ดูหน้าตาของนายนั่นสิ เจี๋ยมเจี้ยมชะมัด ผิวขาวๆ ตาโตๆนิดนึงเท่าฉันผมสีเทาสไลด์หยั่งกะเด็กญี่ปุ่นปากหยั่งกะผู้หญิงจมูกสันเป็นคมนี้หยั่งกับฝรั่งไม่มีความเป็นไทยอยู่ในตัวเอาซะเลย นายนั่นพอหายเจ็บก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วก็พูดขอโทษๆอยู่หลายครั้งรำคาญหูเป็นบ้า ฉันก็เลยพูดไปว่า “นี่นายชนกับคนอื่นจนสมองกระทบกระเทือนเลยหรอ ถึงได้พูดแต่คำนี้คำเดียว ทำไมชั้นต้องมาเจอคนบ้าๆอย่างนายด้วยนะยิ่งรีบๆอยู่” นายนั่นลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ
แล้วพูดว่า “ผมขอโทษจริงๆนะคับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ฉันจึงพูดออกไปว่า “’งั้นก็ไปไกลๆแล้วกัน อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีกนะไม่งั้นนายก็อาจจะไม่รอด” ฉันเอ่ยพร้อมกับเก๊กดุๆนิดนึง นายนั่นรีบวิ่งหนีกลับไปตามทางที่มา ฉันก็เดินไปทางนั้นเหมือนกัน มองดูประกาศ หน้าห้องๆไหนๆก็ไม่มีแต่ อ๊ะ!! ฉันสะดุดตากับห้องๆหนึ่งที่ห้องๆนั้นมีชายหนุ่ม ผิวแทน ผมสไลด์สีน้ำตาลอ่อนๆ เป็นนักกีฬาบาสที่ฉันแอบปลื้มแต่ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเขาชื่ออะไรแต่รู้ว่าเขาน่ารักมั่ก >0< แต่แล้วฉันก็เห็นใบหน้าของอีกคนหนึ่ง เอ มันคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นเมื่อกี้นี้ อ่ะ!!! ใช่แล้วนายบ้านั่นนี่นาให้ตายทำไมต้องอยู่ห้องเดียวกับคนที่ฉันแอบชอบด้วยนะ ฉันกลอกตาไปบนฟ้าแล้วเดินหาห้องต่อไป เวลาช่างเป็นใจที่อุตส่าห์เพิ่งจะ7โมง 45 งั้นฉันก็หาห้องได้ต่ออีกสบายเลย
ความคิดเห็น