คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ : Hell Princess,,Section 01 : ] ,, แรกพบ สบตา...=[]= !! [ 1oo% ]
[ : Hell Princess,,Section 01 : ] ,, แรกพบ สบตา..!! =[]= !!
“เผียะ..!!” เสียงกระทบของฝ่ามือประทังเข้ากับใบหน้าหญิงผู้สาวร่างสูงโปร่งเข้าอย่างจัง..ใบหน้าหันไปตามทิศทางที่ตบ แต่ก็เธอหันหน้ากลับมา พร้อมกับยิ้มเย็นๆให้กับคนที่ตบเธอ คนที่ขึ้นชื่อว่า…พ่อ…หรือท่านเฮลล์ซัส..
และเมื่อคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าพ่อนั้นเห็นรอยยิ้มเหยียดๆของลูกสาวตน จึงเริ่มง้างมือมือเพื่อจะตบเธออีกครั้ง แต่มีเสียงของสาวน้อยอีกคนขึ้นมาขัด ก่อนที่เหตุการณ์จะรุนแรงมาไปกว่านี้
“พ่อคะ พอเถอะค่ะ ฮึก ฮือๆ…” ‘เนย์ลา’ ร้องห้าม แล้วก็เริ่มร้องไห้คร่ำครวญสะอึกสะอื้น
“เนย์ลาอย่าร้องนะ..” เฮลล์ซัสว่าพร่างหันมากอดปลอบประโลมลูกสาวของเค้า
…ทำไมเวลาที่ฉันร้องไห้ ท่านถึงไม่ปลอบฉันบ้าง…
…ทำไมเวลาที่ฉันมีความสุข ท่านถึงไม่สุขไปกับฉัน…
…แล้วทำไมเวลาที่ฉัน ‘เหงา’ ท่านถึงไม่เข้ามาให้ความอบอุ่นกับฉันบ้างล่ะ…
…ทำไม..ทำไมกัน…
ความคิดที่ดังกึกก้องภายในใจของหญิงสาวที่พึงโดนตบไปหมาดๆ ทั้งๆที่ ‘นาเทียร์’ ก็เป็นลูกของท่านคนนึง ทำไมท่านไม่ใส่ใจนาเทียร์บ้างเลย…
“แก..!! เพราะแกที่ทำให้เนย์ลาร้องไห้แบบนี่ แก..!!!!”
“เผียะ..!!”
…กี่ครั้งแล้วนะ ที่ท่านทำกับฉันอย่างนี้…
เธอคิดน้อยแต่เธอก็ไม่ได้ร้องไห้แต่อย่าง ภายในใจของเธอน่ะมันรวดร้าวแต่ภายนอกของเธอ เธอยังยิ้ม ยิ้มเย็นๆ เหมือนเดิม..
“พ่อคะ..!! พอเถอะ อย่าทำอะไรพี่นาเทียร์เค้าเลย” เนย์ลาว่าพร่างจับแขนของพ่อของตนไว้
“ฮึ่ย..!! นี่เห็นแก่เนย์ลานะ..!! ออกไปได้แล้ว..!!!” ท่านเฮลล์ซัสพูดอย่างเดือดดาด
หลังจากคำสั่งสุดท้ายของพ่อของเธอจบลง นาเทียร์ก็ค่อยเดินออกจากห้องนั้นไป
ก่อนหน้านั้น 2 ชั่วโมง
“กรี๊ดดดดดดดด” เสียงของหญิงสาวกรีดร้องเพราะอาการตกใจผสมกับความกลัว ตอนนี้เธอกำลังวิ่งนี้ชายผู้ประสงค์ร้ายต่อเธอ
“….” ไม่มีเสียงใดหลุดออกจากปากของผู้ประสงค์ร้าย มีเพียงแต่สายตาที่แสดงถึงความอยากฆ่าเท่านั้น…
“ปะ..ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง ฮึก ฮือ”
“หึ..คงจะทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก เพราะเจ้าสำคัญ เพราะเจ้าคือคนที่รู้ที่ชื่อและหน้าตาของ…ข้า”
“ทะ…ท่าน..อย่าบอกนะว่าท่านคือ…”
“…”
“ฉึก..!!” เสียงของมีคมเสียบเข้าไปในร่างกายของหญิงสาว เธอค่อยๆล้มลงกับพื้น
“ลาก่อน ‘ราเชล’…”
“มีใครอยู่ในนั้นรึป่าวน่ะ..!!” ในระหว่างที่เธอเดินผ่านมา เธอได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจึงเดินเข้ามาดูในห้องของราเชล
…หึ คงจะเป็นนาเทียร์ล่ะสินะ… บุรุษร้ายคิดแล้วเริ่มร่ายมนตร์เสกมีดให้เข้าไปอยู่ในมือของนาเทียร์ แล้วเค้าก็ใช้มนตร์ขโมยกล่องเสียงของราเชลมาแล้วเริ่มกรีดร้อง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..!!” ได้ผล คนทั่วทั้งอาณาจักรได้ยินมัน ชาวบ้านที่นอนกันอยู่ตื่นแล้วลุกออกมาดูที่หน้าบ้าน คนทั่วทั้งปราสาทเริ่มแห่กรูกันมาที่ห้องของราเชล
ภายในห้องนอนของนาเทียร์
…ใครกัน ที่มันสร้างเรื่องพวกนี้ขึ้น…
จากที่ท่านเฮลล์ซัสไม่ชอบฉัน ท่านก็เกลียดฉันมากขึ้นกว่าเดิมอีก
‘ฉันเกลียดการมีชีวิตอยู่ต่อเหลือเกิน’…
ต่อๆ
บ่ายวันอาทิตย์ที่แสนจะอบอ้าว ‘ฟองน้ำ’ หญิงร่างบาง(?)เกิดอาการคลุ่มคลั่ง ต้นเหตุเกิดจากเสียงที่ดังจอกแจกจอแจอยู่ที่หน้าบ้านของเธอ เธอกระเด้งลงจากเตียงพร่างหยิบหมอนติดมาด้วยแล้วก็เดินมาพร้อมกับหัวยุ่งๆและลูกสมุนตัวดี ‘ไอ่ลูกเกลี้ยง..’
เธอหยุดยืนอยู่ที่ตีนบันไดแล้วก็เริ่มออกคำสั่งกับสมุนผู้จงรักภักดี(?)..
“มันส่งเสียงเอะอะโวยวายกันทำไมฟะ เฮ้ย ลูกเกลี้ยงไปดูดิ๊..!?” ฟองน้ำว่าแล้วก็ค่อยๆนั่งลงที่ตีนบันไดเพื่อ…จะนอนต่อ..!
ลูกเกลี้ยงไม่รอช้า มันค่อยๆย่อตัวลงแล้วก็หลับข้างๆขาของฟองน้ำเหมือนกัน..!! =[]= !!!
“ดูมัน..!! ลูกเกลี้ยง..!!! ไอ่หมา Very Well..!!! ไปดูเองก็ได้โว้ยยย..!!!” พอฟองน้ำเห็นเจ้าลูกเกลี้ยงมาหลับอยู่ตรงขาจึงพาลด่ามันยกใหญ่ แล้วเธอก็ตัดสินใจลุกออกไปดูเอง
เธอเดินไปยังกลุ่มคนที่กำลังยืนมุงอะไรบ้างอย่างอยู่ เธอหันไปมองป้าข้างๆแล้วก็เอ่ยถาม..
“มีอะไรกันอะป้า..?!?”
“ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยมาทำอนาจารแถวนี้มั้ง” ว่าแล้วป้าก็เดินกลับบ้านไป ว๊ากก คนพวกนี้ปล่อยให้เค้าทำอย่างนี้กันได้ยังไงเนี่ย ไอ้พวกนี้ก็ไม่รู้จักอายกันบ้างเล้ย..! ทำไมไม่ไปทำในโรงแรมวะคะ??? =O= !??
“พวกบ้า มาทำอะไรกันแถวนี้ นู้นๆๆ ท้ายซอยมีม่านรูดอยู่เชิญไปใช้บริการได้ตามสบายเลย”
“ฟองน้ำอย่า...”
"ฟองน้ำอย่าเข้าไป..." เสียงห้ามดังมาเป็นระยะๆ
...มันกำลังจะจูบกันแล้ว อ๊ากกกกกกก …
ฟองน้ำกรีดร้องอยู่ในใจแล้วรีบวิ่งเข้าไปผลักคู่ชาย-หญิงนั้นออก ยัยผู้หญิงล้มลงไปกับพื้น ส่วนผู้ชายที่ทรงตัวได้แล้ว หันมามองฟองน้ำพร้อมกับส่งสายตาและรอยยิ้มอันทรงเสน่ห์มาให้ฟองน้ำ เธอทำหน้าแหยะๆเล็กน้อย
จุ๊บ..~
ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาขโมยจูบเบาๆ ไม่นานนักเค้าก็ถอนจูบออก แล้วหันมาพูดกับชายชุดดำ
“วันนี้ถ่ายแค่นี้ก่อนนะ อารมณ์เสียว่ะ..” แล้วเค้าก็เดินออกไป ทิ้งให้ยัยฟองน้ำยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น
…เฮ้ย..!! ผู้ชายคนนั้นน่าคุ้นๆอยู่นะ >O<…
…อ๊ากกก..!! นี่เค้าถ่ายละครสั้นของชมรมการแสดงกันอยู่นี่นา กรี๊ดดดดดด พี่ดงแฮ..!!!!!!… (( พึ่งจะตรัสรู้ =O= : เน ))
หัวฟู เสื้อยับ กระเป๋าขาด มือถือแบตหมด เดินสะดุด ขาเคล็ด ท้องเสีย บลา ๆๆๆ~ สารพัดที่จะซวย..ขนาดจะกินข้าวมันไก่ ม๊ายังซื้อข้าวหมูกรอบมาให้!
…โอ๊ย..!! จะมีวันไหนที่ซวยกว่าวันนี้อีกมั้ยเนี่ยยย.!! >O<…
"โอ๊ย เฮียนะเฮีย ใช้เข้ามาได้ น้องทั้งคน เห็นเป็นคนรับใช้รึไง”
“ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันหยุดแท้ๆ ยังจะต้องให้ฉันมามหา’ลัยอีกวุ้ย..!! =O=”
บ่นกระปอดกระแปดไปตลอดทางเดินยาวของคณะ เป้าหมายคือห้องพยาบาลแสนสะอาด ที่สิงสถิตของคุณเพื่อนร่วมคณะสุดเนี๊ยบของพี่ชายที่ชื่อ ปาร์คจองซู หรือฉายาที่รุ่นน้องในคณะอุตส่าห์ตั้งให้เรียกกันสั้น ๆ ว่าลีทึก...คนพิเศษหรอ หึ~~ก็แค่ตาแก่หน้าสวยจอมเนี๊ยบเท่านั้นนั่นแหละ!!
“ขอโทษค่ะ มีใครอยู่หรือเปล่า”
เคาะประตูแล้วลองตะโกนถามเพื่อเป็นมารยาทเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านใน มือเรียวกระชับซองสีน้ำตาลในมือแน่น แล้วค่อย ๆ เปิดประตูห้องพยาบาลเข้าไป...นี่ไม่ได้กลัวนะ ไม่ได้ประหม่าด้วย คนอย่างมินจีไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว เพียงแต่..
“เฮ้ย!!”
~แชะ!~
ตะโกนอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ ประตูก็เปิดพรวดออกมา ใบหน้าหวานสวยปราศจากแว่นตา กับผมฟู ๆ ที่บอกให้รู้ว่าอีกคนเพิ่งตื่นทำเอาตกใจ ยิ่งแผงอกขาว ๆ ที่โผล่มากจากเสื้อเชิ๊ตตัวบางนั่งยิ่งแล้วใหญ่ มือมันก็เลยเผลอกดชัดเตอร์ไปโดยปริยาย…
รู้รึเปล่านะพี่ ว่ามินจีหวั่นไหว!!
“มีอะไร”
เสียงติดจะหวานเอ่ยถามห้วน ๆ อย่างไม่สบอารมณ์นัก ก็ใครมันจะไปอารมณ์ดีได้ล่ะ ก็คนเขานอนหลับอยู่ดีดี ดันมามีเสียงแหลมปรี๊ดดด ตะโกนเข้ามาให้ได้ยิน ไอ้เขามันก็คนหูดี ได้ยินเสียงอะไรนิดหน่อยก็ตื่นแล้วเสียอีก แถมเมื่อคืนก็ก็ดันนอนเสียเกือบเช้าเพราะนั่งปั่นรายงานส่ง ให้ตายเหอะ...
…วันนี้มันเป็นวันซวยแห่งชาติหรือไงกัน!...
“ค....คือ พี่ชายฝากของมาให้”
“พี่ชาย?”
“พะ..พี่จูมยอก”
พยักหน้ารับรู้แล้วยื่นมือไปรับของจากเด็กสาว ตาสวยหันไปสนใจกับของมืออยู่พักหนึ่งแล้วตวัดสายตาขึ้นมามองคนตัวเล็กอีกครั้ง
“กรุณาจ่ายค่ารูปฉันที่เธอถ่ายไว้เมื่อครู่นี้มาด้วย...นะ น้องลิ้นปี่!”
จบคำพูดเนิบ ๆ ของผู้ชายสุดเนี๊ยบเด็กสาวก็แทบจะกรี๊ดออกมาเสียตรงนั้น ค่ารูปงั้นหรอ ใครบอกว่าอยากได้ บอกมั๊ยว่าขอถ่าย มือมันแค่เผลอไปกดชัตเตอร์ตอนที่เห็นแผ่นอกขาว ๆ นั่นเท่านั้นเอ๊ง~ แล้วไอ้ชื่อนั่นมันอะไร บอกทีว่ามันอะไรก๊าน!!
“ฉันชื่อมินจี ชื่อไทยชื่อลิ้นจี่ เรียกให้มันถูกด้วยคุณรุ่นพี่!”
“ก็แล้วยังไง...ลิ้นปี่!! ฉันรู้นะว่าเธออยากสัมผัสแผ่นอกอันแข็งแกร่งของฉัน” ร่างสูงพูดพลางแหวกเสื้อให้เห็นอกเนียนขาว
มากยิ่งขึ้น
…ไอ่ผู้ชายโรคจิต... ดันมาแอบรู้ความคิดซะได้ โอย กำเดาจะกระฉูดดด! แต่ไอ่แข็งแกร่งเนี่ย.. ฉันขอทำเป็นไม่ได้ยินละกัน…
“ไงหล่ะลิ้นปี่ ฉันเซ็กซี่ใช่มั๊ยหละ? เธออยากจะมาลูบไล้ร่างกายที่แสนกำยำของฉันใช่มั๊ยล่าา?” เจ้าของดวงตาเรียวคมยังคงไม่เลิกแหวกเสื้อ หนำซ้ำยังเอามือตัวเองลูบไล้ไปตามแผงอกอีกต่างหาก.. แล้วไหนจะหน้าตาที่ยั่วยวน(กวนประสาท)นั่นอีกหละ ยอมรับนะว่าพี่น่ะเซ็กซี่ แต่ยังไงก็สู้พี่จูมยอกของฉันไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ
…โอ๊ยย~ อย่าพูดมากนักได้มั๊ยคะพี่จองซูสุดหล่อขา~ เดี๋ยวลิ้นจี่ทนไม่ได้วิ่งไปจับพี่กดขึ้นมาจะทำยังไงคะพ่อคุณสุดเซ็กซี่~~~ = =:::…
มินจีรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ กระพริบตาถี่ๆสองสามทีให้ความคิดบ้าๆนั่นหลุดออกจากหัวซะ
“ลาก่อนคะ! หวังว่าชาตินี้คงไม่ต้องเจอกันอีกนะคะ พี่จองซูสุดเซ็กซี่!!”
พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันก่อนจะเดินหันหลังกลับโดยไม่สนใจอาการอ้าปากค้างของอีกคนนึงแม้แต่น้อย ให้ตายเหอะ! ให้ตาย...ทำไมไม่มีคนเตือนบ้าง ว่ารุ่นพี่จองซู นอกจากจะเนี๊ยบแล้ว ยังนิสัยเสียแถมงกเอาโล่อีกน่ะ!
ให้ตาย..!! ก็อย่าได้มายุ่งเกี่ยวกันเลย สาธุ!!
ต่ออีกน้อยๆ =[]=
“เอาอีกแล้วนะ ไอ่ฮัน มาที่นี่ทีไรแกจะต้องซื้อไส้กรอกร้านนี้ซะทุกทีอะ =__= ” ‘ข้าวหวาน’ พูดพร่างทำหน้าเอือมระอาให้กับเพื่อนชายของเธอ
“เอ้า..!! ไม่ซื้อก็โง่ดิ ออกจะอร่อยขนาดนี้” ฮันกยองว่า
“นี่แกด่าฉันทางอ้อมหรอไอ่ฮัน แก๊…ตาย..!! >O<” หลังจากที่พึ่งรู้ว่าโดนเพื่อนรักหลอกด่า ข้าวหวานก็เริ่มโวยวายพร้อมวิ่งไล่เตะฮันกยองอย่างเอาเป็นเอาตาย
…ฮัน เพราะนายเป็นอย่างนี้ไง ฉันถึงชอบนาย…
“ยังไงเธอก็ตามฉันไม่ทันหรอกยัยข้าวบู๊ดดดดดด :p” ในระหว่างที่ฮันกยองกำลังวิ่งหนีเพื่อนของตัวเองแถมยังหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาจนไม่ทันได้ระวังเค้าก็ชนเข้ากับ..
“พลั่กก..!!”
“โอ๊ยยย..!!//โอ๊ยยย..!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด…!!!!!!!!!” เสียงเล็กแหลมกรีดร้องลั่น
“โอยยย อะไรกันคุณ หนวกหูชะมัด” ฮันกยองว่า
“เป็นไงบ้างวะ ฮัน” ข้าวหวานที่วิ่งตามมาถามเพื่อนของเธอ
“นายบ้า..!! นายทำบ้าอะไรเนี่ย อี๋ !!!” สาวร่างสูงโปร่งร้องอย่างขยะแขยงเมื่อเห็นไส้กรอกพร้อมน้ำมันเยิ้มเหนอะหนะบนเสื้อตัวโปรดของเธอ
“อะไรกันยัยกุ้งแห้งแอฟริกา ฉันสิควรจะเป็นคนร้องวี๊ดๆว๊าดๆ ฉันอุตส่าห์ซื้อไส้กรอกมา แต่ดู ดูเธอ เธอวิ่งมาชนฉันไส้กรอกของฉันมันเลยไปแปะอยู่กับเธอไง เธอน่ะผิด !!” ฮันกยองพูดอย่างลอยหน้าลอยตา
“กรี๊ดดดด ไอ่บ้า นายนั้นแหละที่วิ่งมาชนฉัน แล้วอีกอย่างใครกุ้งแห้งย่ะ !! >O< !!”
“เฮ้ย ฮันไปกันเหอะ อย่ามามัวทะเลาะกับยัยนี่เลย ผู้หญิงบ้าอะไรน่ารำคาญจริงๆ” ข้าวหวานว่า
“นี่ !! พวกเธอสองคนทำเสื้อตัวโปรดฉันเสียหายนะยะ !!”
“นี่ยัยกุ้ง เลิกพูดซะทีเหอะ เสียงเธอทำให้ฉันปวดหัว =___=^^”
“ฉันไม่ได้ชื่อกุ้ง ฉันชื่อไมร์ต่างหาก ไอ่จีนเตี๊ยะ !!!” ไมร์พูด
“จีนเตี๊ยะ..!! ยัยบ้านี่เธอด่าฉันหรอ..!!??”
“ไอ่จีนเตี๊ยะ !!!”
“ยัยตะเกียบ !!!”
แล้วทั้งคู่ก็ยืนทะเลาะกันกลางห่าง… ( เครียดกับนักแสดง =[]= : เน )
______________________________________________________________________
Ne'ne Talk : ) ) ) *
เห้อ 2o% แรก ดูเศร้าๆไงมิรู้..!! =[]= !!
มันดีมั้ยอะ เนรู้สึกแย๊..แย่พิก๊ล พิกล =O=
ตอนนี้เนย์ลา (( นางเอกคลู้ )) ได้ออกคนแรกเลย หุหุ
_____________________________________________________
อ่าๆ เนมาต่อเพิ่มอีก 3o% นะเค่อะ แฮ่ๆ >O<
แล้วก็ต่อด้วย ฟองน้ำ (( นางเอกด๊อง )) & ลิ้นปี่ (( นางเอกทึก )) =[]= !!
รอต่อกันหน่อยแล้วกันน้า
ตอนนี้ประกาศนางเอกหมดแล้ว
ใครที่ยังไม่ได้รายงานตัวก็จะยังไม่มีบทนะเค่อะ..!!
ปล.เหนื่อย ขอ ขอ ขอ ขอเม้นท์..!!! >O<
______________________________________________________
มาต่อแล้วเน้อ เหอๆ น้อยมั้ยอะคะ เนขอโทษจิงๆนะ
เนไร้เวลาเล่นจิงๆ T^T
ตอนต่อไปเป็นของเมย์แล้นเน้อ
สบายแล้วตู T^T สวรรค์เมตตา
555 รักคนอ่านมากมาย
ขอเม้นท์ด้วยเน้อ
เอาเยอะๆนะ พอดี เนละโมภ โลภมาก =[]=
Ne' ne
ความคิดเห็น