Be forgotten...get the go-by..."Die"

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2

หลังจากได้รินมาอยู่ด้วย รินก็ช่วยแนะนำอะไรวิธีการต่างๆให้ เพื่อให้เป็นจุดเด่น ผมจึงรู้สึกดีขึ้น

ความกังวลใจของผมหายไป

และ คิดว่าจะลองใช้วิธีที่รินสอนมา จึงลองออกไปข้างนอก หลังจากนั้น ก็เข้าไปที่สวน

สาธารณะ เพราะที่นี่ เป็นอีกที่หนึ่งที่

สามารถผูกมิตรกับคนอื่นได้ พอได้เห็นคนกลุ่มหนึ่ง ผมก็ได้เดินเข้าไปในกลุ่มนั้น . . . พวกเขา

คุยกันอย่างสนุกสนาน ผมจึง

แนะนำตัวเอง แต่...ไม่มีใครสนใจเลย ทุกคนคุยกันเหมือนกับว่าผมไม่มีตัวตนอยู่ในนั้น แต่ผมก็

ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะว่าชินแล้ว

ผมจึงเดินออกมาจากกลุ่มคนพวกนั้น .... และก็มี "ผู้หญิงตัวเล็ก" คนหนึ่งเข้ามาหาผม ผมยืนนิ่ง

สักพัก แล้วเธอก็พูดขึ้นมาว่า

"ช่วยเป็นเพื่อนคุยกับหนูได้มั้ยคะ" ผมยืนนิ่งตกใจมาก!? . . .

เธอเป็นเด็กที่แปลกกว่าคนอื่นมาก ที่กล้าเข้ามาคุยกับผมแบบนี้

ผมจึงตอบไปว่า "ก็ได้"