รักเธอซะแล้ว...ยัยเลือดสีโคลน

ลำดับตอนที่ #1 : ริมทะเลสาบ

ณ ปราสาืทฮอกสอตส์ ที่หอคอยกริฟฟินดอร์
เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ เด็กสาววัย 16 ปีกำลังนั่งทำการบ้านข้างๆเพื่อนของเธอที่กำลังเล่นหมากรุกพ่อมดอยู่
เสียงจากการเล่นเกมดังมากทำใ้ห้เธอไม่มีสมาธิ
เธออดทนกับเสียงที่ดังขึ้นเรื่อยๆไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้นว่า
"พวกนายทำการบ้านเสร็จแล้วหรอ"
"ฉันทำเสร็จตั้งแต่เมื่อวานเเล้ว" แฮร์รี่ตอบ
"แล้วเธอละ รอน" เฮอร์ไมโอนี่ถามรอน
"ยังไม่ได้ทำเลย" รอนตอบหน้าตาเฉย
หารู้ไม่ว่าตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่แถบจะเสกเขาให้ระเบิดเป็นขี้เถา
เมื่อแฮร์รี่เห็นท่าทางของเฮอร์ไมโอนี่เขาก็รีบพูดกับเธอโดยเร็ว
"แล้วเธอทำเสร็จยัง"
"ยังเลย แ่ต่ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ"
"งั้นฉันช่วยมั้ย"แฮร์รี่ถามด้วยความหวังดี
"ไม่ละ ขอบใจเธอเล่นหมากรุกต่อไปเถอะ"เฮอร์ไมโอนี่บอกแฮร์รี่
"ใช่แ้ล้ว แฮร์รี่นายเล่นหมากรุกกับฉันดีกว่า"รอนพูด
"แล้วนายไม่คิดที่จะทำการบ้านสักหน่อยหรอ" เฮอร์ไมโอนี่หันมามองหน้ารอน
"ไม่นี้ ฉันกะว่าจะทำพรุ่งนี้"
"แต่การบ้านมันส่งพรุ่งนี้คาบสุดท้ายนะ"เฮอร์ไมโอนี่บอกรอน
"การบ้านแค่นั้นทำพรุ่งนี้ตอนเช้าก็ได้" รอนบอกสายตาจ้องไปที่กระดานหมากรุก
"นายอยากทำอย่างนั้นก็ตามใจ แต่ฉันจะไม่ช่วยนายทำการบ้านอีกครั้งนะ"
เฮอร์ไมโอนี่บอกรอน แล้วเดินจากไป
เธอเดินไปที่ริมทะเลสาบแล้วหยิบก้อนหินขึ้นมา เธอโยนไปสุดแรง
พร้อมตะโกนว่า "ไิ่อ้คนขี้เกี้ยจ ดูถูกการบ้าน"
"จ๋อม.....จ๋อม"
เธอแปลกใจที่มีคนออกมาระบายอารมณ์เวลาเดียวกับเธอ
แต่ความโมโหของเธอทำให้เธอไม่สนใจว่าเขาคือใคร
"ไอ้พวกโง่"เฮอร์ไมโอนี่ได้ยินเสียงของคนข้างๆ
แล้วเธอจึงรู้ว่าเขาคือใคร
เขาคือ เดรโก มัลฟอย นั้นเอง
เธอไม่สนใจแล้วโยนก้อนหินที่อยู่แถวๆนั้นต่อไป
ทั้งเฮอร์ไมโอนี่เเละมัลฟอยโยนก้อนหินไปนานราว 20 นาที
แล้วทั้ง 2 จึงตัดสนใจว่าจะกลับไปที่หอนอน
เฮอร์ไมโอนี่เดินตามมัลฟอยจนถึงทางแยก
เธอเลี้ยวขวาไป ส่วนมัลฟอยเดินตรงไป
ทั้ง 2 คนยังงงๆอยู่ว่าทำไมถึงไม่ถูกหาเรื่อง
และทำไมถึงไม่ทะเลาะกัน