Be forgotten...get the go-by..."Die"

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 7

"ถ้าจะเริ่มการรักษา ก็เรียกชั้นล่่ะ"

ผมกล่าวมาแบบนั้น และออกไปข้างนอก

เมื่อเปิดประตูออกมาและมาเดินเล่นพร้อมกับครุ่นคิดไปด้วย

ก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ......ถนนเส้นนี้น่าจะมีคนหรือรถผ่านตลอดนี่นา? แต่ตอนนี้ไม่มีแม้กระทั่งเสียง

ฝีเท้าของคนเลย อีกทั้งช่วงนี้ก็เป็นตอนกลางคืนอีกด้วย

ทำให้รู้สึกแปลกใจมากกว่าเดิม พอคิดว่าจะโทรศัพท์ไปหาริน 

ก็ดันลืมขอเบอร์โทรซะงั้น  มันแปลกมากที่เงียบแบบนี้ ในหลายปีที่ผ่านมายังไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเลย

ผมจึงคิดจะหันหลังถอยกลับไป แต่ว่า กลับได้ยินเสียงลมกระโชกแรงพัดเข้ามา จากนั้นลมก็หยุดลง...

ใช่....ตอนนี้ผมรู้สึกกังวลอย่างมาก รู้สึกแล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆ 

จากนั้นผมก็หันกลับไปดูด้านหลังอีกที เพื่อความแน่ใจว่า ไม่มีอะไร

แต่พอมองไปด้านหลัง ก็มีร่างใหญ่แปลกๆ สีขาว-ดำ สลับกัน มีรูตรงช่องตาที่มองทะลุไปถึง
ด้านหลัง รูปร่างเรือนราง 

แต่มันทำให้ผม...ก้าวขาไม่ออกเลย

 

"คือว่า คุณรินสินะ?" แอลได้ถามชื่อของรินเพื่อความแน่ใจไป

"ช..ใช่ค่่ะ" รินจึงตอบกลับด้วยเสียงที่สั่น 

"การรักษาจะเริ่มแล้วนะครับ ช่วยตามเอ็นมาให้ที" แอลจะทำการรักษาแล้ว จึงให้รินไปตามเอ็นมา

 

เมื่อรินออกไปข้างนอก ก็รู้สึกมีอะไรผิดปกติเหมือนกัน 

จึงเรียกแอลออกมาตามด้วย  เมื่อแอลออกมา ก็เห็นเอ็น พร้อมสิ่งประหลาดที่อยู่ด้านหลังของเขา

ทั้งสองคนตกใจอย่างมาก พอแอลได้สติ จึงพูดออกมาว่า

 

น...นั่นมัน.."Mono"